Velisval
29-09-2023 om 15:10
Te oud? Te veel leeftijdsverschil?
Hoi!
Zonder al te veel details te delen, hoor ik graag jullie mening.
Situatie: ben 37, man 39. Twee kinderen van 10 en 6 jaar oud. Niet de makkelijkste kinderen maar we redden ons (met hulp her en der). Beiden hebben ergens nog de wens voor een derde. Ruimte en financiën geen probleem. Maar, ik vind mezelf eigenlijk te oud. Had altijd 36 als een soort van grens-leeftijd. Kans op afwijkingen groter, en hoewel een kindje met afwijking dan ook zeker gewenst zal zijn, lijkt me dit wel heel veel impact hebben op ons gezin. Sowieso is het natuurlijk heel wat. Wil ik dit allemaal nog een keer? Worden mijn kinderen er gelukkiger van?
Zwanger zijn is me twee keer zwaar gevallen. Misselijk, bekkenpijn, ik voel me niet happy als ik zwanger ben. Heb ik dat er voor over?
Ik snap dat alleen wij zelf die keuze kunnen maken, maar ben benieuwd wat jullie mening is na het lezen van bovenstaande.
Koekie1980
07-10-2023 om 16:06
Velisval schreef op 01-10-2023 om 15:02:
dank voor alle reacties en overdenkingen van jullie. Het klopt, ik heb vooral argumenten tegen. Alleen die onverklaarbare kriebel voor nog een baby..
Maar daar gaat t al fout.. het is geen baby!
Het is minstens 20 jaar zorg bovenop die twee die je nu hebt. Fysiek, emotioneel en financieel. Het blijft maar 1 jaar die schattige baby.
Velisval
07-10-2023 om 17:05
Haha ja ik weet heel goed hoor, dat het geen baby blijft. En gelukkig maar! Want hoe schattig ik die ook vind, ik vind mijn groter wordende kinderen toch ook wel heel leuk!
En ik weet gewoon niet zo goed of het alleen die kriebel is, of een echt serieuze wens voor nog een kindje. Het voelt gewoon al die jaren nog niet compleet ofzo? En de omstandigheden bij ons zijn echt niet helemaal perfect, maar bij wie wel?
Mijn grootste zorgen zijn eigenlijk de zwangerschap ( ik vind zwanger zijn lichamelijk en zeker ook geestelijk best wel heel zwaar), en het feit dat het ook een kindje met een beperking kan zijn. En die zal absoluut welkom zijn, maar ten opzichte van de vorige twee keren vind ik de invloed daarvan denk ik wel erg groot. Ik heb de eerste 2 keer geen nipt testen oid gedaan, want elk kindje is welkom en ik had met een eventuele negatieve uitslag toch niks gedaan. Ik sta daar nu wel anders in, is dit normaal, of betekent dit dat ik het misschien niet wil?
En ik noem hier natuurlijk de negatieve kanten omdat ik daarvan wil onderzoeken of dat genoeg is om het niet te doen. Zeker zijn er genoeg redenen om het wel te willen. Ik vind kinderen fantastisch, ik werk ook met kinderen en ik vind ze heerlijk om me heen. Ik vind een eigen kindje krijgen het mooiste wat er is. De nieuwe fases telkens, het beginnen lopen, kletsen, naar school gaan. En zelfs mijn opstandige en boze pre-puber vind ik leuk en ik geniet ervan om te zien hoe zij haar weg maar ‘volwassen’ zijn aan het maken is. Maar om beide kinderen hebben we ook zorgen, het gaat niet allemaal vanzelf. Daar hebben we hulp voor. Maar dat betekent niet dat het crisis is hier thuis of dat we het niet goed hebben. Dus er zou is heel veel opzichten prima nog een kindje bij kunnen.
Zoals iemand eerder al zei: bij twijfel niet doen. En zo staan wij er ook wel in. Maar dat betekent dan dat het hoogstwaarschijnlijk bij deze twee kinderen blijft, want een twijfel zal en toch wel een beetje blijven denk ik.
