Onmogelijke verliefdheid
Al een langere tijd was ik vrij onschuldig aan het flirten met een vrijgezelle man, die ik iedere week kort tegen kwam. De interesse kwam van beide kanten, alleen hield ik
de deur verder dicht, omdat ik al jaren gelukkig getrouwd (met de bekende up en downs) ben, een gezin heb en nooit echt de behoefte heb gehad aan iets of iemand anders.
Maar op een of andere manier raakte deze man mij, zijn vrije manier van leven, zijn aandacht en complimenten etc., het werkte als een verslaving. Op een gegeven moment werden er telefoonnummers uitgewisseld, konden we elkaar af en toe een berichtje sturen. Op dat moment realiseerde ik mij dat het al iets te ver ging en heb ik het contact stop gezet en hem meer dan 6 weken niet meer gezien. Iedere week had ik een knoop in mijn buik, maar volgehouden. Maar toch heb ik na die weken een berichtje gestuurd en daarmee de deur opengezet. In de eerste 14 dagen daarna vlogen de berichtjes alle kanten uit, maar uit alles werd duidelijk dat hij mij heel aantrekkelijk vond en vooral iets fysieks wilde. Dat heb ik al snel de kop ingedrukt, ik wilde iets meer een romantische setting en elkaar sowieso wat beter leren kennen (wat dat betreft zijn mannen echt niet altijd slim). Daar ging hij mee akkoord. En eigenlijk was ik vreemd gaan sowieso niet van plan.
In de weken daarna verdiepte het contact en ging het meer over onze verliefdheid, de interesse in elkaar, mijn dilemma van getrouwd zijn, voor elkaar kunnen gaan of niet en elkaar ontmoeten om te kijken hoe de gevoelens nu echt zaten. Voor mij was dit laatste gelijk een mooie kans om alles wat ik nog wilde weten te vragen. Ondertussen ging dit alles in het geheim, moest ik liegen en bedriegen en kostte het heel veel energie. Ik trok het nog maar net. Toen het uiteindelijk op een afspraak aankwam, waarvan ik zeker wist dat ik dat wilde, heb ik deze toch afgezegd. Het kwam thuis te dichtbij, het werd te spannend en ik had door acties van hem de regie niet meer (het voelde als onveilig). En ik was bang dat ik iets zou gaan doen wat ik niet van plan was. Want ik was nog wel steeds verliefd.
Door dit afzeggen heeft hij mij gevraagd een beslissing te nemen over hoe nu verder, waar elkaar regelmatig zien een voorwaarde was, ook om te zien hoe verder en of we wellicht voor elkaar zouden kunnen gaan. Met hulp van professioneel advies heb ik er definitief een punt achter gezet, op een lieve en respectvolle manier. En die reactie kreeg ik ook terug. Alle contact, ook via social media is verbroken.
Maar daarmee is het niet gelijk over, ik worstel nu al meer dan 1,5 maand met mijn gevoelens, ben aan het afkicken, kan er moeilijk los van komen. Je kunt niet zo maar de knop om zetten, alhoewel ik wel steeds meer twijfel aan zijn echte intenties en ik blij ben dat ik niet alles zo maar op het spel heb gezet. Ik heb uitgezocht waar het bij mij zat (en dat gaat verder dan dit) en de relatie met mijn man verbeterd. Het was een emotionele wake-up call, zo nu en dan mis ik nog steeds zijn aandacht, de verliefdheid en het alive zijn. En ik zou heel graag willen weten hoe het hem is vergaan, maar dat kan niet en ga ik ook niet doen.
Wie herkent mijn gevoel, heb ik de goede beslissing genomen en hoe kan ik het nog verder loslaten? Ik wil er zo graag klaar mee zijn...
