Zoenen en broek naar beneden leerkracht

Belachelijk

Ik zou een klacht indienen bij de Onderwijsinspectie en verwachten dat school dit ook zou doen. Tevens zou ik verwachten dat een school zo'n leerkracht onmiddellijk zou schorsen of op onbetaald verlof zou sturen in afwachting van het verdere onderzoek. En feitelijk zou zo iemand helemaal niet meer mogen lesgeven. Haar nu nog laten lesgeven vind ik belachelijk gezien de aard en ernst van de klachten. Het zou mij het gevoel geven dat school deze kwestie niet serieus genoeg neemt. We hebben het hier over (seksuele) intimidatie, chantage en emotionele manipulatie van jonge leerlingen! Ik denk toch dat er sprake is van een dubbele moraal; als het zou gaan om een mannelijke leerkracht zou er veel sneller en daadkrachtiger gehandeld worden lijkt mij.
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/basisonderwijs/vraag-en-antwoord/hoe-dien-ik-een-klacht-in-over-een-basisschool-of-een-school-voor-voortgezet-onderwijs.html

kind thuishouden?

Wat zou je kind daarvan vinden? Ik heb het mijn kind destijds ook aangeboden terwijl er veel minder aan de hand was, namelijk een overspannen en schreeuwende meester die een paar kinderen had geschorst. Kind wou het zelf niet, dus heb ik haar die laatste paar weken maar naar school laten gaan.

Is de juf dan nog niet op non actief gezet?

Als ik de directie was had ik deze juf op non actief gezet. Hoe is deze juf voor de rest?

Vrijpostig

Gekweld door twijfel heb ik de door Macademia aangedragen ‘ethische’ aangelegenheid eens voorgelegd aan mijn hoogbejaarde katholieke moeder, die - dat moet gezegd - gedurende haar arbeidzame bestaan ook een juf was. Haar morele kompas draait doorgaans overuren, waardoor zij, zou je kunnen zeggen, bij uitstek in staat is een valide oordeel te vellen. Ook dit vertel ik er maar even bij: zij is gelukkig nog even scherp van geest als vanouds.

Onder de woorden “Ma, ik wil je graag wat voorleggen. Wat vind je hiervan?” legde ik haar een uitprint van de openingspost voor. Ze pakte haar leesbril erbij en nam de tijd het epistel zorgvuldig te lezen. Toen zij zich weer tot mij richtte, verzuchtte zij hoofdschuddend: “Zo komen nu de praatjes de wereld in! En voor je het weet, gaat zo’n verhaal een heel eigen leven leiden. Nu roepen ze zeker allemaal luid om het ontslag van de dame in kwestie?”

Bij het horen van de woorden ‘roepen’ en ‘luid’ wist ik al wat zou volgen. En ja hoor, daar kwam het al: “Weet wie ook zo placht te schreeuwen?” In een poging haar van dat ene stokpaardje af te brengen, negeerde ik die vraag wijselijk. Over de oorlog zouden we het later wel weer hebben. Ik vroeg haar op mijn beurt of zij dan ook niet vond, dat de juf zich nogal vrijpostig had gedragen. Het woord ‘vrijpostig’ was uiteraard strategisch gekozen. Het doet haar altijd heel veel. Zo wist ik haar op subtiele wijze bij de les te houden.

“Vrijpostig? Vrijpostig?”, mijmerde ze. “Ja, dat was het natuurlijk wel van die juf. Maar jeetje, is niet heel onze cultuur zo geworden? Laatst weer: vroegen ze me potdorie het hemd van het lijf over mijn dagindeling! Wilden ze weten hoe laat ik naar bed ga en weer opsta en hoeveel ik eet en beweeg! Wat gaat hun dat in godsnaam aan? We leven toch zeker in een vrij land? Die vrijheid hebben wij oudjes met de hulp van God nota bene zelf bevochten. Laat ze zich liever afvragen, of ik en mijn buren onze huur nog wel kunnen betalen!”

Het zat mijn moeder kennelijk best wel hoog, want dit keer ging niet een vermanend vingertje, maar zowaar een hele vuist de lucht in. “Allemachies! In onze tijd maakten wij ons druk over de positie van vrouwen in het onderwijs! Weet je wel, dat wij juffen zwaar onderbetaald en –gewaardeerd werden? En het schoppen tot directeur? Dat was gewoonweg ondenkbaar!” Na dit ferm uitgesproken, krachtige woord ‘ondenkbaar’ liet ze haar nog altijd gebalde hand weer – zachtjes! - landen op de leuning van haar stoel. Uit het gebaar leek naast behoedzaamheid ook moedeloosheid te spreken.

