mijn echtgenoot is vreemd gegaan
Mijn echtgenoot is vreemd gegaan met zijn ex. vriendin van vroeger 33 jaar geleden heeft hij haar ontmoet en hadden 3 maanden verkering.
Ik ben 26 jaar getrouwd en wij kennen elkaar nu 32 jaar.
De reden van zijn vreemd gaan zegt hij is dat ik niet met zijn moeder kon opschieten en dat zijn ex vriendin hem wel begreep vooral na het overlijden van zijn moeder kon ik het niet opbrengen om naast hem te staan tijdens de uitvaart.
Mijn schoonmoeder was een vrouw die alleen maar aan haar eigen dacht en heeft vroeger mijn man en zijn zus achter gelaten mijn man was toen nog maar 8 jaar oud en zijn zus 12 jaar oud. Ze hadden daar best wel veel schade aan ondervonden vooral mijn schoonzus heeft een moeilijke periode daardoor gehad en nog steeds ook mijn man heeft daar nog last van maar wil daar niet voor uitkomen. Mijn schoonmoeder heeft zicht daar nooit haar excuses voor uitgesproken en dat heb ik haar ooit verteld dat ik het een schande vond dat ze dit heeft gedaan en vanaf dat moment is de relatie met mijn schoonmoeder stuk gelopen ze kwam niet meer over de vloer en wilde ook niet meer onze kinderen meer zien. Dus kwam ik daar ook niet meer over de vloer mijn man ging daar nog wel heen. Ze heeft ook 4 huwelijken achter de rug.
Dus de reden van zijn vreemdgaan was dus dat hij boos op mij was vanwege zijn moeder en met zijn ex vriendin kon hij wel praten over zijn moeder en toen kregen ze een verhouding en werden ze verliefd op elkaar. Maar uiteindelijk kwam ik erachter dat hij vreemd ging met haar en toen heeft hij toch voor mij gekozen en dat hij altijd al voor mij had gekozen zij hij dan steeds maar dat geloof ik niet waarom gaan je dan met je ex naar bed. Nu vertrouw ik hem ook niet meer en hebben wij veel ruzie. Weet niet meer hoe ik dit moet aanpakken en voel mij erg verdrietig en alleen.
En nu dan
Na al die veroordelingen van het vreemd gaan, wat moet Verdriet dan nu doen? Uiteraard moet hij gestraft worden, maar hoe? En voor Verdriet is het uiteraard allemaal heel erg, zoals zij daar nu machteloos, hulpeloos en schuldeloos in verzeild is geraakt. Dus wat moet zij nu doen? Of is het dan voldoende om een groep meehuilers te hebben?
Tsjor
De volgende stap
Praten ipv ruziemaken, desnoods met een therapeut.
nadenken
Ik denk dat je eerst moet stoppen met ruzie maken. Zolang je blijft hangen in de welles-nietes discussie over wiens schuld het is kom je niet verder.
Daarna komt het denken en praten. Verdriet moet nadenken: Wil en kan ze verder met deze partner en zo ja hoe? En haar partner zal ook moeten denken. Met de zelfde vraag in het achterhoofd.
En als je beiden samen verder wil kan je gaan nadenken en praten over de randvoorwaarden. Hoe voorkom je samen dat je ooit weer in een dergelijke situatie terecht komt (en dan bedoel ik niet de sex maar het moment dat je geen steun bij elkaar ervaart). En hoe kan de partner van Verdriet er voor zorgen dat ze hem weer gaat vertrouwen.
Lastige gesprekken die ongetwijfeld veel tijd nodig zullen hebben en waar geen handleiding voor bestaat.
Therapie
Afgezien van het inmiddels overbekende gegeven dat therapie niet helpt vraag ik me af wat het ritueel van therapie eigenlijk doet, of belooft te zullen doen. War voor ritueel programma moeten mensen dan doorlopen en wat zou dat dan moeten bewerkstelligen?
Je zou bijna gaan verlangen naar vroegere tijden, waarin je als katholiek kon biechten, boete deed en vergeving kreeg; waarin mensen oprecht 'mea culpa' konden zeggen; waarin nog zoiets bestond als grootmoedigheid; waarin trouw ook gold voor degene die een scheve schaats had gereden en daar spijt van had; en zelfs als iemand er geen spijt van had, dan bestond er nog zoiets als grootmoedigheid en trouw aan elkaar. In elk geval was er het besef dat mensen niet perfect waren, dat je zelf de maat gemeten kreeg waarmee je anderen de maat nam, dat wie zonder zonde was de eerste steen mocht gooien. Dat soort noties allemaal. Dan kon je een keer boos worden en uithuilen. Maar ook weer opnieuw beginnen en doorgaan.
