Wanneer vertel je een peuter van 4 over z’n moeder die hij niet kent
onze kleinzoon is toen hij 8 maanden oud was bij ons in huis komen wonen met z’n vader
Sindsdien zorg ik als z’n oma volledig voor hem
Helaas is z’n moeder niet in z’n leven en ook uit de ouderlijke macht gezet toen hij 14 maanden oud was door drank en drugs gebruik .. papa heeft het eenzijdig gezag sindsdien
We hebben heel wat pogingen gedaan om z’n moeder toch in z’n leven te laten en te betrekken met medewerking van het wijkteam
Helaas loopt dit steeds op niks uit omdat ze moeite heeft met afspraken nakomen
Hij kent z’n moeder niet op het moment
Nu is mijn vraag waar doen we goed aan en wanneer gaan we hem vertellen over z’n moeder
Hij ziet mij ( oma ) nu als zijn moederfiguur
Hij ontwikkelt zich prima verder en heeft verder ook de familie van moederskant ook in z’n leven
Het is een heel vrolijk en open kind wat omringd is door liefde en aandacht
Wat is wijsheid in dit geval
Volg het kind, verberg moeder niet in de verhalen, zet een foto neer en als hij vragen gaat stellen beantwoord je die op zijn niveau.
Bedoel je dat nog nooit ter sprake is gekomen dat hij ook nog een biologie moeder heeft? Dat zou ik dan zsm wel benoemen. Hoe gewoner dat gegeven is hoe minder beladen het voor iedereen is. En je hoeft natuurlijk niet in detail te treden, een simpel ‘mama kan niet zelf voor jou zorgen, daarom doet papa dat samen met mij. Maar ik ben jouw oma, de mama van jouw papa’ is voldoende uitleg op deze leeftijd.
Zet inderdaad een foto neer. Bekijk foto’s uit de tijd dat je zoon nog een relatie met haar had, zodat het kind zijn ouders ook samen ziet. Dan gaat het voor hem leven.
Overigens begrijp ik je opmerking dat jij volledig voor hem zorgt niet. Draagt jouw zoon daar dan niet in bij? Of woont die inmiddels elders? En zo ja, waarom is zijn kind niet bij hem dan? Speelt jouw partner ook geen rol?
Ik neem aan dat je nu netwerkpleegouder bent over je kleinkind. De pleegzorg medewerkers van betreffende zorgaanbieder kunnen je goed helpen bij het hoe en wat je wanneer vertelt. Zoek contact met je pleegzorg werker zou ik zeggen.
Wees altijd eerlijk, geen smoesjes, maar ook geen kwaad spreken over de moeder en haar gedrag (hoe fout ook). Bekijk foto's, leg uit dat moeder niet voor hem kan zorgen omdat ze ziek is (verslaving is ook een ziekte, afspraken niet nakomen een symptoom daarvan). Ook al zorg je voor hem, je bent niet zijn moeder. Laat hem gewoon oma zeggen. Anders krijg je een situatie dat zijn 'mama' ook de mama van zijn papa is en dat is nogal apart. Ook andere mensen dan papa's en mama's kunnen voor kinderen zorgen. En soms is dat meer of vaker nodig dan in andere gevallen.
Anonima123 schreef op 11-01-2024 om 19:54:
Ik neem aan dat je nu netwerkpleegouder bent over je kleinkind. De pleegzorg medewerkers van betreffende zorgaanbieder kunnen je goed helpen bij het hoe en wat je wanneer vertelt. Zoek contact met je pleegzorg werker zou ik zeggen.
Dit inderdaad. Of zijn er geen jeugdzorgmensen meer betrokken? Dan zou ik advies vragen bij het wijkteam/ouder-kind team, of hoe
de opvoedondersteuning dan ook geregeld is in jullie gemeente.
Ook als je niet officieel pleegouder bent moet er ooit wel betrokkenheid zijn geweest vanuit jeugdzorg, want dat beëindigen van moeders gezag is neem ik aan door de Raad vd Kinderbescherming in gang gezet.
Ik hoop dat je jezelf 'oma' laat noemen. Dan komt de vraag naar de moeder op een gegeven moment wel, als het kind hoort dat andere kinderen een oma en een moeder hebben.