Nog voordat ik iets van medelevende aard kon zeggen, vervolgde ze haar tirade. “Denk jij serieus, dat de jeugd van tegenwoordig psychische schade lijdt onder het laten zien van een blauwe plek op het been door hun juf? Die scholieren zijn toch zeker wel heel wat meer gewend? Als ze er nu één apart had genomen op het WC; maar ze deed het toch ten overstaan van de hele klas? Geen wonder dat slechts één kind het thuis vertelde! Voor de rest was dit kennelijk geen noemenswaardig voorval. En terecht! Het hele gebeuren wijst vooral op een heel goede verstandhouding tussen juf en klas. Goede kans dat die juf een moderne, vlotte vrouw is, die een beetje tegenwicht heeft willen bieden aan puberale preutsheid.”

Op mijn aanmerking dat het duidelijk wel om méér ging, omdat de juf hun tot verzwijgen van het voorval had gemaand, schamperde mijn moeder: “Ach wat! Zijn kinderen thans allen watjes dan? En is hun vertrouwensrelatie met de ouders zo slecht? Maak dat de kat wijs! Nee; ik geef jou op een briefje dat dat kind wat als enige het verhaal thuis vertelde, juist niet uitmunt in lef. Die gluiperd wist ongetwijfeld dat haar moeder het niet zo op heeft met de betreffende juf. Heb je al eens stilgestaan bij de timing? Die is ronduit verdacht! Amai! Zijn we al zo laag afgezakt, dat ouders de juffen waar zij toevallig een hekel aan hebben nog even genadeloos een beschadigende trap na kunnen geven bij het afscheid nemen van de basisschool? Weet je; dat noem ik nu vrijpostig!”

Ik kon mijn moeder niet anders dan gelijk geven. Haar gezicht klaarde ogenblikkelijk zienderogen op.

Al wie slachtoffer is geweest van daadwerkelijk machtsmisbruik binnen het Nederlandse onderwijsstelsel, weet als geen ander dat machtswellustelingen hun machtspositie eerder enorm aandikken, dan dat zij zich nodeloos kwetsbaar opstellen. Ik hoop maar dat het incident zo snel mogelijk weer in het juiste perspectief wordt geplaatst: dat van goed- en kwaadaardige verdachtmakingen. Daar waar de juf zich op betrekkelijk onschuldige wijze ‘verdacht’ heeft gemaakt, had Macademia met die juf kennelijk nog een appeltje te schillen. Of zal ik zeggen: een nootje te kraken? Over machtsmisbruik gesproken ...

Rode krullenbol

geweldig Krullenbol!

Ik ben het eigenlijk wel heel erg met je eens... En leuk verwoord!

Correctie

“Weet wie ook zo placht te schreeuwen?” moet zijn: “Weet je wie ook zo placht te schreeuwen?”

Jeetje Rode Krullenbol. Wat een geweldige moeder heb je. Ook als zij/dit verzonnen is, vind ik haar nog steeds geweldig.
Ik ben helemaal om
Het enige is wel dat ik niet vind dat geheimpjes mogen, volgens mij was er nog wel wat meer gemanipuleer door deze juf en haar gedrag is wel bijzonder apart. Ik weet het niet meer, het is te heet, maar ik heb genoten van je epistel.

Beetje erg hard

Wat een halleluja om zo'n harde tekst naar een meisje van twaalf waar ook nog eens duidelijk is dat er veel en veel meer speelde dan een blauwe plek. Gluiperd? Timing? Hoe durf je zo iets te posten op deze manier! Een school pakt juist zulke dingen nooit zo hard aan en hier dan toch dus er is duidelijk wat aan de hand.

Excuses zijn op zijn plaats hier!

Rick, met je eens (ot)

Maar als je let op de persoon die het geschreven heeft, dat weet je het wel.
Ik krijg ook het gevoel dat ze deze mening zelf is toegedaan maar zich verschuilt achter haar moeder.

@Macademia, neem niet de moeite om kwaad te worden. Je gaf aan dat meerdere situaties zich hebben voorgedaan.
Maar een moderne inslag tegen preutsheid zou die juf hier bij de 8-ste groepers niet eens in haar hoofd moeten halen. Met name de jongens zouden dat niet gepikt hebben. Ik vind wel dat de lln wat mondiger kunnen worden. Maar dat worden ze hopelijk tijdens de klassen-uren in de brugklas.

