Moeder uit mijn leven gezet.
Hey,
Ik zal even bij het begin beginnen in het kort.
Mijn moeder heeft 8 kinderen en alle 8 zijn ze bij haar weggehaald.
Nu heb ik een half jaar geleden zelf een dochter gekregen en voor mijn dochter contact gezocht met mijn moeder. Dit ging goed tot het moment dat ze om de haverklap vroeg wanneer ze op mijn dochter mocht passen. En ik haar vaker heb uitgelegd dat ik en mijn partner dit niet wilde hebben vanwegen haar verleden dat al haar kinderen zijn weggehaalt.
Nu is ze boos geworden op mij dat mijn dochter wel bij mijn vader mocht logeren.(Ik ben bij mijn vader opgegroeid de andere 7 kinderen hebben andere vaders.) Hierom kregen wij uiteindelijk ruzie omdat zei vind dat zei ook recht heeft om op te passen. Deze ruzie is zo uit de hand gelopen dat ik het contact heb verbroken. Omdat ik deze ruzies zat ben en het mij zelf al veel energie en moeite koste om bij haar langs te gaan. Al was het maar voor een half uur.
Nu praat mijn moeder altijd alles om vanwege bordeline en ptss. En hoor ik van een vriendin van mij dat mijn moeder zich heel zielig overbrengt naar iedereen. En dat ik haar zomaar uit het niks uit mijn leven heb gezet.
ik weet nu even niet meer wat ik moet doen. Want ze praat alles zo dat veel mensen denken dat ik de boosdoener ben.
Als ze echt borderline heeft, maakt het helaas niet uit wat je doet. Je zult het nooit goed doen in haar ogen. Dus doe dan maar wat voor JOU goed voelt. Mensen die echt in jou geinteresseerd zijn, komen wel naar je toe om jouw kant van het verhaal te horen. De rest kun je beter kwijt zijn.
Geniet vooral van je kindje, en laat stoorzenders vooral wegblijven.
Als ze hevig borderline heeft, is het waarschijnlijk beter om geen contact met haar te hebben. Leg de leugens maar naast je neer. Ga je niet verdedigen, dat heeft toch geen zin. Leef je eigen leven.
Ik denk dat de meeste mensen die je moeder al langer kennen, wel weten hoe de vork in de steel zit. En van de rest zou ik mij vooral niets aantrekken. Het was lief van je om je moeder proberen te betrekken bij je gezin, maar het werkt helaas niet. Dat is verdrietig voor jou.
Richt je op je gezin en op de mensen daaromheen waar je van op aan kunt. En geniet daarvan!
Niemand heeft er recht op om op kleinkinderen te mogen passen. Dat is iets wat een ouder overeenkomt met zijn/haar ouder(s). Als je moeder jou niet op kon voeden waarom zou ze dan wel een goede oma zijn. Ze is kennelijk manipulatief en het verstandigst is om afstand te houden.
Uit ervaring? Het heeft geen zin om er tegen in te gaan. Ze zal altijd haar waarheid hebben en er zullen altijd mensen zijn die erdoor overtuigd worden. Ik denk dat je de goed beslissing neemt door te kiezen voor jezelf maar, uiteindelijk ook voor je dochter. --Jij- bent de moeder van je dochter en niet zij; -jij- bepaalt wat je goed vindt voor je kind.
MariaKoekkoek schreef op 08-04-2021 om 22:03:
Uit ervaring? Het heeft geen zin om er tegen in te gaan. Ze zal altijd haar waarheid hebben en er zullen altijd mensen zijn die erdoor overtuigd worden. Ik denk dat je de goed beslissing neemt door te kiezen voor jezelf maar, uiteindelijk ook voor je dochter. --Jij- bent de moeder van je dochter en niet zij; -jij- bepaalt wat je goed vindt voor je kind.
dankjewel. Ik begon door veel mensen erg te twijfelen aan mij zelf. Maar mijn dichte familie leden steunen me gelukkig wel. Helaas zet mijn moeder mijn jongere zusjes en broertjes nu tegen mij op. Ik zal nooit mijn deur voor hun sluiten omdat ze nog jong zijn. Maar dit doet wel enorm veel pijn.
Kdai schreef op 08-04-2021 om 20:37:
Hey,
Ik zal even bij het begin beginnen in het kort.
Mijn moeder heeft 8 kinderen en alle 8 zijn ze bij haar weggehaald.
