Slecht contact ouders
Hallo,Ik plaats dit omdat ik graag advies wil en benieuwd ben of anderen ongeveer hetzelfde doormaken. Ik heb nu namelijk niemand in mijn omgeving die mijn situatie echt goed begrijpt.
Waar het om gaat, is dat ik sinds ruim een jaar erg slecht contact heb met mijn ouders. Er is mij aangeraden om een lotgenotengroep te zoeken, maar deze heb ik tot dusver niet kunnen vinden. Daarom wil ik via deze weg mijn verhaal doen.
Ik ben 22 jaar en student. Ik ben opgegroeid in Friesland en woon nu in de Randstad. Eind 2019 ben ik bekeerd tot de islam en sinds dat jaar draag ik ook een hoofddoek. Sinds ik deze keuze heb gemaakt is het contact met mijn familie, en dan met name mijn moeder, erg verslechterd. Mijn moeder heeft aangegeven dat mijn keuze altijd tussen ons in zal staan en dat ze mijn wil om een hoofddoek te dragen nooit zal begrijpen. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en is er geen vooruitgang. Dit doet mij heel veel pijn. Vorig jaar heb ik geprobeerd ervoor te zorgen dat mijn ouders me meer zouden begrijpen door het aanbieden van boeken, het aanraden van tv-programma's, Facebookgroepen etc. Ook heb ik meermaals met ze geprobeerd te praten. Na mijn bekering ontmoette ik mijn huidige verloofde. Mijn moeder heeft me bij mijn verloving geen felicitaties aangeboden, waarover ik mijn teleurstelling heb geuit richting haar omdat ik graag wil dat mijn moeder bij zulke belangrijke dingen aan mijn zijde staat. Ik heb toen een brief van haar ontvangen en daar ook op gereageerd maar hierna heb ik niks over mijn brief gehoord ondanks het feit dat ik heb aangegeven dat ik dit graag zou willen. Inmiddels wil ik proberen om alles los te laten en niet meer achter mijn ouders aan te rennen om pogingen te doen het contact en het begrip te verbeteren. In de islam echter, is de rol van de ouders en vooral de moeder ontzettend belangrijk en ook buiten de islam om wil ik mijn moeder niet kwijt. Toch raak ik overstuur en word ik verdrietig na elk belletje of appje (hoewel deze er weinig zijn). Enerzijds wil ik ze niet kwijt, maar het weinige contact dat er wel is maakt me ook niet gelukkig omdat het erg aan de oppervlakte blijft en ik tijdens deze gesprekken telkens het gevoel heb dat mijn moeders liefde voor mij niet onvoorwaardelijk is. Ik heb het gevoel dat ik niet meer bij het gezin hoor en dat breekt elke keer opnieuw mijn hart.
Heeft iemand ervaring met slecht contact met (een) ouder(s)? Heeft iemand advies voor mij over hoe ik met deze situatie om kan gaan?
Kirstentasnim schreef op 06-02-2021 om 01:41:Bieb63 schreef op 05-02-2021 om 15:21:RodeKrullenbol schreef op 05-02-2021 om 11:59:Of wijs jij "je eigen cultuur" af, Bieb63, door de vrijheid van godsdienst niet echt serieus te nemen?
Nee, Rode Krullebol, ik wijs niets af. Ik vraag mij alleen af, dat wanneer je op een bepaald moment op zoek gaat naar een geloof, een god (wat ik me op zich goed kan voorstellen, maar dat doet er verder niet toe), waarom je dan ook overgaat tot uitingen, rituelen of whatever, die meer met een cultuur te maken hebben, een cultuur die de jouwe niet is, die feitelijk niets met een goddelijk geloof (of dat nou christelijk of islamitisch is) te maken heeft. M.i. is het wat anders als je in een bepaalde geloofsgemeente of binnen gezin, je bent opgegroeid en opgevoed met die tradities en rituelen binnen een geloof. Dat kun je blijven volgen en doen, dat kun je ook, eventueel, deels veranderen, ook al blijf je in die god geloven. Maar ik ben oprecht nieuwsgierig waarom je dat soort dingen overneemt.
