Wel of niet meehelpen?
Mijn man is huis en tuin aan het opknappen. Hij vindt het leuk om de boel mooier te maken en klust en tuiniert graag. Ik help nauwelijks mee: te druk met andere zaken.
Wij hebben 2 pubers die voornamelijk sporten en gamen. Mijn man wil graag dat zij af en toe helpen met kleine klussen. Maar, de kinderen hebben helemaal geen lol in het helpen met klussen: ze gamen vooral graag. Ze helpen wel regelmatig in huis: tafel dekken/afruimen, helpen met koken, af en toe stofzuigen.
Maar, nu dus het helpen met klussen en in de tuin: Mijn man vindt dat ze best af en toe even kunnen helpen (vegen, onkruid wieden, border aanleggen, helpen met metselen). Mijn kinderen hebben hier totaal geen zin in.
Ik weet het niet wat ik daar van vindt:
Nee, de kinderen hoeven niet te helpen, want het is toch wel een beetje de hobby van mijn man (hij haalt zich de meeste klussen zelf op de hals)
Of ja: ze profiteren mee van een leuk huis en leuke tuin, ze komen maar van die bank af en helpen hun vader! Die hen ook altijd helpt als het nodig is.
Drietje
Van vervelende klusjes wordt je niet een betere volwassene, denk ik. Mijn eigen tuin is niet mooier doordat ik van mijn ouders het gras moest maaien. En ik ben zéker geen goede huishoudster geworden, omdat ik alles meteen moest opruimen van mijn ouders.
Mijn manier van opvoeden is beïnvloed door hoe ik opgevoed ben. En dan bedoel het ik niet zoals ik van best veel mensen zie. Nog aardig wat mensen zien de opvoeding van hun eigen ouders als iets wat zij kunnen herhalen met hun eigen kinderen. Bij mij is dat juist niet zo. Daar ben ik deels in doorgeschoten. Ik noemde al dat ik het nu anders zou doen in de huishouding. Verder vind ik het echt onzin om van kinderen te verlangen dat ze tuinonderhoud gaan doen, omdat ze er ook van profiteren. Ik heb dat altijd een apart argument gevonden. Wat ik dan bijvoorbeeld wel normaal vind, is dat als ze de tuinset willen gebruiken, ze best even zelf een emmertje sop kunnen pakken voor de schoonmaak als ze stoffig of zanderig zijn.
Wat de hond betreft wijk ik misschien af van wat anderen normaal vinden. Wij, man en ik, wilden een hond. Het is onze verantwoordelijkheid dat daar niks mee gebeurt. Tot een jaar of 13-14 kun je niet verwachten dat een kind die volle verantwoordelijkheid kan dragen. Ik trek die grens gelijk aan de leeftijd dat kinderen als kinderoppas de volle verantwoordelijkheid kunnen dragen.
Maar ter geruststelling: binnenkort gaat dochter met haar vriend onze tuin opknappen. Omdat wij het niet zo goed kunnen door van alles. Dat soort gebaren vind ik mooi, omdat het eigen initiatief is.
hobby
Tuinieren is een hobby. Je hoeft geen tuin te hebben. De kinderen hebben niet gekozen voor een tuin.
Onkruid hoeft niet weggehaald te worden, je kunt ook een wilde tuin nemen. Gras hoeft niet gemaaid te worden, je hoeft geen gazon te hebben.
Dus, tenzij de kinderen veel gebruik maken van de tuin of zelf gekozen hebben voor (de inrichting van) de tuin, vind ik niet dat de kinderen zouden moeten helpen met de tuin. Uiteraard is het wel fijn als ze af en toe zouden helpen, voor de aardigheid, gewoon, omdat het fijn is als je elkaar helpt.
Als de kinderen zelf (mede) gekozen hebben voor een tuin, of voor een gazon, dan ligt het anders. Dan hebben ze een eigen verantwoordelijkheid en taak daarin.
Ook als de kinderen het gazon veel gebruiken, dan moeten ze wel helpen met maaien.
