Kinderen Islamitisch opvoeden wegens Moslim man
Hoi allemaal,
ik wil mijn verhaal hier graag doen en naar ervaringen vragen, gezien ik maar weinig ervaringen op internet vind.
Negen maanden geleden heb ik (28jr) een Moslim man (33jr) leren kennen. Al snel is dit meer geworden tussen ons en we zijn ontzettend verliefd op elkaar en hebben het ontzettend leuk samen. Ik heb na mijzelf in te lezen in Islam de Sjahada uitgesproken waarbij ik ook Moslim ben geworden. Ik vind het een mooi geloof en kan me in heel veel dingen vinden. Dat een God echt bestaat kan ik vanuit objectief oogpunt niet zeggen. Ik ben iemand die vanuit feiten kijkt en het kan nou eenmaal niet bewezen worden. Mocht God wel bestaan, dan wil ik dat echter niet mislopen.
Onze gesprekken lopen stuk op het opvoeden van toekomstige kinderen. Hij gelooft 100% en is 100% praktiserend en wil dit dus volledig zo meegeven aan zijn kinderen. Ik snap zijn mening hierin. Hij gelooft namelijk met Islam in de hemel en wil geen enkel risico lopen zijn kinderen daar niet te hebben. Ik vind het zelf echter geen fijn idee dat kinderen zo’n 6 tot 8 uur naar de moskee moeten per week om te leren over Islam. Ik zou mijn kinderen natuurlijk het geloof willen meegeven, maar ook openheid en de mogelijkheid om dit zelf te onderzoeken wanneer zei oud genoeg zijn. Halal eten en dergelijke is geen probleem voor mij, maar zoveel leren over Islam op jonge leeftijd komt mijn inziens niet ten goede van openheid en vrijheid.
We wijken hierin van elkaar af en hebben elkaar daarom besloten niet meer te zien. Dit valt ons echter ontzettend zwaar en ons hart is gebroken.
Ik ben erg benieuwd naar ervaringen met het gelovig opvoeden van kinderen wegens getrouwd zijn met een gelovige partner.
Wie heeft wijze raad?
A12345 schreef op 12-02-2022 om 16:20:
"Over de shahada: je spreekt dan letterlijk uit dat er maar één God is, namelijk Allah en dat Mohammed zijn profeet is.
Ik ben bang dat je jezelf voor de gek houdt dat je beide kan doen: shahada uitspreken en twijfelen/zoekend zijn."
Het lijkt me eigenlijk vrij duidelijk dat ze voor hem moslima is geworden. Niet omdat ze daar zelf nu echt in gelooft of achter staat.
Zo beschrijft ze het niet. En ik ga uit van de woorden die ik hier van haar lees.
Courage schreef op 12-02-2022 om 12:18:
[..]
Over de shahada: je spreekt dan letterlijk uit dat er maar één God is, namelijk Allah en dat Mohammed zijn profeet is.
Ik ben bang dat je jezelf voor de gek houdt dat je beide kan doen: shahada uitspreken en twijfelen/zoekend zijn. Wees lief voor jezelf en keer op je schreden terug. Dit is het niet voor jou, deze relatie is veel te ingewikkeld voor je. Koester de liefde voor deze man in je hart en laat hem vervolgens los.
Dit laat in ieder geval heel goed zien hoe totaal anders je er (waarschijnlijk) in zit dan je vriend. In onze liberaal-democratische samenleving heeft religie een 'metaforische' betekenis heeft gekregen. Wetenschap bepaalt of iets echt waar is of niet. In veel christelijke geloofsgemeenschappen kun je religieus en spiritueel zijn en je bij het geloof aansluiten en tegelijkertijd weten dat God in de wetenschappelijke zin niet echt bestaat. Zoeken en twijfelen is in veel geledingen van het christelijke geloof normaal en aanvaardbaar. Maar het is de vraag of dat in de islamitische cultuur in het algemeen en in de omgeving waar je vriend zijn kinderen wil laten onderwijzen ook zo gebruikelijk is. En als het dat niet is, wordt dat vroeg of laat een probleem. Ik ben het met Courage eens dat het te ingewikkeld is en dat je hem beter in liefde los kunt laten.
Twijfel en zoekend zijn is heel gezond vind ik. Het kan zijn dat iemand besluit dat deel achter zich te laten of juist dat het zijn/haar geloof verdiept heeft.
Onze dochter stelt ook wel vragen maar we geven haar echt wel de ruimte daarvoor.
Je schrijft dat islam een leefstijl is. Dat klopt denk ik wel omdat het heel erg verweven is met het dagelijks leven. Maar kinderen leren vooral uit voorleven. Wat is er mis met bijvoorbeeld een ochtend in het weekend koranles, of één middag per week ipv vier? Dan is het alsnog deel van je leefstijl maar niet zo allesomvattend dat het andere vormen van ontwikkeling en ontplooiing in de weg staat.