Natuurlijk heb je de goede beslissing genomen
En natuurlijk is het niet zomaar ineens over. Jouw oude vertrouwde leventje met je man en kinderen kan natuurlijk totaal niet tippen aan de heerlijke vervoering die een verse fling met een rasechte verleider teweeg brengt. Maar dat laatste is een soort theater, een voorstelling met alle toeters en bellen en een mooie lichtshow, kostuums, muziek en intens drama. Als je met deze nieuwe man zou zijn doorgegaan, zou op enig moment de voorstelling zijn geëindigd, het doek gevallen en het licht zijn aangegaan. Nu je er (gelukkig!) uit bent gestapt, kan het lijken alsof je een droomleven hebt laten schieten. Dat is natuurlijk niet zo. Maar je bent nog helemaal onder de indruk van de meeslepende voorstelling. Dat is logisch en het enige wat er nu opzit is dat te laten wegebben.
Ik vind het heel sterk van je dat je er een punt achter hebt gezet en dat je serieus aan het werk bent gegaan met jezelf. Maar in je verhaal zitten wel wat bijzondere gedachtegangen, die jou kwetsbaar maken. Ik hoop dat je daar nog wat dieper ingaat, al dan niet met een professional, zodat je het een volgende keer niet meer zo ver hoeft te laten komen. Natuurlijk voor je partner en je gezin maar ook voor jouzelf: het klinkt als een uitputtende, stressvolle toestand. Ik zou van minder overspannen raken.
Groet,
Jo Hanna
pas maar op
Je hebt een neiging om te doen alsof je er niets aan kan doen. "Er werden telefoonnummers uitgewisseld"
Maar je weet dat je daar al de fout in ging. Je weet het exact. Tja en nu zit je met de gebakken peren want verliefd. En je weet ook best wat je nu moet doen om verdere ellende te voorkomen:
Cold Turkey stoppen.
Heel goed
Je hebt het heel knap gedaan. De verleiding is begrijpelijk maar voelde eigenlijk al niet zo goed (hij wilde je vooral in bed krijgen).
Nu gaan volhouden! Natuurlijk is het stik moeilijk, vooral omdat je dit alleen moet verwerken. Wat je zegt, het is een verslaving. En stoppen met verslavingen kenmerkt zich door het volhouden niet door het stoppen alleen. En dit is extra moeilijk want met roken, drinken, drugs beleeft men ook de nadelen: de kater, de slechte gezondheid etc. Dan geeft stoppen ook een beloning. Hier lijk je misschien iets kwijt te zijn: aandacht, spanning, bevestiging. En er zijn allerlei gevoelens gewekt die schreeuwen om concretisering van de verbinding. Maar... wat hierboven al gezegd wordt: dat zou tijdelijk zijn met wellicht een veel grotere kater. En toch zullen ook al die schreeuwende gevoelens voorbij gaan. Houd vol, dan gaat het steeds beter.
Wees ook zacht voor jezelf, vergeef je zelf hiervoor, koop een bloemetje of een lekker luchtje maar houd vol!
Leerpunt
Besluit wat je wil met je leven en zelf denk ik dat er niet zo iets bestaat als 'vrij onschuldig aan het flirten'. Je wekt verwachtingen bij de ander en bij jezelf die je dan ook weer moet zien te temperen.
Er zijn misschien mensen die die knop makkelijk kunnen omzetten. Bij jou stort het nu al bijna je gezin in de misere omdat je zo getrokken wordt naar dat (tijdelijke) avontuur.
De volgende keer begeef je je gewoon niet in dat soort situaties. Je houdt het gezellig en vriendschappelijk en niet flirten. En als je denkt dat de ander daar wel op uit is dan neem je afstand. Tijdig.
Steek die energie en aandacht in je man
het kan er bij mij niet zo in dat je gelukkig getrouwd bent maar tegelijk wel zo ver gaat met een ander. Kijk eens echt eerlijk naar jezelf en naar je relatie en probeer uit te vinden waarom je open stond voor de attenties van deze man. En ga dan met je eigen man, de vader van je kinderen, aan de slag om je huwelijk te verbeteren. Je hoeft misschien niet direct in therapie, maar er zijn genoeg zelfhulpboeken waar je houvast aan kunt hebben en die je kunnen helpen patronen te herkennen en los te komen van oude patronen die je liever kwijt bent.
