Help!! 16 jarige zoon cd diagnose. Ik zelf overtuigd odd .symptomen adhd
Vanaf zijn 2e jaar liep ik alle cursussen af " omgaan met je peuter" "omgaan met je kleuter" enz.enz. af met de vraag hoe ik om moest gaan met de boosheid bij "nee" zeggen van mijn zoontje. De standaard antwoorden volgde ik netjes op. Ik wilde zo mijn best doen om goed op te voeden. Ja onzekerheid . Mijn eerste kindje verloren aan wiegedood, in het verdriet gedoken om er zo goed mogelijk mee te leren leven, jarenlang telefoondiensten gedaan voor de stichting, zoveel ouders geholpen met mijn "herkennings" ervaring. Zo belangrijk!! Een zus met borderline waarvan ik van zo dichtbij meemaak hoe ouders er bijna aan onderdoor kunnen gaan door beschuldigingen van niet genoeg aandacht, liefde en luisteren dat ik dat nooit een ouder zou toewensen een kind met die persoonlijkheidsstoornis te hebben. Na Tony 3 prachtkinderen gekregen die mijn alles zijn. Mijn jongste zoon (middelste kind hier op aarde)van kleins af aan al zo'n vermoeden gehad dat er "iets" was met hem. Zoeken, googlen, vragen stellen, geen herkenning vinden ergens. Bij het woord "Nee" kon en kan hij helemaal doorslaan. Dat ging en gaat gepaard met materiele schade. Hij wilde en eist directe bevrediging op zijn behoeften op dat moment.Gesloten zijn, zijn gevoelens niet kunnen tonen of uiten en met name verdriet, irriteren en kwetsen van zijn broer en zusje is aan de orde van de dag. Ik herkende dit niet terug in de andere kinderen. Klopte ook bij ieder aan hoe ik daar het beste mee om kon gaan. Duidelijke antwoorden kreeg ik niet echt buiten de gebruikelijke :negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen. Maar het werkte niet. Niet voldoende. Nu is mijn ventje 16, zit gigantisch in zijn hoofd in oorlog met alle gevoelens die hij geen plek of uiting kan geven. Een tikkende tijdbom. Al 2 jaar zoek ik intensief hulp. ART trainingen, Diagnose eindelijk gesteld na vechten, gedragsstoornis CD! Nee! Odd Ja! Maar in de afgelopen weken komt hij zo door verlies van zijn beste vriend verder in de problemen. Thuis lijden er nog eens 4 mensen onder. Oudste zoon wil het huis uit omdat hij er niet meer tegen kan. Er is geen deur meer zonder gat, muren kapot, auto deuken in, zoveel vazen kapot. Materiele schade vind ik niet zo'n ramp. De emotionele bij iedereen , ook bij hem zelf , maakt me kapot. Dochtertje van 11 die hier al jaren psychisch door beschadigd raakt, wil alles weer gezellig maken.Donderdag de zwaarste escaltie ooit zeiden man en oudste zoon, ik was er weer niet bij. Maar vannacht heeft hij zelfs de deuren ingetrapt bij zijn beste vrienden(zijn alles want daar heeft hij meer voor over dan wie dan ook)waar hij een paar dagen moest logeren na de bom van donderdag. Justitie in zijn nek, drank is de duivel op zijn stoornis. Hij geeft aan dat hij kkgek in zijn kop wordt. Hij is zo lang doodongelukkig zegt hij. Hij wil dood op die waanzinmomenten. Steeds krijg ik te horen dat er geen medicatie is. Googlen maakt me wanhopig en sinds vandaag heb ik eindelijk een pagina gevonden waar een medicijn op stond wat zou helpen. Hij moet hier weg want ik moet ook de rest van het gezin beschermen maar..... wat voel je als moeder die ziet dat de aanrichter van zoveel verdriet, zo hulpeloos ook om hulp roept... wat doe je als moeder als de rest van het gezin zegt:" hij moet weg". Nooit gedacht dat mijn leven zo zwaar zou worden nog na het verlies van mijn kindje maar dit komt heel dichtbij.
nog even dit
De trigger zegt hij zelf zijn zijn vader en broer. Zoals bij de stoornis hoort ligt het probleem nooit bij hem. Hij kan dagenlang boos en bedreigend doen naar de mensen die hem "verraden" hebben.
Mijn oproep/verhaal smeek ik om herkenning en zo graag handvatten waar ik hem op de juiste plek krijg qua hulp. Ik wil het liefst MST en Methylfenidaat en hoop van jullie ervaring te kunnen leren.
geen hulp
Ik heb geen hulp of antwoorden voor je, maar ik voel je wanhoop, angst en zorgen! Misschien is het ook handig om dit topic, eventueel in overleg met de redactie, te verplaatsen naar zorgenkinderen?
