Hoofdverblijf plaats kinderen van 4 en 5
Hallo,
heb een heel verhaal, zal het zo kort mogelijk proberen te houden.
Ik (de vader) heb sinds mei 2013 de kinderen bij mij wonen omdat de moeder het niet meer aan kon. Ze heeft diverse hulp programma's eerst door lopen (fameliesfirst tripple P etc) dit alles is niet geslaagd dus zijn de kinderen bij mij komen wonen (op verzoek van jeugdzorg en de moeder) en hebben we gewerkt aan een normale omgangs-regeling die er dan nu ook is (om het weekend en elke woensdag tot donderdag)
Afgelopen juli ben ik gaan samenwonen met mijn nieuwe partner en natuurlijk zijn de kids mee verhuist en na veelvuldig overleg waarin men ex halsstarrig bleef volhouden dat de kids niet in de nieuwe woonplaats naar school mochten heb ik ze toch overgeschreven (omdat ik niet wist dat het door de rechter beslist moest worden) Men ex heeft in de vakantie dus een kort geding aan gespannen om dat te verhinderen en de kids terug te krijgen. De uitspraak van de rechter was in deze dat de kids op hun oude school moesten blijven (hangende de bodemprocedure, die men ex niet opstartte en ik dus nu heb gedaan) maar voor al eerst wel bij mij blijven wonen. Ik ben dus nu een bodemprocedure gestart om de hoofdverblijfplaats voorgoed bij mij te krijgen en dus dan ook de kids in mijn woonplaats naar school kan gaan doen. De rechter heeft wel geëist dat er een onderzoek door de raad van de kinderbescherming word gedaan naar wat de beste plaats is voor mijn kids en in hoeverre men ex nu in ene keer wel voor de kids zou kunnen zorgen (ze heeft alleen een cognetiviteits training of zo gedaan). Ik heb geen flauw idee wat men kansen in deze zijn....heeft er iemand mss ervaring mee of gedachten over??
geen idee
Je hebt geen handige move gemaakt. Maar wat de kinderrechter gaat beslissen kun je niet op voorsorteren. Ik zou proberen met je exvrouw in gesprek te gaan en haar een voor haar gunstig aanbod te doen.
Bijvoorbeeld de kinderen elk weekend, als school het toelaat al vanaf donderdag en dat jij ze haalt en brengt.
over welke afstand hebben we het?
Ik begrijp dat ze ook best vaak bij de andere ouder zijn. Iedere week op woensdag en donderdag. Dat is natuurlijk minder goed haalbaar voor hun moeder als ze in een andere plaats naar school gaan. Het was dan ook te verwachten dat je deze eerste rechtszaak zou verliezen. Ik vermoed dat je een volgende rechtszaak ook niet zult winnen. Als je kijkt naar jurisprudentie dan zie je toch vaak dat de niet verhuizende ouder hier gelijk krijgt. Jouw verhuizing was je eigen keus. Als de omgang met 1 van beide ouders daardoor lastig wordt is het logisch dat de last daarvoor bij jou ligt als veroorzaker van het probleem.
Maar blijkbaar is de afstand dusdanig dat het jouw lukt om de kinderen toch naar hun oude school te brengen, of wonen ze in de tussentijd weer bij hun moeder omdat de afstand te groot is?
In het laatste geval geef ik je helemaal geen kans in een bodemprocedure. Een rechter zal dan waarschijnlijk terecht oordelen dat er inmiddels genoeg heen en weer geschoven is met de kinderen en de nu bestaande status quo in stand laten.
In plaats van een bodemprocedure zou ik proberen een goede mediator te zoeken en de problemen met de moeder van je kinderen op te lossen.
Tsja
een verhuizing/schoolwijziging doordrukken is juridisch gezien niet handig. Je loopt zelfs de kans dat je op verlies van hoofdverblijf kinderen moet terugverhuizen of het hoofdverblijf hierom verliest. Het ligt helemaal aan de achtergrond en in hoeverre de moeder werkelijk niet geschikt is. Ik denk dat dat meevalt, gezien het geregelde verblijf bij haar.