Begin met vanavond het eens extra gezellig te maken samen. En probeer die verliefde gevoelens te projecteren op je man. Ga op zoek naar waarom je ook alweer op hem viel. Pak een schrift en schrijf daar de komende weken iedere avond 3 positieve dingen in op over hem, je leven nu, je kinderen. Ga vooral op zoek naar wat je fijn en goed vindt aan je gezin en de man waar je mee samen bent.
Verder inderdaad geen contact meer met die ander. Ontloop hem, blok hem op social media, wis zijn nummer uit je telefoon.
Ik zou het echt heel sterk vinden als je met je man bespreekt dat je gevoelens hebt gekregen voor een ander, dat je daarvan geschrokken bent en dat niet wilt, en dat je met je man samen wil werken aan een betere/hechtere relatie. Natuurlijk niet in detail vertellen hoever het ging, hoe verliefd je was, daarmee doe je hem waarschijnlijk alleen maar onnodig pijn, maar je geeft hem zo wel de kans om ook actief te werken aan jullie relatie. Want dikke kans dat hij heeft gemerkt dat er iets speelt en daar zal hij zelf ook niet vrolijker en positiever van worden. Dus maak schoon schip. Bovendien, als je aan je man deze zwakke plek hebt opgebiecht ga je in het vervolg vast veel minder makkelijk voor de bijl.
opbiechten? mwoah
Ik weet niet of dat wel slim is. Misschien wel misschien niet.
Ik vind de reacties over het algemeen erg hard.
Hard?
Ik vind jouw reactie nogal soft eerlijk gezegd. Ze heeft het bewust allemaal nogal ver laten komen vind ik. Je speelt gewoon niet met het geluk van je gezin.
Persoonlijk vind ik de reacties vooral opbouwend en gericht op hoe nu verder. Met 'hou vol' komt TS er niet, er is werk aan de winkel. Daar geven we allemaal suggesties voor. Aan haar om eruit te pikken wat wel bij haar past.
nou nee hoor Pennestreek
ze heeft geen maandenlange seksuele relatie gehad. Het was meer een uitgebreide flirt. Er is niet eens gezoend. Ze heeft heel keurig op de rem gedrukt.
Werk aan de winkel? Heb je dit niet gelezen? "Ik heb uitgezocht waar het bij mij zat (en dat gaat verder dan dit) en de relatie met mijn man verbeterd. Het was een emotionele wake-up call, "
Lisa heeft al professionele hulp gezocht en gevonden, doet al alles wat jij suggereert. Ze vraagt hier om herkenning.
Waarom haar alsnog kapittelen? Lijkt me een gevalletje projectie
Reactie 1
Bedankt voor al jullie reacties tot nu toe, goed en ook wel confronterend deze spiegel, maar dat was te verwachten. Met mijn verhaal wil ik niet alleen mij zelf helpen, maar ook anderen die een onmogelijke liefde overkomt, om te vertellen wat wat er daarna met je kan gebeuren.
@Jo Hanna, zoals jij het hebt verwoord gaf het heel veel herkenning. En ja, het waren uitputtende, stressvolle weken, waar mijn gezin ook zeker last van heeft gehad. Ik ben maar net overeind gebleven, ook omdat het in eerste instantie allemaal geheim moest blijven. Het gaat al beter, ik ben de ene keer weer wat verder dan de andere keer. Mijn gedachten spelen zo nu en dan nog hoog spel. In mijn naïviteit heb ik nooit aan zien komen dat dit/hij mij zo zou raken. Ik weet niet precies wat jij met de bijzondere gedachtengangen bedoelt, maar ik denk wel dat dit alles te maken heeft dan wel een gevolg is van het feit dat ik sinds kort in een traject zit, waarbij het gaat om je zelf kennen, kwetsbaar opstellen, omgaan met je eigen emoties etc.