Ik wil je heel veel kracht en wijsheid en liefde toewensen, dit is zoo moeilijk!
Sterkte!
Jons
zorgenkinderen???
Waar moet ik dan zijn? Forum is mijn eerste keer maar zal wel hier onder rubrieken staan. Dank voor je woorden iig.
Mijn vriendin
heeft een dochter waar het niet goed mee gaat. Het meisje is na een eerste opname na een zelfmoordpoging opnieuw opgenomen omdat ze weer negatieve gedachten had. Mijn vriendin reageerde hierop met 'gelukkig is ze nog minderjarig, dan kan ik nog beslissen wat goed voor haar is."
Misschien moet je er bij de huisarts op gaan aandringen dat er een oplossing moet komen en wel nu.
Daarnaast signaleer ik in je verhaal een bepaalde houding naar je kinderen toe, die liefdevol is, maar je gebruikt voor je zoon 'mijn ventje' en voor je dochter 'dochtertje'. Probeer ze wel naar hun leeftijd te behandelen. Je zoon is allang geen ventje meer.
Oef
Mama,
Wat een verhaal. En wat had ik het je gegund dat er meer reacties waren gekomen... Wat is herkenning ook belangrijk, juist ook bij die schultgevoelens. Wat wordt je verscheurd door gevoelens van schuld en verraad (gaat hij weg, dan verraad je hem, laat je hem blijven dan verraad je de rest). Maar er is niemand bij gebaad dat dit zo waanzinnig uit de hand loopt. Er is niemand mee gebaad dat iedereen steeds verder bij elkaar vandaan komt te staan... Ik denk dat je idee van een MST heel goed zou kunnen zijn, omdat je met z'n allen bezig gaat in het systeem waar hij in zit.
Ik heb op een plek gewerkt waar je niet wilt dat je zoon terecht komt uiteindelijk. Er zijn nog veel stappen voor... maar als het zo door gaat zal hij wel gesloten worden geplaatst, ik hoop dat dat voorkomen kan worden. En als het niet anders is, dan zal hij daar zijn weg in moeten vinden. Jullie kunnen dit in ieder geval niet alleen oplossen!
Hoe gaat het nu? Hebben jullie een instantie gevonden die jullie situatie overziet en jullie kan bijstaan?
Heel veel sterkte en kracht om deze verschrikkelijk lastige uitdaging aan te kunnen,
Lunamaya
psychiater
Je staat in de goede rubriek hoor. Ongelooflijk wat moeilijk. Ik kan me voorstellend dat hij nu niet meer thuis te handhaven is, hoe moeilijk ook. Vooral ook voor hemzelf, maar voor jullie allemaal. Loopt hij bij een psychiater? Er moet toch iets van angstreducerende medicatie of behandeling bestaan voor kinderen en volwassenen in zijn situatie? Ik zou echt met je huisarts hierover praten wat de beste weg is.
Dit boek vond ik: http://www.bol.com/nl/p/geweldloos-verzet-in-gezinnen/1001004005770872/
Voor sommige een eye-opener, ik weet niet of je er wat aan hebt.
Heel veel sterkte.
ooit medicatie geprobeerd ?
Hulpeloos, ik herken je verhalen over je zoon. Mijn zoon kreeg ooit ook de diagnose CD. Een andere arts dacht eerder aan ADHD of ODD en schreef Rilatin voor. En het is ongelooflijk hoe goed hij daarop reageert, het is gewoon een ander kind (? 14 jaar) ! Hij vraagt zelf naar zijn medicatie, voelt zich zoveel beter in zijn vel, kan de uren op school nu veel gemakkelijker doorkomen, is niet langer depressief, analyseert zijn eigen gedrag en zoekt hoe het beter te doen, heeft verantwoordelijkheidsgevoel,enz enz
Dus mijn vraag : heb je ooit wel eens medicatie geprobeerd ?
Contact met vader als hulp inzetten
Soms kunnen vaders met een iets meer afstandelijkheid een situatie kleiner houden zodat de zoon minder vastloopt in zijn frustraties. Als jouw man een goede band heeft met zijn zoon, zou een vakantie van 2 weken waarin vader en zoon met zijn tweeën erop uit gaan, rust kunnen brengen. Ik kan mij voorstellen dat je zoon het thuis zelf ook niet zo leuk heeft, met die verwijtende broer en zus om hem heen. Door zelf aan een herstelproces te werken, hou je de draadjes zelf in handen.
Bezie het als iemand die overspannen is. Die heeft, door op een rustige plaats in aanwezigheid van een vertrouwd iemand, baat aan het plaatsen van zijn gevoelens.
