Gebitsellende dochter...het houdt niet op
Niet dat jullie hier iets mee kunnen, maar ik moet het gewoon even kwijt.
In de nacht van zondag op maandag kwam dochter bij ons dat ze pijn had in haar mond aan 'kiezen die er niet meer waren'. Pijnstiller gegeven en bij ons gelegd, maar maandagochtend zat er een flink abces, dus met spoed naar de tandarts. Foto's gemaakt en er bleek een fikse ontsteking te zitten onder haar nieuwe kiezen die nog in haar kaakbeen zitten en aan de andere kant ook een beginnende ontsteking. Uiteindelijk met spoed doorgestuurd naar de kaakchirurg want dit hadden ze nog niet eerder gezien. Gistermiddag is dochter geopereerd en naast de ontstekingen zijn ook alle vier haar kleine volwassen kiezen in de bovenkaak verwijderd. Deze waren dusdanig slecht van kwaliteit dat ze niet meer te redden waren volgens de kaakchirurg. We wisten al van eerdere foto's dat deze kiezen ook geen goed glazuur hadden, maar hadden wel nog goede hoop dat ze te redden zouden zijn. Niet dus...Was een flinke klap voor ons, zelfs mijn man heeft flink gevloekt en gehuild.
Dochter had uiteraard veel pijn en was ontzettend boos dat ze alweer zoveel pech heeft. En bang voor de operatie, dikke paniek vooraf en ze viel terug op zichzelf pijn doen.
Na de operatie was het niet veel beter. Heel veel boosheid, paniek, zichzelf slaan en knijpen. Ze heeft veel pijn aan haar mondje, huilt veel, wil niks, weigert te eten en drinkt wel heel minimaal omdat ze anders een infuus moet.
Vanochtend kwam de kaakchirurg bij haar om uit te leggen dat haar volwassen kiezen helaas verwijderd zijn en haar reactie was heel heftig. Ze begon te huilen en te schreeuwen en zichzelf pijn te doen en riep dat hij beter gewoon alle tanden uit haar mond had gehaald zodat ze een kunstgebit kreeg en nooit meer naar de tandarts hoefde en nooit meer beugels hoefde te dragen. Sindsdien is er geen land meer met haar te bezeilen. En dat snap ik, ze is pas acht en heeft al zo veel ellende doorstaan. Maar wij weten het ook gewoon niet meer. Niet wat te zeggen, niet wat te doen. Ze zit ontzettend met zichzelf en alle ellende in de knoop, maar ondertussen wil ze helemaal niks. Bij alles wat wel écht even moet, is het weerstand en intens huilen. Ze krijgt wel pijnstilling maar ze geeft niet goed aan wat het doet. Als je er naar vraagt wordt ze boos.
Ze voelt zich ook heel schuldig dat onze vakantie nu niet doorgaat. Ze heeft ook al gezegd dat we maar gewoon moeten gaan en haar maar gewoon achter moeten laten, omdat ze toch alleen maar boos is. Ik vind het heel verdrietig dat ze zo naar over zichzelf denkt. Echt iedereen zou hier het heen en weer en erger van krijgen, de moed verliezen en het even compleet niet meer weten.
Ik weet eigenlijk niet hoe hiermee om te gaan. Ik ben zelf moe en verdrietig, maar voor haar moet ik sterk zijn. Ik ben zo bang dat we terugvallen op onze oude, giftige dynamieken, dat we elkaar kwijtraken in onze emoties. Ik weet ook wel dat dochter nu geenszins toerekeningsvatbaar moet zijn, dat ik begrip moet hebben voor haar en voor alles wat ze voelt en uit, maar ik ben bang dat het me niet lukt. En waar mijn man normaal altijd het vertrouwen houdt dat we er samen wel doorheen komen als gezin, zie ik nu dat hij het ook niet meer weet en dat vertrouwen even kwijt is.
Ach, lieve MamaE, wat ellendig!