@Juf Ank, je hebt helemaal gelijk, ik ging de fout in toen ik hem mijn telefoonnummer gaf, zelfs al eerder toen ik hem via social media had nagetrokken. En dat wist ik diep in mijn hart ook. Ik heb het daarna geprobeerd te stoppen, maar kon de verleiding om toch het contact weer aan te knopen niet weerstaan, terwijl ik wist dat er bij hem ook iets speelde. En ja, nu zit ik in een cold turkey op de blaren.
@Marga, fijn jouw woorden. Vanaf het begin was er bij mij een sluimerende twijfel, omdat het altijd meer over aantrekkingskracht ging en zijn echte interesse in mij maar weinig aan de orde kwam. Het contact bleef daardoor oppervlakkig, ook omdat alles in het gesprek -dat nooit zou komen-, zou worden uitgewisseld. Ik had nog zoveel dingen van hem willen weten, maar die vragen zullen altijd onbeantwoord blijven. Ik ben het aan het loslaten. Het contact voelde wel eerlijk, bij hem was er voorzichtigheid door gekwetstheid in het verleden, oprechtheid in zijn verliefde gevoelens naar mij en zelfbescherming om zich niet bij voorbaat al te verliezen in iets wat waarschijnlijk niets kon worden. We wisten allebei dat dit nauwelijks kans van slagen had, ik kon het pas loslaten toen ik op advies van een professional en door hem voor het blok werd gezet. Hij wilde doorgaan en een paar stappen verder zetten en dat kon ik niet. Ik ga zeker volhouden en hoop dat het rouwproces (want zo voelt het soms echt nog) minder wordt.
Reactie 2
@AnneJ, helemaal waar; onschuldig flirten bestaat niet en dit gaat mij ook niet meer overkomen. In alle opzichten was dit een emotioneel, heftig, maar ook duidelijk leerproces.
@Pennestreek, ik ben bezig (in wat ik al eerder schreef) in een traject mijn patronen te onderzoeken om daar los van te komen. Waarschijnlijk heeft wat nu gebeurd is ook een directe samenhang daarmee. Ik heb daar wat extra hulp bij ingeschakeld om te kijken waar dit nu deep down vandaan is gekomen en dat wordt steeds duidelijker. Verder heb ik goede gesprekken gehad met mijn man om elkaar niet meer voorbij te lopen, te zorgen dat we niet uit elkaar groeien en samen aan ons huwelijk te blijven werken. Dat vraagt tijd, maar lukt best wel goed, ook omdat hij het ook ziet. Het hem vertellen ga ik nu nog niet doen, ik wil er eerst zelf over heen zijn en kan de stress en verdriet die dit gaat geven, bij hem en bij mij, niet nu aan. Het zou zo maar kunnen dat hij het overigens al weet, want er is niemand die mij beter kent dan hij. Ik denk wel dat als ik het eerder wel aan hem zou hebben verteld, mij dat kunnen helpen. Dus schoon schip maken ga ik doen, alleen nog niet nu.
Inderdaad
zoals Marga het schrijft zo is het. Er is nog nooit iets fysieks gebeurd, geen aanraking, niet gezoend, geen date, geen telefoongesprekken etc. Wel geflirt (en soms zagen we elkaar ook weken niet) en best wel enige tijd lang (1 keer per week en relatief kort). Het intensieve WA contact heeft precies een maand geduurd, toen heb ik op de rem getrapt, achteraf net op tijd.
Checks
Tips/checks voor anderen die ik zelf van een professional heb meegekregen en die mij er van hebben weerhouden om een volgende stap met de ander te zetten (waardoor ik dus niet fysiek ben vreemdgegaan) zijn:
*Denk goed na en voel van binnen of de ander het echt allemaal waard is om alles wat je hebt te verliezen en of je je man/gezin deze pijn/verdriet wilt aan doen. Is de ander echt de ware en heb je voldoende lef om om het avontuur aan te gaan om het te ontdekken met alle risico’s van dien.