Schoonmaken, koken, boodschappen doen, wassen, etc., daar is geen keus, dat is noodzakelijk voor iedereen, dus daar zouden de kinderen wel (flink) mee moeten helpen. Eventueel zou je kunnen voorstellen dat ze klusjes kunnen ruilen; ik zou zelf liever gras maaien dan de wc schoonmaken bijv.
Tuin
Vind ik een beetje ver gezocht dat ze niet voor een tuin gekozen hebben. Ze hebben er ook niet voor gekozen om geboren te worden. Als je het zo bekijkt hoeven we met z'n allen nooit meer iets te doen.
Als er een tuin is, is die er voor allemaal. Als pa en ma nou besluiten daar een ingewikkelde toestand van te maken door allemaal kwetsbare planten neer te zetten, die het begeven als er een verkeerd takje vanaf geknipt wordt vind ik het een ander verhaal. Maar anders kunnen ze best af en toe eens grasmaaien hoor. Hoeft hier trouwens bijna nooit, omdat pa het leuk vindt, maar het gaat om het idee.
Enne...
je zegt: "Onkruid hoeft niet weggehaald te worden, je kunt ook een wilde tuin nemen. Gras hoeft niet gemaaid te worden, je hoeft geen gazon te hebben."
Je hoeft ook niet schoon te maken. Je hoeft ook niet te wassen. Ga je gewoon smoezelig door het leven. 
heueueu
Natuurlijk kun je alles laten verslonzen en je kinderen niet inzetten. Maar dan leren ze ook weinig. Dan krijg je straks zo'n geval als een ex van mij. Die wist niet hoe de stofzuiger werkte. Als zijn moeder kwam deed ze het voor hem. Brrrr. Koken en klussen kon hij ook niet.
Kaaskopje
Van de klusjes op zich wordt je misschien geen betere volwassene, maar ik denk dat het wel goed is als je doordrongen bent van het feit dat er klusjes zijn die gewoon gebeuren moeten, en dat 'niet leuk vinden' daar verder weinig mee te maken heeft.
Als ik in en rond het huis alleen zou doen wat mijn hobby was, hadden we een prachtige tuin, maar een heel vies huis. En redelijk eten, maar geen schone borden om het op te doen 
En nog los van het eventuele opvoedkundige aspect: als er een stapel rotklussen is, is het ook gewoon eerlijk dat de kinderen daar hun deel van doen. Los van het nut voor die kinderen, alles wat het kroost doet, hoef je niet zelf te doen en is weer winst.
En die mensen die doen alsof de tuin een hobby is - tja. Als je een huis hebt waar een tuin aan vast zit, dan zit aan die tuin ook onderhoud vast. Zelfs als je zo'n tuin hebt met alleen grijze natuurstenen tegels, een loungeset, lifestyle-accessoires en drie potten met planten (het mag duidelijk zijn: niet mijn smaak ), dan zul je toch die potten water moeten geven, die loungeset en de accessoires af en toe moeten aflappen (tenzij je ze graag vol alg hebt) en het onkruid tussen die tegels moeten weghalen.
En inderdaad, je kan het ook allemaal laten verslonzen, maar dat geldt natuurlijk voor binnenshuis ook, zoals Wilgenroosje al opmerkt.
Groeten,
Temet
Temet
Los van het nut voor die kinderen, alles wat het kroost doet, hoef je niet zelf te doen en is weer winst. ===
Met die mening ben ik het dus niet eens voor wat betreft de auto of de tuin. Er zijn wel situaties waarin ik mij voor kan stellen dat ik die reden wel zal gebruiken, maar dan is er dus een duidelijke reden. Als ik bijvoorbeeld vanwege mijn gezondheid geen gras zou kunnen maaien, zou ik aan een kind kunnen vragen om dat voor mij te doen. Alles wat ik dan niet hoef te doen is winst. Voor huishoudelijke klusjes vind ik het dan weer wel opgaan. Als je met elkaar even snel opruimt, kan iedereen weer snel over op de orde van de dag.
