Nog steeds geen EEN goede nacht gehad / 13 maanden
Hi meiden,
Mijn zoontje is inmiddels 13 maanden en wat zijn we ongelofelijk gek op hem. We zijn echter op een punt gekomen dat we compleet radeloos zijn. Wellicht hebben jullie tips voor ons of zien we iets over het hoofd. Of iemand in dezelfde situatie. Door deze situatie hebben we nog nooit een oppas in kunnen schakelen in de avond en sowieso is een avond voor onszelf zeer zeldzaam, omdat een van de twee naast de ledikant zit. Het begint vooral mij op te breken.
Vanaf de eerste nacht is slapen een drama, al waren de eerste maanden de dagen ook vrij pittig. We hadden een huilbaby, met eczeem. Rond een half jaar ontdekten we via bloedonderzoek een allergie bij hem, dat heeft vooral de eczeem een stuk verminderd. Vanaf het moment van op bed leggen (19:00/20:00) tot dat ik naar bed ga (rond 23:00) wordt hij gemiddeld al 2-5 keer huilend wakker. Ik kalmeer hem weer en neem hem de eerstvolgende keer dat hij wakker wordt (meestal weer een uur later) bij me in bed, maar ook dan gaat het door. Een enkele keer slaapt hij 3 uur onafgebroken en hebben we een filmavondje. Een goede nacht is een nacht waarbij hij niet zó hard huilend wakker wordt dat troosten niet lukt. Even uithuilen is geen sprake van, hij raakt zo overstuur dat hij er zowat in blijft. Door samen te slapen, slaapt hij meestal wel één deel van de nacht een stuk of 4 uur achter elkaar.
Ik heb bijna 11 maanden borstvoeding gegeven en hoopte dat na het stoppen dit beter zou worden. Dat werd het niet. We hebben alles geprobeerd voor mijn gevoel:
- Slaapcoach, het duurste traject met persoonlijke begeleiding
- Pikzwarte kamer
- White noise
- We houden wakker tijden aan (2/3/4 ritme)
- Hebben meerdere keren zijn oortjes laten checken
- Zijn 5 keer bij een osteopaat geweest
- Vast bedritueel
- Hij valt zonder te wiegen in zijn ledikant in slaap (ik zit er dan naast met een handje)
- We bieden water aan in de nacht i.p.v. melk
- Meer en minder kleren aan
- Meerdere keren langs de kinderarts
- Ik heb uit pure wanhoop hem twee nachten laten huilen (in zijn ledikant, ik lag dan ernaast in bed), maar dat maakte dat hij een soort angst creëerde voor de ledikant waardoor we nog verder van huis waren
Het is een temperamentvol kindje dat héél duidelijk laat weten wat hij wel en niet wil. Driftig ook haha. Sinds hij kan kruipen en nu inmiddels ook lopen, is het overdag een stuk makkelijker geworden (hij kan nu zelf op avontuur!), maar helaas heeft het voor de nachten niets veranderd. De dutjes gaan inmiddels goed (2x een uur a 1,5 uur). Hij gaat een paar uur per dag naar een kleine opvang, maar ook hier hoor ik regelmatig dat hij veel heeft gehuild en vooral niet wil slapen. Hij lacht gelukkig veel meer dan voorheen, maar nog steeds krijg ik waar we ook zijn te horen *ach, hij is vast moe!* terwijl hij net uit een dut van 1,5 uur komt. Ik wil zó graag voor mijn kleintje dat het allemaal wat makkelijker wordt voor hem, het niet weten wat er aan de hand is of waarom hij huilt breekt me op.
Ik ben heel benieuwd of dit herkenbaar is voor iemand. De gedachte dat deze fase dat ze zo klein zijn zo snel voorbij is wat me gaande houdt en ik vind het fijn om samen te slapen, maar als je er middenin zit, kan het soms zo wanhopig voelen.