Verder zou ik het vooral toch aan de vader overlaten. Het kind is op de eerste plaats zijn verantwoordelijkheid, dus ook de moeilijke vragen zijn voor hem.
Tsjor
De zwaarte van geen moeder hebben kan voor een deel ook projectie van volwassenen zijn. Daarom moet je denk ik niet voorbarig het kind gaan inlichten, maar het bestaan van moeder wel meenemen in fotoś en verhalen maar er een soort van neutraal over doen. Inderdaad, jezelf oma noemen en er komen vanzelf wel vragen op een gegeven moment, als kind merkt dat anderen een moeder hebben. Ook dan misschien oppassen dat je eigen medelijden haar niet belast en gewoon dingen uitleggen. Wel geweldig dat je zo ingesprongen bent en een zegen voor het kind
Foto's.... dat is mooi als iemand overleden is. Maar moeder leeft nog. Tsjor
tsjor schreef op 12-01-2024 om 17:24:
Foto's.... dat is mooi als iemand overleden is. Maar moeder leeft nog. Tsjor
Dus waarom dan geen foto? Wat een kul, jij hebt toch ook foto's van belangrijke mensen in je omgeving ergens staan of hangen. Daar hoeven ze toch niet dood voor te zijn?
Ysenda schreef op 12-01-2024 om 17:31:
[..]
Dus waarom dan geen foto? Wat een kul, jij hebt toch ook foto's van belangrijke mensen in je omgeving ergens staan of hangen. Daar hoeven ze toch niet dood voor te zijn?
Nou inderdaad, ik heb ook foto's van levende dierbaren staan, en volgens mij ben ik niet de enige.
tsjor schreef op 12-01-2024 om 17:24:
Foto's.... dat is mooi als iemand overleden is. Maar moeder leeft nog. Tsjor
Wij hebben hier alleen foto’s van de overleden familieleden, maar dat is volgens mij uitzonderlijk. En juist in een geval als van TO, waar kind zijn moeder niet kent, lijkt het me belangrijk om juist wel foto’s te tonen. Hoeft niet per se pontificaal in de huiskamer, kan me voorstellen dat de familie daar niet op zit te wachten. Maar een fotootje op zijn kamer, liefst van vader, moeder en kind samen, lijkt me heel goed.
Een mooi romantisch plaatje is dat dan. Of bedoelde je een foto van moeder aan drank en drugs?
Welke plaats moeder krijgt in het leven van het kind zal in de toekomst van het kind blijken. Ik denk dat het vooral aan vader is om daaraan te werken, dat wil zeggen dat hij gaat bepalen hoe en wat hij wanneer vertelt. Ik zou geen romantisch plaatje ophangen, noch in verhalen noch in beelden, als het kind later tot de ontdekking kan komen wat er echt aan de hand is met moeder.
Tsjor
tsjor schreef op 13-01-2024 om 12:23:
Een mooi romantisch plaatje is dat dan. Of bedoelde je een foto van moeder aan drank en drugs?
Welke plaats moeder krijgt in het leven van het kind zal in de toekomst van het kind blijken. Ik denk dat het vooral aan vader is om daaraan te werken, dat wil zeggen dat hij gaat bepalen hoe en wat hij wanneer vertelt. Ik zou geen romantisch plaatje ophangen, noch in verhalen noch in beelden, als het kind later tot de ontdekking kan komen wat er echt aan de hand is met moeder.
Tsjor
Nou, waarom zou je het kind niet een leuke foto van zijn moeder geven? Ook al is het niet de realiteit van dit moment, dat is toch bijna geen elke foto? Mijn leven is ook niet alle dagen even leuk en gezellig als de vakantiefoto's met het gezin, maar toch hangt er daarvan wel het een en ander in huis.
Volgens mij is het onnodig om via een 'foto van moeder aan drank en drugs' kwaad te spreken over de moeder, dat lijkt me niet goed voor het zelfbeeld van het kind.
Ondertussen weet jouw kind wel hoe jij er 's morgens uitziet. Tsjor
Wat is je probleem, Tsjor?