Waarom heb je dit zo gedaan? Ik geloof niet dat je het niet wist. En dan nog, je ex maakte bezwaar. Wat maakte dat je daaraan voorbij ging?
bodemprocedure
Overigens is het logisch dat jij de bodemprocedure aan moet spannen. In kort geding heeft de moeder van je kinderen immers gelijk gekregen. Zij heeft dus helemaal geen reden om een bodemprocedure te starten, jij wel, want jij bent het niet eens met de uitkomst in kort geding.
(overigens geeft vaak ook de uitslag van het kort geding al aan welke kant het op gaat met de bodemprocedure, ik denk ook daarom dat je dus weinig kans maakt).
Ook ik ben bang
dat jij in dit geval aan het kortste eind trekt. Is er geen mogelijkheid om binnen een korte tijd weer terug te verhuizen?
Voor kinderen is een scheiding al een enorme impact op hun leven. Als daar ook nog een verhuizing bij komt (al zijn jou kinderen nog jong, dus hebben ze nog niet echte vriendschappen) is dat voor kinderen alsof hun wereld instort.
Ik ben het met Emine eens dat het nog weleens verkeerd zou kunnen uitpakken voor je.
Andere oplossing
'Afgelopen juli ben ik gaan samenwonen met mijn nieuwe partner en natuurlijk zijn de kids mee verhuist...'
Daar zit het probleem en er is niets 'natuurlijks' aan, het zijn gewoon menselijke beslissingen. Je nieuwe vriendin had ook bij jou kunnen intrekken. Wellicht zou zij dan verder moeten reizen voor haar werk, maar nu wordt de last in feite bij de kinderen neergelegd: die moeten maar verhuizen en naar een andere school gaan. De rechter zal daar niet in meegaan.
Bovendien is er het risico, dat deze nieuwe liefde ook weer voorbij gaat en dan moeten de kinderen nog een keer verhuizen.
Als je de zorg voor de kinderen hebt, en dat is in jouw situatie een substantieel deel van de week en van de verantwoordelijkheid, dan gaan kinderen voor in je leven. Jij moet dan voor de kinderen zorgen, want kinderen hebben ouders nodig om voor hen te zorgen. Volwassenen, zoals je nieuwe vriendin, kunnen voor zichzelf zorgen.
Nu krijg je de Raad voor de kinderbescherming op je af. Als je inzet wordt: ik wil de hoofdverblijfplaats en ik ga de raad duidelijk maken hoe slecht de situatie bij moeder is, dan zal de raad concluderen, dat er twee ouders zijn die met elkaar vechten end at die situatie voor de kinderen niet goed is. Zij doen geen uitspraak over wie dan gelijk heeft. Maar de simpele constatering, dat er vechtende ouders zijn kan ervoor zorgen dat je een OTS krijgt en de gezinsvoogd gaat dan overal op letten, je krijgt dan nog veel meer ellende over je heen. Ga vooral niet benadrukken dat jij moet werken (en dus eigenlijk niet voor de kinderen kunt zorgen) en dat je nieuwe vriendin die zorg gaat 'leveren'. Het kan zijn dat de Raad dan kiest voor de moeder: eigen ouder, dezelfde woonomgeving en dezelfde school. Als moeder duidelijk kan maken dat ze haar moeilijke periode weer te boven is en dat het goed gaat met haar heeft zij de beste papieren. Derden, zoals de rechter en de raad, kijken niet zo zonnig aan tegen je nieuwe liefde als jij dat doet.
Waar gaan de kinderen nu naar school?
Tsjor
.
...en die ots...
...kan gemakkelijk eindigen in een uithuisplaatsing. Je weet wel, kinderen die op een neutrale plek (zo'n fijn tehuis, waar je zoveel over leest) dan rustig zouden opgroeien en met beide ouders een bezoekregeling. Helaas, als twee honden vechten om een been, loopt de kinderindrustrie ermee heen.....
Ik zou dus echt meeveren waar mogelijk en nodig. Starheid zou wel eens alleen maar verliezers kunnen opleveren.
diverse
Nou het is niet helemaal denk ik zoals jullie allemaal zeggen. Het onderzoek van de kinderbescherming is geweest inmiddels. En de raad geeft aan dat het in principe beter voor de kids is dat ze bij mij blijven (ook door moeder haar falen elke keer weer) net zoals nu, door de stress schijnt het dat ze niet goed eet en dan nu ook een zonde voeding heeft. Tsja ik weet beter natuurlijk omdat ik toch met haar getrouwd ben geweest en in het huwelijk de zorg van de kids al op me had. En ja hoe kun je voor je kids zorgen als je al niet eens voor jezelf goed kunt zorgen.
