Lockdown relatieproblemen..?
Hoi,
Ik weet het even niet meer...De laatste maanden voel ik me slecht in mijn vel.Ik weet niet of het aan mezelf ligt of aan het hele coronagebeuren maar de relatie met mijn man loopt niet goed.Hij is vaak weg op zee voor weken en ik heb het altijd maar moeilijker en moeilijker om me iedere keer aan te passen.Ik die het ganse huishouden alleen,werk 32 u per week in thuiszorg en heb 2 kinderen van 15 en 17.Mijn ma is nogal een Pietje precies en geeft vlug commentaar als er iets niet goed is.Soms kleine dingen maar als je weken aan een stuk alles alleen hebt gedaan dan zit je hier echt niet op te wachten.De laatste weken hebben de zeer zware ruzie’s gehad zelfs met trekken en duwen.Helemaal niet goed maar het lijkt alsof we er niet uitkomen.We zien elkaar graag maar die zware ruzie’s zorgen ervoor dat we steeds meer tegenover elkaar staan.We komen niet tot een oplossing.Ik loop mezelf voorbij om te zorgen dat alles piekfijn in orde is en dan nog is het niet goed.Hij zegt dat ik overdrijf...Ook de lockdown en constant thuis zitten van mijn pubers doen ook geen goed aan mijn zenuwen.
maar
wat heeft je moeder ermee te maken?
Tijd voor actie
Heel vervelend. Voor jou. Voor je man en voor de kinderen.Tijd voor actie. Op elkaars lip zitten doet wat met jullie beiden. Maar het is jullie beider huis.
Kun je helder krijgen wat nu echt het probleem is?
Bij jou.
Bij hem.
Het commentaar of dat je alles alleen doet terwijl je man nu er ook is. Of dat je normale werkwijze verstoord wordt en je juist alles zelf wil regelen zonder bemoeienis?
Wat wil jij?
Wat wil je man?
Wat verwacht jij van jullie relatie, huishouden, opvoeding regels kids? En hij?
Vraag je man wat maakt dat hij kritiek levert. Wat verwacht hij? Waarom?
Wil jij dat hij dingen in huis gaat doen en wat dan? Of moet hij juist niks doen?
Zeg hem wat jij graag anders wil zien in huis. In jullie communicatie. Zeg wat het jou doet.
Maak het concreet: Ik wil graag xxx omdat yyy.
Je hebt het over pietje precies. En dat jij alles goed wil hebben/doen? Kun jij niet zelf loslaten? Je hoeft niet alles te doen hoe je partner het wil. Maar spreek dat ook uit. Jullie mogen beiden een mening hebben of willen dat het op jullie manier gaat. Maar dat betekent dat het niet per se hoeft te gaan zoals je man wil. Of hoe jij het altijd deed de enige juiste manier is. Kun je hier iets mee?
Juf ank
De n mist... maN
vertellen
Ik zou op een rustig moment vertellen hoe jij het ervaart als hij weg is. Jij houdt alle ballen hoog en zeker nu is dat wat zwaarder dan anders. En dat als hij zo vol kritiek weer thuis komt loopt jouw emmer over. Je hebt dan behoefte aan een lieve schouder, niet aan een kogelregen.
Dus of hij in vervolg iets liever wil zijn 
Meer spanningen?
Herinner ik me nou goed dat er in jullie gezin een behoorlijke tijd spanning was tussen je man en zoon? Is dat nog steeds zo moeilijk? Als dat minder is geworden, kan het dan zijn dat je man daar nog steeds heel ontevreden en gefrustreerd over is en nu zijn spanningen op iets anders plakt, namelijk tekortkomingen in een al tamelijk vlekkeloos huishouden? Want: hoe ging dat vroeger? Was hij toen niet ontevreden? Niet dat ontevredenheid een reden is voor ruzies met duwen en trekken. Je schrijft het trouwens heel terloops maar geweld is natuurlijk wel echt een fors alarmsignaal. Ziet hij dat ook zo? Wordt het niet eens tijd voor relatiegesprekken, als de machteloosheid in de communicatie zulke vormen aanneemt?