RoodVruchtje
07-10-2023 om 17:19
Velisval schreef op 07-10-2023 om 17:05:
Zoals iemand eerder al zei: bij twijfel niet doen. En zo staan wij er ook wel in. Maar dat betekent dan dat het hoogstwaarschijnlijk bij deze twee kinderen blijft, want een twijfel zal en toch wel een beetje blijven denk ik.
Je man staat er volgens mij zo in, niet ‘wij’, want als hij deze twijfels niet had was je wellicht al zwanger geweest van de 3e. Ik lees nl vooral veel ik, ik, ik in je posts en soms wij.
Yvaine
07-10-2023 om 17:21
Ik lees eigenlijk ook niet echt hele grote redenen om het niet te doen. Ja de kans op een afwijking is groter, maar ook weer geen 50%. En ja het leeftijdsverschil met je huidige kinderen is ook groter, maar zoals meerderen in dit topic aangeven betekent dat niet dat je geen goede band met elkaar kan hebben. Net zoals een klein leeftijdsverschil niet automatisch betekent dat je dat wel hebt.
RoodVruchtje
07-10-2023 om 17:24
Yvaine schreef op 07-10-2023 om 17:21:
Ik lees eigenlijk ook niet echt hele grote redenen om het niet te doen. Ja de kans op een afwijking is groter, maar ook weer geen 50%. En ja het leeftijdsverschil met je huidige kinderen is ook groter, maar zoals meerderen in dit topic aangeven betekent dat niet dat je geen goede band met elkaar kan hebben. Net zoals een klein leeftijdsverschil niet automatisch betekent dat je dat wel hebt.
Ik wel en dat is dat man er (nog steeds)niet 100% achterstaat en dat is voor mij reden genoeg het niet te doen, al zouden er +50 redenen zijn er wel voor te gaan.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM
07-10-2023 om 17:42
Velisval schreef op 07-10-2023 om 17:05:
Haha ja ik weet heel goed hoor, dat het geen baby blijft. En gelukkig maar! Want hoe schattig ik die ook vind, ik vind mijn groter wordende kinderen toch ook wel heel leuk!
En ik weet gewoon niet zo goed of het alleen die kriebel is, of een echt serieuze wens voor nog een kindje. Het voelt gewoon al die jaren nog niet compleet ofzo? En de omstandigheden bij ons zijn echt niet helemaal perfect, maar bij wie wel?
Mijn grootste zorgen zijn eigenlijk de zwangerschap ( ik vind zwanger zijn lichamelijk en zeker ook geestelijk best wel heel zwaar), en het feit dat het ook een kindje met een beperking kan zijn. En die zal absoluut welkom zijn, maar ten opzichte van de vorige twee keren vind ik de invloed daarvan denk ik wel erg groot. Ik heb de eerste 2 keer geen nipt testen oid gedaan, want elk kindje is welkom en ik had met een eventuele negatieve uitslag toch niks gedaan. Ik sta daar nu wel anders in, is dit normaal, of betekent dit dat ik het misschien niet wil?
En ik noem hier natuurlijk de negatieve kanten omdat ik daarvan wil onderzoeken of dat genoeg is om het niet te doen. Zeker zijn er genoeg redenen om het wel te willen. Ik vind kinderen fantastisch, ik werk ook met kinderen en ik vind ze heerlijk om me heen. Ik vind een eigen kindje krijgen het mooiste wat er is. De nieuwe fases telkens, het beginnen lopen, kletsen, naar school gaan. En zelfs mijn opstandige en boze pre-puber vind ik leuk en ik geniet ervan om te zien hoe zij haar weg maar ‘volwassen’ zijn aan het maken is. Maar om beide kinderen hebben we ook zorgen, het gaat niet allemaal vanzelf. Daar hebben we hulp voor. Maar dat betekent niet dat het crisis is hier thuis of dat we het niet goed hebben. Dus er zou is heel veel opzichten prima nog een kindje bij kunnen.