Scheelde heel veel tijd en ik vermoed dat het meer aan levensgeluk opleverde dan n u alle therapieën.
Tsjor
mee eens
Ben het met je eens dat mea culpa zeggen en oprecht spijt (en vergeving) heel belangrijk is en dat therapie 'an sich' niet veel oplevert. M.i. doet therapie niet meer dan zorgen dat je je gedachten op orde krijgt. Net zoals het kan helpen om met een goede vriend/vriendin te praten.
Maar, in geval van relatie problemen/vreemd gaan zie ik er wel heil in. Juist omdat daar vrijwel altijd een communicatie probleem aan ten grondslag ligt. Mea culpa en vergeving is zeer belangrijk, maar je wil ook voorkomen dat je ooit weer in de zelfde situatie belandt, en daarvoor moet er wat aan de communicatie veranderen.
Dat kan je natuurlijk zelf oplossen, maar vaak zal het moeilijk zijn om juist op het dieptepunt van je relatie daar slagen in te maken. Dan kan het fijn zijn als een derde je daar bij begeleidt en je soms 'dwingt' bij dingen stil te staan. Een professionele derde heeft daarbij mijn voorkeur omdat je daar de deur dicht kan trekken. Op het moment dat je daar vrienden bij inschakelt betekent dat ook dat ze de rest van je leven die bagage met zich mee dragen. En dat kan ook weer tussen mensen komen te staan.
Therapie
Ik zou in therapie gaan om de communicatie te verbeteren mits manlief daar nog voor open staat uiteraard. Een vriend of vriendin ziet het toch vaak minder objectief. Het heeft totaal geen zin elkaar nog te veroordelen.....wel om te praten over pijn uit het verleden denk ik. Om op die manier weer open te kunnen staan voor de toekomst.
Wat Hanne zegt.... bij vrienden is het toch een stuk moeilijker om objectief te blijven. Een professionele persoon kan zo'n gesprek beter leiden heb ik het idee. Maar het is makkelijk praten vanaf hier.... als je idd in het moment zit, is dat uitzicht misschien veel meer vertroebeld
Het lijkt me heel lastig om hier zelf uit te komen, met name omdat de relatie eerder al niet goed was. Iemand met een frisse mind set kan uitkomst bieden. Hoe vind je een goede relatietherapeut? Die zijn dun gezaaid (weet ik uit ervaring).
Het gaat natuurlijk om het repareren van het vertrouwen. En mea culpa, wat hij heel lang moet blijven herhalen, als het de mijne zou zijn. Hij wil blijven, dat is een goed teken.
Tjor, die oude tijden.. ik vind het niets. Zo'n man gaat biechten en krijgt verschoning van zijn daden van de kerk. Daar zou je mij witheet mee maken, als het om mijn man zou gaan. De kerk heeft hij niets aangedaan, de relatie met zijn vrouw wel. De enige die zo'n man vergeving kan schenken is zijn eigen vrouw. En dat heeft heel veel tijd en geduld nodig.
De mea culpa
en biechten etc. zou wat mij betreft vooral ook iets zijn voor Verdriet.
Tsjor
Het is geen excuus, maar wel een signaal.
Iemand anders zegt het ook al, dit soort dingen gebeuren weleens als een relatie niet goed gaat. Dan kun je de stekker eruit trekken of het gebeurde als een waarschuwing zien en proberen er weer iets van te maken. Therapie, vergeving, excuus voor wangedrag op begrafenis, iets.
Ik snap
sommige dames hier echt niet.
Vreemdgaan is blijkbaar het allerergste dat je in huwelijk je partner kunt aandoen. Alles wat TO haar man heeft aangedaan voordat hij vreemd ging, wordt terzijde geschoven als ware het irrelevant.
Dat zij haar man in de steek heeft gelaten in een van de meest ingrijpende momenten van zijn leven, nl. het overlijden van zijn moeder, zij hem niet alleen niet gesteund heeft, maar publiekelijk te kijk heeft gezet voor familie en andere aanwezigen bij de begrafenis door hem publiekelijk af te vallen, hem te kijk te zetten. Want dat is het als je echtgenote demonstratief verstek laat gaan bij de condoleance.
