Hallo bezoekers,

Ik word een beetje moedeloos van de relatie waarin ik nu verkeer.
En ik weet niet zo goed waar t wrikt.
Graag een helicopter view en zinnige verklaringen geven aub want ik ben al behoorlijk verdrietig en radeloos.

elf jaar geleden heb ik mijn partner leren kennen. hij had een zoon van 10 thuis wonen. we zijn gaan latten en tot op heden latten wij.
de eerste situatie was dat mijn zoon meeging tot drie jaar geleden toen ging hij op kamers en gaat minder frequent nu naar mijn latpartner.

Mijn partner had een langdurige relatie achter de rug en had ruimte nodig om weer tot zich zelf te komen, zich zelf te ontdekken enz enz. die ruimte heeft hij gekregen met als gevolg dat zijn huis zijn huis werd en ik bijna geen invloed en inspraak had. Los daarvan klikte het goed tussen ons en verliep de relatie goed.

vier jaar geleden is stiefzoon (inmiddels 32 en nog steeds thuiswonend), gaan studeren en ben ik verandering gaan zien bij hem, zowel naar mij, tussen mijn partner en mij en naar zijn vader.

hij bemoeit zich overal mee, bespeelt zijn vader op ene geniepige manier, provoceerd naar mij, jokt in bijzijn van zijn vader omdat vader het voorval niet kent. echter zijn vader, mijn partner trap er ieder keer weer in. mijn partner wil en kan niet inzien dat zijn zoon een wig tussen ons vormt.

rond die tijd(vier jaar terug) ben ik begonnen aan te geven dat de lat verhouding tussen ons niet helemaal klopte, na al die jaren nog steeds buiten sluiten enz en niet t gevoel hebben dat t ook mijn plek is.
Maar de stiefzoon heeft dit gedrag van vader gezien en gekopieerd met als gevolg dat hij mijn natte was van de rek afhaalt en op een strijkplank legt zonder enige vorm van communicatie met mij. dat hij de slaapkamer en bed van mijn zoon inwisselt zonder overleg met mij of vader. dat hij zijn vaders bijzondere leeftijdsverjaardag niet met mij overlegt maar via een groepsapp mededeelt, dit zijn enkele voorbeelden,

En raad eens, vader(mijn parnter) doorziet zijn gedrag niet. en er ontstaat zo spanning tussen ons. Mijn overgangsklachenten is ook deels van de spanning.
Zijn huidige vriendin met kind zijn ondertussen ingeburgerd in het huis waar eigenlijk ik mijn plek had moeten krijgen.

Als hij bij mij is zonder zoon dan is er niets aan de hand.
Ddus de vraag is nu waar knelt t eigenlijk? ik ben trouwens drie en vijftig en hij zestig

graag jullie kijk op de zaak