Dag allemaal
Even onder een andere naam ivm herkenbarheid.
Mijn vriend heeft 2 kinderen uit zijn vorige relatie, de oudste is 18 geworden. Het is een jongen die 2 keer is blijven zitten, van school af moest, naar het volwassen onderwijs is gegaan, daar ook weggestuurd is wegens niet nakomen van aanwezigheidsplicht. Hij brengt zijn middagen en avonden door met gamen op zijn kamer, heeft een bijbaantje op vrijdag en verder niets. Zijn moeder "faciliteert" door voor droogje en natje te zorgen en zakgeld te geven, maar pakt verder het werkelijk probleem niet aan: gameverslaving. Het is eigenlijk een ontzettend treurig situatie voor die jongen en de rest van het gezin, want die jongen is uiteraard niet gelukkig maar het lukt hem niet om uit verslaving te komen.
Dit vertel ik alleen om de situatie te schetsen.
Nu is het zo dat mijn vriend en ik, sinds het begin van de relatie, altijd door de week samen zijn op donderdag. Hij heeft zijn jongste van maandag tot en met woensdag, en ik ook mijn kind op die dagen. In het weekend heeft hij zijn kinderen niet, maar doet veel met de jongste (sport) en soms ook met de oudste (ook mee gaan naar sport bij voorbeeld of lange wandeling maken met de honden). Donderdag was tot nu toe dus "ons" avond, zonder kinderen van hem of van mij. In het weekend zijn we vaak samen maar bijna altijd met een of meer van de kinderen met ons. Wat op zich prima is maar we hebben wel behoefte aan tijd voor ons alleen.
Nu wil zijn oudste elke donderdag met pa afspreken, in de avond. Leuke dingen doen. En daar vind ik het verhaal krom worden. Want als zoon een drukke leven had met vele verplichtingen en werkelijk alleen de donderdagavond had om met pa dingen te ondernemen zou ik me erbij neerleggen uiteraard. Kinderen eerst, ook bij mij. Alleen... die knul zit de hele dag op zijn kamer, ligt tot 13.00 te slapen, speelt uren op de computer, en heeft veel andere momenten dat hij zijn pas kan zien. Samen met zijn broertje wil hij niet, dus maandag t/m woensdag vallen af. Overigens wil hij ook niet naar zijn vader komen maar vader moet naar hem toe komen, en met hem uitgaan: restaurantje, cabaret, biertje drinken etc. Overdag zou hij elke dag met zijn pa kunnen lunchen, kantoor van pa is 2 kilometers verder op met directe tramverbinding, maar nee dat lukt niet want dan is hij net wakker. En hij wil met pa uitgaan. Terwijl pa ook nog financiële problemen heeft en op elke cent moet letten.
Dusja, ik weet het niet zo goed. Uiteraard is het wel het leven van mijn vriend en omdat we niet samenwonen moet ik me erbij neerleggen, maar ik merk dat ik er boos van wordt. Boos op mijn vriend en ook op zijn zoon.
Ik weet nu even niet of ik me onredelijk opstel of niet. Ik zal uiteraard de relatie niet verbreken om zoiets, maar ik baal als een stekker. Mijn vriend voelt zich ontzettend schuldig over de ellende van zijn oudste, maar is feitelijk buitenspel gezet door de moeder die haar zoon beschermt. Elke keer dat hij een opmerking maakt over hoe dingen gaan, komt moeder met een vernietigend oordeel over hoe vader een nietsnut is en zich niet moet bemoeien met de opvoeding van het kind. Het is bij voorbaat een verloren zaak. En ik begin te denken dat kind wat vaker schoppen onder de k. had moeten krijgen en dat de spelcomputer weggegooid had moeten worden jaren geleden, maar het is te laat en niet aan mij. En mijn vriend blijft ook om mijn mening vragen en om raad. Wat het extra moeilijk maakt.
Ik weet het nu even niet meer...
SChooltas