Dilemma, wel of niet naar een andere werkgever
Hallo,
Mijn man heeft het al een hele tijd niet meer naar zijn zin op zijn werk. Hij gaat vaak echt met tegenzin. Dit komt door de sfeer op het werk die sinds een overname erg verziekt is. Hij is niet de enige, momenteel vertrekken veel collega's en daar wordt het ook niet leuker van voor hem. Er over praten met een leidinggevende is geen optie, op die hoogte zitten nl. de problemen. Maar zomaar een andere baan nemen is voor hem nogal wat:
* Mijn man heeft een technisch beroep waar veel banen in te krijgen zijn. Alleen zijn die banen niet om de hoek. Het bedrijf waar hij nu werkt is op 10 minuten fietsafstand.
* Hij heeft nu een erg goed salaris en krijgt ook winstuitkeringen etc. Volgens zijn vertrekkende collega's is dit bij andere bedrijven ook zo, maar dat kan natuurlijk grootspraak zijn.
* We hebben een hypotheek en opgroeiende kinderen. Een vaste baan geeft zekerheid.
* Hij werkt er al 15 jaar en daarom kent hij het bedrijf van haver tot gort. Hij zit er stevig zeg maar.
Maar zijn grootste dilemma is dat hij diabetes heeft. Dit is verder niet merkbaar aan hem. Hij moet wel spuiten, maar heeft de boel goed onder controle. Hij is er nooit ziek van ofzo. En dat spuiten kan gewoon op het toilet ofzo.
We hebben begrepen dat je een werkgever niet hoeft te vertellen dat je ziek bent? Maar na een jaar zal dat best toch bekend kunnen zijn geworden en dan heb je kans dat een werkgever hem niet aanneemt omdat hij nou eenmaal chronisch ziek is.
Ik vind het ontzettend vervelend voor hem dat hij zo baalt van zijn werk. Hij is nog geen 40 en hij moet nog zo lang. Ik vind dus dat hij eens moet gaan rondkijken wat er voor hem te krijgen is aan werk. Zeker omdat hij niet moet heeft hij de ruimte om eisen eraan te stellen. Maar mijn man is huiverig vanwege bovenstaande punten.
Wie wil eens meedenken?
grt. Pieternella
die zekerheid valt ook tegen
Die zekerheid van een vaste baan kan nog tegenvallen als er gereorganiseerd wordt. Het bedrijf is overgenomen, begrijp ik. Hoe zeker is het daar allemaal? Zijn er geen reorganisatieplannen?
Verder: binnenlopen verplicht niet tot kopen. Solliciteren kan altijd en betekent niet dat je ook verplicht bent de baan te nemen. Het is ook niet gek om te vragen een sollicitatie vertrouwelijk te behandelen, dus de huidige werkgever hoeft nergens van te weten.
Groeten,
Temet
Temet
Die reorganisatie is al geweest. De helft van de vaklui eruit en de managers verdubbelt. Mijn man heeft veel- en goede papieren, op technisch gebied en in de procestechnologie. Dus hij mocht blijven. Maar aangezien de vakmensen een bedrijf draaiend houden verwacht hij dat het over een paar jaar niet meer bestaat. Of in stukjes is verkocht. Vandaar ook dat ik het een goed idee vind als hij alvast gaat rondkijken.
Mijn man heeft wel iets op het oog. Een mooi nieuw modern bedrijf. Een uitdaging. Een solide bedrijf wat een product maakt wat over 100 jaar nog nodig is. En nog redelijk in de buurt ook.
Mijn man is eigenlijk bang dat hij bij een sollicitatie een mooi bod krijgt en dan echt die keuze moet maken. Dus schuift hij het voor zich uit.
Heeft nog iemand ideeen over die diabetes van hem?
Niet relevant
Sowieso mag er bij sollicitaties niet gevraagd worden naar je gezondheid, tenzij van belang voor de functie, maar anders merken ze vanzelf dat hij niet vaak ziek is. Ik snap zijn angst wel. Ik ben zelf ook kostwinner (en alleenverdiener) en zou dus ook niet snel overstappen naar een baan waar ik een tijdelijk contract krijg.
Katniss
Ik snap hem ook wel. Maar nog heel lang werk doen waar je van baalt is ook waardeloos. Straks raakt hij overspannen ofzo en dan zijn we verder van huis.
Volgens mij juist goed van baan te veranderen
Vijftien jaar bij hetzelfde bedrijf is wel heel loyaal, maar op een gegeven moment doe je veel van hetzelfde werk. Bij een andere werkgever doet hij weer nieuwe kennis op. Goed voor zijn employability. Hij hoeft niets te zeggen over de diabetes. Hij zou kunnen overwegen om het tijdens zijn proefperiod te zeggen. Maar als hij er zich echt ongemakkelijk bij voelt, zou hij het tijdens een laatste sollicitatiegesprek kunnen zeggen. Je orienteren kan altijd. Zoals al is gezegd. Kijken verplicht niet tot kopen.
Pieternella
Je man verwacht dat het bedrijf over een paar jaar niet meer bestaat. Even heel bot gezegd: als het over een paar jaar inderdaad is afgelopen komt hij op de arbeidsmarkt tegelijk met al zijn collega's. Hij kan maar beter de stroom voor zijn, lijkt me.
In het algemeen is het geloof ik zo dat als een bedrijf wat wankel wordt de beste werknemers als eerste vertrekken, want die hebben de grootste kansen elders. Hoe minder kansen elders, hoe langer mensen blijven zitten. En als de boel dan uiteindelijk instort komen die allemaal tegelijk om dezelfde banen, en zitten dan dus in een nog slechtere positie.
De leegloop is bij dit bedrijf kennelijk al begonnen, de lange-termijnperspectieven zijn niet gunstig en je man gaat met de pest in naar zijn werk. Een overstap lijkt mij al met al geen gek idee. Gewoon zwijgen over die diabetes, en als er ooit gevraagd wordt waarom hij er niets over heeft gezegd kan hij naar waarheid verklaren dat het niet relevant is voor zijn werk en hij het dus niet nodig vond het te melden.
Groeten,
Temet
Diabetes
Heel even inzoomend op die diabetes: ik zou zoiets dus wel aankaarten. Misschien niet meteen bij het sollicitatiegesprek, maar toch wel als hij daar gaat werken. Ook al is hij goed ingesteld: je weet natuurlijk nooit precies wat er kan gebeuren.
Hij zal maar een stevige hypo krijgen en niemand weet er raad mee...
Dus los van of het juridisch moet, zou ik het geloof ik voor de zekerheid wel melden.
Ja maar, Nanny
Ik denk dat hij dan gewoon niet wordt aangenomen. Elk bedrijf werkt tegenwoordig met jaarcontracten, dan zou hij eerst een jaar moeten wachten en het dan melden?
Tekort aan technisch personeel of niet, op "ziek" personeel zit geen werkgever te wachten lijkt mij.
Dendy
een goede werkgever prikt daar doorheen, je hebt ziek en ziek namelijk.
Er zijn hier genoeg collega's met een 'vlekje' die met dat vlekje na hun jaar contract gewoon een vaste aanstelling kregen. Ook een collega met diabetes.
Als bedrijf wil je dit soort risico's voor de dagelijkse praktijk wel weten want als er wat gebeurt idd weten de bhv-ers wat ze moeten doen.
