Adhd diagnose en de toekomst

Dus jij werkt gratis?

Ik heb zoon 2 nog voor je in de aanbieding, nog geen diagnose, maar wel zware ADHD-kenmerken! Zou wel wat meer concentratie kunnen gebruiken, op school nogal storend in de klas, maar heeft zelf ook veel last van geluiden in zijn omgeving. Ben nog niet aan medicatie met hem, weet ook niet of hij dat mag en gaat krijgen, aangezien er bij hem als baby een lichte ruis bij zijn hart te horen was...Durf je het aan?

Adhd en hersenen

Ik persoonlijk vind wel dat ADHD een stoornis is, net als depressie, schizofrenie etc. Diverse onderzoeken tonen verschillende afwijkingen in de hersenen en de neurochemie aan bij mensen met ADHD. Methylfenidaat reguleert datgene wat dan verstoord is waardoor mensen vatbaarder zijn voor behandeling en voor positief beinvloeden van hun omgeving.
Zelf moet ik mijn leven lang dagelijks een onderhoudsdosis antidepressiva slikken vanwege een genetisch verstoorde serotonine-opname. Ik mis gewoon dat stofje en met medicatie wordt dat stofje aangevuld waardoor ik niet meer depressief word. Net als mijn moeder en mijn zus.
Mijn zoon heeft ADHD en iedereen die dit moet weten wordt daar gewoon van op de hoogte gesteld; hetzij door mij hetzij door hemzelf. Geen schaamte, geen taboe, geen probleem; de een draagt een bril, de ander is slechthorend, de een heeft suikerziekte en hij heeft toevallig ADHD. Net zoals mijn zus, haar zoon, de zoon van mijn buurvrouw en -tig andere kinderen en volwassenen. Het is geen schande. ADHD manifesteert zich bij iedereen op een andere manier en iedereen mag voor zichzelf beslissen hoe er mee om te gaan danwel hoe te handelen en behandelen.
De medicatie zorgt er bij zoon in ieder geval voor dat hij meer zichzelf is en kan zijn en beter kan functioneren, op welk gebied dan ook. Zonder medicatie wordt hij gek van zichzelf en de drukte in zijn kop en daar helpt werkelijk niks anders aan. Voor ons is de medicatie een godsgeschenk.

Bestand tegen druk

Klopt: artsen voelen zich ook onder druk gezet om medicatie te verstrekken. Er wordt zelfs gesproken over het feit dat artsen bonussen krijgen, maar dat is een andere discussie.

Mijn indruk is dat er te snel met ritalin wordt gewerkt. Ik vind dat een slechte zaak. Er is nog te weinig bekend om dit middel zo grootschalig te verstrekken.

Lilajolie

Methylfenidaat wordt al sinds 1937 gebruikt als middel bij ADHD en al in 1955 werd "de echte" Ritalin zoals wij die kennen gemaakt, op de markt gebracht en gebruikt bij ADHD. Er is zo langzamerhand genoeg bekend over de werking en bijwerkingen van methylfenidaat; ook op de langere termijn.

Dat is vrij simpel te verklaren

onderzoek en ervaring heeft uitgewezen dat het aanpakken van bepaalde gedragsproblemen met therapieen en dergelijk beter aanslaan bij ADHD-ers die medicatie gebruiken, dus het is niet zo vreemd dat men adviseert met medicatie te starten. Zodra die goed is ingesteld, kan een therapie ook beter aanslaan (en wij spreken uit ervaring).

Precies anna

Toen ik bij behandelaar vroeg, waarom er bijna altijd methylfenidaat wordt voorgeschreven bij adhd, kwam hij met een logische verklaring. 'Omdat het zo verschrikkelijk goed helpt! Er is geen andere psychische aandoening, die een zo goed werkend medicament heeft, met zo weinig bijwerkingen.'
Wij hebben het ook eerst zonder geprobeerd en ik heb hier al eerder beschreven, dat het ontluisterend was, hoe veel leerbaarder onze zoon werd, met dat spul. Daar kon werkelijk geen pictogrammenlijstje, benaderingswijze en gedragstherapie tegen op botsen. En juist die leerbaarheid, zorgt ervoor dat onze zoon vaardigheden aanleert, dagelijks, waar hij zijn hele leven baat bij zal hebben.
Als er een logische verklaring voor iets is, dan ben ik altijd geneigd om die eerst voor waar aan te nemen. Ik ben niet zo van de complottheorieën, sorry.