Gestoord wijf

Nou, mijn moeder (80, recht voor zijn raap, sterk ethisch gevoel en zeer gezond normen- en waardenbesef) zegt: "zo'n manipulerend wijf mag nooit meer voor een klas komen te staan; is ze helemaal van de pot gerukt" en "goed van dat meisje dat ze wel haar mond open deed; anderen kunnen daar een voorbeeld aan nemen". Zij had meteen actie ondernomen richting de Onderwijsinspectie en school en er op gestaan dat die juf ogenblikkelijk ontslagen zou worden. Kom op zeg, wie wil er nu zo iemand als juf voor jouw kind? Ik denk er precies zo over als mijn moeder en hopelijk de meeste andere ouders ook. Ik denk dat de moeder van RK iets buiten de realiteit en werkelijkheid van tegenwoordig staat en hoewel mooi gebracht, absoluut ongelijk heeft.

misplaatste reactie

zo, pardon zeg. Wat een misplaatste reactie Rode Krullebols moeder. Die stamt zeker uit de tijd dat je incest ook maar moest accepteren als iets wat erbij hoorde.

Aanvulling

In groep 8 zouden juist de leerlingen en masse een block tegen haar opzetten. Zo zijn de gemiddelde groep 8 leerlingen.

trauma

Eens met Bieb, en ik denk ook dat die kinderen van stiekem een blauwe plek zien geen trauma oplopen.
Dat trauma gedeelte 'stoorde' viel me op bij TS. Neemt niet weg dat die juf er op aangesproken moet worden (al veel eerder) en naar mijn mening hulp nodig heeft. Maar niet meteen ontslag en doen alsof ze werkelijk kinderen mishandeld. Dat vond ik het nuchtere van die bejaarde moeder.

macademia

Voor de duidelijkheid: ik was er uiteraard niet bij. En natuurlijk kan een groep 8 kind onderdrukt/gemanipuleerd worden. Maar het gaat niet om 1 kind, het gaat om een héle klas. Ik kan me daar zo helemaal níéts bij voorstellen, anno 2015.

wat een moeilijk draadje dit

Merk dat ik hier toch heel gemengde gevoelens bij heb, en dat oa door stukje van rode krullenbol twijfels getriggerd zijn.
Macademia, je hebt gelijk; mooi stukje tekst van rode krullenbol. Bij nader lezen geldt dat ook voor jouw stukjes.
Dat waar je de juf van beschuldigt; manipulatie, dat doe jij ook in je stukjes. (Testing?)
Je verweeft zo veel grote, maar volstrekt subjectieve oordelen in je stukjes (manipulatie, misbruik, onderdrukking, treiteren, intimideren) dat een grote groep lezers (waaronder ik) grote gevoelens kreeg; verontwaardiging, gevoel van onrecht, wens om te lynchen.
Je beschrijft maar een paar naakte feiten; juf laat hondenkrab zien, vraagt kus aan kind, geeft kus aan kind. (En dan nog 'naakte feiten' bezien door oog van kind!)
Ik moest al steeds denken aan een moeder van vriendinnetje van zoon, die steeds lachend achter mijn zoon aanrende voor een kusje. Ik heb dat altijd goed in de gaten gehouden, want zoon houdt al bijna zijn hele leven niet van kussen. (Wel van knuffels gelukkig!) Dat wist deze moeder, die zoon goed kent, ook goed. Het is een lichamelijk persoon die snel aan iemand zit, graag kust en knuffelt. Ik heb zoon goed geobserveerd en kwam steeds weer tot de conclusie 'dat het leek te kunnen'. Misschien wel alleen bij deze moeder. Maar hij leek er echt plezier in te hebben, het was gewoon een spelletje. Die moeder checkte dat trouwens ook weleens bij mij. Bij zoon checken is lastig, geeft weinig aan. Die moeder ging af op haar gevoel, en volgens mij deed ze het goed.
Nu kunnen dit soort dingen precair liggen. Mijn zoon is best extreem in dit soort dingen. Misschien dochter van ts ook. Een leerkracht heeft met ieder kind rekening te houden, een wat zakelijke, afstandelijke benadering is vaak het veiligst. (Maar willen we dat?) Minder voer voor misverstanden, verkeerd interpreteren enz. Maar het kan zijn dat hier sprake is van 'onhandig' of 'verkeerde toon-' gedrag, dat maakt het nog niet meteen misbruikend gedrag. 'Niet vertellen want dan word ik ontslagen' kan een verkeerde grap zijn. Een inschattingsfout van juf, want als juf moet je checken of ook ieder kind de grap snapt.
Dat jouw kind er van overstuur is is gewoon niet de bedoeling, en daar moet dan zeker iets mee. Dat rechtvaardigt geen hele hetze naar de juf. Dat doet overigens niet je dochter maar jij)
Die hetze is ook best ernstig. Want geloof maar dat veel lezers de situatie herkennen, zo vaak komt deze nl niet voor. Deze kwestie wordt hier dus open en bloot besproken, zeker niet anoniem.
Als je zo veel info geeft, kun je het dan ook niet maken om opmerkingen te plaatsen als:' jamaar, er is nog meer maar dat ga ik allemaal niet vertellen'.
Vul niet in voor andere kinderen. Houd het bij je dochter. Dat dit inmiddels een 'groepsdrama' is wil ik graag geloven, de vraag is welke factoren hier een rol in spelen. Puur gedrag van juf, of..?