De keuze om niet bij mij te gaan wonen was omdat ik niet een eigen huis had en mijn aanstaande vrouw wel. Dus ja dan kies je daarvoor.
OTS is in het geheel niet ter sprake geweest omdat de kids het gewoon heel goed doen sinds ze bij mij wonen.
Dus het in het kort jeugdhulp gaat nu bij beide kijken hoe de opvoedings situatie is en dan kunnen we terug naar de rechter die dan gaat bepalen waar de kids blijven wonen.
Ja en wat weegt zwaarder (als alles ook goed bij de moeder zou zijn, wat niet het geval is) verhuizing van school of verhuizing van gezin?
Tevens ging het kort geding niet alleen om de school maar ze wou ook de hoofdvebrlijfplaats gewijzigd hebben (dus de kids weer terug) maar dat heeft de rechter tegen gehouden en alleen besloten hangende een bodem procedure dat de kids op de school eerst moesten blijven totdat die bodem procedure is afgerond. (en het onderzoek van de raad)
Heb de moeder al heel veel voorstellen gedaan en heel veel proberen te overleggen maar dat is bijna onmogelijk, want ja het is meestal haar weg of helemaal geen weg.
school
Tevens nog even het volgende de kids gaan nu nog naar hun oude school, de afstand is ongeveer 14 km.
We hebben nu noodgedwongen opvang (oppas) die zou vervallen als de kids in mijn woonplaats naar school zouden gaan. De omgangs regeling met de moeder kan voor wat mij betreft altijd aangepast worden en dat de moeder ook voorgesteld maar die wil beslist niks anders dan zoals het nu loopt. Overleg wil ze niet, heb een keer of vier ook overleg gehad omtrent de school wisseling destijds maar ze bleef vol houden dat ze dat niet wou (en ik wist dus daadwerkelijk niet dat je dat via de rechter moest doen)
Ben eigenlijk behoorlijk optimistisch gestemd en dat ze de kids na straks bijna twee jaar bij te hebben gewoond niet zomaar terug zullen doen.
school
o ja de moeder woont nu zelf ook 3 km van de huidige school af.
Eigen huis of niet
Dat de kinderen het goed doen bij jou, neem ik maar aan, helaas verandert het niets aan het feit dat jij de kinderen hebt laten verhuizen naar een andere stad zonder de toestemming van hun moeder en daar zelfs had ingeschreven op een school.
Ik hoop voor jullie kinderen dat er snel duidelijkheid komt. Dit is voor hen erg zwaar. Papa die het hebben van een 'eigen' huis belangrijker vindt dan de kinderen zoveel mogelijk in hun eigen omgeving houden en mama die slecht voor zichzelf zorgt en daardoor de zorg van de kinderen niet aankan.
Sorry dat ik het niet begrijp, maar ik snap het echt niet dat jij naar een andere stad bent verhuisd. Juist dat hun moeder zoveel problemen heeft zou in mijn ogen een reden moeten zijn om dicht bij haar te blijven wonen. Je kunt dan veel makkelijker de kinderen af en toe een uurtje naar haar toe laten gaan. Hierdoor blijft het contact er wel en hebben de kinderen het waarschijnlijk zelfs fijn bij hun moeder. Door jouw verhuizing heb je de zaken ernstig gecompliceerd. Heel jammer voor jullie kinderen. Scheidingen maken de zaken niet eenvoudiger, vaak juist alleen maar gecompliceerder. Zeker omdat ouders toch vaak het belang van hun kinderen uit het oog verliezen.
Daarnaast, heb je er wel eens aan gedacht wat jij gaat doen als je nieuwe relatie stuk loopt? Moeten je kinderen dan weer verhuizen? Weer naar een andere school?
Sorry als ik wat hard overkom, maar ik hoop je te laten nadenken en een andere kant van de situatie te belichten.
Petey
Ik hoop voor jou, maar vooral ook voor de kinderen, dat alle juridische problemen snel opgelost worden en de kinderen een stabiele woon- en schoolsituatie krijgen.