Inderdaad

Ben het roerend eens met Anna en Karmijn. Ik vind het dan ook niet meer dan terecht dat veel middelbare scholen pas extra begeleiding en hulp uit de kast trekken als een kind met ADHD eerst aan de medicatie gaat. Anders is het een druppel op de gloeiende plaat met weinig kans van slagen.
Alhoewel nogmaals ieder kind met ADHD anders is en de symptomen zich anders manifesteren waardoor het ene kind meer vatbaarder is voor sturing van buitenaf dan het andere. Maar die sturing van buitenaf is symptoombestrijding waarbij medicatie enigszins danwel grotendeels helpt om het foutje in de hersenen oftewel de bron van het probleem te herstellen.
Vergelijk het maar met behandeling van verslaafden: therapie heeft pas zin en effect als men clean en nuchter is.

Anna en karmijn en elisa

Amen.

Jammer

Wat jullie aangeven is dus precies wat ik zo jammer vind. Medicatie is niet de enige oplossing. In bepaalde gevallen is het noodzakelijk maar er zijn ook kinderen die heel goed kunnen leren omgaan met ADHD zonder medicatie.

Wij hebben er voor gekozen om geen medicatie te geven. Zoon heeft een korte periode wel medicatie gehad toen de situatie nogal moeilijk was. Hij had toen echter al een leeftijd dat hij zelf kon bepalen of hij hier door mee wilde gaan. Dat wilde hij dus niet. Nu zou je hem daar ook niet meer toe krijgen. Gelukkig maakt de school hulp niet afhankelijk van medicatie. Dan zouden we op zoek moeten gaan naar een andere school.

Dit was precies waar ons conflict met de eerste school over ging. Ik weiger mijn kind ritalin te geven alleen omdat het de school beter uitkomt.

Ik ben er namelijk van overtuigd dat ook genoeg ADHD'ers zonder die medicatie het ook kunnen redden. Ik hoef alleen maar naar mijn zoon te kijken om te zien dat deze het wel zal redden.

Dat bedoel ik ook met dat professionals wel heel vlug klaar staan met medicatie en vaak ook niet verder kijken dan die medicatie. Ik ben helemaal niet tegen medicatie in alle gevallen maar ik ben ook zeker niet voor medicatie als een standaardoplossing.

Daarvoor vind ik ADHD toch teveel verschillen van een lichamelijke kwaal met een aanwijsbare fysiologische oorzaak.

Ik hoop dus dat die ruimte voor het niet gebruiken van medicatie niet kleiner gaat worden. Ik hoop ook dat mijn zoon mocht hij ooit hulp nodig hebben deze hulp niet perse afhankelijk van medicatie hoeft te zijn.

Want echt mijn zoon kan zonder en hij is zeker niet de enige ADHD'er die zonder kan.

Ter relativering

Ik ben bepaald geen fan van Onno. Dit soort types met hun evangelie polariseert discussies nodeloos. Alsof wie vragen stelt bij medicatie hoort bij de gomasio-eters of complot believers, en wie medicatie gebruikt geen vragen stelt.
Maar toch: De overtuigingstechniek die Onno gebruikt verschilt niet heel erg veel van wat veel artsen en psychiaters doen. De links waarnaar Elissa verwijst zijn net zo onwetenschappelijk en discutabel als de behandeling die Onno voorstaat.
Het veelvuldig gediagnostiseer en gebruik van medicatie net zo zeer op of over het randje van kwakzalverij.
Zie http://video.pbs.org/video/1316921025/ en zit 'm helemaal uit (58 minuten).
Zonder medicatie geen behandeling willen geven aan iemand met ADHD vind ik bijzonder discutabel. ADHD is geen aandoening van waanbeelden die een behandeling in de weg zouden staan.
Groet,
Miriam Lavell