*Neem je eigen huwelijk onder de loep, hoe staat het met contact en de intimiteit, hoe goed is je relatie nog en als het nu even minder is, maar de basis was goed, ga daar dan voor. Herstel het contact en de aandacht voor elkaar.
*Verbreek al het contact met de ander, blokkeer wat nodig is en als het contact van hem komt, wees duidelijk dat je dit niet meer wilt. Ik heb dit overigens gewoon op een respectvolle manier gedaan en kreeg een korte reactie terug.
*En realiseer je dat je daarna in een rouwproces kunt komen, dat dit wel even kan duren en wat af en toe echt heel moeilijk is.
Marga
Nogmaals bedankt voor je steun en verzachtende woorden. Ze zijn zeker niet soft, dit is wat mij nu het meeste helpt. Ik ben aan alle kanten met mijzelf aan de slag gegaan (en echt best wel heftig) met onder meer als doel dit te verwerken en niet meer te laten gebeuren. De reden dat dit gebeurde zit ook niet in mijn relatie en gezinssituatie, die hebben eigenlijk nog geen moment op het spel gestaan. Het zit in iets anders en dat ben ik aan het onderzoeken. En mocht het toch nog een keer gebeuren, dan herken ik het en weet ik hoe ik het kan tegenhouden.
En wat je zegt klopt, opbiechten is nu geen goed idee, het wordt aan alle kanten afgeraden, zeker als er fysieks niets is gebeurd.
herkenning
Ik zit zelf nu in ongeveer dezelfde situatie, wij zijn al jaren getrouwd, met alle ups en downs.
Nooit,maar dan ook nooit, heb ik eraan gedacht om vreemd te gaan. Ik vond het idee alleen al verwerpelijk en gewoon niet kunnen.
Totdat ik een oude liefde van vroeger (30 jaar geleden) tegenkwam.....
De verliefdheid sloeg onmiddellijk weer toe, maakte gevoelens los die ik heel lang niet meer heb gehad.
Dit is bij haar en bij mij.
Veel contact gehad en, in tegenstelling tot jou, wel gezoend. Verder is er niets gebeurd.
Het is slecht,ik weet het, maar aan de andere kant voelt het goed en fijn. Ik heb me heel lang niet meer zo gevoeld en ben in de war.
Rationeel gezien weet ik dat het moet stoppen, maar dat is zo moeilijk.
Er zullen best veel negatieve reacties komen, ik snap het , want ik dacht er altijd precies zo over, maar nu mij het zelf is overkomen weet ik het even niet meer.
Stormkapje
Doe dit niet. Er is al gezoend...ga niet verder de grens over. Je maakt zoveel kapot...
Nu voelt het allemaal spannend, verfrissend, nieuw. Verliefd zijn voelt heerlijk.
Maar als je kijkt naar je huidige relatie, hoe gaat het eigenlijk écht met jou en je vaste partner, nu er verliefde gevoelens zijn ontstaan voor een ander? Wáár ben je eigenlijk verliefd op? Gaat het echt om die ander als persoon, of meer om het gevoel wat je nu hebt door het contact met die ander, door de aandacht en interesse die er dan voor je is? Waar is het een oplossing voor, wat brengt het je? Staat het symbool voor ongecompliceerdheid, vrijheid, gelijkwaardigheid, erkenning, waardering, gevoel weer te leven, seksuele vrijheid, spanning, avontuur, lust, begeerte, etc.? Dan weet je daarmee feitelijk ook dat er een onvervulde behoefte is en dat er pijnpunten zijn die binnen de huidige vaste relatie bespreekbaar gemaakt dienen te worden. Dat is dan namelijk het startpunt van waaruit de huidige relatie verder kan groeien, van waaruit het probleem tussen beide en de mogelijke ontevredenheid van jezelf opgelost kunnen worden. Hoe pijnlijk dat ook is, hoe moeilijk dat ook lijkt. Vreemdgaan met een ander lost niets van dit alles op. Is het je dat werkelijk waard om daarmee alles wat je hebt, op het spel te zetten? Heb je al eens aan je vaste partner gevraagd, hoe die zich nu bij jullie relatie voelt? Realiseer je je dat er ook een mogelijkheid is, dat je partner zich misschien zelfs wel ongelukkig en gefrustreerd voelt over de gang van zaken binnen jullie relatie op dit moment, maar er graag met jou aan zou werken door er over te praten en dingen te verbeteren, in plaats van gevoelens van verliefdheid toe te laten, contact te hebben en te zoenen met een ander?