Als vrouw die nu in scheiding ligt met een moslimmannen, en die zelf vooral geraakt wordt door het spirituele deel terwijl ex behoorlijk strikt praktiserend is, zeg ik: niet aan beginnen. Twee verschillende geloven of interpretaties kan alleen als je elkaar echt en oprecht de ruimte kunt geven en samen beslissingen kunt nemen. Als jullie kinderen krijgen, wordt dat echt heel ingewikkeld.
Overigens vind ik dagelijks 1,5 uur koranles na school echt bizar veel en een enorme belasting voor een kind. Ik ken heel veel moslims, maar ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat niet een van hem voor zo'n vorm van koranles zou kiezen. Hooguit voor Arabische les op zaterdag als de kinderen eenmaal gewend zijn aan de basisschool. Tot die tijd zijn ze vooral leuk en ongedwongen bezig met het geloof.
MevrouwKrul schreef op 13-02-2022 om 00:01:
Als vrouw die nu in scheiding ligt met een moslimmannen, en die zelf vooral geraakt wordt door het spirituele deel terwijl ex behoorlijk strikt praktiserend is, zeg ik: niet aan beginnen. Twee verschillende geloven of interpretaties kan alleen als je elkaar echt en oprecht de ruimte kunt geven en samen beslissingen kunt nemen. Als jullie kinderen krijgen, wordt dat echt heel ingewikkeld.
Overigens vind ik dagelijks 1,5 uur koranles na school echt bizar veel en een enorme belasting voor een kind. Ik ken heel veel moslims, maar ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat niet een van hem voor zo'n vorm van koranles zou kiezen. Hooguit voor Arabische les op zaterdag als de kinderen eenmaal gewend zijn aan de basisschool. Tot die tijd zijn ze vooral leuk en ongedwongen bezig met het geloof.
Sowieso eens met de 1e alinea, maar dat was al duidelijk.
En ook hier ken ik het fenomeen 'elke dag 1,5 uur les' niet. Hooguit op zaterdag of zondag Koranles/Arabisch.
Dus óf hij steekt het 'hoog' in om maar zoveel mogelijk uren eruit te kunnen slepen, of hij is wel degelijk heel strikt. Maar in beide gevallen géén aanbeveling.
ik heb wat informatie weggelaten in mijn originele post. Hij woont in Engeland (waar ik vaak ben ivm met mijn werk) dus wellicht is e.e.a daar anders ingestoken. Ik heb het met hem gehad over een dagdeel in het weekend. Hij staat daar op zich open voor maar zegt wel dat de instituten waar hij bij aangesloten is enkel doordeweeks les geven. Ik zie op websites van moskeeën dat dat dagdeel in het weekend ook 4 tot 6 uur is, dus het aantal uur maakt wat dat betreft niet uit.
Ik begrijp wel dat je je kinderen niet naar elk instituut stuurt, gezien elke moskee net wat andere regels heeft en anders denkt, als in verschillende stromingen. Ik weet niet hoe dat persé in Nederland genoemd wordt, in Engeland noemen ze dat een ‘sect’.
Ah, dus het onderhandelen is begonnen...
Nu ben ik volgens mij de enige (naast mevr.Krul) die hier schrijft, die getrouwd is met een moslimman. Dus volgens mij zijn mijn posts wel vrij relevant. Wat vind je van mijn adviezen?
En als dat alleen doordeweeks is, is het dan niet mogelijk om 1 of hooguit 2 dagen per week aan te sluiten. Net als dat niet alle kinderen even veel dagen naar opvang/bso gaan?
Een hele weekenddag vind ik alsnog vrij veel maar dan is het wel minder drukkend op het sociale leven van kinderen omdat er dan nog tijd is om met vriendjes te spelen en vrije tijd te hebben. Ik weet ook niet zo goed hoe een gemiddelde week van een Engels kind verschilt van die van een Nederlands kind.
Voor mijn gevoel zijn dit soort instituten er vooral op gericht om 'de zuil gesloten te houden'. Als kinderen buiten school enkel in aanraking komen met andere moslims van dezelfde stroming is er minder invloed van buitenaf en één duidelijke boodschap waardoor je minder snel gaat twijfelen.
Daarnaast moet jij dus ook gaan emigreren naar een ander land, daar werk zoeken, daar een netwerk opbouwen. Als je nu al twijfelt, zou ik er niet eens aan beginnen.
Zane schreef op 13-02-2022 om 17:28:
Hij staat daar op zich open voor maar zegt wel dat de instituten waar hij bij aangesloten is enkel doordeweeks les geven.
Maar staat hij ook open voor hoe JIJ je kinderen zou willen opvoeden? Is jouw visie niets waard dan?
