Liefde van 1 kant
Hallo,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben verliefd...en het is volgens mij wel wederzijds. We hebben al een paar maanden contact en de laatste keer hebben we ook sex gehad. Hij woont echter een paar honderd kilometer van mij vandaan.
Maar ik krijg het idee dat het contact iedere keer van mij afkomt. Ik ben degene die belt, smst of mailt. Ik krijg dan wel a la minute respons, maar zou het leuk vinden als het ook eens van zijn kant komt.
Ik probeer braaf af te wachten tot hij belt of smst, maar dat is zoooo moeilijk.
Als ik het zo typ, weet ik diep in mijn hart ook wel dat het niets kan worden, en vind ik dat hij nu maar eens wat van zich moet laten horen.
Maar hoe ga je daarmee om? Ik ben een volwassen vrouw, maar lijk wel een puber...blijf naar de telefoon staren en de computer staat dag en nacht aan.
Iemand tips?
Groetjes, Beatrice
Tijd nodig
Beste verliefde Beatrice,
Misschien heeft hij meer tijd nodig dan jij om erachter te komen wat zijn gevoelens voor jou precies zijn? Misschien een idee om net zolang te wachten totdat hij contact initiatief neemt; je volgt zijn tempo dan mogelijk wat meer. Zijn er ook kinderen in het spel? Volgens mij zou dat de boel, gezien de afstand tussen jullie, ook wel wat gecompliceerder maken.
Als het je lukt, geef hem wat meer tijd, ook om tot zijn eigen initiatieven te komen. Dus... even niet meer als eerste mailen/sms-en/bellen.
Veel geluk,
Witje
Witje
Dank je wel voor je berichtje Witje; het is ook heel logisch om zo te handelen, maar zoooo moeilijk.
Ik heb gisteren niets van me laten horen en dan ben ik zo teleurgesteld 
Zit het dan toch niet zo diep?
Ik heb overigens 2 kinderen, hij niet.
Ik probeer nog steeds niet te bellen, heb expres een afspraak met een vriendin gemaakt direct na werk, zodat ik laat thuis ben en dus niet meer kan bellen.
Nu nog even volhouden om niet te smsen...
Richt je op andere dingen.
Niet leuk om te zeggen maar waarschijnlijk wel realistisch: de kans bestaat dat het bij hem inderdaad niet zo diep zit.
Hij vindt je leuk en gezellig, en jullie hebben fijne seks met elkaar, en misschien heeft hij wel geen behoefte aan méér. Lekker vrijblijvend zo.
Dus ik zou inderdaad even afwachten. Laat hem maar even wat meer moeite doen. Richt je op andere dingen. Afspraken met vriendinnen, hobby's, sporten etc. Dat helpt om niet zo naar de telefoon te gaan staren.
Maar bovendien: de meeste mensen vinden een persoon die een eigen leven leidt en niet altijd beschikbaar is, interessanter dan de persoon die altijd op afroep klaarzit.
En hoewel het wat zuur klinkt: een man die niet echt verliefd op je is, wordt niet méér verliefd op je door hem te bestoken met sms-jes en telefoontjes.
Dus laat hem maar eens over de brug komen. Doet hij dat niet, dan heb je niks aan hem verloren. Dan zat het er toch al niet echt in.
Sterkte, het is niet makkelijk om jezelf zo te beheersen 
.
Ook ooit zo begonnen
Ik denk dat je voor jezelf duidelijk moet krijgen waar je grenzen liggen. Mijn relatie is ooit begonnen als een eenmalige nacht (van zijn kant). Ik heb wel van in het begin duidelijk gemaakt dat ik meer wou. En langzaamaan (zééér langzaam) is het dat ook geworden.
En als ik mezelf betrap op nerveus rond de telefoon hangen dan bel ik hem op om hem dat te vertellen. Spaart mij een hoop zenuwen. En na een paar nachtelijke telefoontjes van mij in oversture staat begint hij stilaan te leren dat het voor hem ook handiger is om toch maar even zelf te bellen.
Als je hem vertrouwt, als je gelooft dat hij het type is dat er geen misbruik van zal maken, ga er dan voor zou ik zeggen. Stel je open. Natuurlijk, de risico's zijn er, je kunt gekwetst worden. Maar 'playing hard to get' als je't niet meent werkt volgens mij ook niet.
Sommige mannen hebben het nu eenmaal moeilijk om de stap te zetten.
Nou....
....hij bekijkt het maar. Volgens mij is mijn grens bereikt. Ik heb niets van me laten horen, en hij dus ook niet!
In het begin was ik behoorlijk verdrietig, nu voel ik me toch boos worden!
Wat baal ik hiervan. En toch nog dat gevoel om hem te willen bellen
Shit voor je...
Maar toch wel goed dat je boos bent denk ik.
Hij bekijkt het maar - vind ik mooi, zo moet je dus denken om door te gaan.
Je weet het antwoord al, diep in je hart.
Ga iemand zoeken die het waard is. Heel veel succes
(en sorry, NLs is niet mijn moedertaal)
Jellybabe
Dank je wel voor je reactie.
Ondertussen heb ik wel een paar smsjes gehad in de trant van: heb het zo druk op mijn werk, bel je later.
Hij belt helemaal niet! Zag dat hij vrijdagavond nog had gebeld, maar aangezien ik niet meer dag en nacht bij mijn telefoon zit, had ik het gemist.
Maar denk maar niet dat hij daarna nog een keertje belt hoor!!
En geen sorry zeggen hoor, je NL is perfect!