Door vreemd te gaan, creëer je al snel een schijnwereld, waarin alles geweldig, opwindend, anders, aangenaam en uniek voelt. De normale dagelijkse gang van zaken, de verplichtingen, de verantwoordelijkheden die je hebt naar partner en gezin, het 'is' er even niet, het doet er allemaal even niet toe, het wordt even naar de achtergrond geschoven. Het verliefde gevoel is zo overweldigend, voelt zó fijn en goed, dat dat het enigste is wat nu telt. Al het andere wordt even heel onbelangrijk. Problemen oplossen/bespreekbaar maken, zorgt voor weerstand, discussie, daar denk je liever niet aan als je verliefd bent. Dan kies je liever voor om dat heerlijke gevoel in jezelf te laten stromen, de weg van de minste weerstand te nemen.
Iedereen is altijd wel op zoek naar aandacht, waardering, erkenning, liefde. Als je het gaat missen in je relatie en van iemand anders wel de aandacht krijgt die aan het thuisfront “ontbreekt” (omdat dit als vanzelfsprekend, niet langer meer als speciaal gevoeld wordt) kun je daardoor verliefde gevoelens krijgen voor diegene. Wel is het hierbij zo, dat er -we zijn ten slotte allemaal vrije wezens en we krijgen het ons niet opgedragen dat het per direct ook zo moet gebeuren- altijd een keuzemoment vooraf gaat aan het vertalen van gevoelens van verliefdheid/verlangen in het actief omzetten en uitvoeren in fysiek contact, fysieke handelingen. Ieder moment weer, dat je als vreemdganger, virtueel of fysiek, in het geheim, in contact bent met die ander, heb je de keuze. Ga ik door, stap ik over de grens of stop ik hier? Je zou jezelf op zo’n moment eens bewust moeten afvragen: “Hoe zou het voor mijn partner zijn, dat ik hier nu verliefd sta te zijn met iemand anders? Dat ik een ander mijn tijd en aandacht geef, mijn liefde aan een ander geef, mijn lust en begeerte met een ander deel? Hoe zou dit voor mij voelen, als dat andersom het geval zou zijn?”
Vreemdgaan, overspel, een affaire…het leidt tot enorm sterke emoties bij degene die bedrogen wordt, wanneer het uitkomt. Wanhoop, angst, woede, boosheid, intens verdriet, vernedering, afkeer en nog veel meer. Het is een hevige emotionele achtbaan. Overspel raakt je ten diepste. Degene waar je op moet kunnen vertrouwen, waarbij je je kwetsbaar hebt opgesteld, aan wie je je hebt verbonden en bij wie je jezelf veilig voelde, heeft je bedrogen, belogen en diep gekwetst. Dat is voelbaar in al je vezels, in heel je wezen. Je bent ineens je veiligheid kwijt, het voelt alsof je een vrije val maakt en je nergens aan kunt vastgrijpen om te stoppen met vallen. Alle houvast is plotseling verdwenen. Je verleden is niet wat je dacht, je partner blijkt niet te zijn wat/wie je dacht en ook je toekomst is niet meer wat je dacht. Wat het dan allemaal wel was en is, dat weet je op dat moment (nog) niet.