macademia

Niks van aantrekken. Blaming the victim is een heel normaal psychologisch fenomeen, dat ik hier op het forum ook al vele malen heb gezien (en ondervonden). Het is een beschermingsmechanisme: als ik de schuld nou maar bij het slachtoffer weet te leggen, dan kan mij nooit iets overkomen. Het is echt heel verleidelijk om zo te denken.

Natuurlijk manipuleert macademia niet. Ze vertelt haar verhaal op een forum en vraagt om advies, wat valt daar aan te manipuleren? Wij hebben geen macht over school of juf. Verder heeft ze de juiste procedures in gang gezet. Die procedures zijn daarvoor bedoeld, die zijn niet voor de lol ingesteld. De beoordeling of het om een "inschattingsfout" gaat of niet is niet aan ons, en ook niet aan onze oude moeders. De mijne leeft helaas niet meer, dus ik kan het haar niet vragen, maar ik weet wel dat bij haar de bescherming van kinderen boven alles ging. En zo horen scholen en juffen er ook naar te kijken, vind ik.

macht over school en juf

Evanlyn, ik schrijf toch juist dat ik denk dat we dat wel hebben. Wij zijn onderdeel geworden. Dit is een zeer goed gelezen forum en dit verhaal is bekend, dat kan niet anders.
School heeft veel meer belangen dan waarheidsvinding. School heeft ook rekening te houden met reputatie en gevoel onder ouders.

Iemand die een kind dat ergens mee zit en haar moeder om hulp vraagt een "gluiperd" noemt, die is wel heel ver heen zeg. En dat zogenaamd uit naam van haar moeder.

nou Cat

Volgens mij lijd jij aan enige zelfoverschatting. Scholen zijn er meesters in om dingen die niet door de beugel kunnen onder de tafel te werken. Die gaan zich echt niks aantrekken van de meningen op een forum.

macademia

Als ik je verhaal goed begrijp (zal proberen goed te lezen) dan is je dochter de enige die met dit verhaal naar buiten is gekomen. De andere kinderen 'durfden niet', 'waren doodsbang'. Dat kan jouw inschatting zijn, of je hebt het gehoord van de andere ouders.
Dat betekent dat je dochter niet alleen in een klas zit met zeer subassertieve kinderen, maar ook met subassertieve ouders. Want als ik het goed begrijp ben je met 1 ouder naar school gegaan. (nav pestgedrag onder kinderen!!)
En ik probeer nog een samenvatting te maken van je verhaalcorrect me if.) juf treitert, intimideert, manipuleert, maakt doodsbang, maar jij denkt erover dit pas de laatste dag aan te gaan geven op school. Betekent dat dat het wel meeviel, of was je zelf ook doodsbang geworden voor juf?
Nav pestgedrag van kinderen naar je dochter toe besloot je toch al te gaan. Ouders zien, na het luiden van jouw noodklok, achteraf (!) bezien toch ook wel rare dingen.
Wat ik me steeds blijf afvragen, heb je het hier al eens met betreffende juf over gehad?
Kijk, als het ons allemaal niet aangaat, dan moeten we ons onthouden van ieder oordeel hier.

Evanlyn

Nee, scholen misschien niet. Buitenstaanders wel. En met die heersende mening heeft school uiteraard weer wel rekening te houden. Geen enkele school kan het zich permiteren om een naam te hebben op gebied van misbruik.
Ik schat mjn eigen invloed helemaal niet hoog in. Wel de macht van praatjes.

macht van praatjes (ot)

ja, die is groot. De weg omhoog gaat langzaam, de weg omlaag des te sneller....

De vorige school van mijn kinderen stond slecht bekend. Dat wisten wij niet toen we onze oudste daar inschreven, wij hadden er een goed gevoel bij en op dat moment groeide de school juist en was de sfeer positief. Vlot daarna ging het achteruit: daar waren wat oorzaken aan te wijzen (o.a. een gezin dat de school terroriseerde), maar het ene na het andere gezin verliet de school en er kwamen niet veel nieuwe kinderen bij. In de tijd dat wij daar op school zaten is het aantal leerlingen met meer dan een klas gedaald, ik schat zo in van 160-170 leerlingen naar 120 en dit jaar vertrekken er ook weer een aantal gezinnen. Daar zat best een 'als zij weggaan, gaan wij ook' effect bij.