Ziekmelden

Sterkte

"Ik schat in dat het wel los zal lopen met het animo voor dezelfde werkgever"

Dat durf je te beweren in een tijd met een enorme werkeloosheid? Dat is echt vreselijk naief. We hadden hier een vacature voor een laag gewaardeerde administratieve functie. Vierhonderdtachtig (480) reacties. Van laagopgeleid tot en met WO met tig jaar ervaring. De smiley begrijp ik dan ook echt niet.

"Ik denk dat ik weet wat ik doe. "
Ik denk het niet. Je houdt vast aan iets wat je uit de handen glipt. Ik zou een voorsprong inbouwen op andere collega-sollicitanten. Als je nu een open sollicitatiebrief stuurt dan heb je morgen echt geen nieuwe baan. Waarom niet op twee paarden gokken (waarbij je eerste paard inmiddels behoorlijk kreupel is).

"Op dit moment zijn er sowieso geen vacatures waar je speciaal op kunt solliciteren, maar je kunt altijd een open sollicitatie doen"
Waarom zou je dat niet doen dan? Mensen die een open sollicitatie doen hebben een belangrijke stap voor. Ze laten pro-actief zien dat ze graag bij het bedrijf willen werken.

"Een groot deel van de groep zal er geen belangstelling voor hebben."
Echt, je leeft in een compleet andere wereld. Zie punt 1.

"Maar zodra ik de knoop heb doorgehakt, ga ik zeker een poging wagen."
Welke knoop? Wordt wakker, niks 'een poging wagen'. Als je niet richting bijstand wilt glijden zul je echt wat gretiger moeten worden dan 'een poging wagen'. Waarom nu niet die poging wagen?

Ik wens je veel sterkte met de situatie.Heel vervelend, maar met deze houding ga je het niet redden. En dat klinkt heel aanvallend maar je werkgever zet je voor een paar duizend euro (bruto) aan de kant. En dan hangt je financiele toekomst aan een zijden draadje. Ik denk dat je je daar nog niet voldoende van doordrongen bent.

Hrm heeft gelijk

Kaaskopje, het is je twee manden geleden al gezegd: ga solliciteren. Eerst was je nog veel te loyaal aan het bedrijf, terwijl je keer op keer zag hoe ze mensen probeerden weg te pesten. Toen was je bang dat ze achter je sollicitatie zouden komen, terwijl je tegen het bedrijf warje solliciteert kunt zegge dat ze dat stil moeten houden.
Het schip is zinkend, maar jij probeert eerst de kapitein te redden die zelf de boot heeft lekgemaakt. Werkelijk waar, ga solliciteren.
Volgens mij zit je ook veel te veel te hopen op een vertrekbonus, maar bij een failliet bedrijf is er geen vertrekbonus. En dat gesprek dat jullie vorige week gehad hebben, daarin wordt natuurlijk ook de waarheid niet gezegd tegen jullie werknemers.
Ik hoop zo voor je dat het goed afloopt, maar ergens weet je toch ook wel dat dat niet gebeurt. En zie dan op jouw leeftijd en met jouw lichamelijke gebrek nog maar weer snel een neiuwe baan te vinden.
Heel veel sterkte, ik vind het heel naar voor je dat jullie zo gemeen behandeld worden door de bazen, maar houd alsjeblieft de eer aan jezelf. Zou het niet heerlijk zijn als er weer zo'n officiele waarschuwing komt of een sneer onder de gordel en jij dan kunt zeggen: o en by the way, hier is mijn ontslagbrief ik heb een andere baan?

Hangt ervan af

Als je zomaar een vast contract verruilt voor een tijdelijk contract zonder uitzicht op verlenging kunnen daar problemen van komen. Maar als je duidelijk kan maken dat je je positie kan verbeteren door de overstap dan heb je wel recht op WW. Nou heb ik de voorgaande postings niet gelezen, maar uit eerdere berichten is mij duidelijk dat de werkgever zijn uiterste best doet Kaaskopje te wippen, als ze dan zelf opstapt om elders een tijdelijke baan aan te nemen loopt het wel los. Volgens mij heeft ze nu al een dossier van een centimeter dik waaruit blijkt dat de werkgever haar probeert te dumpen.

Tegenwoordig krijgt niemand meer meteen een vast contract, te streng gedoe rond de WW zou dan betekenen dat niemand meer van baan zou durven veranderen. Zo ver gaat zelfs UWV niet.