@bieb63 Ik studeer Culturele Antropologie, dus ik denk dat ik genoeg weet over cultuur om u het volgende uit te leggen: geloof is geen cultuur. Weliswaar vermengt geloof zich met cultuur en vice versa en vloeit cultuur door in werkelijk alle aspecten van welke samenleving/groep dan ook. Islam is een religie, geen cultuur en ik zou een zeer slechte antropoloog zijn als ik zomaar dit soort grote en waardevolle aspecten uit andermans cultuur zou overnemen en dat is dus ook wat ik niet gedaan heb. U heeft gelijk dat er binnen de Islam felle discussies zijn tussen geleerden over de hoofddoek en een aantal geleerden zijn dan ook van mening dat deze hoofddoek geen verplichting is. Toch heeft de Qur'an meerdere verzen over deze vorm van bedekking. Dit is niet in de eerste plaats (of tweede, of derde ) waarom ik mijn hoofddoek draag, maar een hoofddoek is en blijft vele malen meer een religieus ding dan een cultureel ding. Dat ik moslim ben, maakt mij niet minder Nederlander en maakt me al zeker geen Turkse, Marokkaanse of Jordaanse. Ik hoop dat mijn bericht de zaken iets heeft verduidelijkt en anders mag u zeker contact met me opnemen als u verder met me in gesprek wilt gaan over dit onderwerp.
Kirsten, dank voor je uitleg. Verder weet ik dat een hoofddoek in beginsel niet bedoeld is voor, of als uiting van, onderdrukking vanuit het Islamitisch geloof (ondanks dat dat vaak zo wordt gezien, maar..... ook vaak wél zo wordt gebezigd). Een hoofddoek is bedoeld om aan te tonen dat het innerlijk belangrijker is dan het uiterlijk (even kort gezegd). Neemt niet weg dat de vraag blijft waarom een vrouw dat zou 'moeten' tonen en een man niet. Maar goed dat is een andere discussie.
Waar het mij vooral om gaat: Een geloof (laten we het voor het gemak even bij het Christelijke, Islamitische en Joodse geloof houden) staat uiteindelijk allemaal voor hetzelfde: het geloof in een god en het danken van die god en zo goed mogelijk leven op de wijze zoals god het bedoeld heeft (kort door de bocht: een goed (mede)mens zijn). Verder is alles wat in de Koran of de Bijbel staat opgeschreven door mensen a.d.h.v. feitelijke gebeurtenissen en mensen en a.d.h.v. veronderstellingen en interpretaties. Zo interpreteert een Christen dat men om god te eren en te danken op zondag naar de kerk gaat, een Jood, dat je op zaterdag naar de Synagoge gaat en een Moslim, dat je naar de Moskee gaat. Uiteindelijk komt het natuurlijk op precies hetzelfde neer. Vooral interessant is dat bij het Christelijke en Joodse geloof van de bijbel wordt uitgegaan. Alleen veel dingen worden anders geïnterpreteerd en daarmee het gevolg dat er andere regels, gebruiken enz zijn. Nog los van het feit dat wát er in de bijbel staat (hoe je het ook interpreteert) ook weer een interpretatie is van mensen die het hebben opgeschreven. Wat ik daarmee bedoel, en wat mijn vraag dan ook uiteindelijk is: Als je als niet-gelovige (of nauwelijks gelovige) bent opgevoed en opgegroeid en je als volwassene dan toch denkt (of ook hoopt) dat er toch iets van een god is, waarom je dan overgaat op regels, gebruiken enz., waarvan je als volwassen mens (niet opgevoed en opgegroeid met dergelijke regels en gebruiken) toch eigenlijk wéét dat het maar een interpretatie is en dus niet gewoon je eigen koers vaart vanuit volwassen en niet gelovig opgevoed persoon. Of misschien nog duidelijker gezegd: Hoe kan een volwassen persoon, niet in een bepaald geloof opgegroeid (dus verweven) dan ervan overtuigd zijn dat je voor het uitoefenen van je geloof, bijvoorbeeld, Kosjer moet eten, terwijl voor miljoenen (miljarden?) christenen met dezelfde bijbel en dezelfde god, dit totaal niet aan de orde is? Dat zou ik graag willen begrijpen.