En dat jij ongelukkig bent, snap ik wel. Dat langdurig met (mijn) pubers op de lip zitten vind ik zelf ook rampzalig. Je moet ze alles tien keer vragen, ze laten overal hun rotzooi slingeren, moeten eindeloos hun verhalen kwijt moeten (hier zou je eigenlijk blij om moeten zijn maar ik word er zelf ook zo chagrijnig van, al die negatieve emoties) en reageren humeurig op iedere aanwijzing of vraag. Het zijn best wel schatten hoor maar het zijn geen makkelijke tijden. De lamlendigheid spat er vanaf.
En dan komt jouw man thuis en begint die ook nog te vertellen wat er allemaal niet goed is. Wat ik uit jouw verhaal opmaak, is dat je minder dan voorheen het gevoel hebt dat je zelf dingen kunt bepalen en dat dat dan goed gaat. Je wordt niet genoeg gevoed maar vooral leeggezogen. Dat gebeurt in deze tijd denk ik gemakkelijker dan in andere tijden omdat er letterlijk zo weinig bewegingsvrijheid is. Je zou toch eens kunnen kijken of er ergens ruimte is voor jou om handelend op te treden, zonder dat je daarbij al te veel afhankelijk bent van anderen, om iets goeds voor jezelf te doen. Misschien kun je jezelf met dat gevoel van kracht en resultaat dan weer vlot trekken en ook die kinderen en man een beetje de wacht aanzeggen. Gewoon omdat het (ook) jouw ruimte is, jouw leven, en dat ze dat misschien een beetje vergeten zijn.
De relatie tussen mijn
Man en mijn zoon verloopt idd ook niet over rozen maar is toch wel rustiger geworden.Mijn man ziet me graag en hij heeft wel het beste met ons voor...Maar sommige dingen blijven zeer moeilijk tussen ons.Ik ben al een paar keer (alleen) naar een psycholoog geweest omdat ik boulimie heb en zij vertelde me dat ze uit mijn verhalen kon uitmaken dat ik hooggevoelig ben en niet goed met kritiek om kan en ook onzeker ben.Mijn man is dan redelijk kritisch ingesteld en dat vind ik moeilijk.De ruzie’s lopen altijd uit de hand door mij eigenlijk meestal heeft hij ondanks ik mijn best doe dan toch nog iets gezien die ik vergeten ben en dan begrijpt hij niet waarom ik ontplof.Vb...Ik had de dampkap,oven en frietketel ontvet en de diepvries ontdooid en toen maakte hij s’avonds een opmerking dat er een potje tomatenpuree in de frigo stond die beschimmeld was.Dat dat zeer slecht was voor bacteriën etc...Daar had ik niet op gelet en komt bij mij over als kritiek op mij dat ik het niet eerder heb weg gedaan.We hebben nu vandaag een gesprek gehad en ik heb wel voor mezelf besloten dat ik dringend iets moet zoeken van ontspanning.Want zoals in mijn beroepsleven als privéleven ben ik constant bezig met het huishouden.Hij wil me meer helpen in het huishouden en beseft ook wel dat ik heel veel doe en dat het niet altijd zijn bedoeling is om kritiek te geven naar mij persoonlijk dat hij wel begrijpt dat ik niet voor alles tijd heb.Zijn moeder was constant aan het kuisen maar er was nooit tijd voor leuke dingen.We gaan eventueel naar een relatietherapeut waar ik zeer blij mee ben want hij heeft hier nooit eerder voor opengestaan.En als ik me na de lockdown mentaal niet beter voel zou ik overwegen om minder uren te werken.Ik werk nu 32 uur maar het constant zorgen zowel op mijn werk als thuis zuigt de energie uit mijn lijf...
Het is nu even lastig natuurlijk maar...
Wat mij wel helpt is af en toe een paar dagen alleen weg gaan. Dan laat ik gewoon de boel de boel en dan regelen ze het maar gewoon zonder mij. Mijn man vindt dat wel ongezellig maar ergens ook wel makkelijk want niet steeds alles met een andere volwassene af hoeven stemmen heeft ook voordelen - er zeurt dan ook niemand (behalve de pubers, maar ja die zeuren altijd).
Vanaf een bepaalde leeftijd kunnen pubers trouwens ook prima een paar dagen alleen zijn, dan leven ze wel op pizza en pasta of je laat een pan voer achter maar dan heb je ook even rust en daarna word je sowieso weer veel meer gewaardeerd.
Wie weet heeft iemand een stacaravan te leen of een chalet ergens of als je het kan betalen een paar nachtjes in een goedkoop hotel of bij iemand die zelf weg is?
