|
|
16 september 2005
In ons nieuwe boek 'Wij' kent geen kleur geeft Elsie Sloot een praktische handleiding voor 'nieuwe Nederlanders' die aan de ene kant hun eigen culturele normen en waarden willen overdragen aan hun kinderen, maar ook wel inzien dat ze hun kinderen moeten leren functioneren in Nederland.
'Wij' kent geen kleur - Opvoeden in twee culturen
door: Elsie Sloot
uitg.: SWP
ISBN 9066656727
prijs: EUR 14,90
Online bestellen bij onze partner 6B.nl
door Justine Pardoen
Met 'Wij kent geen kleur' levert Elsie Sloot een belangrijke bijdrage aan onze samenleving. Letterlijk: als je iets van anderen begrijpt, wordt het samenleven er gemakkelijker op.
Lang geleden, toen ik haar voor het eerst hoorde vertellen over haar praktijk als opvoedkundige, trof ze me door de manier waarop ze sprak over de ouders en kinderen die ze ontmoette. Boeiend, maar ook liefdevol. Haar analyses zijn scherp, maar ook altijd positief en praktisch georiënteerd.
Opvoeden zonder te corrigeren?
Maar eerlijk is eerlijk: soms begreep ik er helemaal niets van. Is het werkelijk waar dat er ouders zijn die hun kind hele dagen alleen buiten op straat laten omdat ze zelf moeten werken? Bestaan er echt ouders die hun kinderen – met name hun zoontjes – de eerste jaren van hun leven geen strobreed in de weg leggen? En hoe ziet een opvoeding eruit waarin je een kind de eerste jaren niet corrigeert?
Ook kon ik me niet voorstellen dat je als moeder je kind alleen beneden op straat laat spelen en het voor je ogen ziet verongelukken omdat je niet mee mag naar buiten. Of dat je als moeder je schoonfamilie laat bepalen dat je kind meer moet eten om dik te worden, omdat dik zijn een hogere status heeft, om van het laten besnijden van je dochters maar te zwijgen...
Sommige verhalen wekten mijn verbazing, andere mijn ergernis. Maar in alle gevallen voegde Elsie Sloot daar iets aan toe: ze heeft me begrip bijgebracht voor de dilemma's van opvoeden in twee culturen.
Eigen kracht
Haar adviezen gaan altijd uit van de eigen kracht van ouders. Juist doordat ze zich verdiept in hun dilemma's, sluiten de adviezen aan bij de leefwereld van de ouders, hoe anders die ook is.
Bovendien legt ze een aantal Nederlandse gewoontes en gebruiken bloot die afwijken van wat mensen in andere culturen gewend zijn te doen. Het idee dat je hebt van wat 'normaal' is, wijzigt, als je geconfronteerd wordt met al die diversiteit.
Voor álle ouders
Dit boek is dus voor alle ouders die willen weten wat het is om kinderen op te voeden in twee culturen. Alle ouders van peuters, schoolkinderen en pubers zullen hier praktisch bruikbare tips vinden.
Kinderen groeien op en maken bepaalde ontwikkelingsfasen door; dat is overal hetzelfde. Hoe volwassenen daarop reageren, is heel verschillend in de diverse culturen. Met behoud van je eigen normen en waarden kun je als ouder vele kanten op. Er is niet één goede manier om kwaliteiten van kinderen te helpen ontwikkelen: de diversiteit waarin allochtone kinderen opgevoed worden, kan een grote verrijking zijn.
Een zware, verantwoordelijke taak
In november 2004, een paar dagen na de moord op Theo van Gogh, deed Ahmed Aboutaleb (wethouder in Amsterdam) een beroep op alle allochtone moeders. Op hen rust volgens hem een zware, verantwoordelijke taak: zij voeden op dit moment de nieuwste Nederlanders op en daarmee kunnen zij een belangrijke bijdrage leveren aan onze samenleving en onze toekomst.
Net als Aboutaleb vind ik het belangrijk dat het wij-zij denken niet gecultiveerd wordt. Maar zouden moeders die hun kinderen opvoeden in twee culturen nu meteen weten wat er dan van hen verwacht wordt? Is er een goede manier van opvoeden in twee culturen?
Allochtone ouders zitten in een culturele spagaat: ze willen hun eigen waarden en cultuur overdragen aan hun kinderen, maar ze willen ook dat ze zich kunnen bewegen in de andere, heersende cultuur. Hoe leer je je kinderen daarmee omgaan, vooral als je daar zelf nog niet uit bent?
Praktisch en nuchter
De oplossing van Elsie is heel praktisch en nuchter. Aan de hand van gevallen uit haar praktijk laat ze zien waar de valkuilen zitten en wat je kunt doen bij veel voorkomende problemen (rond eten, slapen, spelen, zindelijkheid, boosheid en agressie, buitenspelen, omgaan met vriendjes en vriendinnetjes, schaamte, angst, scheiding, de botsingen met pubers, drugs, alcohol en seks).
Haar boek mist de zwaarte die we tegenwoordig zoveel vinden als het gaat over onze multiculturele samenleving. En dat is een verademing. Vertrouwen is het toverwoord. Zonder vertrouwen komen we er niet. Want voortdurend benadrukken wat er allemaal mis is, aldoor maar praten over crisis, heeft nog nooit geleid tot positieve veranderingen.
Positieve aanpak
Dit boek laat zien wat je kunt bereiken met een positieve aanpak. Met vertrouwen in onze kinderen, maar ook in ouders. In álle ouders, waar ze ook vandaan komen. Zonder vertrouwen komen wij er namelijk niet. En wij kent géén kleur.
Justine Pardoen
[email protected]
Naschrift
Op 26 juni baarde prinses Máxima haar tweede dochter. Ook voor haar, als moeder die haar kinderen opvoedt in twee culturen, is dit boek geschreven. Ik beveel het haar van harte aan.