Zoals iemand eerder al zei: bij twijfel niet doen. En zo staan wij er ook wel in. Maar dat betekent dan dat het hoogstwaarschijnlijk bij deze twee kinderen blijft, want een twijfel zal en toch wel een beetje blijven denk ik.
Een verstandelijke beperking en stoornissen kan je met een nipt test niet zien. Mijn dochter heeft oa een verstandelijke beperking, uitgebreidde DNA & GEN onderzoek gehad en alles was gelukkig goed, dus alle chromosomen en genen zijn goed maar ze heeft wel een verstandelijke beperking. Dus onthoud wel dat een positieve nipt uitslag niet zegt dat een kind niet alsnog geestelijk gehandicapt kan zijn.
Ik vind het voor mij zelf niet erg, mensen zeggen vaak een ziek kind is ook welkom , maar het gaat erom dat het kindje lijdt, dus voor het kind is het wel erg. Ik voel me ook zovaak schuldig als ik mijn dochter zie struggelen door haar beperking en stoornis ondanks dat ik er niet ‘schuldig’ aan ben. Dat is ook de reden dat ik nooit voor een 3e zou gaan, omdat ik dan niet genoeg aandacht/tijd voor mijn andere 2 bestaande kids heb. Ik zou zeggen geniet van wat je nu hebt en neem geen risico’s. En je man weet het ook niet zeker, terwijl hij wel degene is die jou zal moeten steunen tijdens de zwangerschap en erna dus dat is wel een dingetje.
Velisval
07-10-2023 om 17:51
Oh ik denk dat het stukje over mijn man niet heel duidelijk is geweest. Mijn man staat er positiever tegenover dan ik. Het is juist dat als IK ja zou zeggen we er gelijk voor zouden gaan. Dus ja, ik heb het veel over ‘ik ik ik’ (als je dat graag zo wil noemen) omdat de twijfels die er zijn vooral bij mij zitten. Zijn enige twijfel, is het feit dat ik twijfel. Dus vandaar dat ik vaak ‘ik’ zeg en niet ‘wij’.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM
07-10-2023 om 17:51
Onze kinderen hebben beide ASS, net zoals ik zelf. Daar is goed mee om te gaan hoor, maar we zijn beiden snel overprikkeld. En voor de kinderen zal het een grote verandering zijn, en verandering is nou net iets waar ze niet altijd gelukkig van worden.
dit zou eigenlijk al reden genoeg zijn om het niet te doen. Vind ik , als je jezelf en je gezin nog een rustig leven wilt gunnen
Ingrid18
29-10-2023 om 10:04
Ik kreeg onze derde toen ik 37 jaar was. Niet gepland maar wel heel erg gewenst. Hier ook wel aardig wat leeftijdsverschil met de oudste kinderen maar dat is juist leuk en gezellig. Het enige nadeel van het op latere leeftijd moeder worden is dat je altijd de oudste moeder en vader bent. Soms zijn de verschillen echt groot met andere ouderparen maar die zitten dan ook in een hele andere fase met jonge kinderen.
Voordeel is wel weer dat je je niet meer zo snel druk maakt om bepaalde dingen, school, vriendschappen, sporten. Je hebt overal al eens aan mogen ruiken en maakt niet meer zoveel indruk.
Ik denk sws dat ik met onze derde nu een leukere moeder ben als dat ik destijds bij mijn oudste kinderen was, toen veel meer stress en last van vermoeidheid. Het jammere vind ik wel dat wanneer mijn jongste straks naar het VO gaat dat ik dan gewoon al 50 jaar ben en dat voelt wel als een oud wijf en oude moeder maar goed in mijn hoofd ben ik nog aardig jong.
Bij twijfel sws niet doen maar ons is het overvallen en heeft het heel erg goed uitgepakt. Ik had het niet anders gewild.
