Wanneer ben je een alleenstaande moeder
Ik heb soms wat moeite met wie zich alleenstaande moeder noemt. Dus vandaar de poll, om te peilen of mijn idee van alleenstaande moeder misschien niet klopt.
Peiling
Wanneer ben je een alleenstaande moeder
Maximaal 7 antwoorden.
madee schreef op 03-04-2024 om 19:08:
Belastingtechnisch ben je alleenstaande ouder als je kinderen onder de 18 jaar bij jou op hetzelfde adres hebt wonen en je geen partner bij je hebt inwonen.
Dit dus. Ik overleg wel met mijn ex maar de opvoeding bij mij thuis doe ik toch echt alleen.
Poezie schreef op 04-04-2024 om 11:28:
[..]
Jaloerse krengenGezellige collega's die niet- gescheiden moeders. Erg begripvol zijn ze niet, als je de hele week overdag en 's nachts in je eentje verantwoordelijk bent voor 1 of meedere kinderen dan kan dat voor sommigen heel zwaar zijn. Dat jouw niet-gescheiden collega's dat afzetten tegen iemand die ook in de weekenden dag en nacht verantwoordelijk is voor de kinderen vind ik bizar. Zo kun je altijd wel iets vinden waardoor niemand meer mag klagen.
Oh, ik heb die gevoelens ook wel gehad hoor. Andersom, dat wel, hartstikke jaloers op een collega die gezellig met haar nieuwe vriendje bijna 2-wekelijks de hort op ging.
Niks menselijks is ons ieder vreemd.
En ik kan me dan ook wel weer indenken dat je bv als ouder met een overleden partner ofzo het gepiep vindt of je zelfs groen en geel ergert als iemand de slachtofferkaart zit te trekken. Of ouders die wel een partner thuis hebben, maar die partner is wat kinderen betreft totaal niet betrouwbaar, of je moet die kar in je eentje trekken.
Mevrouw75 schreef op 04-04-2024 om 17:57:
[..]
Oh, ik heb die gevoelens ook wel gehad hoor. Andersom, dat wel, hartstikke jaloers op een collega die gezellig met haar nieuwe vriendje bijna 2-wekelijks de hort op ging.
Niks menselijks is ons ieder vreemd.
En ik kan me dan ook wel weer indenken dat je bv als ouder met een overleden partner ofzo het gepiep vindt of je zelfs groen en geel ergert als iemand de slachtofferkaart zit te trekken. Of ouders die wel een partner thuis hebben, maar die partner is wat kinderen betreft totaal niet betrouwbaar, of je moet die kar in je eentje trekken.
Jaloerse gevoelens zijn zeker menselijk als je iets heel graag wil wat je nooit (meer) zal krijgen. Maar om dan te gaan bitchen en roddelen over degene waar je jaloers op bent is niet ok. Ieder huisje heeft zijn kruisje.
Ik vraag me wel af of de mensen die hier zo kritisch zijn zelf alleen een huishouden met kinderen hebben, of dat ze een traditioneel gezin hebben of helemaal geen partner. In dat laatste geval snap ik dat je denkt dat het makkelijker is als er een andere ouder is. Als je er alleen voor staat (ook met co-ouderschap) heb je ook echt wel tijd nodig om bij te komen van het alleen zorgen. Het gaat niet alleen om de zorg voor de kinderen, maar om alles. De vuilniszakken bij wijze van spreken, belastingaangifte, huishouden, klussen in huis, de tuin onderhouden, zonnepanelen regelen, een nieuw dak, een schilder inhuren, werken, koken, alles regelen rondom kind, school, eventuele zorg/begeleiding, sport, noem maar op. Zowel een corrigerende ouder als een troostende ouder zijn. Alle beslissingen zelf nemen. Nooit aan je partner kunnen vragen of hij het even over neemt. Met kleine kinderen altijd oppas regelen als je iets wil ondernemen. En een slechte relatie met de vader van de kinderen kan het nog veel ingewikkelder maken, met nog meer zorgen om je kinderen. Heb er echt nooit bij stil gestaan dat mensen er iets van konden vinden dat ik mezelf alleenstaande moeder noem. Echt een openbaring dit draadje.
RosaMontana schreef op 04-04-2024 om 18:44:
Ik vraag me wel af of de mensen die hier zo kritisch zijn zelf alleen een huishouden met kinderen hebben, of dat ze een traditioneel gezin hebben of helemaal geen partner. In dat laatste geval snap ik dat je denkt dat het makkelijker is als er een andere ouder is. Als je er alleen voor staat (ook met co-ouderschap) heb je ook echt wel tijd nodig om bij te komen van het alleen zorgen. Het gaat niet alleen om de zorg voor de kinderen, maar om alles. De vuilniszakken bij wijze van spreken, belastingaangifte, huishouden, klussen in huis, de tuin onderhouden, zonnepanelen regelen, een nieuw dak, een schilder inhuren, werken, koken, alles regelen rondom kind, school, eventuele zorg/begeleiding, sport, noem maar op. Zowel een corrigerende ouder als een troostende ouder zijn. Alle beslissingen zelf nemen. Nooit aan je partner kunnen vragen of hij het even over neemt. Met kleine kinderen altijd oppas regelen als je iets wil ondernemen. En een slechte relatie met de vader van de kinderen kan het nog veel ingewikkelder maken, met nog meer zorgen om je kinderen. Heb er echt nooit bij stil gestaan dat mensen er iets van konden vinden dat ik mezelf alleenstaande moeder noem. Echt een openbaring dit draadje.