Groeten,

Temet

Flexy, je hebt een punt

Maar denk je dat Kaaskopje na het versturen van haar eerste sollicitatiebrief op maandag vrijdag een werkgever aan de lijn heeft die zegt dat ze na het weekend meteen kan beginnen?
Solliciteren is niet makkelijk en je eerste sollicitatie moet je een beetje als een oefening zien. Dus dat moet een sollicitatie zijn waar je weer even je gesprek kunt oefenen, waar je kunt kijken of je nog in je mantelpakje past en of je nog goede brieven kunt schrijven. De afwijzing moet dan niet als een verrassing komen, maar je moet het proces als een leerervaring zien. Die Kaaskopje goed kan gebruiken, want ze werkt alweer jaren bij deze firma. Dus het solliciteren is dan een beetje weggezakt.
Ik werk alweer tien jaar bij een bedrijf waarvan ik dacht dat het een tussenbaantje zou zijn na mijn ontslag bij een bedrijf dat failliet ging. Toch solliciteer ik elke drie jaar weer op allerlei functies om de vaardigheid te behouden. En ik merk dat ik de llatste paar keer steeds moeilijker werd uitgenodigd; ik viel te weinig op tussen de 500 andere sollicitanten, en ik ben natuurlijk steeds ouder. Maar ik kan zo een goede brief schrijven.

En hoe t met de ww-uitkering zit als ze een zinkend schip verlaat voor een jaarcontract: daar heeft Kaaskopje al twee maanden de tijd voor gehad om een afspraak bij t UWV te maken om het uit te zoeken.

Kaaskopje, ik wil niet OVER je praten, maar tegen je. Dus zet hem op en probeer toch nu alvast wat vacatures te bekijken, na te denken over wat je misschien hierna kunt doen. Dan val je in een minder diep gat als t ooit wel zover komt. En heb je niet zelf deze baan ook gekregen een aantal jaar geleden terwijl je hier geen ervaring in had? Nou, zie je wel, je kunt meer dan je denkt.

Helena

Om eerlijk te zijn kan die kapitein me niet zo heel veel meer schelen. De vertrekbonus zie ik niet meer als reële mogelijkheid. Ik zeg eerlijk dat ik daar wel een poosje kansen zag, maar daar ben ik van genezen. Ik geloof dat ik het gevecht wat daarvoor nodig is er sowieso niet voor over heb en als het bedrijf de zomer al overleeft, kan het zulke bedragen voor oprotpremies niet verdedigen naar de bank vrees ik. Niet dat dat mijn probleem is, maar dat gaat 'm niet worden.
De ellende is dat het niet 100 procent zeker is dat het bedrijf zinkend is. Als de bank nog wil bijspringen kan het ook zomaar zo zijn dat ze het hoofd boven water weten te houden. Het probleem voor mijzelf is nu meer dat ik het voor mijzelf niet werkbaar meer vind bij deze werkgever. Er is zoveel negativiteit gepasseerd en ik vrees dat dat ook nog niet over is. Wat ik aan loyaliteit had is totaal verdwenen. Zelfs de laatste korrel is vorige week in rook opgegaan.
Ik schijn de indruk te hebben gewekt dat ik enorm loyaal naar mijn werkgever toe was. Ik denk dat ik passend loyaal was. Als je ergens redelijk (werkbaar) naar tevredenheid werkt, maar er gebeuren af en toe vervelende dingen, is dat niet gelijk reden om de werkgever totaal af te branden. Dat is zo'n beetje de stemming waarmee ik afgelopen jaren heb doorgebracht. Maar natuurlijk had ik al die tijd wel ogen en oren openstaan en dat is ook de reden geweest waarom ik mij twee jaar geleden heb aangemeld bij de vakbond. Je kon het maar gedaan hebben voor het geval dat... En dat is nu.
De enige reden dat ik niet zelf ontslag neem is dat ik nergens de schijn van verwijtbaar gedrag wil wekken. En dat kan als ik zelf ontslag neem. De enige optie die voor mij openstaat is ontslag op verzoek van de werkgever. Dat kan op drie manieren: met wederzijds goedvinden, via het uwv en via de rechter. Oh ja ook nog op stel en sprong als het zaakje failliet gaat. Als ik voor het uwv of de rechter zou kiezen, zit ik nog aan een wekenlang 'samenwerken' vast, terwijl de stemming dan natuurlijk niet bepaald fris meer zal zijn. Met wederzijds goedvinden hou ik mijn recht op ww, zolang het allemaal maar correct is geformuleerd. Dat moet dan voorgelegd worden aan mijn juridisch adviseur, zodat er geen fouten mogelijk zijn. Waar ik nu een knoop over moet doorhakken is of ik gebruik wil maken van die optie. Dat is de minst pijnlijke. Ik krijg dan nog een paar maanden doorbetaald, tot de werkelijke ontslagdatum dus na de opzegperiode van twee maanden, met een beetje moeite kan dat nog een iets langere periode worden, zonder ervoor te werken. Het eerste wat ik dan moet doen is een sollicitatiebrief versturen. Daarmee toon ik mijn goede wil aan en kan ik ww aanvragen. Of niet natuurlijk, mocht men positief reageren op mijn sollicitatie.
Ik hoop dat ik hiermee een beetje heb kunnen duidelijk maken wat er gaande is.