Overigens is het samenwonen met vriendin in haar eigen huis nog steeds geen vanzelfsprekendheid. Je hoefde niet samen te gaan wonen, vriendin zou huis kunnen verkopen en samen zouden jullie in jouw huis of een ander huis kunnen trekken. Makkelijker gezegd dan gedaan allemaal, maar nu heb je ook heel veel problemen.
Het is jammer dat moeder niet ingestemd heeft met de schoolwijziging. Voor haar was dat waarschijnlijk een te definitieve stap die ook nog eens erg dubbel was: op een andere school betekent dan toch dat de mogelijke terugkeer van de kinderen verder weg is, terwijl de mogelijkheid om je kinderen terug te krijgen een goede motivatie is voor het herstelproces. Bovendien lever je de kinderen een nieuwe 'moeder' in de vorm van je nieuwe vriendin, wat haar nog meer op achterstand zet.
Het is jammer dat je in de juridische procedure die nu gelopen wordt vooral de negatieve aspecten van de moeder zult moeten benadrukken (en zij wellicht omgekeerd hetzelfde). Juridisch gezien is dat nodig, maar voor de onderlinge relaties en de beeldvorming is het natuurlijk niet bevorderlijk.
Maar de kinderen moeten verder, dus jullie zullen wel uit deze patstelling moeten komen. Ik hoop dat het zodanig opgelost wordt, dat jullie daarna weer verder kunnen en dat moeder genoeg motivatie heeft om haar herstelproces voort te zetten.
Tsjor
school
# paddington....denk dat je de situatie niet geheel begrijpt ik ben binnen een straal van 50 km gebleven en mag dan sowieso verhuizen zonder toestemming van wie dan ik ok. Ik huurde tijdelijk een woning die te koop stond dus dat heeft zeker mee gewogen in de beslissing om bij mij te gaan wonen of bij men aanstaande vrouw (we gaan dit jaar trouwen) ik woonde dus een km of zeven van men ex en nu dan een km of 14 dus dat verschil valt wel mee dacht ik. Eigenlijk denk ik alleen in het belang van men kids zoals ook dat ik vind dat de kinderen naar school moeten in de plaats waar ze wonen...anders zullen ze zeker buiten beentjes worden.
# tsjor, Ja dat hoop ik ook dat het nu straks klaar is en mocht de rechter zich toch naar men ex zijn kant toe beslissen dan zij dat zo (zal me wel heel veel pijn doen om na twee jaar weer afscheid gedeeltelijk moeten te nemen.
Voor wat betreft men ex ja als het goed is gaan we naar het omgangs centrum om de communicatie op een beter niveau te krijgen al weet ik bijna wel zeker dat zei er niet in zal slagen (al blijf ik voor de kids hopen dat ze eindelijk gaat inzien dat dat beter is) heb al zo lang getracht omdat op een goed niveau te krijgen maar heb ook al heel vaak een denksel op mijn neus gehad, ga er voor nu nog weer een keer met vol goede moed in en dan maar zien hoe dat gaat. (er speelt heel veel meer dan alleen dat moeder het niet aan kan onder ondere fysiek als geestelijke mishandeling etc, dit is niet zomaar een verhaal maar al daadwerkelijk vast gesteld. De omgangs regelning die er nu is en waarbij het enig zins vertrouwd is is met heel veel zorg door ons samen en in het begin bjz zou gekomen (is ongeveer een jaar over gedaan)
Als ik dit zo lees....
....reken je je eigenlijk al heel erg rijk, maar vrind, je bent er echt nog niet hoor.
Daarnaast lijkt het wel alsof je er trots op bent of om lacht dat moeder het niet redt. Maar daar heb jij wel degelijk een rol in natuurlijk. Dus als je er echt zo tegenaan kijkt en niks wilt doen om dat te keren, zou ik zeggen: Gefeliciteerd, u bent erin geslaagd uw kinderen hun moeder te ontnemen.......
Emine
Moeders kunnen ook ernstige problemen hebben die doorwerken in hun opvoedcapaciteiten. en dan is het voor vaders een hele toer om ervoor te zorgen dat de kinderen bij hem wel terecht kunnen. Als dat lukt mag je er blij mee zijn, dat je kinderen bij jou goed terecht kunnen en niet ergens anders ondergebracht moeten worden.