Ik denk dan, met mijn naieve hoofd (zie vorige post) dat je met co-ouderschap dus wel tijd hebt om bij te komen (je hebt nl tijd voor jezelf).
Ik heb mijzelf nooit alleenstaande ouder genoemd trouwens, ook niet gevoeld toen, ook al kreeg ik ooit alleenstaande ouderkorting, omdat man en ik nog gescheiden woonden. Om even op je eerste vraag te reageren.
Netherfield schreef op 04-04-2024 om 11:09:
[..]
Het ging mij om het gevoel inderdaad. Ik kreeg bij diegene met co-ouderschap die ik op een verjaardag zag, en riep dat ze alleenstaande moeder is, het gevoel dat ze dat deed om medelijden te krijgen ofzo. Terwijl een moeder die er alleen voor staat veel meer zorgtaken heeft en altijd oppas moet regelen als ze weg wil/moet. Een gescheiden collega had de kinderen een keer twee weken omdat de vader ziek was. Die klaagde dat ze nu niks kon omdat ze de kinderen de hele week had. De niet-gescheiden moeders hadden weinig medelijden.
Wat een nare niet-empatische-niet-ervaren-niet-gescheiden-moeders dan als ik dat zo lees. Hopelijk komen ze er zelf nooit voor te staan, denk ik dan maar.
En wat te denken van het feit dat ieders draagkrachtigere is. Waar de een compleet van over de zeik gaat lukt het de ander om rustig en relaxt de dag door te komen….ondanks alle drukte en stress.
Wie is een ander om te oordelen over iemand…
ik ben alleenstaande ouder mijn partner zit in detentie.dus ja niet gescheiden al waren we niet getrouwd.
Maar we zijn niet samen.en de kinderen kunnen niet naar hem toe in het weekend of doordeweeks.alleen 1 uur op bezoek.waar ze niet mogen knuffelem en spelen.alleen naast papa op een stoel zitten.
Mooiwitpluizenbolletje schreef op 15-04-2024 om 08:12:
ik ben alleenstaande ouder mijn partner zit in detentie.dus ja niet gescheiden al waren we niet getrouwd.
Maar we zijn niet samen.en de kinderen kunnen niet naar hem toe in het weekend of doordeweeks.alleen 1 uur op bezoek.waar ze niet mogen knuffelem en spelen.alleen naast papa op een stoel zitten.
Wat verschrikkelijk. Voor jou en ook voor de kinderen dat je het opgroeien en de liefde niet kan delen. Ik hoop dan altijd maar dat de buit op een veilige plek is begraven zodat het niet voor niets is geweest..
Mooiwitpluizenbolletje schreef op 15-04-2024 om 08:12:
ik ben alleenstaande ouder mijn partner zit in detentie.dus ja niet gescheiden al waren we niet getrouwd.
Maar we zijn niet samen.en de kinderen kunnen niet naar hem toe in het weekend of doordeweeks.alleen 1 uur op bezoek.waar ze niet mogen knuffelem en spelen.alleen naast papa op een stoel zitten.
Jee, dat lijkt me een behoorlijk kruis om te dragen voor jou en het blijft een van de lastige aspecten van ons strafrecht, dat we een dader straffen maatr en passant ook de partner en kinderen die daar niets aan kunnen doen.
Gelebloem schreef op 15-04-2024 om 08:56:
[..]
Jee, dat lijkt me een behoorlijk kruis om te dragen voor jou en het blijft een van de lastige aspecten van ons strafrecht, dat we een dader straffen maatr en passant ook de partner en kinderen die daar niets aan kunnen doen.
Nee, dat doen 'wij' niet, dat en passant straffen van partner en kinderen, dat doet die dader zelf hè
Dat lijkt me inderdaad heel zwaar, een partner in detentie. Ook voor de kinderen.
Waarom mag een knuffel niet?
Ik zou het niet zien als straf voor de kinderen. Het is ook wel een beetje gek dat het hebben van kinderen een reden zou zijn om vrijgesteld te worden van gevangenisstraf.
Ik denk dat heel veel mensen die in een relatie zitten met de vader of moeder van hun kind niet beseffen wat alleenstaand ouderschap precies is. Een nieuwe partner zal nooit hetzelfde zijn als het hebben van een kerngezin. Die is namelijk op geen enkele manier verantwoordelijk voor de kinderen. En als de relatie verbroken wordt zal hij ook definitief weer verdwijnen uit het leven van de kinderen.
Daarnaast ben je ook alleen verantwoordelijk voor alles in je huishouden, belasting, financiën, inkomen, klussen en opvoeding. Dat een partner een keer kookt of op de kinderen past maakt dat niet anders.
MamaE schreef op 15-04-2024 om 09:14:
Dat lijkt me inderdaad heel zwaar, een partner in detentie. Ook voor de kinderen.
Waarom mag een knuffel niet?
Ik zou het niet zien als straf voor de kinderen. Het is ook wel een beetje gek dat het hebben van kinderen een reden zou zijn om vrijgesteld te worden van gevangenisstraf.
Kinderen kunnen (en worden) gebruikt om verboden waar over te geven. Mensen smokkelen zelfs drugs etc in luiers mee. Dus helaas kan contact niet of minimaal (of onder toezicht).
Izza schreef op 15-04-2024 om 09:28:
[..]
Kinderen kunnen (en worden) gebruikt om verboden waar over te geven. Mensen smokkelen zelfs drugs etc in luiers mee. Dus helaas kan contact niet of minimaal (of onder toezicht).
Oh ja, inderdaad. Had ik zelf niet bedacht.