Bieb63 schreef op 06-02-2021 om 15:41:Kirstentasnim schreef op 06-02-2021 om 01:41:Bieb63 schreef op 05-02-2021 om 15:21:RodeKrullenbol schreef op 05-02-2021 om 11:59:Of wijs jij "je eigen cultuur" af, Bieb63, door de vrijheid van godsdienst niet echt serieus te nemen?
Nee, Rode Krullebol, ik wijs niets af. Ik vraag mij alleen af, dat wanneer je op een bepaald moment op zoek gaat naar een geloof, een god (wat ik me op zich goed kan voorstellen, maar dat doet er verder niet toe), waarom je dan ook overgaat tot uitingen, rituelen of whatever, die meer met een cultuur te maken hebben, een cultuur die de jouwe niet is, die feitelijk niets met een goddelijk geloof (of dat nou christelijk of islamitisch is) te maken heeft. M.i. is het wat anders als je in een bepaalde geloofsgemeente of binnen gezin, je bent opgegroeid en opgevoed met die tradities en rituelen binnen een geloof. Dat kun je blijven volgen en doen, dat kun je ook, eventueel, deels veranderen, ook al blijf je in die god geloven. Maar ik ben oprecht nieuwsgierig waarom je dat soort dingen overneemt.
@bieb63 Ik studeer Culturele Antropologie, dus ik denk dat ik genoeg weet over cultuur om u het volgende uit te leggen: geloof is geen cultuur. Weliswaar vermengt geloof zich met cultuur en vice versa en vloeit cultuur door in werkelijk alle aspecten van welke samenleving/groep dan ook. Islam is een religie, geen cultuur en ik zou een zeer slechte antropoloog zijn als ik zomaar dit soort grote en waardevolle aspecten uit andermans cultuur zou overnemen en dat is dus ook wat ik niet gedaan heb. U heeft gelijk dat er binnen de Islam felle discussies zijn tussen geleerden over de hoofddoek en een aantal geleerden zijn dan ook van mening dat deze hoofddoek geen verplichting is. Toch heeft de Qur'an meerdere verzen over deze vorm van bedekking. Dit is niet in de eerste plaats (of tweede, of derde ) waarom ik mijn hoofddoek draag, maar een hoofddoek is en blijft vele malen meer een religieus ding dan een cultureel ding. Dat ik moslim ben, maakt mij niet minder Nederlander en maakt me al zeker geen Turkse, Marokkaanse of Jordaanse. Ik hoop dat mijn bericht de zaken iets heeft verduidelijkt en anders mag u zeker contact met me opnemen als u verder met me in gesprek wilt gaan over dit onderwerp.
Kirsten, dank voor je uitleg. Verder weet ik dat een hoofddoek in beginsel niet bedoeld is voor, of als uiting van, onderdrukking vanuit het Islamitisch geloof (ondanks dat dat vaak zo wordt gezien, maar..... ook vaak wél zo wordt gebezigd). Een hoofddoek is bedoeld om aan te tonen dat het innerlijk belangrijker is dan het uiterlijk (even kort gezegd). Neemt niet weg dat de vraag blijft waarom een vrouw dat zou 'moeten' tonen en een man niet. Maar goed dat is een andere discussie.
