Vriend drinkt te veel
Sinds een jaar heb ik een nieuwe liefde. Een schat van een man, zachtaardig, intelligent, lief voor zijn kind (lagereschoolleeftijd, co-ouderschap). Maar hij drinkt te veel. We wonen niet samen, zien elkaar de ene week veel, de andere week een paar korte bezoekjes. Pas de laatste tijd realiseer ik me hoeveel hij werkelijk drinkt. Hij koopt per week 6 liter wijn en dat gaat op. Ik drink daar misschien 3 of 4 glazen van, soms krijgt hij nog bezoek dat een paar glazen meedrinkt, maar het overgrote deel gaat bij hem naar binnen. Alcohol bij etentjes komt daar nog bij. Dat is natuurlijk veel te veel. En wat nog enger is: ik heb hem nog maar 2 keer dronken gezien. Als hij 4 of 5 glazen wijn drinkt, merk je niets aan hem. Hij is het dus gewend.
Ik heb hem al eens op de man af gevraagd hoeveel hij dronk, toen maakte hij een bescheiden berekening (werkelijkheid is ernstiger) en toen heb ik hem al laten weten dat ik vind dat schokkend veel vond. Hij doet dat ook al jaren. Hij last geen stopdagen in.
Het heeft al tot problemen geleid (rijontzegging) en eerlijk gezegd ben ik bang dat hij sommige dagen niet in staat is goed voor zijn kind te zorgen. Hij kan soms 's ochtends niet opstaan. Kind gaat dan zelf ontbijten en naar school, dat gaat goed maar is natuurlijk niet goed. Dat komt niet vaak voor, maar in elk geval al 2 keer sinds ik hem ken. Zijn kind heeft het me in vertrouwen verteld en hij heeft het daarna zelf ook spontaan verteld. Hij is er dus wel eerlijk over.
Als we samen zijn drinkt hij 3 tot 5 glazen wijn per avond. Ik heb zelf nog niet meegemaakt dat hij niet kon opstaan, ook niet nadat hij zichtbaar dronken was. Ik ben bang dat hij veel meer drinkt op de dagen dat we niet samen zijn.
Ik ben bang voor de toekomst. Ik ben bang dat hij zichzelf lichamelijk en geestelijk kapotmaakt en dat zou ik echt verschrikkelijk vinden. Zijn leven is na zijn scheiding weer in rustiger vaarwater terechtgekomen, ik zou het zo erg vinden als hij nu eigenhandig zijn leven nogmaals overhoop gooit.
Wie heeft er advies over hoe ik dit bespreekbaar kan maken? Ik weet dat ik hem niet kan dwingen te stoppen, dat hij het zelf moet willen. Daarbij, het lijkt me nog veel erger als hij stiekem gaat drinken.
Help!?
Alcoholist.
Je vriend heeft een alcoholprobleem en daar is professionele hulp bij nodig. Hij is ernstig verslaafd en daar kan jij hem niet van af helpen.
Is hij bereid om met zijn probleem naar de huisarts te gaan?
Zo niet dan is aan jou de keuze: weggaan of blijven. Heb niet de illusie dat jij hem kan "redden", dat kan hij alleen zelf.
Objectieve informatie?
Ernstig verslaafd. Auw! Echt?
Om te voorkomen dat mijn zorgen van tafel geveegd worden: waar vind ik objectieve informatie, o.a. over wat langdurig alcoholgebruik (zeg maar misbruik) met lichaam en geest doet?
En hoe bespreek ik dit met hem? Ik heb geleerd in ik-boodschappen te spreken. Ja, ik maak me zorgen over de toekomst, maar het rare is dat ik zelf nu eigenlijk weinig last van zijn probleem heb. Een paar dingetjes die je ook aan andere factoren zou kunnen wijten (bijv. op seksueel vlak). Ik heb eigenlijk gewoon een heel leuk jaar met hem achter de rug. Hij is superlief voor mij en mijn (zorgen)kinderen. Maar het vooruitzicht van gezondheidsproblemen en psychische problemen is echt niet aanlokkelijk, en al helemaal niet als iemand het zichzelf aandoet.