Bgdrrejnxs53226
29-10-2023 om 10:31
Die ‘onverklaarbare kriebel’ om nog een kind te maken is juist heel verklaarbaar. Het is de natuur en dus je hormonen die je ertoe aanzetten tot zoveel mogelijk voortplanten zolang het nog kan. Niet meer en niet minder. Het verbaasd me dat daar zo weinig over gesproken wordt en dat er altijd net gedaan wordt alsof een kinderwens uitsluitend iets ongrijpbaars, etherisch en niet te sturen is. Kijk er wat nuchterder naar zou ik adviseren.
duizel
29-10-2023 om 10:47
hier komt geen derde meer maar soms (of best vaak) als ik een zwangere vrouw zie voel ik die kriebel weer. Of als ik een baby zo lekker tegen moeder of vader zie liggen. Zoals alleen baby's dat doen. Of een slaapkamer met een co-sleeper enz enz.
Ik vond zwanger zijn een heel speciaal gevoel. Dat die baby zo fijn en veilig in jouw buik zit. Maar dan vergeet ik die 20 weken spugen die ik twee keer heb gehad. De tussentijdse bloedingen bij de tweede waarvoor we een paar keer naar het ziekenhuis moest. Allemaal niets ernstigs maar toch.
Als ik mensen zie met een hele voorraad spullen als ze op pad gaan denk ik, wat fijn dat we daardoor heen zijn. Of op vakantie mensen zag die uitstapjes rondom de slaapjes plannen of als ik schoonzus hoor over de zware nachten. Of als we daar zijn en de baby huilt en lijkt ontroostbaar en je maar moet raden wat er is. En zo zijn er nog veel meer dingen...
Als mijn kinderen zichzelf in de ochtend aankleden en hun eigen brood smeren (jongste met hulp) ben ik zo blij dat we alweer in deze fase zitten. Ik ken de kriebel maar kan ook heel goed voelen en bedenken waarom het goed is zo. En heel eerlijk, als ik jonger zou zijn en het leven anders gelopen was had ik waarschijnlijk wel 3 kinderen gewild
Als jij dat laatste niet zo ervaart zit jij misschien nog in de fase dat je er wel voor wil gaan. Ik zou wel echt de voors en tegens op een rij zetten en niet alleen op gevoel afgaan.
Izza
29-10-2023 om 19:11
Romantiseer je het ook niet enorm. Een schattige baby en fijne kraamtijd etc. Ook omdat de andere kinderen ouder zijn en niet meer klein?
Je schrijft dat je andere kinderen professionele hulp nodig hebben. Dat is natuurlijk niet zomaar. Ze hebben dan ook vanuit jullie als ouders meer ondersteuning nodig. En een stabiel huishouden. Een zwangerschap en daarna baby zal daar invloed op hebben. Die baby kan immers niet even wachten en is volledig afhankelijk. Tel daarbij op gebroken nachten, peuterbuien en al het lawaai en extra werk wat nu eenmaal bij jonge kinderen komt kijken. Wat mij betreft moeten bestaande kinderen altijd voorrang hebben op toekomstige kinderen.
kerstbeer
01-11-2023 om 09:55
Dus je krijgt nu al hulp?
Die kinderen zijn niet al makkelijk, dus wat als er ook nog een baby bij komt? Vind het niet zo'n slim idee om eerlijk te zijn.
Als ze de pubertijd in gaan (wat binnenkort komt) dan gaan ze waarschijnlijk nog minder makkelijk zijn.
AnnaPollewop
02-11-2023 om 07:26
Ik had na de 4de ook nog een wens voor nog een baby. Maar man was ertegen en het is dus niet gebeurd. We hebben onze handen meer dan vol gehad altijd en nu nog, en hij had groot gelijk, maar jammer vond ik het wel.
Het gevoel dat je graag nog een babietje wil kan heel sterk zijn, maar dat wil niet zeggen dat het leven ook echt leuker wordt (voor jezelf en de andere gezinsleden
) als je daaraan toegeeft.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.