Sorry voor deze lap tekst, maar ik kan het niet duidelijk genoeg maken wat het allemaal teweeg brengt.
Ik weet natuurlijk niet, hoe de huidige stand van zaken van jullie relatie is op dit moment, je schrijft al jaren getrouwd te zijn met de nodige ups en downs... En die zijn er nou eenmaal, in elke langdurige relatie. Laat het niet stuk lopen door vreemd te gaan. Misschien zitje relatie nu in een 'down' periode en vlammen daardoor de gevoelens voor een oude liefde weer op...en voelt het voor nu heel fijn aan, laat het jou beter voelen...
Maar denk goed na, voordat je weldra verstrikt raakt in allerlei gevoelens en niet meer weet hoe je eruit moet komen. Omdat je weet dat je je vaste partner dan heel veel pijn gaat doen.
Sterkte!
Stormkapje 2
Je gevoelens en verwarring, maar eigenlijk je hele verhaal, alles is zo herkenbaar. Het verliefde gevoel is zo fijn, spannend en verslavend. En heel eerlijk, ik was in het begin niet echt bezig met schuldgevoelens richting mijn partner. Ik wilde gewoon weten hoe het voelde, dit wederzijdse gevoel was mij nog nooit overkomen en net zoals bij jou was het idee om vreemd te gaan nog nooit voorbijgekomen. Het past ook helemaal niet bij hoe ik in elkaar zit, maar toch zette ik de deur open. Achteraf wel een beetje naïef, want ik had moeten zien aankomen dat dit dan niet zonder consequenties (en acties van de ander) blijft.
De reactie van Penny geeft voor mij wel heel mooi weer waar het om gaat. Ik ben nu 2 maanden verder, nadat ik het contact rigoureus heb verbroken. Voor mij was wel een eye-opener om echt goed na te denken of hij de “ware” zou kunnen zijn en of ik daar alles voor zou willen opgeven, met het risico dat ik alles kwijt zou kunnen raken en het verdriet dat ik mijn partner en mijn gezin zou aandoen. Toen ik besefte dat dit voor mij niet snel duidelijk zou worden en er van zijn kant druk op werd gezet om snel een beslissing te nemen om stappen verder te gaan, kon ik nog net op tijd de stop knop indrukken. Toen volgde er wel een rouwproces en dat was best wel heftig. Hij zat op een of andere manier zo in mijn systeem, ik kon het maar moeilijk loslaten.
Ik ben nu wel heel blij en opgelucht dat ik niet verder ben gegaan, hoe moeilijk ook. En alhoewel het verliefde gevoel af en toe nog ineens als onrust opkomt en wat we deelden -in mijn gedachten en vooral als ik alleen ben- zo nu en dan voorbij komt en ik het contact met hem (en de aandacht) soms nog steeds mis, gaat dit alles nu wel naar de achtergrond en beheerst het niet meer mijn dagelijks leven. Tijd en afleiding helpt. De heftigheid is voorbij. En dat is wel heel fijn, want nu pas besef ik wat een stress en spanning dit mij allemaal heeft opgeleverd. Ik ben gelukkig overeind gebleven. Ik heb mijn aandacht positief verlegd naar mijn partner (zonder het hem te vertellen) en ben met hulp aan het onderzoeken waar dit verlangen (want dat was het wel) vandaan is gekomen. En het blijkt niet in mijn relatie te zitten, maar in iets wat veel dieper zit.
Jij noemt het gevoel en wat je hebt gedaan slecht van jezelf, maar zo zie ik het niet. Ik kon mijn gevoel niet tegenhouden, maar wel wat ik er mee ging doen. En dat kun jij ook! Daarvoor is het nog niet te laat. Met professionele hulp of van een vertrouwd iemand (die niet oordeelt) of natuurlijk vanuit je eigen kracht kun je dit nu nog stoppen. Zoals Magda al eerder schreef, wees niet te hard voor jezelf, want dat helpt niet om hieruit te komen. Heel veel sterkte!
