Kind helpen op sociaal gebied, hoe?
Hallo allemaal, misschien heeft iemand nog ideeën. Ons kind, 2de klas VO, heeft het sociaal lastig op school. Op de basisschool gepest, weinig aansluiting bij andere kinderen. Wel sociaal kind, maar anders. Buiten school, op sport, is er wel aansluiting. Kind maakt makkelijk contact, meestal wel met oudere kinderen. In de buurt thuis niet echt aansluiting.
Kind zit nu in de 2de klas van het VO. Is van zijn basisschool de enige op deze school. Vorig jaar 2 vrienden in de klas gemaakt, met een aantal klasgenoten goed contact, een aantal lieten kind links liggen en twee probeerden echt te pesten. School heeft daarin opgetreden. Een van de twee zit nu niet meer bij kind in de klas. De andere pester laat kind nu met rust.
Sinds dit schooljaar probeert een andere klasgenoot, een waarmee kind vorig schooljaar goed contact had, kind steeds vaker uit de tent te lokken. Kind is gevoelig, heeft door het pestverleden trauma opgelopen (is behandeld). Kimd reageert niet altijd handig, is fel en intens in emoties. Kind heeft behandeling gehad om weerbaarder te worden, maar is dat (nog) niet echt. Afgelopen week is het de klasgenoot gelukt kind uit de tent te lokken. Kind heeft naar eigen zeggen klasgenoot toen uitgescholden. Klasgenoot was boos dat kind hem uitschold en heeft een van de vrienden van kind hierin meegenomen. Beide klasgenoten hebben kind daarna genegeerd. Volgende dag vond klasgenoot dat kind excuses moest aanbieden aan hem. Kind heeft toen aangegeven dat niet van plan te zijn. Hij heeft gescholden nadat meerdere malen over zijn grens gegaan was. Vriendje sprak wel weer tegen hem. Vanmorgen was dat anders. Klasgenoot en vriendje negeerden kind weer en klasgenoot probeerde andere vriend van kind hierin ook mee te nemen. Deze vriend heeft heel duidelijk gemaakt daar niet in mee te willen gaan, gelukkig.
Ik vind dit zo ingewikkeld. Kind zit al in 2de klas VO. Erg veel invloed heb ik natuurlijk niet op wat er op school gebeurt. Maar ik vind het erg pijnlijk voor kind dit elke keer weer te horen/mee te maken. Ik gun kind een onbezorgde schooltijd met leuke vrienden. Niet iedereen hoeft je leuk te vinden, maar leuk contact met een aantal klasgenoten is wel prettig natuurlijk. Kind heeft die behoefte ook. Aan de andere kant zie ik ook dat kind regelmatig niet heel handige reacties geeft, fel en intens is en makkelijk op de kast te krijgen is. Ik snap dat anderen dat lastig vinden, vind ik soms ook. Hoe meer afwijzing kind ervaart, hoe feller kind gaat reageren. Iemand nog een idee hoe wij kind kunnen helpen?
@mevrouw75, ik had jouw bericht gemist zag ik net. Op zich heb ik een prima samenwerking met school (ondersteuningsteam om medische redenen). De mentor ken ik verder nog niet, maar toch handig om eens een afspraak te maken denk ik. Ergens vind ik dat wel lastig hoor, dat gevoel weer die zeur ouder te zijn die zijn kind niet los kan laten. Een mentor heeft het druk zat. Maar aan de andere kant zou ik dit als mentor ook wel graag willen weten.
ik zou als ik jou was de mentor over de hele situatie informeren, maar ook duidelijk maken dat je nog niet wil dat er gelijk stappen ondernomen worden, maar dat je eerst samen tot een goed overeenkomst wil komen die passend en helpend is bij deze situatie. Pas bij akkoord kan er actie ondernomen worden
Ik denk dat je misschien met je zoon moet praten over hoe die dingen dan gaan, wat de triggers voor hem zijn en of je kunt kijken of jullie een reactie voor hem kunnen bedenken wat hij op zo’n moment kan zeggen of doen zodat hij daar op het moment zelf niet meer over hoeft na te denken.
Mijn dochter werd ook gepest, was gevoelig en werd daardoor makkelijk uit de tent gelokt. Dat is heel vervelend. Als kinderen dat door hebben en zelf behoefte hebben aan een ruzietje dan gaan ze naar je kind, want ja, altijd prijs. En daar hoefde dan niet eens zwaar pestgedrag voor te gebeuren. Naast judo, heeft voor haar een cursus Plezier op school heel goed geholpen. Daar oefenden ze met situaties die veel op school voorkomen. Daardoor voelde ze zich wat zekerder en kwamen haar eigen reacties wat beter over.
Ik zou het wel melden bij de mentor. Wat idd voorgaande ook schrijft. Op het VO gaat het wsch ook anders dan op de basisschool. School gaat het niet meer voor hem oplossen, tenminste niet op persoonlijk niveau denk ik. Bij ons op school (VO) kregen de kinderen een lessenreeks sociale vaardigheden toen er teveel gepest werd, en zo worden er ook lessen gegeven als er in de groepsapp dingen te veel fout gaan.