Een dikke knuffel voor jullie!!
Ach, wat een ellende weer, MamaE! Een hele dikke virtuele knuffel op afstand.
Probeer lief voor jezelf en elkaar te zijn. Je hoeft niets te doen, alleen maar er voor elkaar zijn. Dat kan zelfs door met elkaar stil te zijn in dezelfde kamer (iemand kan dan een boek lezen, of met een koptelefoon muziek luisteren, of naar buiten staren). Accepteert je dochter het als je haar hand vasthoudt oid?
Als je toch merkt dat je het niet trekt, kondig dan zo kalm mogelijk aan dat je even gaat wandelen/naar boven gaat/... en dat je daarna weer terug komt.
Wat naar dat je dochter haar kiezen verloren heeft, hoe pijnlijk ook allemaal.
Wat betreft vakantie; als jij of je man een been zou breken tijdens ongelukkig fiets valpartij, ging de vakantie ook niet door. Miscchien dat dit helpt gewicht weg te halen.
wat een ellende krijgen jullie, krijgt je dochter over zich heen! Zo jong en dan al dit soort zaken. Heel veel sterkte met alles! Ik ga er van uit dat jullie (dochter) ook psychologische hulp krijgt hoe hier mee om te gaan?
Ach wat zal dit hard binnen gekomen zijn bij je dochter. En jullie gaan hier ook doorheen komen, het heeft tijd nodig, dit is niet iets dat je in 10 minuten verwerkt.
Iemand vroeg al of jullie hier ook begeleiding bij krijgen?
Wat wel belangrijk is dat dit begeleiding is die gespecialiseerd is in autisme want dat maakt nogal uit met de verwerking. Maar ook bij de werking van medicatie bijvoorbeeld. Sommigen merken nauwelijks iets van pijnstillers terwijl anderen vooral last hebben van elke zeldzame bijwerking.
Het is ook wel ellende op ellende voor haar hoor. Geen wonder dat ze uit haar vel springt van boosheid. En dat mag ook, maar zichzelf de schuld geven en veroordelen is volkomen zinloos. Inderdaad had ook jij of je man een been kunnen breken en zou ze dan op jullie zo boos geweest zijn?
Zichzelf pijn doen werkt, schreef Menno Oosterhoff pas in een column op Medisch contact. Dat is dus ook waarom iemand dat doet. Het haalt de spanning even weg. Dat maakt het nog geen goede reactie, maar wel een begrijpelijke.
Zij heeft veel meer medische ellende te verstouwen dan een gemiddeld kind, heeft het ziekenhuis daar niks voor te bieden aan pedagogische begeleiding? Ze zal toch ook vaker moeten komen? Die boosheid wordt gauw veroordeeld door hulpverleners “want we doen ook maar ons best”. Flauw eigenlijk, want verdriet kan iedereen wel wat mee, het is juist het omgaan met heftige emoties waar je het verschil kan maken. En dat is niet makkelijk maar het moet er wel uit. Net als een abces, eigenlijk. Anders wordt het alleen maar erger.
Is het een optie om gewoon even niks te doen? Dat ze even geen pijnlijke behandelingen en beugels etc hoeft?
Jakkes wat een pech weer! Sterkte gewenst, voor je dochter en voor jullie.
Praktische suggestie: zijn waterijsjes geen goede manier om vocht binnen te krijgen en de pijn wat te verdoven?
Praktische suggestie 2: ik zou gewoon een paar dagen de max dosering pijnstillers op sxhema geven. Een vriendin van mij (verpleegkundige) heeft me ooit eens uitgelegd dat pijnstillers vaak beter werken als er een "spiegel' wordt opgebouwd.
Hoop voor dat arme kind dat het snel een beetje beter gaat
Temet schreef op 08-08-2023 om 18:01:
Jakkes wat een pech weer! Sterkte gewenst, voor je dochter en voor jullie.