Liefs
aangezien je al slaapcoaches en kinderartsen en alles gehad heb is er duidelijk niet een oplossing. Pas als hij kan praten en je vertellen wat er is zal dit beter worden. Enige wat je kan blijven doen is consequent elke dag precies hetzelfde ritme blijven aanhouden. Maar dat heb je allemaal al van de coaches geleerd. Dus blijft het pappen en nathouden
Maar wat je wel moet doen om dit praktisch vol te houden. Ga allebei 1 nacht per weekend bij de ouders, vrienden, hotel slapen. Zelf heb je dat nodig. Daarbij zeg je dat je geen oppas kan doen want hij huilt. Dat is niet waar. Ook bij een oppas kan hij huilen en kunnen jullie samen weg. Je hoeft je daar niet schuldig over te voelen.
-We hadden een huilbaby, met eczeem
-Ik ben heel benieuwd of dit herkenbaar is voor iemand.
Zeker! Hier nu 7 jaar verder met huilbaby en eczeem
Ik zie dat je al heel veel hebt geprobeerd maar ik zie nergens staan of jullie al met jullie baby naar de Dermatoloog zijn gegaan.
Zoals de dokters hier tegen ons zeiden: Jeuk is erger dan pijn.
Ik lees dat zijn eczeem verminderd is maar ook “een beetje eczeem” kan heél erg jeuken!
Aangezien jullie (denk ik) nog niet bij de dermatoloog zijn geweest neem ik aan dat jullie dus nog geen speciale creme en smeerroutine hebben.
Ook kun je een eczeem pakje krijgen, zonder naden, gemaakt van speciale stof wat het beste is voor huid met eczeem.
Er zijn ook druppels die je tegen de jeuk kunt krijgen maar ik weet niet of hij dat met 13 maanden mag, daar moet de dermatoloog jullie bij helpen. Ook is het belangerijk dat je geen zwitsal enzovoort gebruikt maar alles neutraal, dus zijn waspoeder/wasverzachter/shampoo/gel/huidolie/creme.
onze oudste dochter veranderde van huilbaby , naar huilpeuter, naar huilkleuter in alle periodes dat ze last kreeg van haar eczeem.
Dat gedrag wat je opnoemt kan ook zeker komen door alle frustraties van het jeuken.
Als mijn dochter zichzelf niet is dan check is haar direct op eczeem. Ze is dan echt haar zelf niet en slaapt s’nachts dan heel erg slecht als ze niet behandelde eczeem heeft.
En tegenovergesteld slaapt ze weer heel goed zoals gewoonlijk nadat haar eczeem 2 weken behandeld is en het over is.
Jeuk doet echt veel met mensen.
sterkte ❤️
Jeetje, wat zwaar moet dit zijn. Toen ik de titel las dacht ik eerst: "mijn zoontje sliep ook pas van 7 tot 7 na 1,5 jaar en nog steeds worden we vaak wakker gemaakt." Hij is nu twee.
Maar wat jij omschrijft is wel andere koek. Dat je ook van 7 tot 11 meestal geen rust hebt lijkt me echt verschrikkelijk (af en toe is normaal maar vrijwel elke avond niet). Ik heb eigenlijk geen tips want je hebt vrijwel alles al geprobeerd. Uitzitten lijkt de enige optie. Daarbij sluit ik me aan bij Absor om af en toe te gaan logeren en wél een oppas in te schakelen. De oppas heeft dan 1 kutavond, dat gaat hij of zij wel overleven.
Ik heb trouwens een keer bij iemand opgepast en die had een hele lijst aan dingen en tijdstippen dat de baby wakker zou worden en wat ik dan moest doen om hem te troosten... bij een minuutje kermen door de babyfoon wachtte ik het even af en ging ik niet gelijk en uiteindelijk heb ik geen 1 x hoeven gaan. Was van 19:00 tot 00:30. Moeder was mega verbaasd. Maar ik heb hem echt niet laten huilen, ik ben alleen niet voor elke kik naar boven gerend. Uiteindelijk had moeder nog steeds een slechte nacht helaas. Maar ik vertel dit om te illustreren dat de oppas het heel anders kan ervaren of het gaat zomaar opeens anders.
Heel veel sterkte 
Heb je zelf of je man nog ouders? Dochter en schoonzoon hadden kleintje die op gegeven moment ook érg slecht ging slapen (gelukkig niet de ellende die jullie nu meemaken, laat ik dat wel stellen). Eenmaal per week kwam kleinzoon bij ons slapen, voor ons was 't maar 1 nacht om door te bijten maar ouders hadden zicht op 1x per week rust.