Update; het gebeuren rondom pesten heeft nog lang doorgesudderd. Ik heb de mentor toen inderdaad op de hoogte gesteld, inclusief het verzoek niet het gezamenlijke gesprek aan te gaan, in verband met scheve verhoudingen. Mentor gaf in eerste instantie aan blij te zijn dat ik school op de hoogte stelde, want vroeg in het jaar konden ze er nog iets mee. Helaas pakte dit niet goed uit, het pesten ging door en werd erger. Uit onmacht en een onveilig gevoel besloot zoon op een bepaald moment een aantal keer fysiek in te grijpen (ben ik geen voorstander van, maar begrijp ik heel goed) door een klasgenoot in de houdgreep te leggen en van zich af te duwen Hierdoor leek het blikveld van school te worden verschoven van pestgedrag richting kind naar het gedrag van kind, fysiek handelen mag immer niet. Met een signaleringsplan voor zoon tot gevolg. Voor pestende klasgenoten nog meer brandstof om zoon te pesten. School gaf aan wel te zien dat er gepest werd, maar het niet onder controle te krijgen (‘ze pakken het gewoon niet’).
Zoon heeft nog een paar weken mooi weer naar zowel ons als school gespeeld, maar zat slecht in zijn vel. Achteraf gaf hij aan dat hij niet wilde dat wij ons zorgen maakten. Uiteindelijk hebben we besloten (eigenlijk zoon zelf) dat hij ging overstappen naar een andere school na de kerst. School (ondersteuningsteam, mentor hebben we eigenlijk niets van gehoord, er is ook geen afscheid geweest) heeft hard meegewerkt dit voor elkaar te krijgen. Vlak voor de overstap (school wist het al, klas nog niet) werd zoon in elkaar geslagen. Ook in de afhandeling hiervan kwam de nodige victemblaming om de hoek kijken. Hier heb ik school (met concrete voorbeelden) mee geconfronteerd. School kon de veiligheid van zoon niet garanderen. Het pestprotocol is overigens niet uit de kast gehaald, hoewel school en leerlingen wel erkenden dat het pestgedrag was.
Inmiddels zit zoon op een andere school. Hij is heel goed opgenomen in zijn nieuwe klas, wordt volledig geaccepteerd, heeft aansluiting en zit stukken beter in zijn vel.
Het besef dat pesten op de middelbare school nog lang niet uitgeroeid is, vind ik best heftig. Ik had best een hoge pet op voor zijn school, school was ook best bereid iets te doen, maar blijkbaar ook machteloos in het daadwerkelijk aanpakken van een structureel probleem.
Jammer dat het zo gelopen is, maar wel heel fijn dat je zoon het zo naar zijn zin heeft op de nieuwe school en in zijn nieuwe klas.
ik schrik best wel als ik lees dat jou zoon in elkaar is geslagen. Heb je hiervan aangifte durven doen? En hoe reageerden die ouders van die bewuste kinderen?
Hier draait mijn maag zich van om, als ik dit soort dingen lees.
Het wordt tijd dat pesters makkelijker van school gestuurd kunnen worden en scholen consequente pesters met structureel pestgedrag en al helemaal in elkaar slaan zien voor wat het is: een antisociale gedragsstoornis. Kortom, zwaar probleemgedrag.
Was ook wel heftig moet ik zeggen. We hebben uiteindelijk geen aangifte gedaan, omdat dit op dat moment niet het beste voor zoon was (maakte het voor hem nog groter en spannender en dan moest hij zijn verhaal vaker vertellen). Ik heb geen idee hoe de ouders van de bewuste kinderen gereageerd hebben moet ik eerlijk zeggen. Zoon zat in zijn laatste week op die school en het enige dat wij op dat moment van belang vonden, was dat zoon die school op een goede manier kon afronden. Ik heb wel bij school geeist dat zij zijn veiligheid zouden garanderen, maar zelfs dat konden ze niet. Daar ben ik wel flink boos over geweest, vooral omdat wij daardoor klem stonden. Naar school sturen was een risico op verdere beschadiging voor hem, maar niet laten gaan al helemaal. Hij is dus nog wel een paar dagen geweest en een aantal klasgenoten zijn echt naast hem gaan staan, waardoor hij het wel goed heeft kunnen afsluiten gelukkig. Op zijn nieuwe school is hij heel goed opgenomen in de groep en wordt het extra in de gaten gehouden gelukkig.
uiteindelijk heb ik wel een klacht over de aanpak hiervan en de afhandeling bij de teamleider gelegd, die nam het wel serieus. Zoon heeft nog af en toe contact met een klasgenoot. Er blijkt inmiddels wel een hoop opgepakt te zijn gelukkig.
