Koken (van woede)
Hoi,
Soms kook ik van woede. Letterlijk en figuurlijk. Mijn man is hartstikke leuk met de kinderen maar kan niet koken. Nog geen gebakken ei. Hij zorgt 2 dagen voor de kinderen als ik werk tot laat. Koken lukt hem alleen niet.
Hoe doen jullie dat? Kookt diegene die de kinderen heeft of kookt 1 van jullie altijd?
Iemand ervaring met een kookcursus?
Peiling
Wie kookt?
Ik begrijp oprecht niet dat een volwassen persoon niet in staat is om een simpele maaltijd op tafel te zetten. Zo moeilijk is dat niet, je kunt tegenwoordig alles googlen of op youtube opzoeken. Verspakketten met een handleiding volgen.
Kan ik niet is hier toch echt wil ik niet. Het hoeft echt geen culinair hoogstandje of meergangendiner te zijn, maar jezelf en je kinderen op een enigszins gezonde manier in leven houden lijkt me geen overbodige luxe. Jij kunt ook ziek worden. Of erger.
Of jullie gaan onverhoopt ooit uit elkaar. En dan?
wil40 schreef op 07-11-2023 om 13:06:
Ik zou hier overigens niet van gaan "koken door woede." Een leuke vader zijn is veel belangrijker. Maar ik vermoed dat dit een leuke zinspeling was?
Ik snap hem ook niet helemaal. Waarom zou je hier überhaupt woedend van worden?
En het niet kunnen koken is ook niet ineens ontstaan toen er kinderen kwamen denk ik.
Wij koken verdeeld trouwens. Ieder op zijn vrije dag en verder wie eerder thuis is. Dochter helpt ook vaak mee. Bij ons hoort dat ook bij de opvoeding.
Mwah ik kan ook niet echt super koken maar ik probeer heel veel uit.
Ik heb er wel de tijd voor maar vaak de energie niet en dan hou ik het heel simpel. Pasta koken, pot saus en wat kaas en je hebt een maaltijd.
Niet echt super lekker maar goed je zit er weer even vol van.
Mijn man en ik vinden koken best leuk, maar de kinderen lusten vrij weinig.
Dus wanneer die uit huis zijn (duurt nog even, zijn 11 en 8) gaan we los haha.
Wat verschrikkelijk onaantrekkelijk, een man die beweert nog geen ei te kunnen bakken. Daar zou ik zo op afgeknapt zijn dat het uberhaupt niet tot kinderen was gekomen.
Nou, dat hij niet kán koken lijkt me heel sterk, tenzij hij misschien een beperking heeft waardoor het niet kan?
Hoe lost hij dat op dan als jij tot laat werkt?
Mijn man kan heel erg lekker koken. In de praktijk is hij alleen altijd laat thuis doordeweeks terwijl ik vanuit huis werk. Ik ben dus degene die kookt. In het weekend koken we vaak samen. Gewoon omdat we dat gezellig vinden. Altijd zelf koken heeft ook z'n voordelen. Ik eet elke dag waar ik zelf trek in heb.
Maar niet kunnen koken is onzin natuurlijk. Zelfs mijn dochter van 9 kan een ei bakken, dus dat kan een volwassen vent al helemaal. Hij hoeft geen culinair hoogstandje op tafel te zetten maar iets simpels moet toch wel lukken lijkt me. Geef hem een paar traybake recepten en leg desnoods nog even uit hoe de oven werkt. Dat zou iedereen toch moeten kunnen.
waarom lukt koken hem niet? Heeft hij het geprobeerd? Wat voert hij zelf als reden aan voor dit onvermogen/deze onwil? Hoe hoog ligt de lat?
Duufje schreef op 07-11-2023 om 13:41:
Dat staat los van kinderen wat mij betreft.
Degene die thuis is rond de tijd dat er gegeten wordt, kookt. Man kookt als hij thuis is, ik als ik er ben. Als we er allebei zijn is het afhankelijk van wie er zin of tijd heeft. In de praktijk is het bij ons zo'n beetje 50/50
Wij hebben dat losgelaten. Anders zou ik altijd moeten koken (en ik deed voorheen ook al het andere), omdat mijn werk eerder op de dag valt dan mans werk. Na hele stevige gesprekken, lees ruzies, over de (her-)verdeling van alles is eruit gekomen dat man graag wil koken (en dan komt hij maar wat eerder thuis die 2 dagen dat hij doordeweeks kookt).
Zou het kunnen dat je man het te lastig vindt, kinderen entertainen en eten klaarmaken? Misschien dan een avond tevoren een ovenschotel of lasagne maken? Of maaltijdsoep met een broodje?
Als kinderen groter zijn, zouden ze met elkaar eten kunnen klaarmaken. Maar ja, dat vraagt geduld.
Praat op een rustig moment over deze dagelijks terugkomende kwestie. Lang niet iedereen heeft plezier in koken.
Bij ons kookt degene die het eerste thuis is. Twee dagen per week is man dat, drie dagen ik. In het weekend vaak samen.
Jouw man kan ook koken. Recept volgen en klaar.
Kan hij een stappenplan volgen? Als hij dat absoluut niet kan, dan begrijp ik dat hij niet kan leren koken.
Kan hij dat wel, dan kan hij het wel leren. Het is een kwestie van doen. Er zijn super veel makkelijker maaltijden!
Als is het maar een pot erwten opentrekken, wat aardappelen bakken en een makkelijk stuk vlees (bv zo'n kipkrokantburger).
Tjilp schreef op 07-11-2023 om 14:05:
Zou het kunnen dat je man het te lastig vindt, kinderen entertainen en eten klaarmaken? Misschien dan een avond tevoren een ovenschotel of lasagne maken? Of maaltijdsoep met een broodje?
Als kinderen groter zijn, zouden ze met elkaar eten kunnen klaarmaken. Maar ja, dat vraagt geduld.
Praat op een rustig moment over deze dagelijks terugkomende kwestie. Lang niet iedereen heeft plezier in koken.
Dat kan natuurlijk. Als je iets nooit gedaan hebt, moeilijk vindt dan is het superingewikkeld om dan ook nog je kinderen te entertainen tegelijkertijd. Hij zou dan in het weekend kunnen beginnen en dat uitbreiden naar doordeweek.
Ik snap dat sentiment wel, ik heb hetzelfde en ga onder geen beding koken met bezoek erbij bv. Dan mislukt het altijd, omdat ik dan niet alleen moet entertainen maar ook performen. Ik raak in een soort faalangststress dan waardoor het eten gewoon mislukt.
Ik ben alleenstaand. Ik kook dus. Ik kook niet iedere dag. Ik heb wel iedere dag mijn kind. Die krijgt ook dagelijks eten, maar niet dagelijks vers bereidt. Diepvries en soms kant en klaar.
Ik neem aan dat je man wel de kinderen voedt? Of moet jij koken als je thuiskomt?
Wat ook mogelijk meespeelt is dat man niet kan koken i.c.m. de zorg voor de kinderen. Mijn man kon vroeger ook bepaalde dingen (bv zelf douchen) niet als hij de zorg voor de kinderen had. Terwijl ik gewoon allerlei dingen deed, terwijl ik ook de zorg over de kinderen had. Douchen met een baby kan prima. Ik zette de baby gewoon met het wipstoeltje in de badkamer.