Temet

Ondanks dat het tegenwoordig misschien niet meer zó streng is, blijft het verstandig om jezelf in te dekken. Ik moet er niet aan denken als ze een gaatje vinden om geen ww te hoeven betalen als dat nodig blijkt te zijn.

Helena

Ik vind je aanmoediging onderaan wel erg lief Daar heb je gelijk in hoor. Maar ik vrees dat dat in een tijd met gouden bergen was. Dat zijn nu meer modderige dalen geworden.

Kaaskopje, you're in denial

No i'm not!

Je hebt 1001 goede redenen om niets te doen.
Af te wachten. Tot het duidelijker is. Tot de bank een beslissing neemt. Tot iemand anders over jouw lot beslist.
Doe dat zelf! Je moet niet naar het uvw als je zelf een andere baan vindt!! Luister naar HRM, begin fanatiek te solliciteren. Voor het echie, niet voor het uvw. Voor jezelf.
Je houdt je vast aan iets dat (voor mij als buitenstaander) er niet meer is. Nee, ik ken jou niet, maar meid, grijp jezelf bij de lurven en laat je niet naar de slachtbank leiden. Vind een alternatief, anders dan 2maanden geld mee en ontslagen worden over 4 maanden ipv volgende maand!

Algebra

Besloten

Ik heb aangegeven dat ik wil dat ze met een voorstel komen. Ik ga daar morgen over in gesprek. Ik voel me er nu al beter door.
Ik snap jullie lichte dwang om stappen te nemen, dat ga ik nu heus wel doen.

Je staat dus op straat over een paar maanden.

Als je om een overeenkomst vraagt is het alleen de vraag of dat over 2 of 4 of 6 maanden is. En of je nog een extratje meekrijgt of niet. Maar: je hebt dus straks geen baan meer. Je wordt werkloos.
Wil je dat echt? Kan je je dat veroorloven? Je krijgt een tijdje ww, schrijft een paar brieven, een paar goedbedoelde adviezen van het uwv, wat vervelende controles, en daarna bijstand. Met alle ellende die daarbij hoort.
Klaar, uitgerangeerd.
Waarom niet op 2 paarden wedden, zoals HRM het noemt? Gewoon doorblijven werken, en desnoods je frustraties hier uiten. Of bij familie, goede vriendinnen... Maar stug doorgaan, iedere maand opnieuw. En ondertussen die nieuwe baan alvast zien te vinden. Niet proberen, een poging wagen, want daarmee kom je er niet. Dat is te weinig, te slap, vandaag de dag. En geloof mee, daar houden recruiters/HRMers en PZers niet van. En ik geloof niet dat je dat al doet, niet als je hier al zo gelaten bent. Dan maak je in je brief of op gesprek ook geen spetterende indruk. En die heb je wel nodig om weer aan het werk te komen.
Probeer alles dus zo lang mogelijk te rekken: het bedrijf zal je onder druk zetten om alles zo snel mogelijk af te ronden. Iedere maand die je niet tekent, is weer salaris winst. Weer een maandsalaris verdient!
Zorg dat anderen niet jouw agenda bepalen maar dat je dat zelf doet. Zometeen zit je in de vakantieperiode, dan ligt alles weer stil tot eind augustus..... weer een paar maanden weggegooit.

Sterkte en succes!

Ehhhhhh bijstand?

"Je krijgt een tijdje ww, schrijft een paar brieven, een paar goedbedoelde adviezen van het uwv, wat vervelende controles, en daarna bijstand."