Alcoholist
Ja, je vriend is alcoholist. Als hij er iets aan wil doen zal hij dit eerst moeten erkennen en jij ook. Hij kan dan behandeld worden en jij kan ondersteuning krijgen als partner van een alcoholist; hetzij via een instantie als de GGZ of via een zelfhulpgroep als de AA en de Al-Anon. Zijn kind heeft ook hulp nodig; het is duidelijk dat zijn kind helaas al lijdt onder zijn verslaving. Dat kan en mag niet zo doorgaan want het zal alleen maar erger worden en ik spreek uit ervaring... Probeer dit rustig met hem te bespreken en maak in eerste instantie een afspraak met de huisarts.
http://www.jellinek.nl/informatie-over-alcohol-drugs/alcohol/
http://www.alcoholinfo.nl/publiek
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/alcohol/preventie-en-behandeling-alcoholverslaving
http://www.trimbos.nl/onderwerpen/alcohol-en-drugs/alcohol
http://www.aa-nederland.nl/
http://www.al-anon.nl/
En lees ook het draadje in deze rubriek http://www.ouders.nl/forum/gezondheid/ineens-hersenschade
Gevolgen voor nu
Ik weet niet of je garantie hebt op gevolgen voor de toekomst, maar ik las hier van de week dat volwassen mannen maximaal 2 glazen per dag mogen en twee dagen per week niets. Met vier glazen per week geldt je als zware drinker (daar ken ik er wel wat van) en dat kan op termijn ernstige onomkeerbare schade veroorzaken. Afgezien van de gevolgen voor de toekomst heeft hij (of in ieder geval zijn omgeving) er nu natuurlijk al flink last van. Schijnbaar is hij betrapt met drank op in de auto, dat zou voor mij al zo'n domper zijn dat ik de hele man niet meer zou hoeven. Dan nog het feit dat hij niet behoorlijk voor zijn kinderen zorgt. Nee, laat meneer eerst maar zijn leven op orde brengen voordat je ermee verder gaat.
Hoe reageert hij trouwens als jij geen drank in huis hebt? Raakt hij dan in paniek, wordt hij boos, of gaat hij gelijk naar de supermarkt om te halen?
Verslaafd
Een standaard wijnglas is 100cl. Volgens het advies voor verantwoord alcoholgebruik voor gezonde volwassenen (maximaal 2 glazen per dag en twee dagen in de week niets) is hij een zeer zware drinker. Plus dat hij soms niet kan opstaan en al rijontzegging heeft gehad. Dit valt niet te bagatelliseren. Hij heeft hulp nodig en jij moet bedenken of je hiermee door wilt gaan en of je bereid bent om hier tijd en energie in te steken want jij kan hem niet veranderen. Je kan hem wel bijstaan als hij eerlijk is en er iets aan gaat doen. Maar partner zijn van een verslaafde is heel, heel zwaar. Sorry, ik kan het niet mooier maken dan het is en dat moet ook niet.
Objectief.
Je weet het zelf ook precies. Hij drinkt liters per week, al jarenlang. Hij last geen stopdag in. Hij toont niet dronken maar heeft vaak een kater. Dan kan hij zijn bed niet uitkomen. Zijn kind ziet zelfs dat je vriend een enorm drankprobleem heeft. Hij heeft al eens een rijontzegging gehad. Je voelt zelf al aan dat hij nog veel meer drinkt als jij er niet bent.
Werkt hij wel?
Je kan er 100 links over lezen, maar je vriend moet hulp zoeken.
Wegwezen
Ik drink wel vier glazen per week en ben dus blijkbaar een zware drinker, maar bij zo'n alcoholinname weet ik maar een advies: wegwezen!
Een relatie met een alcoholist wil je echt niet.
Ik zie hem staan 
Vier glazen per dag dus. Jij doet het netjes.
Gevraagd
Dank jullie wel voor het openen van mijn ogen. Niet leuk, maar blijkbaar echt wel nodig.
Gisteren heb ik hem verteld dat ik informatie opgezocht heb, me rotgeschrokken ben, en dat ik me zorgen maak. Ik heb hem gevraagd of hij zich zelf ook zorgen maakt over zijn drinkgedrag en zijn gezondheid. Hij gaf een nurkse reactie terug en geen antwoorden, hij ging slapen. Nu heb ik nog steeds niets gehoord. Vrijdag zien we elkaar normaal gesproken weer, ik ben beniewd wat dat oplevert.