Ik heb úren bij mijn vader doorgebracht vanwege een project wat bij aanvang fantastisch leek, maar steeds meer een last werd omdat het veel te lang ging duren. 8 Jaar om precies te zijn, terwijl mijn vader dacht het wel in 2 jaar te kunnen, want zo werd dat voorgesteld door de leverancier. Het was bij ons niet de vraag of we het leuk vonden om te helpen, het was een morele plicht. Dat en andere akkefietjes hebben er voor gezorgd dat ik allergisch ben geworden voor het gegeven dat kinderen alleen al door hun aanwezigheid ingezet mogen worden bij zaken waar de ouders voor gekozen hebben. Tja, ik zei al, ik ben daar deels in doorgeschoten en zou dat deels nu anders doen, maar wat ik als directe keuzes van ons zelf zie, dus een tuin en een hond, leg ik niet bij de kinderen neer. Fijn als ze uit zichzelf willen helpen, maar alsjeblieft niet omdat het van ons móet.
Ja en nee.
Een kind kan best helpen met klusjes van de normale dagelijkse klusjes die gedaan moeten worden. Tafeldekken, kamer opruimen, bed verschonen, was ophangen. Over een dag of 10 is het weer nodig om voor de eerste keer dit jaar de heg te knippen. Man hanteert de elektrische heggenschaar en kinderen en ik ruimen de afgeknipte takken op. 1 Avond voortuin 1 avond achtertuin, en dan als beloning een lekker ijsje. Het was onze keus om die heggen te laten staan toen we hier kwamen en het is heel leuk met al die vogels die er in nestelen. Kamer opruimen, bed verschonen, tafel dekken en afwassen gaan zonder beloning.
Als tuinieren je hobby is dan is het echt jouw ding en hoeven de kinderen mijns inziens niet te helpen. Ik ben vandaag 8 kilo groentes aan het koken, malen, zeven tot pasta en pizzasaus. Dat is mijn hobby, lekker kokkerellen. Die afwas is weg als kinderen uit school komen, ik kies voor deze hobby en ruim dus mijn eigen rommel op. Ze mogen vanavond wel mee-eten van de lasagne en pizza's.
ja, oke
Ik was niet duidelijk merk ik. Als het inderdaad gaat om hobbyen dan vind ik ook dat je kinderen daar geen last van hoeven te hebben. Maar dat voor veel mensen de tuin een hobby is wil op zich niet zeggen dat al het onderhoud dus altijd als hobby kan worden beschouwd en dat de kinderen daar dus nooit iets aan hoeven te doen.
Net zoals koken zowel een hobby (voor sommigen) als een noodzaak is, kan je ook onder sommige soorten tuinonderhoud gewoon niet uit, zelfs niet als je een minimaal ingerichte tuin zou hebben. Ik zie niet waarom bijhouden binnenshuis wel noodzaak zou zijn, en dus deels aan kinderen kan worden opgedragen, en bijhouden buitenshuis niet, dat bedoelde ik maar.
Groeten,
Temet
Vesper, errug o.t...
Nee hoor, intussen niet meer. Hij doet dat lekker zelf als hij thuis is. Hij is heel selfsupporting geworden de afgelopen tijd, zo kookt hij inmiddels ook als hij thuis is voor ons. Maar ik vond het te ver voeren voor hier om dat uitgebreid uit te leggen. Waar mijn reactie op neer kwam is dat het volgens mij heel gewoon is dat de taken in huis verdeeld worden naar wie dingen wel/niet leuk vindt om te doen, of wel of niet veel tijd heeft. Vandaar.
Wij zijn ook te laat geloof ik
Dochter hier van 15 doet eerlijk gezegd nauwelijks iets. Dat hoefde nooit van ons. Ik heb het wel geprobeerd, maar niet goed doorgezet. Een paar jaar geleden had ze als taak om voor de vissen en de planten te zorgen en die ging ik dan maar redden als ze allemaal bijna dood waren. Ze deed het gewoon niet en dat neem ik mezelf kwalijk eigenlijk: had nou even volgehouden! Nu heeft ze op haar eigen kamer een plant en ook die is op sterven na dood, wat ze erg jammer vindt dus misschien is er nog iets in beweging te krijgen wat dat betreft. (Die plant ga ik dus niet redden, dat wordt een lesje.) Dat het een beetje tot haar doordringt: je moet af en toe iets doen aan onderhoud...