En dat puur en alleen voor haar eigen egoistische redenen, omdat overleden schoonmoeder haar zoon, TO's echtgenoot blijkbaar of schijnbaar slecht behandeld heeft, iets waar de direct betrokkene, TO's man blijkbaar overheen heeft kunnen stappen.
Er zij meer vormen van bedrog in een huwelijk, vreemdgaan is er een van, wat TO deed is, mijns inziens, wellicht een groter bedrog.
@Mark74
Dan had hij mijns inziens eerst moeten scheiden en dan de vrijheid gehad om met iemand anders de koffer in te duiken. De volgorde is niet goed.
Dat TO fouten heeft gemaakt is heel duidelijk. Zou voor mij genoeg reden zijn om te stoppen met het huwelijk.
Dat is niet waar Mark
Ik denk dat je iets leest wat er niet staat Mark.
Ik heb nooit een waardeoordel gegeven over wie er 'fout' of 'fouter' geweest is. Maar: je mag je eigen foute actie nooit maar dan ook nooit goedpraten door te zeggen dat de ander ook iets fout heeft gedaan. Je bent altijd verantwoordelijk voor je eigen acties.
Als de partner van Verdriet vindt dat haar gedrag rond het overlijden van zijn moeder niet door de beugel kan dan moet hij dat bij Verdriet aankaarten. En dan kan je kijken of je het kan oplossen/uitpraten of dat je wellicht moet besluiten niet meer samen verder te gaan. Net zoals Verdriet samen met haar partner moet kijken of ze mogelijkheden zien om de huidige situatie (al dan niet) op te lossen.
Vreemd gaan is erg, je partner niet steunen op een belangrijk moment zit voor mij in het zelfde straatje. In beide gevallen ben je er nl niet voor je partner.
Maar linksom danwel rechtsom, je mag nooit, maar dan ook nooit je eigen acties goedpraten door te wijzen naar een ander!
Geweld
Ik ken een stel dat regelmatig ruzie heeft waarbij hij geweld gebruikt. Hartstikke fout en voor mij zou de eerste klap voldoende zijn om te stoppen met de relatie. Echter, zij is echt vreselijk irritant, en eerlijk gezegd zou ik daar als absoluut ongewelddadig persoon ook agressief van worden. Ze is min of meer zoals sommige van die mensen in dat EO-relatieprogramma met Tooske. Ergens heb ik ook wel soort van 'begrip' voor de man, al is hij natuurlijk fout en kun je zo'n actie niet goedpraten.
Zo ook hier, met de vreemdganger. Niet zoals het hoort, maar zijn vrouw heeft er ook wel alles aan gedaan om haar man van haar af te stoten.
Karniss,
Dat weet je niet. Misschien heeft die schoonmoeder ook een stevige vinger in de pap zodat die verwijdering in stand bleef ondanks dat de zoon zijn moeder bleef zien.
Hopelijk laat Verdriet iets van zich horen.
Mark74..
...wat ben jij toch altijd negatief en een azijnpisser zeg! Hilarsich!! 
@Hollie
Gooi het eruit meid. Dat lucht op!
beiden fout
Dat vreemdgaan van de man van verdriet is niet goed te praten. De aktie van verdriet net zo min, beiden zijn fout. En de fout van verdriet misschien nog wel groter als dat vreemdgaan van haar man. Ik begrijp wel dat haar man ergens anders begrip voor zijn situatie is gaan zoeken.
hetzelfde
Ik had hetzelfde meegemaakt, maar helaas koos hij toen niet voor mij...
de dame was vele malen jonger, had geen bagage, etc. dus ik zat alleen thuis
maar ik gaf niet op, ik ging onze 12 jaar niet zomaar kapot laten maken door een huppeltutje. ik vroeg natuurlijk vrienden eerst; en zij steunde mij.
ook had ik op websites (verwijderd door Forumbeheer) dat je ex terug krijgen gewoon vaker voorkomt dan je denkt.
na een maandje +- vechten was mevrouw dus verleden tijd, en na een paar maanden therapie (want ik kon het echt niet zomaar accepteren dat hij mij achterliet) waren we weer de oude, minus een paar relatie problemen
we zijn nu inmiddels 4 jaar verder, en we zijn nu beter dan ooit.... minder stress en veel meer plezier met elkaar