Tja
Je partner weet van zichzelf dat hij drinkt maar ondanks de consequenties, rijontzegging/geen ontbijt maken voor kind/toekomstige gezondheidsschade, doet hij er niets aan.
Ineens besef jij dat hij drinkt en nu moet hij zijn gedrag gaan wijzigen? En daar ga jij hem bij helpen? Hij geeft wat toe omdat jij je zorgen maakt? En dan inderdaad gaat hij nog meer bagatelliseren en stiekum drinken?
Waar begin je dan aan? Halen en trekken met een alcoholist?
Ik zou er niet aan beginnen. Sta er naast. Het is zijn zaak, je vind het naar voor hem, maar hij doet het zichzelf aan. En beslis zelf of je de relatie zo voort kunt zetten met vriend die drinkt of dat je er voorwaarden aan gaat stellen: alleen als hij zijn drinken weet te beperken. En of jij daar de persoon voor bent om te gaan halen en trekken met een alcoholist.
een zwaar alcoholische vader
Alcoholisten zijn meester in het verbergen. Zo heb ik jarenlang gedacht dat mijn vader spa rood dronk, er zat gewoon jenever in de fles, maar dat wist ik niet. Steeds die fles spa rood aan zijn mond, staand bij de koelkast, ik zie het nog zo voor me.
Uiteindelijk kreeg hij Korsakov en inmiddels is hij op 63-jarige leeftijd overleden. Hij heeft al die tijd gewerkt, maar achteraf gezien was dat enorm gevaarlijk. Hij was vertegenwoordiger dus zat veel op de weg en dat zal niet zonder drank gegaan zijn.
Ik vond het vooral moeilijk toen mijn kinderen ouder werden en wel eens een biertje wilden. Alles in mij schreeuwde NEEEEEEEEEEEE, maar dat is niet eerlijk.
alcohol
Hier net zo'n vader. Ik drink zelf dus geen druppel en heb nooit iets te maken willen hebben met welke vorm van drugs dan ook. En ja, alcohol is drugs. Net zoals af en toe een jointje geen kwaad kan, kan af en toe een glaasje ook geen kwaad.
Maar ik hoef al die troep niet. En ik vind het eigenlijk belachelijk dat je daar in het sociale leven nog op afgerekend wordt ook. Een joint wordt je na de pubertijd niet meer zomaar aangeboden, maar geen alcohol? Hoezo, mag dat niet van jouw religie?
glijbaan naar de afgrond
Vriend drinkt veel te veel, en weet dat eigenlijk ook maar wil het niet toegeven. Hij loopt een zeer fors risico op zeer ernstige en onomkeerbare gezondheidsschade (Korsakoff, leverschade, diverse vormen van kanker en hart- en vaatziekten om maar eens wat te noemen). Als hij nog kennis wil maken met eventuele kleinkinderen is het nu wel tijd om aan de rem te trekken.
En als hij (meer) rare dingen doet onder invloed van alcohol of kater dan heeft dat co-ouderschap zijn langste tijd gehad, want op een gegeven moment grijpt ex in en trekt de zorg naar zich toe omdat vader die niet aankan. Dan houdt vader een omgangsregeling over, maar als hij nog verder zou wegzinken dan stopt die op een gegeven moment natuurlijk ook, en als het echt heel erg wordt mag hij blij zijn als zijn kind hem t.z.t. als jongvolwassene met zijn verjaardag en kerst een kaartje stuurt.
Maar als hij dergelijke risico's niet wil zien, dan kan jij hem niet redden. Trekken aan een dood paard. Voor je eigen welzijn en rust zou je eigenlijk de stekker eruit moeten trekken. Dat vergroot je kans dat je een ander lief ontmoet die een wat beter toekomstperspectief heeft.
Maar goed, misschien als je hem dat voorhoudt, dat hij dan alsnog het licht ziet. Je kan hem daarvoor nog enige tijd gunnen. Maar als hij daar niets mee doet, dan zou ik geloof ik maar opstappen.
Heel veel sterkte gewenst.