Ik denkt het niet! Als hij man meer verdiend dan bijstandsniveau dan krijg je niks.

Kaaskopje

Wil je via Forumbeheer contact met me opnemen? Ik wil je ergens op wijzen, maar dat kan niet hier met behoud van mijn privacy.

Hrm

Het kan zijn wat 'men' hier niet bedoelt, maar het is wel waar ik voor gekozen heb.
Ik waardeer je zorgen, maar of ik een andere baan kan krijgen is nog maar de vraag. Mocht het tegenvallen, dan kun je me op een gegeven moment totaal overspannen afvoeren. Het was nu al zover dat ik huilend in bed lag, huilend wakker werd en huilend thuis kwam. Ik heb sinds dit gaande is in meer en mindere mate last van hyperventilatie. Ik hou dat niet vol. Dus sorry als ik het niet doe zoals jij het verstandig vindt, maar ik vind mijn gezondheid toch net even belangrijker.

Algebra

Zie mijn reactie naar HRM.
Ik ga nu nog maar niet uit van het drama dat ik nooit meer wat vind. Maar dan hebben we dus inderdaad het probleem dat we van een mager loontje moeten rondkomen. Dacht je dat ik daar niet vreselijk door getwijfeld heb?

Kaaskopje

Ik vind het zo lullig voor je. Als ik jou was zou ik me gewoon een weekje ziekmelden. Dan kun je weer even op adem komen en met je vakbondsadviseur een strategie bepalen. Echt belachelijk dat je werkgever zo met zijn personeel omgaat.

Vic

Dat weekje ziekmelden heb ik gedaan en vervolgens ging het weer met gierende vaart door. Het is inderdaad schande wat er gebeurt. De laatste ontwikkelingen hierin waren voor mij ook echt de druppel die de emmer deed overlopen. Als een onzekere toekomst mij vele malen beter lijkt dan daar te blijven werken, dan begrijp je misschien hoezeer dit mij aangegrepen heeft. Voor mij is hierdoor een onwerkbare situatie ontstaan.

Toke

Je kunt me ook direct via [email protected] mailen.

Hoe ging het vandaag?

Hoe ging het vandaag?

Ik krijg het gevoel dat je alles wat ik zeg, ziet als aanval. Ik probeer je te helpen. Als je daar niet van overtuigd bent, moet je niet verder lezen.

Ik heb nooit zo'n situatie als jij meegemaakt of aan meegewerkt. Maar ik ik heb wel meegewerkt aan het op laten stappen van mensen. Als er iemand moet vertrekken, dan het liefst iemand die om welke reden dan ook wat minder presteert etc. Dan sluit je middels een vaststellingsovereenkomst een deal. Dat doet wij wel zeer netjes. Maar hierdoor weet ik ook wel precies wat je NIET moet doen. 1) Je moet je niet onder druk laten zetten. Natuurlijk is dat wel de bedoeling en voel je dat ook. Probeer afstand te nemen en alles wat ze zeggen van je af te laten glijden. Je weet dondersgoed waarom ze het zeggen... je hebt tig jaar goed gefunctioneerd, dan sta je niet zo sterk als je nu plotseling met drie officiele waarshcuwingen rond gaan strooien.

Ik geloof er geen barst van dat het bedrijf failliet gaat. Je kunt daarover trouwens cijfers opvragen bij KvK. Er zijn ongetwijfeld reserves. Als ze wel recht op de dood van het bedrijf aansturen, dan hoeven ze deze capriolen niet uit te halen. En hoe zwaar het ook is, laat het dan maar voor komen. Je bent dan sowieso drie maand verder. En jij staat sterker dan het bedrijf. Zeker als de waarschuwingen erg magertjes zijn (en daar ben ik van overtuigd). Ik ben ervan overtuigd dat je er dan meer uitsleept dan wat ze je nu gaan voorstellen.

Als het echt lichamelijk en geestelijk aan je vreet, meld je dan ziek. Dan kunnen ze eigenlijk niets. Je kunt iemand niet ontslaan zolang diegene ziek is. De bedrijfsarts zit niet in het complot. Dus dan kun je daar ook je ei kwijt. Het is niet je redding, maar er aan onder door gaan is niet nodig (makkelijker gezegd dan gedaan).