Sterkte!
Helaas herkenbaar. Wat hier hielp om het vol te houden: verdeel de avonden/nachten (dus steeds heeft één van jullie ‘dienst’). Dan slaap je in ieder geval af en toe goed. Oordoppen in, noice-cancelling koptelefoon, bed op zolder, etc.
Opgelost is het hier helaas nooit. Toen zoon ging praten ging het beter, maar een slechte inslaper is het nog steeds.
Last van zijn eczeem?
Inbakenen?
Oren na laten kijken, oorpijn?
Reflux? Melk verdikken?
Kunnen je ouders het af en toe overnemen, want geen rust/slaap dat kan je flink gaan opbreken.
Afwisselen met je man?
Maar vooral veel sterkte, want het klinkt pittig momenteel. Weet de kinderarts dat alles tot nu toe nier voldoende heeft geholpen?
Klinkt heel heftig. Dochter heeft ook altijd slecht geslapen. Daar heb ik me op een gegeven moment bij neer gelegd en ik ging 'gewoon' bij de eerste keer wakker worden (21 uur ong) op bed met haar. Dan sliep ik zelf ook of las in mijn e-reader of luisterde een luisterboek. Maar ik ben alleenstaand wat het MI makkelijker maakt omdat ik geen relatie te onderhouden heb. Kind sliep dus in mijn bed. Daar vonden mensen wat van, met name mijn ouders, maar op deze manier kregen we beiden de meeste slaap. Ik vond in de nacht even knuffelen en troosten makkelijker in mijn bed dan dat ik er uit moest, plus ik was er dan al bij voordat de ontroostbare paniek was toegeslagen.
Met 23 maanden heb ik een slaaptrainer gekocht en ben ik gaan oefenen. Toen wel heel consequent en een paar nachten ieder uur er uit en wijzen op dat ding. Maar het sloeg verrassend snel aan. Nu is ze 2 en slaapt in haar eigen bed. De meeste avonden zijn van mij. Ik moet er in de nacht 1 of 2x uit en verder slaapt ze door. Wat een verademing!
Mijn beste advies is dus: leg je erbij neer dat het op dit moment zo is. Je hebt alles uitgezocht. Het is niet anders. Doe dat wat voor jullie het beste werkt. Je erbij neerleggen geeft al een stuk rust. En geen enkel kind slaapt met 16 nog tussen zijn ouders. Dus: het wordt beter.
Wij hebben een vergelijkbaar iets meegemaakt, je gaat er echt aan kapot. Weinig slaap doet heel erg veel met je, ik kan me momenten herinneren dat ik ergens naartoe was gelopen (echt een eind) omdat de fiets kapot was. Toen iemand mij vroeg waarom ik de auto niet had gepakt dacht ik echt 'oh wow, er bestaat ook een auto, helemaal vergeten'.
Bij ons lag het wel duidelijk aan de jeuk, dochter had flink eczeem waardoor ze steeds prikkels zocht als afleiding van de jeuk. Door al die prikkels werd ze weer totaal overprikkeld en dat in combinatie met de jeuk was killing.
Wij liepen wel bij de allergoloog en dermatoloog en hebben ook 100 andere dingen geprobeerd. Uiteindelijk was onze oplossing een doorverwijzing naar een ander ziekenhuis met een andere dermatoloog (in Utrecht). Daar heeft ze een hormoonstootkuur gehad en dat is uiteindelijk de ommezwaai geworden.
Later merkten wij pas hoeveel deze periode met haar en ons heeft gedaan. Het is echt een traumatische tijd waar anderen die het niet mee gemaakt hebben zich niet kunnen voorstellen hoe zwaar het is. Dochter heeft last van driftbuien gekregen en uiteindelijk is via speltherapie een pre verbaal trauma geconstateerd welke voornamelijk door deze heftige periode is ontstaan. EMDR heeft haar enorm geholpen. Daar hoef je nu niks mee maar wellicht iets om te onthouden voor later.
Achteraf bleek dat wij via de gemeente ook steun hadden krijgen voor deze periode. Ik ben uiteindelijk met een burnout thuis gekomen en ook financieel was het een pittige periode omdat we veel kosten hebben gemaakt voor de gezondheid en dingen uitproberen. Mocht dat voor jullie fijn zijn is dit een situatie waarbij je bijvoorbeeld aanspraak kan doen op een hulp in huis.