Lisa010
Wat goed van jou, dat je voorbij die verliefdheid hebt kunnen kijken. Dat je daarmee tot de ontdekking bent gekomen dat het gevoel, het verlangen naar iets anders, niet in de relatie zit, maar gezocht moet worden in iets wat veel dieper zit. Respect voor de manier hoe je er mee omgaat nu, er hulp bij gezocht (en gevonden) hebt!
Logisch dat je het gevoel even toe mist, dat het voelt als rouwen om wat is geweest en niet meer terugkomt. Omdat je iets/iemand moest loslaten die voor heel fijne, prettige, warme, hernieuwde gevoelens van verliefdheid zorgde. Waardoor je in eerste instantie dan denkt: "Yes, dít is degene met wie ik mijn leven verder wil delen. Het was 'meant to be' dat we elkaar nu tegenkomen..." Meant to be inderdaad. Maar feitelijk om een heel andere reden dan om dan maar voor iemand anders te gaan omdat de situatie je zo'n goed gevoel geeft en alles wat je had, er voor op te geven. Meer meant to be om je eens anders naar de huidige gang van zaken betreffende je huidige relatie te laten kijken wellicht. Te onderzoeken waarom je de deur naar iemand anders, open hebt gezet.
En inderdaad, wees niet te hard voor jezelf. Maar denk wel heel goed na, blijf dicht bij jezelf, vraag jezelf af wat het je brengt als je eraan toegeeft en verder gaat. Ga niet te achteloos om met wat voor verdriet en pijn het mogelijk veroorzaakt bij je vaste partner.
Vanaf de tweede alinea
Was het dan weer meer op Stormkapje gericht, niet op jou, Lisa010. Was misschien niet helemaal duidelijk.
Om fantasieën
te stoppen over hoe geweldig het zou zijn met een nieuwe lover die je met mooie woorden en beloften het hoofd op hol brengt, heb ik een tip: luister naar Bolide van Brigitte Kaandorp en vraag je af of je er ook voor zou gaan als het zo was als in dat liedje....ik heb zelf ook niets fysieks gedaan met een heftige verliefdheid in mijn vorige relatie, en dit hielp me de verleiding te weerstaan en weer te lachen want oh wat kostte het me veel energie...
Er is geen blauwdruk!
Hoe herkenbaar is dit onderwerp! Onmogelijk liefde: een verliefdheid die echt voelt, gevoelens voor de ander naast je partner, die veel impact kan hebben, moeilijk zijn te stoppen, maar geen toekomst hebben. Wat goed dat je ziet dat een aantal mensen in deze topic op tijd op de rem heeft getrapt. Het belangrijkste is om als je dit gebeurt goed na te gaan waarom je er voor open staat gekoppeld aan wat je diepste verlangen is. Dan kan je scherp krijgen waarom je dit gebeurt en ook hoe je verder kunt.
En weet daarbij dat als je dit overkomt of gebeurt, het toch niet makkelijk is om de verliefdheid zo maar achter je te laten. Je gedachten en onrustige gevoelens heb je nu eenmaal niet onder controle. Alleen door de onrust als verlies te door leven, te accepteren dat de onrustige gedachten er zijn en op je intuïtie te vertrouwen hoe je er mee om wilt en kunt gaan, kun je over heen komen. Dat betekent ook dat je adviezen van anderen beter als goedbedoelde informatie kunt zien, om ze vervolgens niet zo maar over te nemen. Je ziet bijvoorbeeld in dit forum al dat veel mensen vrij kritisch en ongespiegeld als ervaringsdeskundige hun mening geven, terwijl de achterliggende situatie en omstandigheden nu eenmaal nooit hetzelfde zijn. Een blauwdruk is er helaas niet.