Verder schreef ik al dat het nadeel van de juridische procedure is, dat de negatieve kwaliteiten overtrokken moeten worden. Dat zullen beiden over elkaar doen, moeder en vader. Als je het in je hoofd zelf maar blijft relativeren en niet gaat geloven.
Tsjor
Emine
U neemt aan dat het voor mij dus als een overwinning zou zijn en dat ik er om lach?...dat nooit er zijn maar twee verliezers in deze en dat zijn mijn kids, en ik heb er werkelijk alles aan gedaan om het contact met moeder in stand te houden...soms tegen wat de "instanties" zeiden in. Want de band met de moeder is heel belangrijk, en ik doe er dan ook alles aan om die in stand te houden. Heb meerdere malen als het weer mis ging ingesprongen om toch alles maar goed te laten verlopen (en dit is niet om mij zelf een schouderklop te geven maar om te zeggen dat ik niet het belang van de kids uit ogen verlies.) Ik denk en vind het alleen beter dat de kids bij mij blijven en dat er gewoon een goede omgangs regeling is met de moeder. (zoals die er nu ook al is)
En dat ik zou lachen omdat de moeder het niet redt? dat vind ik nog al wat uitspraken van uw zijde, zij heeft dit teweeg gebracht, ze had ook gewoon kunnen zeggen ik redt het niet kun je me helpen? Maar nee ze zocht de weg van de instanties. En ik ontneem zeker de kids hun moeder niet!!
Klopt
Ik vind je postings erg vijandig over de moeder en zoals je uitlegt hoe het slecht gaat, komt het overwinnerig over en dat is idd niet goed voor de kinderen. Verder wil ik je over de kinderbescherming toch zeggen dat je nooit weet hoe het balletje rolt.
Kinderbescherming
Nee dat wist ik van te voren zeker niet, maar nu het rapport er is vind ik dat reuze mee vallen en hebben ze toch redelijk de waarheid boven water gekregen en daar draait het toch om....de waarheid
Als het om de waarheid draait
waarom kijk je dan niet echt naar het belang van de kinderen? Is de verhuizing echt in hun belang geweest, of eigenlijk alleen in het belang van jou en je vriendin?
Persoonlijk vind ik wel dat je er erg makkelijk over praat. Het is binnen de straal van 50km, dus dat mag.
Niet alles dat mag is in het belang van de kinderen, zeer zeker niet. Juist in dit soort moeilijke situaties is het 'uit de doos' denken vaak de beste oplossing. Ik vind het verschil van 7 km naar 14 km een behoorlijk verschil. Je had beter die 7 km de andere kant op kunnen verhuizen.
Ik begrijp ook dat je ex-vrouw boos is. Hoe zou jij je voelen als de situatie andersom was geweest. Een beetje begrip voor haar kan geen kwaad. Begrip moet je niet verwarren in dat je haar in alles gelijk moet geven, maar begrip helpt vaak wel om zaken op een andere manier te vertellen, het is de toon die de muziek maakt.
Opvoedvaardigheden?
Wat is het nu, is het nu achter de rug met de kinderbescherming of komt er nog wat. Je zegt toch dat de opvoedvaardigheden van beiden onderzocht gaan worden? Is dat al gebeurd dan?
Begrip
Je moet weten dat dit inmiddels al meer dan 2,5 jaar gaande is, heb heel veel begrip gehad en nu nog...maar het moet ook ooit eens ergens stoppen. en zeker in het belang van de kids...die werden eigenlijk elke keer heen en weer geslingerd tussen mij en men ex. Alles is nu stabiel dus waarom dan veranderen? En wat je zegt over verhuizen de andere kant op dat is wel heel gemakkelijk gezegd...dat gaat natuurlijk niet zomaar. Een huis vinden ten eerste, en dan nog een huis verkopen dat gaat zomaar niet in deze tijd.