Waar het mij vooral om gaat: Een geloof (laten we het voor het gemak even bij het Christelijke, Islamitische en Joodse geloof houden) staat uiteindelijk allemaal voor hetzelfde: het geloof in een god en het danken van die god en zo goed mogelijk leven op de wijze zoals god het bedoeld heeft (kort door de bocht: een goed (mede)mens zijn). Verder is alles wat in de Koran of de Bijbel staat opgeschreven door mensen a.d.h.v. feitelijke gebeurtenissen en mensen en a.d.h.v. veronderstellingen en interpretaties. Zo interpreteert een Christen dat men om god te eren en te danken op zondag naar de kerk gaat, een Jood, dat je op zaterdag naar de Synagoge gaat en een Moslim, dat je naar de Moskee gaat. Uiteindelijk komt het natuurlijk op precies hetzelfde neer. Vooral interessant is dat bij het Christelijke en Joodse geloof van de bijbel wordt uitgegaan. Alleen veel dingen worden anders geïnterpreteerd en daarmee het gevolg dat er andere regels, gebruiken enz zijn. Nog los van het feit dat wát er in de bijbel staat (hoe je het ook interpreteert) ook weer een interpretatie is van mensen die het hebben opgeschreven. Wat ik daarmee bedoel, en wat mijn vraag dan ook uiteindelijk is: Als je als niet-gelovige (of nauwelijks gelovige) bent opgevoed en opgegroeid en je als volwassene dan toch denkt (of ook hoopt) dat er toch iets van een god is, waarom je dan overgaat op regels, gebruiken enz., waarvan je als volwassen mens (niet opgevoed en opgegroeid met dergelijke regels en gebruiken) toch eigenlijk wéét dat het maar een interpretatie is en dus niet gewoon je eigen koers vaart vanuit volwassen en niet gelovig opgevoed persoon. Of misschien nog duidelijker gezegd: Hoe kan een volwassen persoon, niet in een bepaald geloof opgegroeid (dus verweven) dan ervan overtuigd zijn dat je voor het uitoefenen van je geloof, bijvoorbeeld, Kosjer moet eten, terwijl voor miljoenen (miljarden?) christenen met dezelfde bijbel en dezelfde god, dit totaal niet aan de orde is? Dat zou ik graag willen begrijpen.
Beste Bieb63,
Ik begrijp dat u dat graag wilt begrijpen. Ik wil alleen niet op zo'n persoonlijk niveau mijn verhaal delen op een openbaar forum dat iedereen kan zien. Voor zover ik weet kunnen we elkaar hier ook geen privéberichten sturen dus ik vrees dat ik u geen verdere uitleg kan bieden. Wat ik wel wil zeggen is dat de Islam een keuze is, die goed bij me past en waar ik mezelf in kan vinden. U kunt het voor het gemak misschien het beste vergelijken met bijvoorbeeld een studiekeuze: daar kies je ook vaak voor een studie die goed bij je past en bij je talenten/toekomstdromen/karaktereigenschappen past. Verder is een studiekeuze, net als de keuze voor mijn religie, ook voor een groot deel een gevoelskwestie: het voelt 'gewoon' goed!
Heel veel sterkte en wijsheid. Ik hoop dat je er met je ouders uitkomt. Blijf je eigen keuzes maken. Ik heb met belangstelling je reakties gelezen. Bedankt voor je compliment die ik kreeg van je. Je reakties lezende, kom je heel erg volwassen over. Iemand met veel kennis en inteligentie. Stiekem een beetje jaloers op de wijze hoe je je verwoord. Ik denk dat je het echt tijd moet geven maar op de goede weg bent.
grt R
'Vooral interessant is dat bij het Christelijke en Joodse geloof van de bijbel wordt uitgegaan.' De Islam is ook een van de drie Abrahamitische geloven.
De 'keuze' voor een geloof wordt zelden puur en alleen op basis van rationele gronden gemaakt. De belangrijkste gronden zijn vooral ervaringen, door opvoeding en ontmoetingen. Geloven is een stap durven zetten, een traditie binnen willen stappen, waardoor je een dimensie toelaat, die meer kleur, zin en betekenis aan je leven geeft. Of eigenlijk breder: aan het leven. Binnen zo'n traditie heb je verhalen, ethische beginselen, voorschriften waartoe je je moet verhouden. Dat kan ook kritisch, steeds weer confronterend met de leefwereld om je heen. Zoals Kirstentasmin doet. Daarom wordt er ook zoveel gestudeerd en gepraat onder elkaar. Traditie is niet één keihard blok, het is een levende traditie, waarin steeds weer een weg gezocht wordt naar het goede.