Hrm

Ik waardeer je adviezen, maar zo op afstand en door elkaar niet te kennen, is het lastiger praten dan in het echt.
Maar als ik het goed begrijp is jouw werk om mensen zover te krijgen dat ze opstappen? Jij zegt dat je niet meewerkt aan zo'n situatie als bij ons, maar hoe weet je dat zeker? Bij ons blijkt nog wel eens dat HRM medewerkers niet altijd weten wat er op de werkvloer gebeurt. Zij moeten dan bijvoorbeeld wel een officiële waarschuwing op papier zetten en aan een collega of mijzelf doorsturen, maar hoe zo'n officiële waarschuwing nu echt ontstaat, dat weten ze vaak niet. De HRM manager weet dat wel. Die is ook actief betrokken bij gesprekken die neigen naar 'kun je niet beter opstappen?'.
Ik denk dat er oprecht sprake is van financiële problemen. De directeuren hebben wat cijfers genoemd die ik geloofwaardig vind. Ze waren ook echt nerveus over de afloop van het gesprek met de bank. Het wachten is nu op de reactie van de bank. Er is al langer spraken van signalen dat het resultaat niet meer je van het is. Zo is dit jaar voor het eerst geen nieuwjaarsfeest meer georganiseerd. Dat kan er niet af. Maar niet alleen zoiets oppervlakkigs als een feest lijdt er dus onder, maar ook de tijdelijke contracten, die niet verlengd werden, uitzendkrachten die naar huis konden gaan, etc.. Zo erg als het dit jaar is, is niet eerder voorgekomen en het kan haast niet anders dan dat het nóg moeilijker gaat worden, waardoor de manier van werken steeds harder zal worden en je als medewerker steeds vaker verantwoordelijk wordt gesteld voor tegenvallende resultaten. Dat is ook een reden geweest om een punt achter mijn werk daar te zetten. De manier waarop ik mijn werk moet doen als ik blijf, staat mij zo tegen dat ik er alleen maar stress door zal ondervinden. En ik ben nu eenmaal niet zo'n target'tijger' en helaas niet bestand tegen dit soort langdurende stress.
Ik heb overwogen om me ziek te melden. Maar ook dan ben je niet vrij van de druk die je toch vanuit het bedrijf voelt. Er zal toch weer aangestuurd worden op terugkeer op de werkvloer. En ik weet zeker dat ik dat niet meer wil.
Ze stellen nu 1 maand voor, maar ik ga daar zeker niet mee akkoord.

Oh ja

vandaag had ik vrij Morgen bel ik om te melden dat wat mij betreft de nadenk-week in mag gaan. In deze week moet ik voldoende munitie zien te vergaren om de onderhandelingen mee in te gaan.

Kaaskopje

Dit wordt mijn laatste reactie. Ik heb alles gedaan wat ik kan doen...

Ik vind het prima dat je mij nu op een lijn stelt met de mensen waar jij mee van doen hebt. Maar het is niet fair. Bij de laatste reorganisatieronde hebben wij niet gekozen voor last-in-first-out maar hebben we gekozen om de mensen waar we niet verder mee willen te laten gaan ten gunste van mensen (die minder rechten hadden op papier) die we wel graag wilden behouden. Daar kun je van alles van vinden...maar dat is de praktijk. Hadden de goed presterende mensen het dan verdiend om hun baan te verliezen?

Mensen zijn het nooit eens met hun ontslag. Het spel wat ze bij jou spelen is vuil. Waarschijnlijk veel vuiler dan gemiddeld. Maar ik snap het spel wel. Ze leggen je het vuur aan de schenen, walsen over je heen, ze delen waarschuwingen uit, etc. Zodat jij uiteindelijk maar wat graag weg wilt. Maar dat wil je niet, je wilt gewoon je gezinsinkomen behouden. Je wilt dat dit stopt. Ik zou echt nog even heel goed nadenken! Ik snap het emotioneel, maar rationeel is dit niet. Echt niet. Ze hebben je precies waar ze je willen hebben.

Jouw bedrijf kan meer financiele klappen opvangen dan jouw gezinsbv. Houd dat aub voor ogen. Dus voordat je je werkgever belt, zou ik de KvK bellen om te vragen hoe het bedrijf er voor staat. Zet die gegevens hier op de site en er is vast iemand die je daarmee kan helpen.