Helemaal hopeloos is het ook niet, maar het verschil met andere mensen is dat wij nooit regels hadden voor helpen in huis en tuin. Hebben we nog steeds niet. Ze dekt uit zichzelf de tafel en ruimt hem ook af, dat doen we meestal met z'n tweeën of drieën. Ze houdt haar eigen kamer redelijk bij. Behalve die plant dan En ze doet veel voor andere mensen: klasgenoten helpen met huiswerk, luisterend oor zijn, troosten, leuke cadeautjes verzinnen, dat soort dingen. Ze is in elk geval niet door het gebrek aan taken een egoïstisch verwend nest geworden. Maar iets meer huishoudelijk benul zou ik haar wel willen meegeven. Misschien kan het nog, ik vind het wel inspirerend dit draadje.
de gewone dingen
We hebben 4 kinderen en allebei een baan. De kinderen helpen gewoon mee met tafel dekken, afruimen, afwassen, hun eigen was in de kast leggen, kamer opruimen en dat soort dingen.
Wij koken, al mogen de kinderen rustig daarbij meehelpen (oudste is 11, jongste 5) en de oudsten mogen zelf ook rustig cake of zoiets bakken.
Wij wassen, ze mogen meehelpen met ophangen en als er eentje verveeld zit rond te hangen moet diegene meehelpen. Strijken doe ik zo min mogelijk maar wel zelf.
Oudste moet tegenwoordig zelf haar boekenplanken met oneindige verzamelingen frutsels afstoffen. Zoveel frutsels die echt precies op die plek moeten staan, dat mag ze zelf regelen.
Knoeiboel die ze zelf veroorzaken moeten ze ook zelf een doekje voor pakken en (meehelpen) opruimen.
In de tuin helpen ze rustig mee met takken verzamelen, meestal uit zichzelf, anders doen wij het.
Volgens mij zitten wij er redelijk relaxed in en zal dat nog wel veranderen als de puberteit echt toeslaat. We zien wel.
Samen wonen = samen werken
Bij ons draagt iedereen zijn/haar steentje bij. Mijn dochter heb ik dat van jongs af aan geleerd. Toen zij klein was (ze is enig kind) was haar vader veel weg en waren wij dus veel met elkaar. Ze was daarom veel bij mij in de buurt en hielp op haar manier veel mee. Samen de was opvouwen (sokken netjes op elkaar leggen), stofzuigen (ze had haar eigen stofzuigertje) en koken.
Nu is ze 14 en helpt geregeld uit zichzelf mee. De andere 3 doen het niet uit zichzelf. Alleen helpen met koken vinden ze echt leuk. Wel accepteren ze dat ze moeten helpen met bepaalde klussen. Hierdoor merken ze ook dat het gezellig kan zijn om samen dingen te doen. Een muziekje aan en gezellig meezingen tijdens het onkruid wieden maakt de klus minder vervelend. Het is nog steeds bij ons niemand zijn hobby, maar omdat anders het sleutelen aan de kart of de motoren wel erg kriebelig wordt met al die plantjes tussen de tegels, begrijpen ze wel dat het handig is.
Het leven is nu eenmaal niet alleen maar leuk. Er zullen altijd dingen gedaan moeten worden die je niet leuk vindt. Natuurlijk kun je dat voor je uitschuiven of gewoon niet doen, maar dat komt als een boemerang terug.
Ik zou dus zeker de kinderen laten helpen. In mijn ogen word je daar als kind echt niet slechter van, kans is wel dat je ervan leert. Wel zou ik houden bij overzichtelijke klussen. Geen projecten van een paar jaar, maar van maximaal een paar uur (afhankelijk van de leeftijd van het kind).
Eenmaal op zichzelf
Ik hoorde vroeger wel eens dat mensen zeiden: wacht maar tot ze op zichzelf wonen, dan lukt het opeens wel. En zo is het hier ook. Ze kunnen alles en netjes. Vooral het 'varken' van ons gezin (kamer is een zwijnenstal), heeft er lol in om het huis van haar vriend gezellig te maken en te houden. Dat lijkt geen opwelling, want ze doet het al een jaar.
