Mijn man stelt een eventueel 2e kind telkens maar uit
Ik weet niet zo goed waar te beginnen.
Mijn man en ik zijn al ruim 10 jaar samen en hebben een zoon van ruim 2. Ze hebben mij altijd verteld dat ik geen kinderen zou krijgen, maar het was echt een wonder toen ik zwanger bleek te zijn! Het kan dus toch! We hebben het altijd gehad over meerdere kinderen gehad mocht het lukken (ook eventueel via adoptie etc.)
Sinds dat onze zoon geboren is heb ik al kriebels (veel te vroeg natuurlijk om voor een 2e te gaan ), maar we hebben toen afgesproken dat we na de eerste verjaardag verder zouden kijken, wanneer we voor de 2e zouden gaan. Nu is onze zoon al even 2 en blijft hij het 'stoppen met de pil' maar uitstellen. Het wachten valt mij heel zwaar moet ik zeggen, dit omdat ik door mijn aandoening beter zo vroeg mogelijk kinderen kan krijgen. (De 1e zwangerschap was al vrij zwaar voor mijn lichaam) en ik ben bang dat ik als ik lang wacht, een zware (eventuele) 2e zwangerschap voor de boeg zou kunnen krijgen. Hij blijft bij onze omgeving terugkomen op het feit dat onze zoon een huilbaby in het begin was en hoe zwaar het toen voor hem was. Dus ik ben bang dat hij het eigenlijk niet durft te zeggen dat hij geen 2e meer wil. Ik heb het een aantal keer gevraagd en hij zei telkens dat hij "dat ooit wel wilde", dacht hij.
Ik heb zelf echt een wens voor een 2e kind als het (ons gegeven is!), maar ben bang dat ik de kans verkijk en de klok voor mij tikt langzaam door. Iedereen in de omgeving wordt stuk voor stuk zwanger (wat ik ze echt heel erg gun!) Maar bij ons blijft proberen ervoor al uit, waardoor ik wel eens echt verdrietig kan zijn. Wat vreselijk voelt tegenover andere mensen! Maar ik kan het ook niet kwijt bij hem hoe ik me hierover voel, omdat ik hem dan op jaag. Ik weet gewoon niet zo goed hoe hiermee om te gaan en hoop dat iemand zich kan herkennen in mijn gevoelens ookal voelt het echt alsof ik naar mens ben daardoor.
Kimberly92:
Hoe komt het dat jij niet tegen hem kan zeggen dat jou lijf, hoe langer jullie wachten, een zwangerschap niet aan zou kunnen? Waarom wil hij daar niks over horen????
Zegt hij dat tegen jou?
En dat jij egoïst bent en een plaat voor jou kop......? Geeft hij jou dat gevoel?
Ik kan jou wel even op het hart drukken dat dat absoluut niet zo is.
Andere vriendinnen en kennissen krijgen toch ook gewoon nummer 2 of 3 of 4?
Heel normaal jou kinderwens
Bridget Jones; beetje raar om dit te vergelijken he. Jouw vriendinnen 'krijgen' ook nummer 2,3,4,....
Ik vind jouw reacties nogal overemotioneel, BridgetJones. Wellicht is het projectie vanuit jouw kant, maar het is wel erg opvallend. Daarnaast vind ik persoonlijk dat je erg overdrijft (“hij is gemeen”) en ik vraag me af of dit wel helpend is voor TO.
TO, wat een nare situatie. Ik denk dat het wel belangrijk is, dat je jouw wens én angst hardop uitspreekt naar jouw man. Heel veel succes en sterkte! 
Pippeltje schreef op 29-04-2024 om 19:46:
Bridget Jones; beetje raar om dit te vergelijken he. Jouw vriendinnen 'krijgen' ook nummer 2,3,4,....
Krijgen is in dit geval inderdaad er slecht gekozen...daarnaast krijg je geen kinderen, maar is het jullie hopelijk gegund...
Ik bedoelde meer dat het hebben van een kinderwens, dat hebben haar vriendinnen ook.
