Stoppen, maar hoe?[heb iets met collega]
Beetje rare titel, maar kan zo snel niets anders verzinnen.
Zal de situatie kort uitleggen: ik ben vorig jaar verliefd geworden op mijn collega die in het buitenland werkt. Hij komt eens in de 2 maanden naar NL en dan hebben we het heel fijn samen. Tussendoor bellen, mailen en smsen we veel. Het is spannend omdat we niet willen dat de collega's het weten. De laatste tijd krijg ik het idee (nee, weet het eigenlijk wel zeker) dat hij mij gewoon ziet als een leuk tijdverdrijf als hij weer in NL is. Nogmaals, als hij er is, is het super en zorgt hij er wel voor dat ik mij de belangrijkste persoon in zijn leven voel. Voor een paar dagen dan, want dan is hij weer vertrokken.
Ik weet dat ik hiermee moet stoppen, want ik ga eraan kapot. Ik snap ook niet dat ik, zelfstandige, onafhankelijk vrouw van 40 jaar met veel vrienden, er steeds weer intrap! Iedere keer neem ik me voor om er over te praten en ermee te stoppen, maar steeds laat ik me weer ompraten. Gevoel en verstand liggen mijlenver uit elkaar.
Iemand een idee hoe hiermee om te gaan, en nog beter, hoe ik daadwerkelijk kan stoppen met deze 'verslaving'?
groetjes
Waar ben je aan verslaafd?
Aan zijn aandacht? Aan het contact? Aan wat hij van je vindt?
Ik begrijp het zo goed, want ik heb ongeveer hetzelfde afkickproces moeten doorgaan. Twee keer achter elkaar zelfs. De eerste keer was ik er nog niet aan toe om cold turkey te gaan, maar de tweede poging was zeer succesvol. Net zoals bij ieder soort drug/verslaving, je kan geforceerd afkicken, maar als je van binnen nog geen "klik" hebt, val je weer terug. Analyseren van je gevoelens door te praten en hier schrijven kan je al een stuk verder brengen. Bij jou is al een proces in gang gebracht, namelijk het inzicht dat het voor jou niet goed is.
Ik ben benieuwd wat andere reacties zullen zijn. Ongetwijfeld zullen veel zeggen "gewoon direct stoppen", maar dat is zo verdomd moeilijk.
Keep on posting meid,
Sterkte,
Fély
Herkenning
Als je er echt mee wil stoppen, dan geef ik je als tip: stuur hem een email waarin je alles uitlegt en waarom je er niet meer door mee wilt gaan. Wis vervolgens alles uit je telefoon, en computer wat met hem te maken heeft, blokkeer zijn emailadres, telefoonnummer, msn, hyves e.d. Het is erg rigoureus, maar zo weet je zeker dat je verslaving de komende tijd niet wordt "gevoed" en heb je de tijd om tot jezelf te komen, totdat je hem weer ziet op je werk. Bel als je behoefte hebt aan contact, in plaats van hem, een vriendin of ga wat leuks doen om jezelf af te leiden. Je voelt je echt wel even rot, want je gaat het contact missen, maar uiteindelijk zul je blij zijn dat je het hebt gedaan. Ik spreek uit ervaring.
Wat Lidwientje zegt dacht ik ook. Ik heb zelf jaren zo'n lover gehad die ik maar heel af en toe zag. Ik was toen al gescheiden en had 24/7 de zorg voor mijn kind, maar soms moest ik voor mijn werk zijn kant op. Dan n***ten we ons helemaal suf en kon ik er weer even tegen. Ik heb in die man nooit een mogelijke partner gezien. Het hield voor mij op toen hij dat wel in mij zag.
Als jullie hetzelfde willen is er volgens mij niks aan de hand. Tenzij je er iemand kwaad mee doet (als één van jullie bijvoorbeeld een partner heeft).
Verschil man-vrouw
Lieve Bugs,
Ik denk dat mannen anders omgaan met zo´n soort relatie dan vrouwen.
Hij kan kennelijk de knop makkelijk omzetten na een paar leuke dagen. Dat wil helemaal niet zeggen dat hij je niet meer leuk vindt of dat hij zich achteraf bedenkt. Nee, hij is een man. Die kunnen dat gewoon. Supersex met alle tederheid, intimiteit en hartveroverendheid... en dan weer over tot de orde van de dag.
Voor vrouwen werkt dat anders. Bij ons sudderen dat soort gevoelens veel langer na. Je bent niet verslaafd aan hem. Je bent verslaafd aan het gevoel begeerd te worden. Bevestiging.
Ik had een lover. Als ik bij hem was, was het waanzinnig maar daarna hoorde ik soms een week niks meer van hem. Dan had hij gewoon weer andere dingen aan z´n hoofd. En op het moment dat ik daar genoeg van had en wilde afhaken, wakkerde hij het vuur weer aan en was ik weer als was in zijn handen. Ik werd er gek van en ik heb het rigoreus afgekapt (wel met een uitleg, hoor). Ik mis hem en het gevoel van begeerte, verlangen etc etc. En de fantastische sex. Maar uiteindelijk was het nooit wat geworden denk ik. Te vrijblijvend.
Sterkte.
Dank jullie wel!