Nu heb ik een half jaar geleden zelf een dochter gekregen en voor mijn dochter contact gezocht met mijn moeder. Dit ging goed tot het moment dat ze om de haverklap vroeg wanneer ze op mijn dochter mocht passen. En ik haar vaker heb uitgelegd dat ik en mijn partner dit niet wilde hebben vanwegen haar verleden dat al haar kinderen zijn weggehaalt.
Nu is ze boos geworden op mij dat mijn dochter wel bij mijn vader mocht logeren.(Ik ben bij mijn vader opgegroeid de andere 7 kinderen hebben andere vaders.) Hierom kregen wij uiteindelijk ruzie omdat zei vind dat zei ook recht heeft om op te passen. Deze ruzie is zo uit de hand gelopen dat ik het contact heb verbroken. Omdat ik deze ruzies zat ben en het mij zelf al veel energie en moeite koste om bij haar langs te gaan. Al was het maar voor een half uur.
Nu praat mijn moeder altijd alles om vanwege bordeline en ptss. En hoor ik van een vriendin van mij dat mijn moeder zich heel zielig overbrengt naar iedereen. En dat ik haar zomaar uit het niks uit mijn leven heb gezet.
ik weet nu even niet meer wat ik moet doen. Want ze praat alles zo dat veel mensen denken dat ik de boosdoener ben.
ik snap je helemaal en had eerlijk gezegd hetzelfde gedaan inderdaad
al zou ik misschien niet zeggen voor altijd uit mijn leven ,maar wel lang genoeg totdat ze weer normaal kan reageren en jullie wensen respecteerd ,dit is aangezien haar verleden wel een must
misschien moet je dit even zo laten en na een langere periode weer contact opnemen.
mensen met borderline kunnen heel goed zelfmedelijden hebben en laten zich vooral erg leiden door die emoties die eerst komen en zien dan ook alleen op zo een moment dat hun onrecht is aangedaan ,kijken naar waar ze zelf zijn fout gegaan zit er op dat moment ook niet in
na echt een langere periode gaan ze pas de rust krijgen om te kijken oke hoe heb ik dit verkeerd aangepakt of ik mis mijn kleinkind laat me terug kijken wat ik kan verbeteren in mijn omgang, 9van de 10 keer krijgen ze dit moment nog wel vooral als ze je gaan missen (mijn moeder heeft zelf ook borderline) ook komt het helaas voor dat deze periode niet komt en ze gewoon bij haar standpunt blijft .
ik zou haar nog niet helemaal het leven uitzetten maar wel voor even en haar een paar keer de kans geven (als ze tot besef komt van dat ze die dingen niet van jullie mag verwachten en dat ze jullie dat niet mag verwijten) mocht ze dit moment niet krijgen denk ik dat je er dan zeker goed aan doet om je afstand te nemen en het daarbij te laten
groetjes
Kdai schreef op 08-04-2021 om 22:11:
[..]
dankjewel. Ik begon door veel mensen erg te twijfelen aan mij zelf. Maar mijn dichte familie leden steunen me gelukkig wel. Helaas zet mijn moeder mijn jongere zusjes en broertjes nu tegen mij op. Ik zal nooit mijn deur voor hun sluiten omdat ze nog jong zijn. Maar dit doet wel enorm veel pijn.
nogmaals zelf medelijden speelt een grote rol in borderline ze zal er dan ook veel tot alles aan doen zodat mensen haar zielig vinden
hopelijk krijg ze die periode (die ik boven beschreven hebt) ook nog en hopelijk heeft ze dan al niet teveel schade aangericht
ik probeer nog in mijn bericht dat over te brengen na jullie maar ze maakt het zich inderdaad moeilijk als ze zulke acties uithaalt nu
Kdai schreef op 08-04-2021 om 22:11:
[..]
dankjewel. Ik begon door veel mensen erg te twijfelen aan mij zelf. Maar mijn dichte familie leden steunen me gelukkig wel. Helaas zet mijn moeder mijn jongere zusjes en broertjes nu tegen mij op. Ik zal nooit mijn deur voor hun sluiten omdat ze nog jong zijn. Maar dit doet wel enorm veel pijn.