De vraag waarom iemand wel of niet zo'n stap durft te zetten heeft weinig met volwassenheid te maken. Het kan bijvoorbeeld best zijn dat iemand zoiets niet durft omdat iemand dan bang is voor het onbekende, bang voor een zekere mate van overgave, bang om het eigen regime te verliezen.
Onder de (katholieke) ouderen is het zeker zo, dat zij lang geleefd hebben in het geloof van hun traditie, dat ervaren hebben als een blok graniet, waar geen vragen bij mochten worden gesteld, toen er vervolgens wel veranderingen kwamen waren veel mensen blij, maar toen die veranderingen weer teruggedraaid werden wilde niemand meer terug onder het blok graniet. Met die ervaring kijken zij ook naar andere vormen van godsdienst en daardoor reageren ze met afkeur, vooral ingegeven door angst. Afkeur kun je nog bespreekbaar maken, dat zijn verschillen van mening.
Wellicht is de angst ook bespreekbaar te maken, kirstentasmin, als je ooit, later, als de verhoudingen weer iets meer toelaten, aan je ouders kunt vragen: waar zijn jullie bang voor? Ik denk dat ze bang zijn om jou kwijt te raken, dat ze jou niet meer kunnen volgen en begrijpen in de keuzes die je maakt. Dan zijn er nog twee vragen: kun je mij nog respecteren als je dochter, ook al kun je mij niet meer helemaal volgen; en: wil je meer begrijpen, dan zullen we meer moeten praten, wil je dat of niet.
Maar eerst maar eens het gewone contact weer op gang krijgen, zonder dat je elkaar teveel in de wielen rijdt.
Tsjor
tsjor schreef op 07-02-2021 om 09:32:'Vooral interessant is dat bij het Christelijke en Joodse geloof van de bijbel wordt uitgegaan.' De Islam is ook een van de drie Abrahamitische geloven
Dat weet ik Tsjor. Maar de Christenen en de Joden baseren hun geloof volledig op de Bijbel en de Islamieten hebben de Koran, met andere verhalen, andere andere ge- en verboden. De Christenen en de Joden halen hun geloof uit louter de Bijbel en tóch worden dingen anders geinterpreteerd. Dat betekent dus dat dat menselijke aannames enz. zijn.
Die heilige boeken zijn op elkaar gebaseerd. En daarvoor, of daarbij, op oudere geloofsvoorstellingen zoals die van de oude Egyptenaren.
Er is geen 'bewijs' van goddelijk bestaan, daarvoor heet het ook 'geloof'.
Er is de menselijke ervaring van het leven met het goddelijke zoals dat door de eeuwen heen door mensen ervaren is en doorleefd. En doorverteld en opgeschreven.
AnneJ schreef op 07-02-2021 om 14:22:Er is geen 'bewijs' van goddelijk bestaan, daarvoor heet het ook 'geloof'.
Precies, dat bedoel ik. En daarom begrijp ik niet dat je als je anno nu leeft en al volwassen bent, het niet houdt bij louter en alleen geloven dat er een god oid is. Met 'niet begrijp' bedoel ik overigens niet onbegrip of afkeuring, maar verbazing.
Omdat in jouw “verbazing” en de vragen die je stelt wel degelijk afkeuring en verwijt klinkt Bieb. Bovendien, jij bent geen moslim, dus het is een beetje wonderlijk als jij Kirsten gaat vertellen hoe het zit ...
Soort mansplaining, maar dan anders.
Bieb63 schreef op 07-02-2021 om 14:02:tsjor schreef op 07-02-2021 om 09:32:'Vooral interessant is dat bij het Christelijke en Joodse geloof van de bijbel wordt uitgegaan.' De Islam is ook een van de drie Abrahamitische geloven
Dat weet ik Tsjor. Maar de Christenen en de Joden baseren hun geloof volledig op de Bijbel en de Islamieten hebben de Koran, met andere verhalen, andere andere ge- en verboden. De Christenen en de Joden halen hun geloof uit louter de Bijbel en tóch worden dingen anders geinterpreteerd. Dat betekent dus dat dat menselijke aannames enz. zijn.