Als je man twee weken opneemt van zijn werk, doet hij dat als investering in zijn gezin met het oog op de toekomst. Je zoon kan dan op adem komen omdat er iemand is waarmee hij kan praten. Iemand die niet nog eens uitgelegd hoeft te worden hoe het er thuis aan toe gaat, zoals bij een psycholoog of therapeut.. Dat maakt praten voor je zoon gemakkelijker. Tegelijkertijd geeft dit thuis ook rust naar jou en je andere kinderen. Ook zij willen rust, en dat hun broer meer ontspannen is. Hun leerprestaties lijden er ook vaak onder.
Ik ben geen voorstander van medicatie, maar ik zou liever nog een kind in een bekende thuisomgeving met medicatie helpen dan buitenshuis, waar hij verplicht medicatie dient te slikken. Als die situatie dat mogelijk is.
Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen en je liefde voor je gezin want je blijft het gezin bij elkaar houden, en dat is niet makkelijk. Beterschap.
Vader en broer Flanagan
Vader en broer zijn beiden triggers voor het gedrag van deze zoon.
Treurig is dat iemand jaren kan rondlopen met vragen rondom het gedrag van een kind en dat er niemand is die je daar bij helpt.
Het is ook moeilijk maar waar zijn deskundigen voor?
Hopelijk zijn we niet te laat, deze vraag is me helaas ontgaan toen die gesteld werd.
Herstel
Als de band met vader verstoord is, is dit juist de gelegenheid tot herstel. In afwezigheid van zijn broer, kan zijn vader hem beter leren kennen en hij hoeft niet te vechten voor aandacht. Dat zou voor in de toekomst ook voor moeder een verlichting van de last betekenen omdat het dan niet alleen op haar neer komt.
Medicatie
Tjee, heftig zeg... Maar medicatie wordt wel degelijk gebruikt bij ODD-CD. Afhankelijk van de klachten kan ADHD-medicatie, angst- en/of depressiemedicatie voorgeschreven worden. Bijvoorbeeld Ritalin of Concerta voor de rust in het hoofd en tegen overprikkeling en antidepressiva tegen chronische neerslachtigheid. Dipiperon helpt vaak ook goed. Dit kan een enorme verbetering geven. In combinatie met cognitieve gedragstherapie en begeleiding voor ouders en andere gezinsleden kan er zo gewerkt worden aan een rustiger, hanteerbaardere thuissituatie en het belangrijkste, een jongen die beter in zijn vel (en hoofd) komt te zitten. Hopelijk wordt zo een MST voorkomen maar als het echt niet anders kan, dan moet het. De rest van jullie gezin heeft ook rust nodig.
Is je zoon al in behandeling bij een kinderpsychiater? Wat zegt de huisarts? Er zijn echt goede behandelaars en -mogelijkheden.
Hier enkele informatieve links met informatie over medicatie en behandeling. En heel veel sterkte!! Je klinkt als een geweldige, betrokken moeder!
http://www.balansdigitaal.nl/stoornissen/odd-cd/
http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/cd-en-odd
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/16133-odd-en-cd-medicatie.html
http://www.kenniscentrum-kjp.nl/Professionals/Stoornissen/ODD-CD/Medicatie-7
http://www.jeugdpsychiatrie.nl/odd
TS van juli
Het draadjes is van juli, alleen zijn dan de meeste met vakantie en reageren dan niet. ik hoop dat TS nog haar draad inkijkt en onze reacties leest. Ik hoop sowieso dat haar gezin hulp heeft gekregen. Het is voor die jongen heel zwaar; je beste vriend verliezen en dan ook nog het gevoel hebben dat je thuis niet welkom bent.
Zo erg kan het dus zijn.
Ook dit kan gewoon door een vaccin worden veroorzaakt. Kan dit nog goed komen? Ja, maar niet op de reguliere manier.
bah
Ik vind het een heel akelige diagnose, kan daar niet veel mee. Zelfde met odd trouwens. Het zegt alleen maar iets over gedrag, niets over oorzaken. Je kunt veel meer met een diagnose als ass, of adhd. (en ook die plakkertjes vind ik over het algemeen al tekort schieten)
Met een cd diagnose lijkt je zoon wel opgegeven. Ik vind het echt ernstig om dit met kinderen te doen.
Hulpeloos, ik hoop dat je nog reageert, misschien kunnen we met je mee puzzelen?
Ook zo iets
In het filmpje van dr Phil een puber met voortdurend angstig, gevaarlijk en niet te hanteren gedrag.
Dr Phil komt tot de conclusie dat dit wel eens een jongen kon zijn met autisme die niet goed begeleid is op jongeren leeftijd.
Zo kan het dan uit de hand lopen als je voortdurend zaken van een kind blijft vragen die je hem explicieter moet aanleren want hij kan het echt niet.