Heel erg veel sterkte, ik hoop dat het snel beter gaat bij jullie.
ach wat ontzettend vervelend
Allereerst veel sterkte!
Je hebt bijna alles al geprobeerd... Enige wat ik nog wilde toevoegen: jeuk zou indd kunnen samenhangen met minder slaap (want wakker worden en overprikkeling). Dat was bij onze dochter ook het geval. Niet zo erg als bij jou, maar ze had wel echt last en krabde zichzelf helemaal open.
Beetje gek, maar bij ons hielp een Ayurvedisch consult. Wij hebben op basis hiervan voedsel geëlimineerd. Dus het advies klopte niet helemaal, maar hielp ons wel echt in hoe dit aan te pakken. En zowaar, terwijl de kinderarts en huisarts zeiden dat ze ECHT niet allergisch kon zijn (want dan zou ze naast eczeem ook benauwd of buikklachten hebben) op die leeftijd, bleek toch echt een combinatie van bepaald fruit met gluten een boosdoener. Sinds we dat niet meer geven (of incidenteel) is de eczeem (en de jeuk) als sneeuw voor de zon verdwenen. Ze is dus niet extreem allergisch, maar toch "gevoelig" ofzoiets. Maar dat was echt maanden experimenteren en aanmodderen... nadat we door de medische molen enkel met agressieve crèmes naar huis werden gestuurd (die niet hielpen). Hopelijk dat dit je ook helpt ...
in mijn eerdere bericht heb ik eczeem pakje geschreven maar ik bedoel een anti-krab-pakje. Bij ons het heet het het magic pakje 🤭
absor schreef op 19-10-2023 om 11:44:
aangezien je al slaapcoaches en kinderartsen en alles gehad heb is er duidelijk niet een oplossing. Pas als hij kan praten en je vertellen wat er is zal dit beter worden. Enige wat je kan blijven doen is consequent elke dag precies hetzelfde ritme blijven aanhouden. Maar dat heb je allemaal al van de coaches geleerd. Dus blijft het pappen en nathouden
Maar wat je wel moet doen om dit praktisch vol te houden. Ga allebei 1 nacht per weekend bij de ouders, vrienden, hotel slapen. Zelf heb je dat nodig. Daarbij zeg je dat je geen oppas kan doen want hij huilt. Dat is niet waar. Ook bij een oppas kan hij huilen en kunnen jullie samen weg. Je hoeft je daar niet schuldig over te voelen.
Dank je wel voor je reactie. Daar heb je gelijk in. Ik weet alleen dat het huilen dan nóg erger wordt (want waar is mama!) en daar zie ik zo tegenop.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 19-10-2023 om 12:32:
-We hadden een huilbaby, met eczeem
-Ik ben heel benieuwd of dit herkenbaar is voor iemand.
Zeker! Hier nu 7 jaar verder met huilbaby en eczeem
Ik zie dat je al heel veel hebt geprobeerd maar ik zie nergens staan of jullie al met jullie baby naar de Dermatoloog zijn gegaan.
Zoals de dokters hier tegen ons zeiden: Jeuk is erger dan pijn.
Ik lees dat zijn eczeem verminderd is maar ook “een beetje eczeem” kan heél erg jeuken!
Aangezien jullie (denk ik) nog niet bij de dermatoloog zijn geweest neem ik aan dat jullie dus nog geen speciale creme en smeerroutine hebben.
Ook kun je een eczeem pakje krijgen, zonder naden, gemaakt van speciale stof wat het beste is voor huid met eczeem.
Er zijn ook druppels die je tegen de jeuk kunt krijgen maar ik weet niet of hij dat met 13 maanden mag, daar moet de dermatoloog jullie bij helpen. Ook is het belangerijk dat je geen zwitsal enzovoort gebruikt maar alles neutraal, dus zijn waspoeder/wasverzachter/shampoo/gel/huidolie/creme.
onze oudste dochter veranderde van huilbaby , naar huilpeuter, naar huilkleuter in alle periodes dat ze last kreeg van haar eczeem.