Interessant dat er mensen blijken te zijn die denken dat christenen en joden hun geloof volledig op de(zelfde) bijbel baseren.
Ongemak en schaamte
Ik denk dat de opmerkingen over de hoofddoek en de ongevraagde opmerkingen over vitamine D toch duiden op een gevoel van schaamte bij moeder.
Ik ben het niet eens met degenen die zeggen dat Kirsten zich daarom uiterlijk moet aanpassen als ze in het dorp van haar ouders is. Integendeel. Zo lang Kirsten's bekering geheim is voor de omgeving van de ouders blijven de ouders met veel onzekerheid zitten: Heeft iemand het al in de gaten? Wordt erover gepraat in het dorp? Wat moet ik (ouder) wel of niet zeggen als iemand vraagt hoe het gaat met Kirsten?
Ik denk dat het goed zou zijn als Kirsten wat oude contacten in het dorp aanhaalt. Als ze, de volgende keer dat ze op bezoek is, wat oude vrienden uitnodigt bij haar ouders thuis. Kort vertellen dat ze moslima is. Open staan voor vragen, maar als er geen vragen zijn, het gesprek sturen naar onderwerpen waar die vrienden ook aan kunnen relateren (studie, werk, relatie, verschil tussen stad en platteland, etc.). En ook in de supermarkt en op straat moet Kirsten vage bekenden aanspraken, vragen of het klopt dat ze die-en-die zijn, zichzelf voorstellen, etc.
Ik denk dat het goed is als Kirsten enigszins forceert dat iedereen in het dorp weet wat er aan de hand is. Dat zal een hoop onzekerheid bij de ouders wegnemen, en opent ook de mogelijkheid voor 'steun'.
Bieb63 schreef op 07-02-2021 om 14:02Dat weet ik Tsjor. Maar de Christenen en de Joden baseren hun geloof volledig op de Bijbel en de Islamieten hebben de Koran, met andere verhalen, andere andere ge- en verboden. De Christenen en de Joden halen hun geloof uit louter de Bijbel en tóch worden dingen anders geinterpreteerd. Dat betekent dus dat dat menselijke aannames enz. zijn.
Joden baseren zich op de Thora.
Moslims delen net als Joden en christenen, zoals Tsjor ook zei, de familiestamboom van Abraham. En wat in het NT staat wordt bij mijn weten niet ontkend door moslims, maar net als het OT en de Thora gezien als onderdeel van de lange weg die naar de enige echte vertegenwoordiger van God op aarde geleid heeft. Dat de geschiedenis daardoor net anders geïnterpreteerd wordt is idd mensenwerk. Dat inzicht heeft er bij mij toe geleid dat ik van het geloof gevallen ben. En ook al respecteer ik in de praktijk ieders wens om ergens in te geloven, verbaas ik me regelmatig over dat volwassen mensen blind blijven volgen waarmee ze zijn opgevoed, zonder na te denken waar dat op gebaseerd is.
Iets kan een levensfilosofie zijn waarnaar je leeft. Je kunt het eens zijn met een in jouw ogen wijs persoon over hoe je in het leven moet staan, maar dat is iets anders dan die filosofie blind na te leven en zelfs op te baseren dat je door dat te doen beter bezig bent dan de rest en die rest als minder soort te behandelen. Helaas is het ook menselijk dat dit gedrag zich blijft herhalen. Heel teleurstellend en verbazingwekkend ook.
Libertine schreef op 07-02-2021 om 15:46:Omdat in jouw “verbazing” en de vragen die je stelt wel degelijk afkeuring en verwijt klinkt Bieb. Bovendien, jij bent geen moslim, dus het is een beetje wonderlijk als jij Kirsten gaat vertellen hoe het zit ...