Praktische suggestie: zijn waterijsjes geen goede manier om vocht binnen te krijgen en de pijn wat te verdoven?
Praktische suggestie 2: ik zou gewoon een paar dagen de max dosering pijnstillers op sxhema geven. Een vriendin van mij (verpleegkundige) heeft me ooit eens uitgelegd dat pijnstillers vaak beter werken als er een "spiegel' wordt opgebouwd.
Eens, laatste pleegkind had enorme kiespijn, elke 6 uur paracetamol en elke 8 uur junifen (vloeibare ibuprofen voor kinderen ) en gewoon voor wakker maken. Als er een antibioticaschema is kan dat er gelijk in mee. Door de spiegel op peil te houden werken de pijnstillers beter. En als ze eenmaal wakker worden door de kiespijn moet je er toch uit en kost het veel meer moeite om de pijn weer weg te krijgen, dus dan liever op de klok.
Wij deden dit met de eigen kinderen ook bij oorontsteking trouwens, dan tel je de minuten tot je weer wat mag geven…
Jemig wat naar nou weer! Heel veel sterkte MamaE 
Dat je dochter nu zo heftig reageerd is wel begrijpelijk maar erg naar om mee te maken. Kan het ziekenhuis hier gespecialiseerde hulp voor autisme bij bieden?
In Amerika verkopen ze in winkels als Walmarkt tubetjes Orajel. Het is een pijnverdovende gel voor tandvlees of kiespijn, op basis van benzocaine of lidocaine. Dus direct op gebied waar het zeer doet.
Misschien kan het ziekenhuis waar ze geopereerd is, je ook helpen aan iets vergelijkbaars. Het werkt direct.
Mocht een kennis toevallig in Amerika zijn, vraag dan of die een tubetje voor haar meeneemt. Ligt gewoon in de schappen van de pharmacy afdeling.
Wat een ellende MamaE! Je arme meisje. Ik snap goed dat ze flink overstuur is. En jullie als ouders ook. Het gaat maar door.
Ik weet niet of dit al eens eerder aan de orde is gekomen en misschien vind je een botte en ongepaste vraag maar is er bij jullie dochter wel eens gekeken naar een eventuele genetische afwijking? Ze heeft zo’n opstapeling van zeldzame, ellendige medische problemen dat ik me ineens afvroeg of dat al eens is uitgezocht. Je hoopt natuurlijk dat dat helemaal niet aan de hand is maar als het wel aan de hand zou zijn, zou een diagnose eventueel wel duidelijkheid en houvast kunnen bieden. Als je het een rotvraag vindt, vergeet je hem gewoon meteen weer en hoe dan ook hoef je er natuurlijk geen antwoord op te geven.
Flanagan schreef op 08-08-2023 om 19:33:
In Amerika verkopen ze in winkels als Walmarkt tubetjes Orajel. Het is een pijnverdovende gel voor tandvlees of kiespijn, op basis van benzocaine of lidocaine. Dus direct op gebied waar het zeer doet.
Misschien kan het ziekenhuis waar ze geopereerd is, je ook helpen aan iets vergelijkbaars. Het werkt direct.
Mocht een kennis toevallig in Amerika zijn, vraag dan of die een tubetje voor haar meeneemt. Ligt gewoon in de schappen van de pharmacy afdeling.
Inderdaad goed spul, wij hebben de familie uit de VS die overkwam ook om een paar tubetjes gevraagd. Ik heb hier bij een apotheek wel eens iets met lidocaine gezien geloof ik, maar het is vziw niet heel algemeen verkrijgbaar
Geen tips maar wil jullie wel een hart onder de riem steken. Wat is dat naar, voelt heel oneerlijk dat ze zoveel ellende heeft met haar gebit.
Heb je reepjes wit brood in de diepvries liggen. Makkelijk om gedurende de nacht op iets kouds te kunnen sabbelen zodat tandvlees gemasseerd wordt.
