Rol stiefouder
Er is al wel over geschreven, maar altijd naar aanleiding van iets anders.
Hoe zien jullie de rol van stiefouder?
Zelf probeer ik het vooral gezellig te maken voor mijn stiefkinderen. Ik zie mijn rol voornamelijk als adviserend naar mijn partner in de beslissingen die genomen moeten worden. Verder voed ik natuurlijk wel op, in zoverre ik herhaal de afspraken die wij in huis hebben indien nodig. Er zijn ook zaken die ik niet zo snel zal doen, zoals op school in gesprek gaan over een stiefkind, maar ook medische aangelegenheden houd ik mij buiten. Als er iets is dat ik moet weten, dan verneem ik dat wel van mijn partner. Hoe zit dat bij jullie?
herkenning ja
zeker, mijn moeder wil niets meer met mijn vader te maken hebben. Gelukkig voor haar is mijn zus overleden, dat scheelt al veel contact (zus was ernstig gehandicapt) maar helaas leven mijn dochter en ik nog in dat opzicht.
Dit zijn vaak personen die niet in staat zijn een helicoptervieuw aan te nemen of nooit begeleiding hebben gehad die ook wel eens kritische vragen over hun aandeel in het geheel hebben gesteld.
Mijn vader is na de scheiding erg veranderd, heeft daar hulp bij gehad, maar het beeld van mijn moeder zal niet veranderen omdat ze dan moet toegeven dat ook zij dingen niet zo handig heeft aangepakt en dat ook zij mogelijk een beperking heeft.
Vaak ook mensen die een star beeld van hun omgeving hebben en hun waarheid is de enige waarheid.
Wat doe je er aan: helemaal niets, dat moet de persoon zelf doen. Is het goed voor de kinderen: nee.
Wordt het leven een stuk makelijker als je het wel doet: ja, want je krijgt veel meer mee van je kinderen als er een gunfactor is en die krijg je alleen maar door goede communicatie.
Paddington
Als ik jouw verhaal zo lees, dan denk ik dat je vriend diep in zijn hart een zeer ouderwetse man is: kinderen zijn voor vrouwen. Dus als jij er niet bent, dan is er nieuwe vriendin end an zijn de kinderen voor nieuwe vriendin. Nieuwe vriendin vat dat op als triomf, dat is haar probleem. Maar het grotere probleem dat eronder zit is, dat ex de zaken overlaat aan nieuw vriendin. En ik denk eerlijk gezegd niet, dat hij van plan is om daar ook maar iets in te veranderen. Het gaat niet tussen jou en nieuwe vriendin, maar het gaat erom dat hij een bepaalde verantwoordelijkheid en taakopvatting echt niet op zich zal willen nemen.
Tsjor
Reactie
@Tsjor, wat jij zegt zou zomaar kunnen. Mijn ex heeft helemaal geen zin om de volledige verantwoording te nemen, hij laat het graag aan zijn vriendin over. Wat ik dan alleen niet begrijp is dat hij bij mij altijd aangaf dat hij vond dat wij beide moesten werken en nu zijn vriendin op haar luie gat laat zitten. Huishouden doet ze niet want daar hebben ze hulp voor en ze is prima in staat om te werken.
@Kandelaar. Ik ga niet in gesprek met beide. Ik heb namelijk met haar niets te maken. Onze dochter is de verantwoording van mijn ex en mij. Dat hij bepaalde verantwoording doorschuift naar zijn vriendin moet hij weten. Er is voor mij alleen een grens en dat zijn voor mij de zaken die ook te maken hebben met ouderlijk gezag, zoals artsbezoeken en belangrijke gesprekken op school (oudergesprekken over voortgang en als er problemen zijn)
verantwoording / verantwoordelijkheid / volledig OT
"Je hebt of draagt voor iets de verantwoordelijkheid en je legt daarover verantwoording af."
(sorry kon het niet laten, ik zie het vaak langskomen vandaar).
gr Angela
@Angela
Je hebt gelijk, bedankt voor het lesje Nederlands 
Rol stiefouder uitbreiden?
Als iemand dit draadje nog leest.... ik ben benieuwd hoe anderen dit zien en/ of het iemand bekend voorkomt.
Lief en ik wonen inmiddels 3 maanden samen. 1 van zijn kinderen had daar wel moeite mee en dat snap ik heel goed, ik denk dat de scheiding nog niet verwerkt was. Gestaag hebben we wel onze plannen doorgezet en hij lijkt er nu best goed mee om te gaan. Hij is echt een stuk positiever en lijkt lekkerder in zijn vel. Zijn andere kind had er vanaf het begin al geen problemen mee dat we een samengesteld gezin werden. Mijn kinderen hadden er ook geen moiete mee maar die zijn jonger.
Ik heb me altijd redelijk afzijdig gehouden en mezelf redelijk op het 2e plan gezet, uiteraard altijd geinteresseerd en liefdevol naar de kinders toe. Maar me niet bemoeid met opvoedkundige zaken maar ook geen corrigerende opmerkingen richting kinderen. Juist omdat ik niet wil dat ze denken dat ik hun mama's plek probeer in te nemen want dat is natuurlijk helemaal niet aan de orde. Lief en ik hebben weleens discussies en onlangs gaf hij aan dat hij graag wilde dat ik me niet meer zo afzijdig hield. Ik heb hem gevraagd wat hi daarmee bedoelt en toen bleek dat hij wilde dat ik corrigerender zou moeten optreden, vragen of zijn kinderen mij meer helpen met van alles en nog wat.
Ik weet niet of dat slim is. Ik heb juist het idee dat de kinders (vooral degene die het er in het begin echt moeilijk mee had) en ik naar elkaar toe gekomen zijn doordat ik me zo afzijdig hield. Heeft iemand enig idee hoe dat ongeveer werkt? Ik zou me op zich best wat minder afzijdig willen opstellen, met als achterliggende gedachte dat we dan (denk ik) iets meer als een gezin functioneren ipv 2 losse gezinnen in 1 huis.
Maar als ik daar iets mee stuk maak, ga ik het absoluut niet doen....
hoeft ook niet meteen en voor 100%
Je kunt zo heel af en toe eens meepraten of een vriendelijke opmerking maken als er iets niet goed gaat. Gewoon langzaam en niet ineens vol er bovenop.
kandelaar4
ik zou even een nieuw draadje beginnen. Voor jezelf ook fijner want zoń uitgekauwd draadje werkt op een gegeven moment gewoon niet meer. Misschien efe knippen en plakken
tante sidonia
Ja goed plan, ik heb het inderdaad meteen gedaan
Barba, Ik heb een nieuwe discussie gestart met dit onderwerp...maar jouw tip zo zie ik het ook denk ik