Temet
o en nog iets
Werkt hij? Want als hij vaker niet kan opstaan dan zal ook dat werk er waarschijnlijk op een gegeven moment eronder gaan lijden en dan krijgt hij daar ook problemen. Als hij in dienst is zal de baas hem in het beste geval dwingen hulp te aanvaarden, in het slechtste geval is het einde verhaal, en daarna WW en vervolgens bijstand (als hij zelfstandige is liggen de zaken weer anders, maar ook dan gaat het vermoedelijk een keer mis)
Het kan heel lang 'goed' gaan, maar als hij nu al soms zijn bed niet uit kan komen is de kans aanzienlijk dat hij nog voor zijn pensioen op dit punt klem komt te zitten.
Groeten,
Temet
Reactie
Heb inmiddels bericht gekregen. Hij vindt mijn acties niet goed voor zijn moraal en gemoedsrust en een perfecte manier om een wig tussen ons te drijven. Was te verwachten, he.
Ik zie hem vrijdag weer en ben bereid hem het voordeel van de twijfel te geven. Als hij serieus zijn schouders hieronder wil zetten, dan zal ik hem proberen daarin te steunen. Bagatelliseren kan hier niet aan de orde zijn, hij drinkt ongeveer 4 keer meer dan de veilige hoeveelheid! Als hij ontkent dat hij een probleem heeft, dan zijn we heel snel uitgepraat.
Ja hij werkt al heel lang bij dezelfde werkgever die met glijdende uren werkt, dus dat is te doen. Het lukt hem wel om voldoende uren te werken en goed werk af te leveren. Hij is heel perfectionistisch daarin, en ook in andere (in mijn ogen minder nuttige) dingen.
Einde co-ouderschap: dat is zijn grote nachtmerrie. Ik ga dat nog maar even niet uitspreken. Maar dat lijkt me haast nog de beste motivatie om het probleem aan te pakken. Als je het niet voor je kind wilt doen, voor wie dan wel??
Ik voorzie een heftig gesprek en hou er serieus rekening mee dat het daarna einde oefening kan zijn. Verdrietig vooruitzicht...
alcoholisme
De eerste alcoholist die meteen toegeeft dat hij/zij teveel drinkt als hij/zij ermee geconfronteerd wordt moet volgens mij nog geboren worden.
Sterkte, nuchtere vriendin. Van de fles kun je moeilijk winnen als partner, hoor ik vaak van mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten.
Kind in de knel
Dat dit jullie relatie onder druk is 1 ding, maar hier zit een kind in de knel. Wie kijkt daar naar? Temet gaat er van uit dat dat co-ouderschap op deze manier de langste tijd gehad zou kunnen hebben omdat ex wel aan de rem gaat hangen. Maar daarvoor moet ex wel weten hoe de situatie is.
Jij hebt een jaar een relatie kunnen hebben en gaat pas nu je twijfels krijgen. Ex en hij hebben geen relatie meer, hoe moet zij weten hoe het er voor staat? Kind gaat niet vertellen dat hij/zij soms zelf in de ochtend moet zorgen ontbeten en wel op school te komen. En dat is nog maar 1 ding, vader zal beslist in meer situaties niet in staat zijn tot verantwoordelijk vaderschap.
Het is jouw kind niet, maar als ik jou was zou ik me wel verantwoordelijk voelen en behalve over jullie eigen relatie ook de relatie met kind ter sprake brengen.
Vervolg
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ex weet hoe het echt zit nu. Dan laat je als moeder toch niet je kind aan de verantwoordelijkehid van zo iemand? Dat kan hij helemaal niet aan, fles zal altijd voor kind gaan.
Erkenning
Alcoholisme is een ziekte. Je vriend is dus ziek. Jij bent hiervan al geschrokken, laat staan hoe moeilijk het voor hem is om de ogen te openen. En juist die eerste stap is zo belangrijk maar ook zo moeilijk. Want het is heel eng om te moeten erkennen dat je verslaafd bent en hulp nodig hebt. Zeker als je nog "gewoon" kan functioneren. Of denkt dat je prima functioneert. Verslaafden zijn idd meesters in het manipuleren en alles recht praten wat krom is.