heel erg vervelend dat ze nu je broertjes en zusjes ook tegen je opzet heb het soortgelijke meegemaakt maar besef wel wat ze ook verteld word hoe ze ook worden beïnvloed hun gaan ook ouder en wijzer worden en gaan ook het verschil zien van waarheid of leugen vooral wanneer mensen ouder worden oordelen ze het meest op wat ze zelf hebben gezien en eigen ervaring en niet zo wat hun verteld word
helaas is dan ook de kans groot dat ze later een wrok gaan koesteren tegen jullie moeder maar dat heeft ze zelf aangericht
nu lijkt het plan misschien nog voor haar te werken maar ze merkt niet dat dit later wanneer de kinderen ouder zijn tegen haar kan gaan werken want zoals ik al zei vaak als ze ouder worden reageren ze sneller uit eigen ervaring /wat ze zelf zien en niet op wat hun door iemand anders verteld word en ja dan komt de aap uit de mouw..
ik snap dat het pijn doet echt waar geloof me ik begrijp je situatie beter dan dat je zelf misschien beseft met de tijd komt dat kwa je broertjes en zusjes echt wel goed .. maar je moet hiervoor wel erg geduldig dit is iets wat ze later pas gaan beseffen
Even aanvulling:
"ik begrijp je situatie beter dan dat jezelf misschien beseft"
dit heb ik zo verkeerd getypt! En klinkt echt verkeerd nadat ik het oplees
was helemaal niet mijn bedoeling ik bedoel meer dat ik helemaal begrijp hoe je je voelt.
mijn excuses was totaal verkeerd getypt.
Kdai,
Dit zal heel emotioneel voor je zijn. Je wil het aller liefste dat je moeder jou snapt, en dat er harmonie is. Maar dat zal er helaas nooit zijn.
Ik vindt dat je het geweldig hebt gedaan, en petje af, hoe jij en je partner, samen bepalen wat jullie wel en niet willen, en dat ook in de praktijk brengen.
Ik ben heel lang met een Borderliner getrouwd geweest. En ik wil je laten zien waarom je hier goed aan hebt gedaan.
Mijn ex-vrouw zou op het kleintje van de buren passen. Die was 1,5 jaar. De buurvrouw had afgesproken dat ze er om 12 uur thuis zou zijn (Tussen de middag). Bedenkt mijn ex ineens, rond 11:00 uur dat ze een afspraak om 12:00 uur heeft, ergens anders. Dat gebeurde heel vaak. Dat soort plotselinge herinneringen. Dus ze probeerd buurvrouw te bellen. Maar ja, die werkte in de kinderopvang zelf. Dus die had het druk en hoorde de telefoon niet. En dat maakte niet uit, want de afspraak was met buurman gemaakt dat hij bereikbaar zou blijven. Maar ja die belt ze niet. Heeft mijn ex rond 11:30 uur haar voicemail boos ingesproken dat ze belachelijk vond dat ze niet bereikbaar was. En dat ze zelf een afspraak had. En dus uiterlijk tot 11:45 uur kon blijven. En dat ze direct naar huis moest komen. Dat bericht kwam pas later aan. Dus om 11:45 uur was buurvrouw er niet. Wat doet mijn ex.... Die gaat gewoon. Laat dat kind van 1,5 jaar gewoon slapend alleen in dat huis achter en gaat naar haar eigen afspraak. Je kan je voorstellen wat voor een heisa dat heeft opgeleverd.
En dat is een borderline patient. En nog boos op iedereen omdat ze niet op haar wenken is bediend.
Dus Kdai. Jullie doen het goed. Verstandig dat je je kind wel naar jou vader brengt. Bij moeder is dat echt bedenkelijk. Kan zijn dat het goed gaat. Maar ze zijn echt onberekenbaar. Dus niet goed voor zo een klein kindje.
Grt Robbie.
Ik heb ook geen contact meer, maar dan met beide ouders (ze zijn ook nog samen) en mijn zus. Aangezien er geen diagnose is en er niks ergs is gebeurd (voor de buitenwereld dan) begrijpt niemand mijn keuze.
Dat vind ik erg lastig, maar het is echt beter voor mezelf dat ik ze niet meer zie. Ik heb ook psychologische hulp en die vindt dat ook.
Nooit meer eigenlijk, maar dat zal lastig worden, aangezien ik ook wordt uitgenodigd voor jubilea en evt. begrafenissen.
Ik heb veel tantes en ooms en neefjes en nichtjes, en die zullen er allemaal wel een mening over hebben, maar ik heb inmiddels geleerd dat ze geen idee hebben over waarom, en ik ook geen zin heb om in een welles/nietes discussie te komen, weid ik er niet teveel over uit.
Inmiddels weet ik wel dat ik behoorlijk ben zwart gemaakt, en dat is des te meer reden om bij mijn ouders weg te blijven.