Het alternatieve

Quin, ik heb niks over jouw zoon willen beweren. Kinderen met ADHD zijn net echte mensen. Ze verschillen onderling enorm.
De kwestie is dat er wel degelijk een medicijnenlobby bestaat en dat het verschil tussen reguliere en alternatieve geneeswijze juist op dit terrein niet zo helder is. De beroepsgroep van reguliere dokters/gedragsbehandelaars doet al te vaak ook maar wat.
Regulier gemeten blijken al die medicijnen bovendien ook niet of maar tijdelijk te helpen. Zie die documentaire. (alweer: ik zeg hiermee niks over jouw kind).
"Prima als iemand dat wil proberen, maar hou in de gaten dat je niet zo\'n "shopper" wordt die van de ene hv naar de andere gaat, onder het motto "het hielp éven, maar nu gaan we weer iets anders proberen"."
Zie die documentaire. Shoppen (op last van de dokter) van het ene medicijn naar het andere, ook al is de werking van die medicijnen niet onderzocht op effect bij kinderen, is een vrij gangbare weg onder de noemer regulier. Het verschilt dus ook al niet van het alternatieve.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Ik gebruik onze zoon alleen maar even als voorbeeld. Je kunt de boel niet over 1 kam scheren inderdaad. Wat raadzaam zou zijn voor alle frisse, onbedorven ouders is een cursus "kritisch kijken naar hulpverleners", "hoe houd ik de regie in handen?" en "mijn kind is in elk geval waardevol zoals hij is". Allemaal zaken die je nu vooral in de praktijk leert met veel vallen en opstaan, en dat allemaal terwijl de specifieke problematiek van het kind in kwestie nog steeds voortkabbelt. Zowel in het reguliere als in het alternatieve circuit geldt dat, daar ben ik het mee eens.
De docu moet ik nog kijken, ik heb er nu geen rust voor met hordes woeste wilde kinderen om me heen (ze hebben hun pilletjes nog niet gehad ).

Kritisch blijven

Het is zeker goed om kritisch te blijven en de medische wetenschap met argusogen te blijven bekijken. Het is ook heel goed om je te orienteren en te zorgen dat je weet waar je over spreekt als je kind een stoornis blijkt/lijkt te hebben.
Maar die documentaire is niet representatief voor de gang van zaken in Nederland en ging ook niet over ADHD. Het ging over kinderen zoals bijvoorbeeld mijn zoon. Met een diffuus beeld. ADHD achtig, maar ook met stemmingsproblemen. Mijn zoon zijn stemmingsproblemen herstelden, door therapie en een goede instelling op zijn ene medicijn. In Amerika krijgen deze kinderen tegenwoordig vaak de diagnose bi-polaire stoornis, maar dat is zeer omstreden. In Nederland heb ik nog niet gehoord van een kind dat die diagnose heeft gekregen. Jullie wel al?
Daarnaast gaat het over de stapeling van medicijnen. Dat is iets waar artsen in Nederland zeer alert op (proberen) te zijn. Ik ken in ieder geval geen enkel kind zoals in de documentaire, dat acht (!) verschillende psychofarmaca gebruikt. Ik weet toevallig dat in het plaatselijke verpleeghuis hier, alle bewoners die meer dan vijf verschillende medicijnen gebruiken, regelmatig gescreend worden door een farmacologisch team om te kijken of er wel goede redenen voor zijn en of er geen sprake is van medicatievergiftiging.
En dan gaan die mensen met droge ogen een kind acht verschillende medicamenten geven. Dat is in Nederland echt niet de gebruikelijke gang van zaken.

Kritisch

Na het bekijken van (een deel van) die documentaire heb ik even bipolair + kinderen ingetikt bij Google. Eerste hit: http://www.janssennederland.nl/bgdisplay.jhtml?itemname=bipolar_children&product=none
Van een farmaceutisch bedrijf, en in het artikel wordt voor mijn gevoel op dezelfde vanzelfsprekende manier over bipolaire stoornissen (en bijbehorende medicatie) bij kinderen gepraat als in die documentaire.

"De symptomen van bipolaire stoornissen bij kinderen en jonge adolescenten kunnen aanvankelijk ten onrechte worden opgevat als normale emoties of gedragingen."
"Als bij jonge kinderen een manische toestand ontstaat nadat ze een antidepressivum of een stimulerend medicijn hebben gekregen, moet men alert zijn op de diagnose bipolaire stoornis en er meteen een behandeling voor instellen."

