|
|
Vraagbaak Opvoeding en gedrag - Archief
Al vanaf dat ze heel klein was heeft ze altijd een lichte voorkeur voor mij getoond, dat uitte zich vooral in meer knuffelen en stoeien met mij dan met haar vader. Zelf denken we dat dat komt doordat ik haar 9 maanden lang borstvoeding heb gegeven, en omdat ik nu eenmaal wat stoeieriger ben dan mijn man. We hebben er nooit een probleem van gemaakt, al is het natuurlijk niet altijd even leuk voor mijn man. Bovendien is het waarschijnlijk niet zo vreemd dat ze veel aandacht van mij vraagt als ze me de hele dag niet gezien heeft en ik 's avonds thuis kom.
Alleen toen we onlangs twee weken op vakantie waren (huis geruild met vrienden) werd haar voorkeur erg extreem. Het was mama voor en mama na en papa kon helemaal niets meer goed doen, hij werd constant afgewezen. Naar mijn dochter toe hebben we er maar niet te veel aandacht aan besteed, het leek ons dat dat meer kwaad dan goed zou doen. Maar natuurlijk vonden we het helemaal niet leuk dat ze zo reageerde. Mijn man werd er ook wat onzeker van, andermans kinderen kwamen juist naar hèm toe om te spelen en zijn eigen dochter wees hem af. Hij moest op een gegeven moment echt moeite doen om belangstelling te blijven tonen, als je steeds wordt afgewezen krijg je zelf ook al gauw een gevoel dat het niet meer hoeft. We kunnen niets verzinnen waarom ze ineens zo reageerde, behalve dat we in een voor haar vreemde omgeving waren en ze mij ineens hele dagen om zich heen had. Maar of je daarmee nou haar extreme gedrag kan verklaren?
Sinds we terug zijn gaat het weer veel beter, sinds ik weer werk lijkt het wel of haar voorkeur zelfs zwakker is geworden dan vóór de vakantie. Niets meer om ons zorgen te maken dus?
Wat we graag willen weten is waardoor dit extreme gedrag veroorzaakt wordt en of het ineens weer kan terugkomen, want ik verzeker u, het is echt even slikken als ze steeds: "Papa nee! Mama doen!" schreeuwt.
Saskia van der Toorn, Den Haag
Zonder een kind en haar ouders gesproken te hebben is het onmogelijk met enige zekerheid vast te stellen waaruit gedrag als dit voortkomt. Binnen die beperking moet u mijn antwoord zien. Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat zij bepaalde negatieve signalen van u ten aanzien van uw man oppikt, of omgekeerd, en daar op haar manier op reageert. Maar nogmaals: daarvoor heb ik uit uw brief geen enkele aanwijzing.
Het zou kunnen dat uw man, doordat uw dochter hem wel eens afwijst, dermate graag een goed contact wil dat zij in een verzettende rol wordt gedrukt. Ook daarvoor heb ik geen aanwijzing – integendeel uw man schijnt goed met kinderen te kunnen omgaan.
Ik kan u wel een paar tips geven om met het probleem om te gaan:
Hoop dat u eruit komt. Beste wensen,
Alfred Lange
Naschrift Saskia van der Toorn na lezing van het antwoord:
Geachte Alfred Lange,
Hartelijk dank voor het beantwoorden van mijn vraag. Zoals ik al schreef
gaat het gelukkig al een stuk beter, maar niettemin hebben we toch een hoop
aan uw tips, al was het maar als bevestiging dat we zelf de juiste
conclusies hebben getrokken.
We concludeerden op een gegeven moment dat als mijn dochter mijn aandacht vroeg, ik automatisch het gesprek met mijn man onderbrak. Tegenwoordig zeggen we: heel even wachten, mama is even met papa aan het praten. Mijn man heeft een tijdje nogal veel nadruk gelegd op het krijgen van een kusje voordat ze naar bed ging, tegenwoordig is het meer: niet? dat is ook goed. Als mijn dochter naar mij toekomt met een boekje, verwijs ik haar ook meer door naar haar vader, dan mijzelf altijd verplicht te voelen op haar vragen in te gaan.
Nu na 18 maanden opvoeden hebben we geconcludeerd, dat als mijn dochter gedrag vertoont dat we niet zo op prijs stellen, het meestal toch is terug te leiden op gedrag dat we zelf vertonen. Het valt alleen niet altijd mee om erachter te komen wat we moeten veranderen. Gelukkig zijn we in dit geval dus duidelijk op de goede weg!
Met vriendelijk groet,
Saskia van der Toorn