En ik vind het naar om te lezen dat TO zich daar haast schuldig over lijkt te voelen binnen haar relatie. Ik vind dat erg sneu voor haar.
Wat hierboven al genoemd is stop op eigen houtje alvast met de pil en zeg dat tegen man. Dan heb je de ontpilfase straks in iedergeval al gehad. Wat lief dat jij die überhaupt nog slikte met zo een kinderwens. Hoef je niet te doen.
Dweedledee schreef op 29-04-2024 om 19:49:
Ik vind jouw reacties nogal overemotioneel, BridgetJones. Wellicht is het projectie vanuit jouw kant, maar het is wel erg opvallend. Daarnaast vind ik persoonlijk dat je erg overdrijft (“hij is gemeen”) en ik vraag me af of dit wel helpend is voor TO.
TO, wat een nare situatie. Ik denk dat het wel belangrijk is, dat je jouw wens én angst hardop uitspreekt naar jouw man. Heel veel succes en sterkte!
Kan zijn dat het overemotioneel overkomt. Maar het is ook een emotioneel onderwerp.
Ik krijg ook uit haar reacties het idee, alsof zij zich ondergeschikt aan hem maakt, om niet te 'zeuren' over haar kinderwens en de tijd die zij eigenlijk niet heeft.....sorry, maar ben ik dan echt de enige die dit leest? En het leest alsof ze van hem er niet over mag zeuren, want anders....
Dat is toch superverdrietig als je eigen partner je, over wat je zo aan het hart gaat, sterker nog: ze hebben al een kindje samen, afdoet als gezeur. Pijnlijk.
En ik hoop dat mijn reacties helpend zijn, in de zin van, dat ze er niet over hoeft te twijfelen of haar verdriet en onzekerheid hierover 'er mag zijn'. En dat dat zeker geen gezeur is oid.
ik vind het ook niet overemotioneel, de reacties. Het kan niet emotioneel genoeg zijn. Een kinderwens is niet om even in de koelkast of het vriesvak te parkeren. Dit soort levensingrijpende en bepalende kwesties moeten bij de lurven gepakt worden voor het leven dat voor je doet (of je man).
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties! Ik kan alle meningen waarderen. Ook voor de gene die mijn man heel goed begrijpen. Het geeft mij wel een beter inzicht wat er in zijn hoofd kan afspelen. Maar het is vooral ook fijn om te weten dat mijn gedachtes en gevoelens dus niet zo gek zijn als ik denk.
Voor sommige is het misschien wel fijn om te weten dat mijn bevalling heel goed is verlopen ondanks een lichte zwangerschapsvergiftiging. We waren er netjes op tijd bij, dus zowel zoon als ik zijn niet echt in gevaar geweest gelukkig! Dus ik denk niet dat zijn angst hieruit voor komt. Hij is verder ook een geweldige vader voor onze zoon, daarom denk ik ook dat hij dat geweldig zou kunnen zijn voor een 2e, maar dat verandert zijn twijfels jammer genoeg niet.
Verder wil ik alles doen om ons gezin bij elkaar te houden, maar ik weet niet tegen welke prijs, en vooral, omdat ik ook niet weet of een 2e zwangerschap er überhaupt in zit mocht ik indien hij nee zegt, toch voor mijn kinderwens kiezen. Ik durf ook nog niet te stoppen met de pil, alhoewel ik jullie heel goed snap met het idee. De kans bestaat (echt hoe klein dan ook!) Dat ik zwanger zou kunnen worden als het condoom scheurt. En als hij zich dan beseft dat hij een 2e niet ziet zitten, is mijn hart gebroken en zit ik echt met dubbele emoties (hij zal me niet verlaten hoor! Maar het is zeker gewenst als een kind ook gewenst op de wereld komt als je het mij vraagt). Ik zou het niet willen dat het kind hier later den dupe van kan worden om wat voor reden dan ook.