Allemaal bedankt voor jullie reacties. Eigenlijk in iedere post herken ik veel.
We hebben overigens beide geen relatie, maar mannen zitten inderdaad anders in elkaar dan vrouwen.
Ik dacht in het begin ook dat het niet meer was dan eens in de twee maanden fantastische sex. Hij heeft ook nooit gezegd dat hij meer wilde. Dus aan hem ligt het niet. Ik zit blijkbaar anders in elkaar en ben verliefd geworden.
Ik wil ook wel afkicken (zo'n cold turkey lijkt me wel wat 
, maar die knop is nog steeds niet om. Zo kan ik het nog steeds niet over mijn hart verkrijgen om alle nummers, emails en smsjes te wissen. Ook heb ik nog steeds zakelijk contact, dus zeker iedere week word ik wel aan hem herinnerd. Ik weet wel hoe het moet, maar mijn verstand en hart liggen nog zover uit elkaar.
Lijk wel een puber!!
De waarheid...
... is dat sex voor mannen heel betekenisloos kan zijn. Maar goed dat weten wij allemaal wel, maar ik schrok toch wel toen ik een keer van een onderzoek hoorde, waarbij mannen en vrouwen op straat gevraagd werden, door het tegenovergestelde sexe, of men samen het bed in wilde duiken(dus zij werden door wildvreemde aangesproken!).
De uitkomst laat zich wel raden:
Respons ja door vrouwen... 0%
Respons ja door mannen ...90% (!!!!)en diegene die nee zeiden verontschuldigten zich ontzettend dat zij nu in een relatie zaten maar anders.. 
Denise (enigzins ot)
Dat wat jij zegt over mannen, ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat! Dat is precies waar ik tegenaan loop (zie draadje hierboven). En misschien ben ik zelf ook wel verslaafd aan het gevoel begeerd te worden....
Bugs
Sterkte Bugs, dat afkicken zal niet meevallen.
En zelf heb ik ook met terugwerkende kracht ontzettende meelijden met pubers, wat moeten zij het moeilijk hebben
Ik weet het
Het is mij niet in 1 keer gelukt, ik ben de mist in gegaan toen ik hem weer tegenkwam. Maar uiteindelijk bleek dat er niets was veranderd en ik wilde nog steeds meer. Dat wilde hij niet, maar hij wilde het leuke tijdsverdrijf samen niet kwijt. Toen ging de knop bij mij om, want ik besefte dat deze situatie me niet gelukkig maakte. Op dat moment heb ik hem uit mijn leven gewist. Maar dat lijkt me wel lastig als je iedere week nog zakelijk contact hebt.
Werk
Ja, dat is ook het "vervelende" aan het hele verhaal: op kantoor word ik dagelijks herinnerd aan hem. Heb zakelijk veel met hem te maken. Baal er al van dat het morgen weer maandag is, want dan word ik er weer aan herinnerd. Als ik maar veel te doen heb thuis en dan vooral in het weekend, dan mis ik hem niet zo erg.
Misschien ben ik inderdaad wel verslaafd aan zijn aandacht, aan zijn smsjes...
Ik heb me zelfs aangemeld op een datingsite, in de hoop iemand te vinden waarop ik stapelverliefd kan worden, zodat ik hem uit mijn gedachten kan zetten.
Natuurlijk werkt het zo niet, maar ik blijf hopen op een wonder 
Vraagje.
Heb jij een vaste relatie ?
Heeft hij een vaste relatie ?
M.
Rembrand
We hebben beide geen relatie.
Waarom vraag je dat?
De moraalridders liggen altijd op de loer
Ha ha ha!
hier moest ik erg om lachen
Wow!
Dat is wel een hele snelle conclusie dat ik een moraalridder zou zijn
Ik vroeg me gewoon af waarom je het voor je collega's niet wilt weten dat jullie wat hebben samen.
En verder vraag ik me af waarom je hem niet voor een voldongen feit zou kunnen stellen. ( "wil je verder met mij of niet" ), en hem kunt vertellen dat jij er niet gelukkig van word als het zo blijft gaan als nu.
Je bent immers nu ook niet gelukkig met de huidige situatie.
M.
Rembrand/titel aangepast door oo?
Ik denk dat de titel is toegevoegd door Ouders Online.
Het is niet zo zeer de issue dat ik een stiekeme relatie heb met mijn collega, maar meer het feit dat ik inderdaad niet gelukkig word/ben men deze 'relatie'.
Het feit dat ik niet wil dat mijn collega's erachter komen is dat het de baas van mijn baas is. Ik werk bij een klein bedrijf en zie de bui al hangen. Maar nogmaals, daar gaat het niet echt om.
Ik heb hem meerdere malen voor een voldongen feit gesteld. Maar hij heeft een andere voorstelling van onze relatie dan ik. En daarom wil ik ermee stoppen. Maar willen en doen ligt op dit moment nog zooooo ver uiteen.
Afkicken
De eerste stap heb ik gezet...heb alle smsjes en emailtjes gewist...
Nu nog de gevoelens....
Bugs
Het makkelijkste gedeelte heb je nu gehad, die gevoelens uitschakelen zal veel moeilijker worden! Heel veel sterkte! Zou het je helpen als je je richt op het zoeken naar een andere man?