Heb zo vaak al buiten de "box" proberen te denken maar als je op alles wat je bendenkt om de situatie beter te proberen te maken alleen maar nee krijgt en geen enkele vorm van overleg mogelijk is wat dan?
raad
Ja de kinderbescherming heeft afgesloten maar er komt wel hoe zeg je dat, nah ja ze gaan kijken hoe het opvoedkundig bij beide is (dit komt omdat er allerlei beschuldigingen zijn geweest en ze willen zien wat daar van waar is, alles is uit de kast getrokken om maar de kids terug te krijgen, tot aan de ergste beschuldigingen aan toe naar mij toe)
Zeg erbij dat ik blij ben dat ze bij beide gaan kijken (via IAG) om te zien hoe het nu thuis gaat en dit gaat door één persoon gebeuren dus die kan echt denk ik zien wat de verschillen zijn en dat lijkt me in deze erg belangrijk
Pshygoloog
Heb reeds ook een voorstel gedaan om met de kinderen naar de kinder pshygoloog te gaan omdat ze gewoon erg veel hebben mee gemaakt en er toch wel hele beschuldigingen zijn gemaakt, maar hoe raar...dat wou men ex niet en zonder haar toestemming mag ik dat dus niet.
Nou.....
....ik vind dit allemaal helemaal niet zo gezond klinken voor de kids. Als de beschuldigingen waar zijn niet en als ze niet waar zijn ook niet. Maar zo'n zinnetje bedoel ik dus: alles uit de kast gehaald om de kids maar terug te krijgen.....daar klinkt dus geen beetje begrip uit he, nee je lijkt haar eerder kwalijk te nemen dat ze haar kinderen terug wil. Maar vind je dat nou echt gek dat ze dat wil? En wat heb jij gedaan om ze bij je te krijgen, was dat allemaal even fraai? In ieder geval ben je verhuisd alsof het niets was.
Dat beide ouders onder de loep gaan, kan voor kinderen heel naar zijn. Zowel als de beschuldigingen waar zijn, als dat ze niet waar zijn. Het blijft voor hun heel spannend hoe het uitpakt en ook of wel het juiste gebeurt.
En wat die psycholoog betreft. Het ligt er natuurlijk helemaal aan wat de insteek is. Door naar een psycholoog te gaan maak je dingen groot. En als dat neit strikt noodzakelijk is, dan snap ik de aarzeling. Ook wanneer, en dat lijkt hier wel een beetje het geval als ik het zo lees, iemand vreest dat de psycholoog slechts zal worden gebruikt om 'bewijs' tegen de ouder te creeeren, kan ik me voorstellen dat deze ouder zoiets heeft van: daar teken ik niet voor. Deels uit vrees, deels omdat op deze manier kinderen naar een psycholoog sturen natuurlijk niet in het belang van de kinderen is.
Maar goed, waarschijnlijk zal er een antwoord komen dat jij (en alleen jij) het beste met de kinderen voor hebt. En dat maakt dat het moeilijk praat.
Beschuldigingen
Zou jij nog begrip hebben als ze jou van geheel onterecht en maar voor één doel van kindermishandeling en seksueel misbruik beschuldigen? Denk het niet. Denk dat bij de meeste mensen daar wel het begrip stopt, want je krijgt een stempel op gedrukt die je niet zomaar kwijt raakt ( o ja het is inmiddels al wel bewezen dat dit onterechte beschuldigingen waren).
En waarom heb ik het idee dat jou mss wel het zelfde is overkomen, je kids kwijt raken?
Ik zeg niet dat ik en ik alleen het beste met de kids voor heb...maar als de ander door (vastgestelde vorm van autisme en borderline) dit niet zo goed kan dan ben ik er toch voor om te zorgen dat de kids het goed hebben en daarbij ook zeker met hun moeder contact hebben, want wat ik al zei dat is het laatste wat ik wil. De moeder blijft hun moeder ten alle tijde en daar kunnen ze niet zonder.
En dan nog het onder de "loep" gaan... ik zie dit niet als ingrijpend, ik omarm dit eigenlijk want ik ben zeker niet perfect en zal ook zeker fouten maken in het opvoeden dus kan daar alleen maar van leren en daardoor de kids ook. En ik denk ook als je er zelf voor open staat en er niet te ingewikkeld over doet dat dit door speelt op je kids.