Hier eigenlijk hetzelfde verhaal als bij Lou. Het had hier beter gekund, maar het is fijn om te zien dat beide dochters sociaal zijn, veel vrienden hebben, hard kunnen werken, e.d..
Kaaskopje
Fijn om te lezen dat het allemaal goed is gekomen! Dat geeft mij ook goede moed. Maar verder inderdaad hetzelfde: had ik maar.
Aan de andere kant, ik merk dat ik er nog steeds een beetje moeite mee heb om haar taken op te leggen. "Niet alles is leuk in het leven": nee, en ze heeft al zo veel wat niet leuk is. School, huiswerk, orthodontist, fysio-oefeningen, haar leven zit al vol met niet-leuke dingen. Niet dat ze zielig is hoor, het zit ook vol met wel-leuke dingen zoals haar vriend en andere sociale contacten, maar ik vind het niet zo'n sterk argument om een kind mee te laten helpen. "Scheelt mij weer tijd": dat klopt, maar ik heb zeeën van tijd en zij heeft het elke dag behoorlijk druk. Dus ook dat argument is hier thuis niet zo'n sterke zet. "Ze leert ervan": ja, dat wel.
Verschil
Je hebt taken die moeten om het leefbaar te houden en taken die je doet uit leukigheid. Wat de tuin betreft is af en toe gras maaien, het terras aanvegen en dergelijke iets wat je doet om de boel enigszins leefbaar te houden. Rozen kweken is iets wat je doet voor de lol. Voor het eerste zou ik de kinderen wel om hulp vragen, voor het tweede niet zo vlug. Want als ik rozen zou kweken dan zou ik dat waarschijnlijk doen omdat ik het leuk vindt en dan is het echt mijn hobby. Ik zou de kinderen dan hoogstens om hulp vragen als ik van huis zou zijn een paar dagen en ze moeten echt water hebben of als er een taak is die ik niet alleen af zou kunnen.
Dus ik maak wel onderscheid tussen dingen die voor de lol zijn en dingen die noodzakelijk zijn. Maar mijn kinderen genieten ook van de voorzieningen dus mogen ze best met het onderhoud helpen. Wij hebben bijvoorbeeld een zwembad in de tuin. Daar maken de kinderen ook heel veel gebruik van. Dus dan mogen ze ook best helpen met het eeuwige blaadjes scheppen, insecten verwijderen en de filterpomp schoonhouden. Zij maken er ook gebruik van.
Het gaat mij helemaal niet om wat ze later wel/niet kunnen maar om wat ze nu doen. Het scheelt mij gewoon tijd als ze ook wat doen in en rond het huis. En ik vind dat ook normaal om te verwachten. Ik doe zoveel voor hun, ik zorg dat ze een dak boven hun hoofd hebben, dat ze elke dag genoeg te eten hebben, dat ze kleding hebben, dat ze leuke uitjes hebben, dat ze er hobbies op na kunnen houden, ik doe hun was, ik kook voor ze... Daar mag je best iets voor terug verwachten.
later kunnen?
Dat vind ik zo'n maf argument. Alsof het acht jaar duurt om te leren stofzuigen of het gras te maaien. Als dat echt je motief is, is starten op je 17e vlak voor ze op kamers gaan echt wel vroeg genoeg.
Leren
Ik weet niet of je op mij reageert Alicia, maar dat bedoelde ik niet met dat ze er iets van leren. Dat kan inderdaad ook op de valreep nog wel. Met huishoudelijk benul bedoel ik dat je een beetje gaat snappen wat er allemaal moet gebeuren en waarom dat is. Je moet de was een beetje netjes ophangen, niet omdat dat netjes is, maar omdat het allemaal bovenop elkaar gefrommeld niet droogt. Je moet het filter van de vaatwasser schoonmaken, niet omdat dat ding schoon moet zijn, maar omdat je vaatwasser anders stuk gaat. Zo zijn er tig saaie werkjes in en rond het huis, waar je een beetje aandacht voor kunt kweken. Gewoon een beetje meer inzicht in hoe het dagelijkse leven werkt, ja dat vind ik wel iets nuttigs om mee te geven. Maar goed, ik heb dat dus zelf nauwelijks gedaan.