Ernstig is dat het nu al jaren kan duren voor dit soort kinderen en hun gezin de hulp krijgen die ze nodig hebben.
http://nieuwsuur.nl/video/701595-geen-garantie-continuiteit-jeugdzorg.html
En maar mekkeren over een teveel aan etiketjes. Terwijl het er om gaat wat je kunt bieden aan kinderen en gezinnen die met zijn allen in de knel komen. Niet door de 'opvoeding' maar door onbegrepen andere karakters en psychische condities. Dat moeten we gewoon ontkennen.
Het stigma tegenover psychiatrie heerst en dat wordt de komende jaren eerst alleen nog maar erger.
ziekte
Psychische ziekten komen vaak pas tot uiting vanaf de pubertijd of begin 20. M.i. zit dit in de genen, iig bij schizofrenie. Cannabis is daarbij een enorme trigger, hierdoor is mijn zwager schizofreen geworden.
Cannabis en schizofrenie
Het is te kort door de bocht.
In het artikel kun je zien dat het cannabis gebruik is toegenomen maar dat er niet meer mensen schizofrenie hebben gekregen.
Het lijkt, met de nadruk op 'lijkt' eigenlijk weten we er niet veel van, dat er wel een kwetsbaarheid is voor verslaving aan Cannabis samen met een genetische aanleg voor schizophrenia.
Maar ook zonder Cannabis kunnen er triggers zijn voor een psychotische episode.
Het verband is veel minder duidelijk.
Maar toch goed dat die reflex, om cannabis af te raden bij angstige of anders psychisch zwakke jongeren, er wel is.
Ik kan me vergissen maar ik heb nog niet gehoord van mensen die menen dat cannabis gebruik hen juist helpt bij schizophrenie.
Oeps
De vraag stellen is haar beantwoorden.
http://norml.org/news/2010/05/06/patients-with-schizophrenia-report-subjective-benefits-from-marijuana-study-says
Er zijn mannen met schizophrenie die voordeel hebben bij cannabisgebruik.
"Survey data published in 2008 in the International Journal of Mental Health Nursing also reported that many schizophrenic patients obtain relief from cannabis, finding that subjects consumed cannabis to reduce anxiety, mitigate memories of childhood trauma, enhance cognition, and "improve their mental state.""
wordt heel veel gebruikt als zelfmedicatie, dat maakt het allemaal ingewikkeld.
Overigens is de diagnose schizofrenie inmiddels ook omstreden.
verband
Nou, mijn zwager is wel veel te ver gegaan in het gebruik. En niet gestopt toen hij pyschoses kreeg. Waarschijnlijk zit er wel iets in zijn genen, je weet alleen niet of hij dit ook had gekregen als hij geen jointjes had gerookt.
En het is niet zo fijn om te hebben, wij hebben het van dichtbij meegemaakt.
Hij is trouwens nu dood.
moeilijk hoor
Ik ken iemand die al jaren gestopt is met cannabisgebruik. Maar sindsdien is zij constant een soort van overprikkeld/overspannen. Het is moeilijk om dan te constateren wat oorzaak is en wat gevolg. Maar ik kan me goed voorstellen dat het als zelfmedicatie gebruikt wordt.
De transitie
http://nieuwsuur.nl/video/701595-geen-garantie-continuiteit-jeugdzorg.html
Jeugdzorg, generalisten, dorpsondersteuners, gemeenteambtenaren en steeds meer 'melders' gaan voorkomen dat kinderen bij deskundigen in de ggz terechtkomen, maar in plaats daarvan bij rechtzaken/dwangzorg/toezicht/straf van jeugdzorg.
Net als in Denemarken, na de transitie daar naar de gemeente, zullen kinderen pas na jaren, of nooit, de deskundige hulp krijgen die er al is.
Het lukt ons steeds minder om de juiste deskundigheid bij het kind te krijgen om de schade te beperken en de kansen te vergroten.
Marjan de Lange van het NJI in de uitzending: "Neem nou een kind dat dwars of opstandig is. Als je niet weet dat dat kan komen doordat een kind bang kan zijn of somber kan zijn of dat het zich thuis niet veilig voelt of misschien wel dat het autisme heeft. En als je dat niet goed inschat. Dan ga je met ouders oplossingen zoeken die kunnen leiden tot verergering van de problemen."
Dat overkomt kinderen, zoals het kind van Hulpeloos, nu al. Jaren doen ouders er over om de juiste hulp te vinden. En als er dan een diagnose is is het nog maar de vraag of de hulp die geboden wordt, vaak wordt er na een diagnose geen hulp geboden, wel goed is.
Ook voor kinderen in de psychiatrie zal de begeleiding veel meer deskundigheid moeten ontwikkelen en delen. Kinderen een opvoeding bieden die niet zaken uit zijn verband trekt en uitvergroot, het drama laat escaleren, maar de schade beperkt en kansen biedt en het leven van een kind en het gezin normaliseert en revalideert. Ook daar zitten we nog in de middeleeuwen en we gaan nu met de transitie terug naar het jaar 0.