Hou voor ogen dat jij hem niet kan veranderen; dat kan alleen hijzelf doen. Met professionele, langdurige hulp. En hij zal altijd alcoholist blijven; ook als hij niet meer zou drinken. Eens verslaafd, altijd verslaafd; ook als je afgekickt en nuchter bent. Partner of kind zijn van een verslaafde is bijna niet te doen; partner of kind zijn van een herstellende verslaafde is en blijft ook heel zwaar. Dat kun je niet alleen; beiden hebben hulp en ondersteuning nodig. En die is er genoeg. Maar helaas geldt wel dat het gros van de relaties met een verslaafde stuk loopt of in ieder geval ongelukkig is.
Hoeveel ellendige ervaringen ik ook heb meegemaakt met alcoholverslaving en de gevolgen daarvan, toch ben ik vreemd genoeg niet van mening dat dit nu per definitie al het einde van jullie relatie hoeft te betekenen. Iedereen heeft recht op een relatie en op ondersteuning; iedereen kan beter worden en afkicken maar besef wel heel goed waar je aan begint. Je neemt een enorme verantwoordelijkheid op je; ook naar het kind toe. Je bent partner van iemand die als hij zou moeten kiezen, kiest voor de fles en niet voor zijn kind; laat staan voor jou. Ik betwijfel overigens ook dat zijn ex hiervan op de hoogte is. En dat kind is hiervan de dupe. Alleen al voor dat kind moet er wel iets gebeuren en helaas is dat aan jou.
Probeer me hem te blijven communiceren hierover en geef hem wat tijd. Informeer jezelf in de tussentijd grondig over alcoholverslaving (zie de links die ik je heb gegeven), maak desnoods een afspraak met een maatschappelijk werker/de huisarts oid om hierover te praten en bedenk wat en hoe te doen. Heel veel sterkte, moed en wijsheid!
12-stappen
Ik moet er nog even aan toevoegen dat ik uit eigen ervaring kan zeggen alsook die van anderen (mijn moeder zat al vanaf het begin van de oprichting bij de Al-Anon) dat zelfhulpgroepn gebaseerd op het 12-stappenprogramma zoals de AA en de Al-Anon en Al-Ateen ontzettend goed zijn. Vaak beter nog dan reguliere hulpverlening en in ieder geval een must naast reguliere hulp. Bel anders de Al-Anon en vraag om wijsheid in dezen. Die mensen hebben in hetzelfde schuitje gezeten of zitten daar nog in; het zijn dus ervaringsdeskundigen. Als gewezen dochter, zus, partner en vriendin van (ex)alcholisten kan ik je dit van harte aanraden!
Hij is boos
Hij heeft zijn telefoon vanmiddag uitgezet dus appen lukt niet meer. Misschien maar even beter zo. Kan hij het even laten bezinken. Ik hoop het beste, maar vrees het ergste. Namelijk dat zijn verslaving niet wil (kan, durft) inzien en mij de deur wijst. Ik wacht het maar af en hoop dat zijn kind er niet te veel onder te lijden heeft.
Moeder van kind is trouwens wel op de hoogte, in elk geval enigszins maar waarschijnlijk vrijwel volledig. Hun kind kan de zaken al heel goed onder woorden brengen.
Zelf Al-Anon bellen is misschien nog een idee, maar ik ben er nu nog niet klaar voor. Ik slaap er een nachtje over.
Trieste vriendin
Nuchtere vriendin
Vervelende situatie hoor. Helaas kan je geen ijzer met handen breken. Misschien kookt hij nog tot inkeer, maar ook dan ga je vermoedelijk een zware tijd tegemoet.
Moeilijk om met een verslaafde om te gaan.
Sterkte.
toegeven is een illusie
Precies wat Hortensia zegt: De eerste alcoholist die meteen toegeeft dat hij/zij teveel drinkt als hij/zij ermee geconfronteerd wordt moet volgens nog geboren worden. Voor een alcoholist inziet dat hij/zij een probleem heeft moet hij/zij al heel diep gezonken zijn (en niet steeds weer opgevangen worden door de familie of partner), een vlaag van zelfbesef is hooguit een aanleiding om weer meer te drinken.
