Hoi,

Er moet mij iets van het hart want ik begin me hier nu aan te irriteren. Mijn vriend houd nogal van spelletjes spelen, altijd al gedaan en daar maak ik geen probleem van. Nu heeft ie sinds een paar maanden een spel waar hij nogal opgefokt van wordt. Ik kan niet eens in zijn buurt ademen of ik ben alweer de rede dat het mis loopt in zijn spel. Als ik mee kijk naar het scherm en het gaat niet goed, dan wordt ie kwaad enz. Lopen, bewegen, praten echt alles is teveel. Ik vind dit niet normaal. Op dit moment ben ik 37 weken zwanger en heb ik ook al eventjes verlof. Vandaag zijn we de stad in geweest en ik zat net even uit te rusten op een stoel omdat ik toch wel wat last van mijn rug had. Meneer speelt zijn geliefde spel en irriteert zich dat ik daar in zijn gezichtsveld zit. Nou sorry hoor maar dit gaat me te ver. Hij vraagt of ik nog iets ga doen vandaag of de hele dag op de stoel blijf zitten, hij verweet het me dat ik nu altijd thuis ben en hij zijn ding niet meer kan doen. Ik ben verdorie na 10 min lopen kapot en hij neemt het me kwalijk dat ik thuis ben. Sommige liggen hun hele verlof op de bank series te kijken, maar ik moet me druk maken of hij wel aan zijn geliefde me-time komt. Misschien heb ik nu op het einde wat heftige hormonen, maar hij maakt me hier echt heel erg kwaad mee. Ik doe letterlijk alles in het huishouden, hij neemt me niets uit handen. Ik kook nog elke avond voor ons, ruim zijn troep op, ik doe alles zonder klagen. Ik moet weken zeuren of hij alsjeblieft een gaatje wilt boren, het lijkt allemaal wel te veel. Ik begin me nu zwaar af te vragen hoe dit gaat als de baby er is. Ik vraag me nu zelfs af of hij wel écht van me houdt.. Hij heeft niets voor mij over en irriteert zich duidelijk aan mijn aanwezigheid. Normaal gesproken werkte ik 1 dag in het weekend, dus dan kon ie lekker doen wat ie wilde, maar dat kan ie nu nog steeds aangezien ik hem altijd laat. Maar mijn aanwezigheid is blijkbaar het probleem. Sorry voor het lange verhaal, ik ben het ook van me af aan het schrijven nu.