Jij vindt de cijfers die de directeuren noemen geloofwaardig. Ik vind het een stel lulhannessen waarvan ik echt helemaal niets zou aannemen (die officiele waarschuwingen sneden geen hout, waarom de cijfers dan wel? )

Je zegt dat je - als je je ziek meldt (of als je gewoon doorwerkt) - niet vrij voelt van de druk van het bedrijf. Denk je dat je als je over een week thuis zit met twee doorbetaalde maanden je geen druk voelt?

Ik kan het niet duidelijker maken. Ik heb er twee maanden lang alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat je geen verkeerde beslissing neemt. Ik heb je - onder een andere naam - als eerste aangespoord om te gaan solliciteren. Tegen beter weten in heb ik je geadviseerd met de beste bedoelingen. Ik kreeg er stront voor terug. So be it. Ik vind het moeilijk om het los te laten... maar it's now up to you.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid met je keuze.

Kaaskopje, hrm heeft gelijk

Heel kort door de bocht samengevat: wat jij nu meemaakt heb ik ook meegemaakt. En ik herken heel veel in wat je schrijft. Je zal het niet erkennen nu, maar je bent bang, je bent flink overspannen. Ik lees het in wat je schrijft.
Je zit er nu middenin en kan het niet meer overzien, daardoor dreig je de verkeerde beslissingen te nemen. Waardoor je alleen nog maar verder kapot kan gaan.
HRM heeft echt gelijk. En ik zeg dat vanuit mijn eigen ervaring waar ik wegens de privacy (openbaar forum en zo) niet verder op in wil gaan, maar echt... Ze maken je kapot en zijn daar ook al heel erg goed in geslaagd. Nu nog een paar keer op je inpraten en ze komen goedkoop van je af, terwijl jij inmiddels flink kapot bent gemaakt (of komen die tranen van de hooikoorts?) en dadelijk met de brokken zit.

Ik wens je sterkte, maar vooral veel wijsheid en ook moed toe.

Kaaskopje!

Ja, dat deden de directeuren van een cc waar mijn man eens werkte ook: Strooien met cijfers en brokken in hun keel, ohwowo, we gaan failliet. Maar nee, hoor, nadat iedereen geloosd was, gingen ze opgewekt verder met een deel van het personeel wat mocht blijven en een andere naam. Dat personeel wat mocht blijven kreeg wurgcontracten, maar die waren allang blij dat ze werk hadden.....voor zolang het duurde hoor, want in de afgelopen 5 jaar zijn er drie doorstarten gemaakt...."failliet" gaan is vaak niet meer dan een constructie.

Kaaskopje

laat je niet in de luren leggen door de verkeerde signalen. Het bedrijf waar ik werk groeit met bijna dubbele cijfers, maakt miljoenen winst, maar een feest voor het personeel kan er al jaren niet meer af, dienstreizen, trainingen, het kan allemaal niet meer.

Tuurlijk lijken die cijfers geloofwaardig, daar zorgen ze wel voor. Wij als kaderleden van de vakbonden rekenen ze altijd even door en maken dan zelf de plaatjes, met een iets andere schaalverdeling zien ze er vaak heel anders uit.

Echt, geloof Fio en HRM nu want ze hebben bikkelhard gelijk en jullie gezin wordt keihard de dupe van je huidige keuze/ standpunt.

Ook

Kaaskopje, ik werk in de juridische wereld en herken wat HRM zegt. Ik herken het patroon en ik herken jouw reacties. Maar bovenal herken ik daardoor nu al de afloop van dit en dat vind ik spijtig. Jouw reacties zijn overigens, vanuit jou bezien, logisch. En dat was precies waar ze op uit zijn. Van meet af aan probeerden ze je murw te maken en dat is gelukt. Nu komen ze op een makkelijke en vooral goedkope manier van je af. Eerst was er de druk van de waarschuwingen, die doorstond je. Nu de druk van de financiëleo malaise. Ook ik geloof er geen barst van dat ze failliet gaan. Zou het faillissement echt kunnen worden afgewenteld door verlies van en handvol werknemers? Ben je mal. De argumenten die ik hier lees zijn allemaal zo voorspelbaar en herkenbaar, als je hier vaker mee te maken hebt. Denk goed na en probeer je eigen gevoel los te laten. Wat HRM schrijft is waardevol, neem dat tot je. Weet je, als je de houding hebt van:"Kom maar op, ik blijf wat mij betreft, dus zonder goed bod ga ik niet weg" zul je meer bereiken. Terwijl je weet dat je gaat. Dit is een spel dat op de grenzen van elkaar gespeeld wordt. Sterkte