Heb alcoholisme tweemaal meegemaakt in mijn omgeving (familieleden), daar valt heel slecht mee te leven, echt. Pas op dat je niet in de valkuil van het Nightingale-syndroom valt (vrouwen die een probleemman wel even zullen genezen/helpen).
Maak me wel zorgen over dat kind. Dat lijdt er toch ook psychisch onder, zelfs als het zichzelf enigszins kan verzorgen op die momenten? Weet niet goed wat je daar zou kunnen doen maar ik zou dat niet van me af kunnen zetten.
Kind
Ja, ik zit ook met dat kind. Hoe oud is het of in welke groep zit het?
niet helemaal eerlijk
Jullie weten beiden al een poos van zijn probleem. Jij kiest ervoor dit probleem op dit moment pas onder ogen te zien. En eigenlijk verwacht je dat partner daarin meegaat. Precies op het moment dat jij tot inkeer komt, zou hij dat ook moeten. Lijkt me niet helemaal eerlijk dat te verwachten.
Je bent nog niet klaar voor zelfhulpgroepen. Terwijl ik denk dat juist zijn tempo hierin belangrijker is.
Ik denk dat je hoe dan ook niets moet verwachten van hem. Je kunt alleen voor jezelf je eigen positie en grenzen helder maken.
Kind
Kind in de knel zit mij ook dwars. Ik weet echt niet wat ik daar nog mee kan of moet. Kind zit in groep 5, doet het gelukkig goed op school. Kind is dol op vader, vriend is nuchter ook een actieve, leuke vader. Dat is ook de man waar ik verliefd op ben geworden. Maar ook een man met met een reuzengroot probleem.
Vandaag ben ik wat meer gelaten. Dit kan ik niet oplossen, niet helpen oplossen, ik kan hooguit van de zijlijn toekijken en juichen als het goed gaat. Dat wordt steeds duidelijker.
...
Jemig, wat een herkenbaar verhaal. Een lastig dilemma. Ik wens je veel wijsheid toe!
En er zijn voor hem
Als hij de deur dichtgooit hoeft dat toch niet te betekenen dat jij ook bakzeil haalt...
Ik ben het wat dat betreft ook eens met Elisa Germani, ook iemand met alcoholisme heeft recht op liefde en aandacht, een relatie.
Jij schrijft dat hij zonder de alcohol een hele leuke man is. Probeer dat vast te houden.
Eigenlijk zit je nu in een ideale situatie, omdat je niet samenwoont en wel iets hebt met elkaar. Je kunt dus gemakkelijk naar huis als het je teveel wordt bijvoorbeeld. Je financiële zaken zijn gescheiden, noem maar op. Je kunt je afvragen of je dit wel wilt, maar ja, iedereen heeft wel wat.
Alcohol is een verslaving, het heeft hem in zijn greep, het is niet zo dat hij nu 1,2,3 dat los kan laten omdat jij er bent, en eraan toe bent.
Ik zou hem dus echt niet opgeven nu.
Vriendin
Geef het even de tijd; zowel voor jou als voor hem. Vervang "alcohol" door depressie, kanker of een andere ziekte. Dan gooi je ook niet meteen die deur dicht en laat je iemand van wie je houdt stikken. Geloof me, ik heb 45 jaar ervaring met alcoholisten, familieleden, partners, alcoholmisbruik, de gevolgen en alle mogelijke vormen van hulp. En ik heb ook alcoholisten beter zien worden. Maar bel wel de Al-Anon en vraag hoe je hiermee om moet gaan. Alleen al je verhaal vertellen en het begrip kan heel fijn zijn.
Dat kind van hem, dat is triest. Maar daar kan je nu helaas niets aan doen. Het is misschien te hopen dat je vriend een keer zo diep zakt dat zijn oogkleppen af gaan en hij beseft wat hij zichzelf en zijn kind aandoet. Vaak is zoiets de trigger die verslaafden aanzet om hun ziekte te erkennen en daadwerkelijk hulp te zoeken. Maar de steun en de sturing van een dierbare hebben ze daar zeker bij nodig.
Dit is
Misschien een tussenstap, anonieme hulp: https://www.brijder.nl/home
En verder ja het is een ziekte, wil je bij een zieke vriend blijven of niet?
