Enige tijd geleden kwam onze zoon van 9 al thuis met het verhaal dat een klasgenoot x wordt gepest. En hij wist niet wat te doen. We hebben daarover uitvoerig gesproken, ook over wat hij kan doen (het voor hem opnemen, naar de juf gaan, in stilte laten weten dat hij er is etc), maar zoon vindt het allemaal erg moeilijk om ermee te dealen. Ik ben daarmee naar de juf gegaan en die zou het oppakken want ze had er al lucht van gekregen. In de tussentijd is de juf weggegaan en is gebleken dat ouders van x niet op de hoogte waren. De nieuwe juf pakt het goed op en heeft meteen wel de ouders gebeld, maar toch het is nogal wat voor zo'n ventje. Die voelt zich echt niet veilig. Zoon was in gr 4 bevriend met hem maar in de loop van de tijd is dat wat minder geworden. Moeder van x heeft mij gebeld met de vraag wat er is dat maakt dat zoon niet meer met hem speelt (zonder oordeel verder maar meer om met haar zoon te kunnen praten en het in een soort van geheel te plaatsen). Zoon zei oa dat het gewoon niet meer zo klikt maar ook na horten en stoten en dikke tranen dat hij bang is dan ook gepest te worden. Dat is helemaal niet gebeurt en dat lijkt me ook sterk maar toch voelt hij het zo.
Ik vind het vreselijk voor x en ik vind dat zoon -zijnde ooit zijn vriendje- het een beetje voor hem op moet nemen of juist wel naast hem moet gaan zitten/lopen.Zoon is zelf een zeer zachtaardig en gevoelig kind en niet stoer wat voor hem soms al lastig is.
Ik weet ik verwacht waarschijnlijk teveel van hem. Maar wat kan ik wel verwachten? Ik laat het voor nu even op school ook omdat het 2 of 3 groten zijn die die stempel drukken (combiklas en de zittenblijvers dus al 11. Onze jongens zijn net 9) . Ook wil zoon x niet uitnodigen op zijn feestje (vorig jaar nog wel).
Ik vind het moeilijk om zuiver te zien of er echt geen klik meer is of dat het toch die angst is en wat doe je daar dan mee?
Ik sprong zelf nl altijd op de barricade voor gepeste kinderen die ik dan altijd wel op mijn feestje had....ik vind het echt zo triest en beschadigend voor zo'n kind en zou willen dat het anders was. Ook voor mijn eigen zoon die blijkbaar daarin een soort van balans moet zoeken maar nog niet heeft.
In hoeverre bemoei ik me hiermee? wat mag ik verwachten van zoon? moet ik hem 'dwingen' hem toch op het partijtje uit te nodigen?
Heb behoefte aan wat meningen :)