Precies

Inderdaad Krin. In Nederland werkt het ook zo. Vooral ook: Ook in Nederland ligt het meeste behandelen en diagnostiseren niet bij medisch geschoolde specialisten, maar bij leerkrachten, maatschappelijk werkers, ggd verpleegkundigen of de huisarts.
Bekijk die documentaire goed. Het gaat vooral over medicatie en de manier waarop ouders en kinderen van het een in het ander gesleept worden.
Van een diagnose ADHD met hetzelfde gemak naar bipolaire stoornis. Van het gebruik van medicijn x, naar x + y + een beetje z en zo verder.
Het gaat ook over de werkzaamheid van medicatie. Over het feit dat het niet getest is op kinderen. Dit "Maar de basisstof blijft toch methylfenidaat en die wordt al heel lang toegepast bij ADHD-ers (mijn neef kreeg het al in zijn jonge jaren, en is nu in de 30). " is maar de halve waarheid.
Voor zover het getest was, was dat nog niet op kinderen gebeurd. Inmiddels is dat wel zo en blijkt het verrassend weinig effect te hebben. Dat zit ook in de documentaire.
Er rolt bovendien niet geheel onterecht de suggestie tevoorschijn dat het niet werkzaam (maar wel schadelijk) zijn van de 'oude' en inmiddels wel onderzochte medicijnen, verleidt tot het aanbieden van nog niet onderzochte nieuwe met een bijpassende nieuwe diagnose (kijk wat de meneer van de Amerikaanse Inspectie erover zegt. "Ik kan niks zeggen, want we hebben geen gegevens")
Kijk dus uit. Neem het niet allemaal voor zoete koek.
Daarbij wil ik wel opmerken dat je als ouders soms inderdaad geen keuze hebt. Ik heb mijn kinderen ook jarenlang volgestopt met medicijnen waarvan de bijwerking precies de kwaal is waartegen ze zouden moeten helpen.
Een beter alternatief was er niet. Dat neemt niet weg dat je die check wel voortdurend moet blijven doen en moet blijven streven naar een zo medicijnloos mogelijk bestaan.
Dat is met mijn kinderen, astma, inmiddels redelijk gelukt. Bij dat soort aandoeningen is het ook van belang dat je de omgeving aanpast, op het gedrag en op voeding let. Dat je je erbij neerlegt dat sommige dingen gewoon niet kunnen (mee met een kampeerkamp in de herfst).
Er is geen behandeling of medicijn dat het bestaan van ongewone kinderen gewoon maakt.
Groet,
Miriam Lavell

>>Voor zover het getest was, was dat nog niet op kinderen gebeurd. Inmiddels is dat wel zo en blijkt het verrassend weinig effect te hebben. < <

Sorry, hier ben ik het dus totaal niet mee eens. Kom eens een dagje kijken, maar vooral vanaf opstaan, en zie wat het verschil op 1 dag al is vóór de medicatie en na inwerking van de medicatie! Een hele wereld kan ik je vertellen.

Anna

Miriam heeft het niet over methylfenidaat, maar over de anti-depressiva en anti-psychotica waar het in deze documentaire over gaat.
Ik ken geen enkel kind met een bi-polaire stoornis, en twee volwassenen die deze diagnose hebben. Kennen jullie een kind met een bi-polaire diagnose.

Natellen

Ik kan het niet helpen anna. Ik heb het niet verzonnen. Placebo's blijken net zo vaak het net zo goed te doen. De medicatie scoort bij kinderen qua werking een stuk slechter dan bij volwassenen.
Daarmee wil ik niks afdoen aan jouw persoonlijke ervaring. Mijn zoon heeft het ook jaren prima gedaan op astma medicatie die eigenlijk niet zou moeten werken. Bij hem toevallig wel. Maar ondertussen hielp ademles hem het beste.
Groet,
Miriam Lavell

Nee

Karmijn:"Miriam heeft het niet over methylfenidaat, maar over de anti-depressiva en anti-psychotica waar het in deze documentaire over gaat. "
Nee. In de documentaire wordt terug verwezen naar een eerdere documentaire over ADHD en medicatie. Over de ontdekking dat die medicatie (en andere bij kinderen gebruikte psychotica) niet bij kinderen getest was.
Dat is inmiddels wel gebeurd (in ruil voor verlenging van exclusiviteit). De uitkomsten van die onderzoeken zijn bedroevend.
De medicatie die in deze documentaire door de kinderen gebruikt wordt, is niet onderzocht op kinderen.
Groet,
Miriam Lavell

Prevalentie

In onderstaande link staat een stukje over bi-polaire stoornis bij kinderen in Nederland. Misschien wel interessant. Het gaat om kopje negen en tien.

http://www.kenniscentrum-kjp.nl/nl/Professionals/Themas/depressie/inleiding

Ik wil niet zeuren...