Nog even over dat de kids bij zijn komen wonen daar heb ik niks voor gedaan of moeten doen! Dit was omdat moeder het niet aan kon en na de hulp van families first kwam moeder zelf met dat ze haar zelf niet meer in de hand had en ze dreigde met slaan van de kids, dus heeft familiesfirst een zorg melding gemaakt en samen met men ex en mij besloten dat het beter was dat de kids bij mij kwamen wonen. (dus heb niks uit de kast getrokken of zo...)
En ik ben zeker niet "zomaar" verhuisd dat is een aan name van jou
Ik denk dat je je vergist....
....in de impact van een (verder) raadsonderzoek, maar goed, misschien heb ik gewoon pech gehad en geloof ik gewoon niet meer in goed werk van de instanties.
Ik heb mijn kinderen nog. Wel heb ik te maken gehad met een ex die indertijd maar een ding wilde en dat was mij de kinderen ontnemen. Dit nadat ik een einde aan de relatie had gemaakt omdat (na vele pogingen het anders te laten gaan) mijn ex erop sloeg zodra er iets anders liep dan hij verwachtte/wilde. Ook ik was blij dat de instanties kwamen om het een en ander te onderzoeken. Maar dat liep even anders. Mijn ex had een missie, en dat was mij het leven zo moeilijk mogelijk te maken. Dat zei hij ook letterlijk. Financieel loop ik hierdoor nog altijd achter de feiten aan, voor zaken die mijn ex willens en wetens heeft gecreeerd om mij ervoor op te laten draaien. Wat de kinderen betreft. Laat ik het erop houden dat hij in zijn missie mij de kinderen te doen kwijtraken daarbij de instanties voor zijn karretje gespannen heeft. Ik dacht altijd dat ik tijdens het huwelijk wel had geleerd wat mishandeling was, maar toen kwamen dus de instanties. Dat was nog wel een graadje erger dan wat er in het huwelijk gebeurd was. Dat is ook het grootste trauma van mijn kinderen, wat de instanties daarna deden. Jaaaaaaren later vraagt mijn ex zich (oprecht) af waarom het toch niet lukt om een band met de kinderen op te bouwen. What goes around comes around. Ik zie hem nog glunderen op het moment dat ik letterlijk ineen zakte omdat hij iets voor elkaar kreeg waarbij voor mij de wereld instortte. Ik hoor hem nog smalend de dingen zeggen die hij zei. O wat was hij gelukkig, toen hij mijn leven in puin kreeg. Dat hij daarmee ook zijn eigen kinderen trof, deed hij af met dat ze nu eenmaal de pech hadden dat ik hun moeder was, dat hij rekeningen te vereffenen had en dat hij 'niet overal aan kon denken', maar dat ik moest boeten. Voor wat? Ik denk voor mijn vertrek. Nou, ik heb geboet hoor, echt op alle mogelijke faccetten. En nog steeds. Maar mijn kinderen zijn bij me. Houden van me. En zijn trots op me, dat ze ondanks alle tegenwerking goed zijn kunnen opgroeien. En hij zich maar afvragen waarom hij die band niet heeft en niet krijgt.
verhuizen
En ik zei niet dat je zomaar bent verhuisd, ik zei dat je verhuisd bent alsof het niets is, alsof het volstrekt logisch was verder weg te gaan en de kinderen mee te nemen. Lees zelf je eerste posting nog maar eens.
Emine
Petey is toch niet jouw ex? Tsjor
Emine
Je kritische opstelling tov instanties vind ik altijd verhelderend en zoals je het altijd opneemt voor moeders heel goed. Dit doe je natuurlijk vanuit je eigen ervaring.
Let er alleen wel op dat je dan dus niet alle vaders afschrijft.
Helaas heb ik wat petey schrijft ook meegemaakt, het is echt waar en voor een vader die vals beschuldigd wordt net zo erg als voor een moeder die haar kinderen naar een mishandelende partner moet sturen.
Dus: blijf kritisch, maar schrijf de vaders niet af!
Eens met Tsjor en MarSy
Ik lees eerder dat de vader hetzelfde overkomen is als jou.
Met een 'goede' afloop na bemoeienissen van instanties.
Alleen ben jij pro-moeder omdat jij ook een moeder bent. En val jij vader aan.
Soms is de situatie andersom dan bij jou.
En natuurlijk lezen we alleen het verhaal van vader. Maar dat geldt voor jouw verhaal ook.