Te veel opdrachten tegelijk werkt niet
Ik moest vanochtend eerder op pad dan dochter. Ik even wat instructies achtergelaten maar het was teveel denk ik.
●Als je klaar bent met wassen tandenpoetsen doe je je handdoek in de wasmachine
●Dan doe je de deur goed dicht, je hoort een klik
●Druk op de starttoets
Kom ik na anderhalf uur sporten thuis en het is stil in de bijkeuken dus ik denk de was op te kunnen hangen. Zet de droogmolen buiten, doe de wasmachine en open en grijp in de trommel om daar allemaal droge handdoeken te vinden. Starttoets vergeten.
Hoe moeilijk kan het zijn?
Voor pubers dus heel moeilijk, drie dingen onthouden!
Ach ja
Ik maak regelmatig mee dat het voor mijn man of mijzelf ook nog moeilijk is.Dan kom ik 's morgens beneden en dan blijkt dat ik de startknop van de vaatwasser niet goed ingedrukt heb.
halfatwin
Hoe kreeg jij die zwarte stippen?
Alicia
Mijn moeder vond het ook vroeg genoeg om mij kookles te geven, toen ze besefte dat ik binnen twee maanden het huis uit zou gaan.
Veel moet je ook uit ondervinding leren. Mijn eerste salade was echt niet lekker, de tweede wel.
Jaina
Ik doe zoveel voor hun, ik zorg dat ze een dak boven hun hoofd hebben, dat ze elke dag genoeg te eten hebben, dat ze kleding hebben, dat ze leuke uitjes hebben, dat ze er hobbies op na kunnen houden, ik doe hun was, ik kook voor ze... Daar mag je best iets voor terug verwachten.===
Gezinsleden mogen best iets voor elkaar over hebben. Dat vind ik vooral een belangrijke les. Wat jij hier opsomt vind ik heel normaal als je voor kinderen kiest. Tenminste tot zover het in je mogelijkheden ligt. Ik verwacht daar niks voor terug. Wat niet wegneemt dat het fijn is als kinderen af en toe laten blijken dat ze het waarderen.
#52
Op de tablet. (Android) Ga ik naar Sym en dan pagina 2 ★■●◇》□☆♥♡▪ en ze doen het allemaal!
helpen thuis
Hier helpen de kinderen ook in huis, mee tafeldekken, opruimen, kamers doen, stofzuigen en alle twee een dag zelf koken. Ze zijn 12 en 14. Toen ik vroeger op kamers ging waren er huisgenoten die nog geen ei konden bakken. Ik heb me altijd voorgenomen om dat te voorkomen. Als ze koken mogen ze ook zelf bepalen wat ze maken, (behalve vette hap.) Dat zorgt ervoor dat er recepten gezocht worden en nieuwe dingen uitgeprobeerd worden. Maar ook vrij standaard eten, allemaal goed.
Het belangrijkste van mee helpen thuis vind ik dat kinderen leren om samen verantwoordelijk te zijn voor het huishouden. Natuurlijk doen wij veel meer, maar zij dragen ook hun steentje bij. Ik hoop dat ze als ze bij andere zijn ook aanbieden om even te helpen met de tafel opruimen of zo.
helpen thuis
Hier helpen de kinderen ook in huis, mee tafeldekken, opruimen, kamers doen, stofzuigen en alle twee een dag zelf koken. Ze zijn 12 en 14. Toen ik vroeger op kamers ging waren er huisgenoten die nog geen ei konden bakken. Ik heb me altijd voorgenomen om dat te voorkomen. Als ze koken mogen ze ook zelf bepalen wat ze maken, (behalve vette hap.) Dat zorgt ervoor dat er recepten gezocht worden en nieuwe dingen uitgeprobeerd worden. Maar ook vrij standaard eten, allemaal goed.
Het belangrijkste van mee helpen thuis vind ik dat kinderen leren om samen verantwoordelijk te zijn voor het huishouden. Natuurlijk doen wij veel meer, maar zij dragen ook hun steentje bij. Ik hoop dat ze als ze bij andere zijn ook aanbieden om even te helpen met de tafel opruimen of zo.