Overigens waren mijn kinderen al groter toen ik deze keuze maakte, en is het gedoe over oppassen niet zo aan de orde geweest. Ik had er wel altijd een hekel aan als ze daar logeerden (dat gebeurde dus wel, ondanks mijn gevoel). Nu ze puber zijn, gaan ze soms op eigen initiatief. Dat vind ik moeilijk, maar mijn kinderen mogen nu zelf kiezen (beide nu ook 18+).
Rachel. schreef op 09-04-2021 om 09:51:
Even aanvulling:
"ik begrijp je situatie beter dan dat jezelf misschien beseft"
dit heb ik zo verkeerd getypt! En klinkt echt verkeerd nadat ik het oplees
was helemaal niet mijn bedoeling ik bedoel meer dat ik helemaal begrijp hoe je je voelt.
mijn excuses was totaal verkeerd getypt.
ik snap wat je bedoelt hoor geen zorgen.
nee ik heb haar al een paar keer deze kans gegeven.
ik persoonlijk ben bang dat ik dit niet keer op keer aan kan. En door alle acties die ze er nu bijhaalt ben ik alleen maar meer teleurgesteld,verdrietig en ook best wel boos.
wel naar dat je het uit eigen ervaring weet. Sterkte daarmee❤
Lorwynne schreef op 09-04-2021 om 11:59:
Ik heb ook geen contact meer, maar dan met beide ouders (ze zijn ook nog samen) en mijn zus. Aangezien er geen diagnose is en er niks ergs is gebeurd (voor de buitenwereld dan) begrijpt niemand mijn keuze.
Dat vind ik erg lastig, maar het is echt beter voor mezelf dat ik ze niet meer zie. Ik heb ook psychologische hulp en die vindt dat ook.
Nooit meer eigenlijk, maar dat zal lastig worden, aangezien ik ook wordt uitgenodigd voor jubilea en evt. begrafenissen.
Ik heb veel tantes en ooms en neefjes en nichtjes, en die zullen er allemaal wel een mening over hebben, maar ik heb inmiddels geleerd dat ze geen idee hebben over waarom, en ik ook geen zin heb om in een welles/nietes discussie te komen, weid ik er niet teveel over uit.Inmiddels weet ik wel dat ik behoorlijk ben zwart gemaakt, en dat is des te meer reden om bij mijn ouders weg te blijven.
Overigens waren mijn kinderen al groter toen ik deze keuze maakte, en is het gedoe over oppassen niet zo aan de orde geweest. Ik had er wel altijd een hekel aan als ze daar logeerden (dat gebeurde dus wel, ondanks mijn gevoel). Nu ze puber zijn, gaan ze soms op eigen initiatief. Dat vind ik moeilijk, maar mijn kinderen mogen nu zelf kiezen (beide nu ook 18+).
ooh dat is naar ik snap je volkomen.
blij dat jullie mij begrijpen❤.
het is wel iets moeilijks om te doen maar ik voel me zoveel rustiger in mijn hoofd nu. En er zijn nu al een paar mensen geweest die mij zelf gevraagd hebben hoe het zit. En heb ze alles uitgelegd ook kunnen laten zien. En ze begrijprn mij gelukkig ook. Niet allemaal maar in elk geval een paar.
Kdai schreef op 09-04-2021 om 12:08:
[..]
ik snap wat je bedoelt hoor geen zorgen.
nee ik heb haar al een paar keer deze kans gegeven.
ik persoonlijk ben bang dat ik dit niet keer op keer aan kan. En door alle acties die ze er nu bijhaalt ben ik alleen maar meer teleurgesteld,verdrietig en ook best wel boos.
wel naar dat je het uit eigen ervaring weet. Sterkte daarmee❤
Dan begrijp ik maar al te best dat je er klaar mee bent inderdaad ik zou hetzelfde hebben
en ik snap volkomen dat je al die emoties voelt na die acties van haar voor jou voelt het ook als pure onmacht vind het erg vervelend dat ze zo over je praat,
hele goede beslissing genomen blijf trouw aan jezelf je komt er wel uit je bent een pienter persoon die heel goed weet wat ze moet doen helaas niet met iedereen wie je zou willen maar je hebt je prachtige gezin en staat daar volledig achter ! Wat mensen ook zeggen of hoe je ze ook neer proberen te halen onthoud je bent rijk met je gezin jullie hebben elkaar en zijn gelukkig niemand kan je dat afnemen en je hebt ook verder niemand zo hard nodig als hun ❤