.. maar ik doe het toch.
Miriam, bedoel je het stukje bij 29.41 minuten? Daar wordt verteld dat onder Clinton de farmaceutische industrie werd gestimuleerd tot het testen van medicatie bij kinderen. Ze hebben meer dan 200 medicijnen (niet alleen psychofarmaca volgens mij) getest. Uit de testen bleken veel medicijnen minder of niet te werken bij kinderen. Met name worden Paxil (Seroxat) en Effexor genoemd als niet werkende anti-depressiva bij kinderen.
Voor methylfenidaat houd ik me maar (bij gebrek aan beter op het moment) aan de cijfers van de gezondheidsraad.
'Volgens de Gezondheidsraad leidt medicatiegebruik bij ongeveer 80% van de kinderen met ADHD tot een gedragsverbetering. Het gedrag van deze kinderen valt daarmee (net) binnen het 'normale' gedragspatroon. Medicatie kan mislukkingen voor het kind voorkomen en de relatie tussen kind en omgeving verbeteren.

Soms moeten verschillende soorten medicatie (of combinaties daarvan) uitgeprobeerd worden en helaas zijn er gevallen dat de medicatie niet aanslaat of dat het kind zodanig last krijgt van bijwerkingen, dat het 'middel erger is dan de kwaal'.'

Dit heb ik van de Balans website http://www.steunpuntadhd.nl/adhd-behandelen/behandeling-met-medicijnen/

Sorry miriam...

Hier ben ik het niet mee eens, in zijn algemeenheid:
Er is geen behandeling of medicijn dat het bestaan van ongewone kinderen gewoon maakt.
Ik ga ervan uit dat jij geen kind hebt met epilepsie?

Niet tarten

Karmijn, het gebrek aan beter is de kwestie. Ja op korte termijn lijkt medicatie wat te doen. Op lange termijn niet en placebo' s doen het ook .
Voor fio: nee ik heb geen kind met epilepsie. Wel familie die inmiddels van de medicatie af is. Ik weet niet wat je leest in mijn opmerking. Het lijkt me evident zinnig om epileptische aanvallen in te dammen ondanks het risico van de medicijnen. Het. Lijkt me evident onzinnig te denken dat die medicijnen elk spoor van epilepsie zouden kunnen wissen.
Ondanks medicijnen dus geen alcohol of uitspattingen van uitputtende aard. Je moet de goden niet tarten.
Groet,
Miriam Lavell

Anne

Anne schrijft
"Overigens is het misschien ook mogelijk om iets met voeding te doen? Daar kun je ook jezelf in scholen. Zelf denk ik dat het ADHD dieet op de goede weg zit alleen kun je daar alleen terecht met officiële diagnose. Maar er zijn natuurlijk wel mogelijkheden bij alternatieve therapeuten waar je geen diagnose voor nodig hebt."
Doel je op het dieet van Pelser? Wij mochten meedoen, zonder (heldere) diagnose maar met een verdenking van een diagnose.

Link aub

Nou Miriam, geef dan maar een betrouwbare link waaruit blijkt dat medicatie bij ADHD louter op de korte termijn effectief is?
En Dieet, "Doel je op het dieet van Pelser? Wij mochten meedoen, zonder (heldere) diagnose maar met een verdenking van een diagnose". Bedoel je dat je mee hebt gedaan in de laatste onderzoeksgroep, de wetenschappelijke zeg maar? Zónder daadwerkelijke diagnose? Boeiend.

Ik wil niet zeuren

Quin, het is niet aan mij om aan te tonen dat een medicijn niet werkt. Het is aan de fabrikant om aan te tonen dat het wel werkt. Dubbel blind onderzoek is daarvan een standaard procedure. Dat geeft een andere uitkomst dan een enquete bij gebruikers dan wel verslaggeving van de voorschrijvend arts.
Dus.. eh... ja.. graag een link van onderzoek dat de werkzaamheid van ritalin aantoont.
Nog een keer: ik wil niks afdoen aan de persoonlijke ervaringen die jij hebt.
Groet,
Miriam Lavell