Ik vind het nogal wat. Om te potentiële toekomstige kinderen met zijn enorme belasting -en afzondering van "reguliere" kinderen- op te zadelen ten gunste voor iets wat je zelf verkrijgbaar over twijfelt en allen maar voor kiest "voor het geval dat". (Er zijn overigens veel meer religies waar je je dan ook bij aan zou moeten sluiten)
Ik zou dat m'n kinderen niet aan willen doen, grote rode vlag voor mij.
Wat nu als jijzelf (streng) gelovig was!
Alleen dus een ander geloof, dan dat hij aanhangt.
Wat zou er dan gebeuren.
Zou hij zijn geloof aan de kant hebben gezet en net als jij nu, zich hebben 'bekeerd'.
Of houdt (geloofd) hij meer in zijn geloof dan jullie liefde?
Waarom moet jij je aan hem aanpassen?
Waarom past hij zich niet aan jou aan?
Waarom komt hij niet naar Nederland en voeden jullie je kinderen typisch Nederlands op?
Dat zou een grote stap voor hem zijn. Maar dan moeten jullie je wel realiseren dat de stap de andere kant op voor jou exact even groot is!
Ik chargeer, om het heel duidelijk te maken. Het is niet eerlijk, noch gelijkwaardig, en dus gedoemd te mislukken, als jij het meeste of zelfs al het aanpaswerk moet doen. Dat gaat zich wreken.
Ik denk dat het heel verstandig is dat jullie er een punt achter hebben gezet. Dit kan nooit werken.
je kent hem net 9 maanden en dan nu al discussies over de opvoeding van evt kinderen… lopen jullie niet wat op de zaken vooruit?
ik zou me nog maar eens goed bedenken voor je je in een huwelijk stort. Hoe vaak hoor je niet dat zo’n moslim als een blad aan een boom omslaat als je eenmaal getrouwd bent. Voor je het weet sta je met een hoofddoek op alleen nog maar het huishouden te doen en als het tot een scheiding komt ontvoert ie je kinderen naar het buitenland…
Of heb ik teveel films gezien …?
MamaE schreef op 13-02-2022 om 18:03:
En als dat alleen doordeweeks is, is het dan niet mogelijk om 1 of hooguit 2 dagen per week aan te sluiten. Net als dat niet alle kinderen even veel dagen naar opvang/bso gaan?
Een hele weekenddag vind ik alsnog vrij veel maar dan is het wel minder drukkend op het sociale leven van kinderen omdat er dan nog tijd is om met vriendjes te spelen en vrije tijd te hebben. Ik weet ook niet zo goed hoe een gemiddelde week van een Engels kind verschilt van die van een Nederlands kind.
Voor mijn gevoel zijn dit soort instituten er vooral op gericht om 'de zuil gesloten te houden'. Als kinderen buiten school enkel in aanraking komen met andere moslims van dezelfde stroming is er minder invloed van buitenaf en één duidelijke boodschap waardoor je minder snel gaat twijfelen.
Daarnaast moet jij dus ook gaan emigreren naar een ander land, daar werk zoeken, daar een netwerk opbouwen. Als je nu al twijfelt, zou ik er niet eens aan beginnen.
gezien het een vast lesprogramma is, is dat denk ik niet mogelijk. Voor zover ik weet is dat ook niet mogelijk in regulier basisonderwijs bijvoorbeeld?
Mijn huidige werk kan ik overigens behouden, dus daar zie ik allemaal niet zo’n probleem in.
Courage schreef op 13-02-2022 om 17:53:
Ah, dus het onderhandelen is begonnen...
Nu ben ik volgens mij de enige (naast mevr.Krul) die hier schrijft, die getrouwd is met een moslimman. Dus volgens mij zijn mijn posts wel vrij relevant. Wat vind je van mijn adviezen?
Ik waardeer jullie adviezen enorm! Ik heb op zichzelfstaand geen probleem met kinderen Islamitisch/gelovig opvoeden. Ik heb er de afgelopen dagen nog veem met hem over gepraat. We zijn in onze gesprekken erg gefocust geweest op Islam waardoor andere zaken weinig aan bod zijn gekomen. Wat ik belangrijk vind is dat er ruimte is voor twijfel en dat kinderen niet geforceerd worden. Zo ziet hij dat ook, maar goed je weet nooit uit dat later als het echt zover is uitpakt. Daarnaast is ‘gewone’ school in zijn ogen net zo belangrijk en is er een grote focus op samen zijn met vriendjes, familie en bv sport. Ook staat hij open voor hetgeen ik mijn kinderen mee wil geven, maar op gebied van Islam kan hij weinig compromissen sluiten wat ik vanuit zijn perspectief goed begrijp. Vraag is of ik daarmee om kan gaan en of dat gaat botsen..