Soort mansplaining, maar dan anders.
Huh? Dat is wat JIJ ervan maakt! Ik mag mij ergens over verbazen of vragen hebben. Als iemand dat als 'afkeuring' ervaart, is dat de interpretatie die diegene maakt, niet de mijne.
En nee, ik ben geen Moslim.... Maar mijn vragen of verbazing betreffen niet persé het feit dat Kirsten Moslim is geworden, het zou net zo goed Christen kunnen zijn. En dan zou ik dezelfde vragen hebben indien zij bepaalde rituelen of gewoontes zou overnemen die, sommige ..., Christenen toepassen. Ik zeg sommige, omdat ook niet elke Moslima bijv. een hoofddoek draagt. Geloof an sich staat bij mij niet direct gelijk aan gewoontes/rituelen enz. Gewoontes/rituelen zijn zaken waarmee je bent opgegroeid al dan niet in combinatie met een geloof.
Sanne72 schreef op 07-02-2021 om 17:44:Bieb63 schreef op 07-02-2021 om 14:02:tsjor schreef op 07-02-2021 om 09:32:'Vooral interessant is dat bij het Christelijke en Joodse geloof van de bijbel wordt uitgegaan.' De Islam is ook een van de drie Abrahamitische geloven
Dat weet ik Tsjor. Maar de Christenen en de Joden baseren hun geloof volledig op de Bijbel en de Islamieten hebben de Koran, met andere verhalen, andere andere ge- en verboden. De Christenen en de Joden halen hun geloof uit louter de Bijbel en tóch worden dingen anders geinterpreteerd. Dat betekent dus dat dat menselijke aannames enz. zijn.
Interessant dat er mensen blijken te zijn die denken dat christenen en joden hun geloof volledig op de(zelfde) bijbel baseren.
Sanne, het betreft uiteraard het Oude Testament, de Joden geloven niet dat de verlosser (al) is geboren. Dat is uiteraard een wezenlijk verschil vanáf het Nieuw Testament, dat niet aan de orde is voor de Joden. Het fundament ligt echter in het Oude Testament, en daar gaat het om. De ge- en verboden zijn m.n. daar op gebaseerd. Dat een Jood kosjer moet eten, baseren ze dus ook niet op het NT, want die doet voor hen niet terzake.
Ixia, dat is idd een goede verwoording zoals ik daar naar kijk. In die zin: het geloven in een hoger iets, een god, die behoefte kan ik begrijpen. Ook als je daar niet in bent opgegroeid. Zelfs de aanname. Maar dat staat dus los van de overtuiging tot het overnemen van ge- en verboden van de verschillende! interpretaties gebaseerd op de geschriften.
'En ook al respecteer ik in de praktijk ieders wens om ergens in te geloven, verbaas ik me regelmatig over dat volwassen mensen blind blijven volgen waarmee ze zijn opgevoed, zonder na te denken waar dat op gebaseerd is'
Nou nee, niet blind. Er zijn zelfs volwassen mensen die met hun volwassen brein de basis van hun geloven gaan onderzoeken.
'Iets kan een levensfilosofie zijn waarnaar je leeft. Je kunt het eens zijn met een in jouw ogen wijs persoon over hoe je in het leven moet staan, maar dat is iets anders dan die filosofie blind na te leven'
Hoezo 'blind' naleven? Geloven is niet hetzelfde als 'eens zijn met'. Het is simpelweg een andere grondhouding, waarin je uiting wil geven aan wat liefde, dankbaarheid, overgave, respect etc. etc.
'... en zelfs op te baseren dat je door dat te doen beter bezig bent dan de rest en die rest als minder soort te behandelen.'
Tsja, niets menselijk is ons vreemd. Er zijn ook mensen die niet geloven dan betwisten dat gelovigen volwassen mensen zijn.
'Helaas is het ook menselijk dat dit gedrag zich blijft herhalen. Heel teleurstellend en verbazingwekkend ook.' Inderdaad.
tsjor