Ik denk dat ik idd de moed moet verzamelen en toch nog een keer moet proberen om het gesprek hierover aan te gaan. (Ja mijn man weet zeker wel dat ik graag een 2e wil en dat ik hierom sta te springen (en mijn klok doortik). Juist dat laatste lijkt wel voor keuzestress te zorgen ofzo, of hij durft het dus niet te zeggen. Het zou niet ons eerste gesprek zijn, maar ik wil hem ook niet telkens blijven lastig vallen met het gespreksonderwerp. Tot nu toe zorgt het alleen maar meer afstand.) De situatie hoe het er nu voor staat is in ieder geval niet helemaal goed voor mijn eigen koppie merk ik. De angst dat hij geen 2e wil en ik een keuze moet gaan maken doet me al zeer, laat staan dat het realiteit zou worden... maar zoals het nu is, werkt inderdaad ook niet.
Wel spannend om weer zo een gesprek aan te gaan hoor. Mochten jullie nog goede tips hebben om dergelijke gesprek aan te gaan zonder dat het een discussie wordt dan is dat heel erg lief en fijn. En nogmaals bedankt voor het luisterend oor!
"Mochten jullie nog goede tips hebben om dergelijke gesprek aan te gaan zonder dat het een discussie wordt dan is dat heel erg lief en fijn. "
Ja gooi eens een grafiekje en info onder zijn ogen van de vruchtbaarheid van de vrouw. Deze bijvoorbeeld https://www.testjevruchtbaarheid.be/levensstijl/de-biologische-klok
Veel mannen hebben geen idee hoe hard de vruchtbaarheid keldert en hoelang er gemiddeld gedaan wordt om een baby te maken, hoeveel kans er dan ook nog is op een miskraam en dat het kindje ook nog 9 maanden in de oven zit. De baby is er niet morgen! Ook niet volgende week..
Plus de tijd om al die hormonen van de pil uit je lichaam te krijgen en weer een goede vruchtbare cyclus te krijgen. Laat staan bij verminderde vruchtbaarheid. Jullie kind zit al op de basisschool als er al een de tweede komt. Laat bij hem dit heel goed doordringen.. (de katja schuurmans en eva jineks van deze wereld zijn totaal niet representatief. De gemiddelde vrouwen krijgt niet ineens nog een kind op hun 45ste, dat is een zeldzaamheid.)
ik zou ook aangeven, wat de consequentie is van zijn afwachtende houding: dat hij dus eigenlijk direct verantwoordelijk is dat het er niet eens meer inzit. En ook dat juist zijn houding jou erg veel verdriet doet en je er onzeker van wordt.
Ik vind het weinig liefhebbend overkomen dat wegwuiven van het onderwerp.
Dat jij 100% wil gaan voor een tweede en met de pil wilt gaan stoppen alvast.
probleem van dit alles is, is dat het iets fundamenteel kapot gaat in je onderlinge relatie. Basisvertrouwen.
Juist jou man zou je moeten steunen en er geen discussie van maken
Als je gaat scheiden is de kans op een tweede heel veel kleiner. Tsjor
tsjor schreef op 30-04-2024 om 07:28:
Als je gaat scheiden is de kans op een tweede heel veel kleiner. Tsjor
Zeker niet Tsjor. Ik zou zelf binnen één cyclus met een andere man in bed kunnen liggen die mij wil helpen een kindje te maken. Geen enkel probleem. Niet een hand vol maar een land vol mannen
ik zou man vragen wat hij nodig heeft om voor een tweede te kunnen gaan ?
Moederkareltje schreef op 30-04-2024 om 08:07:
[..]
Zeker niet Tsjor. Ik zou zelf binnen één cyclus met een andere man in bed kunnen liggen die mij wil helpen een kindje te maken. Geen enkel probleem. Niet een hand vol maar een land vol mannen
De meeste mensen willen een degelijke relatie voor ze een aan een kindje denken. Dat krijg je niet in één cyclus voor elkaar. Ik schat in dat Kimberley er ook zo over denkt.