Dat gedrag wat je opnoemt kan ook zeker komen door alle frustraties van het jeuken.
Als mijn dochter zichzelf niet is dan check is haar direct op eczeem. Ze is dan echt haar zelf niet en slaapt s’nachts dan heel erg slecht als ze niet behandelde eczeem heeft.
En tegenovergesteld slaapt ze weer heel goed zoals gewoonlijk nadat haar eczeem 2 weken behandeld is en het over is.
Jeuk doet echt veel met mensen.
sterkte ❤️
Super bedankt voor het delen van jullie verhaal! We zijn al langs een dermatoloog geweest en die bevestigde dat het atopische eczeem was. We gebruiken La Roche Posay Lipikar Baume en de douchegel, maar ik moet zeggen dat ik met wassen wat lakser ben geworden en zijn kleertjes vaak bij de gewone was gooi. Toch omdat die eczeem zo goed gaat voor mijn gevoel, maar ook dat kan inderdaad alsnog jeuken. Ik ga er weer streng op letten.
Aviendha schreef op 19-10-2023 om 12:39:
Jeetje, wat zwaar moet dit zijn. Toen ik de titel las dacht ik eerst: "mijn zoontje sliep ook pas van 7 tot 7 na 1,5 jaar en nog steeds worden we vaak wakker gemaakt." Hij is nu twee.
Maar wat jij omschrijft is wel andere koek. Dat je ook van 7 tot 11 meestal geen rust hebt lijkt me echt verschrikkelijk (af en toe is normaal maar vrijwel elke avond niet). Ik heb eigenlijk geen tips want je hebt vrijwel alles al geprobeerd. Uitzitten lijkt de enige optie. Daarbij sluit ik me aan bij Absor om af en toe te gaan logeren en wél een oppas in te schakelen. De oppas heeft dan 1 kutavond, dat gaat hij of zij wel overleven.
Ik heb trouwens een keer bij iemand opgepast en die had een hele lijst aan dingen en tijdstippen dat de baby wakker zou worden en wat ik dan moest doen om hem te troosten... bij een minuutje kermen door de babyfoon wachtte ik het even af en ging ik niet gelijk en uiteindelijk heb ik geen 1 x hoeven gaan. Was van 19:00 tot 00:30. Moeder was mega verbaasd. Maar ik heb hem echt niet laten huilen, ik ben alleen niet voor elke kik naar boven gerend. Uiteindelijk had moeder nog steeds een slechte nacht helaas. Maar ik vertel dit om te illustreren dat de oppas het heel anders kan ervaren of het gaat zomaar opeens anders.
Heel veel sterkte
Dat is helemaal waar! Ik leef al een jaar van moment naar moment (met X maanden moét het toch wel een keer beter worden?!) en heb nu dankzij jouw berichtje mijn hoop op 18 maanden gezet. Hahaha
Chiquita schreef op 19-10-2023 om 13:06:
Heb je zelf of je man nog ouders? Dochter en schoonzoon hadden kleintje die op gegeven moment ook érg slecht ging slapen (gelukkig niet de ellende die jullie nu meemaken, laat ik dat wel stellen). Eenmaal per week kwam kleinzoon bij ons slapen, voor ons was 't maar 1 nacht om door te bijten maar ouders hadden zicht op 1x per week rust.
Sterkte!
Beide ouders wonen helaas niet in de buurt. We hebben wel eens een weekend met veel vrijheid (mega fijn) als ze langskomen, maar het is dus niet iets dat we wekelijks kunnen doen. En eigenlijk als ze er zijn doen ze de nachten nooit omdat het drama was toen we het probeerden rond de 10 maanden, wellicht moeten we het weer een keer proberen. Dank je wel!
Bloemenzee schreef op 19-10-2023 om 13:16:
Helaas herkenbaar. Wat hier hielp om het vol te houden: verdeel de avonden/nachten (dus steeds heeft één van jullie ‘dienst’). Dan slaap je in ieder geval af en toe goed. Oordoppen in, noice-cancelling koptelefoon, bed op zolder, etc.
Opgelost is het hier helaas nooit. Toen zoon ging praten ging het beter, maar een slechte inslaper is het nog steeds.
Goede tip! Dank je wel!!!
