Slaande ruzie met familie

Ik wilde al gaan vragen of je man soms een alcoholprobleem heeft, maar die vraag is inmiddels beantwoord. Ja dus. Extra reden om te scheiden aangezien hij daar zo te horen niets aan wil doen.
Speelt alcohol in jouw familie ook een rol?

Ik mag het niet zeggen waarschijnlijk,  maar ee wordt nh wel heel erg met de vinger naar man gewezen.alsof het een of andere tiran is. 
Blijkbaar functioneerd hij is de meeste gevallen gewoon als liefhebbende vader en behulpzame man. Denk eerlijk gezegd dat er meer speelt dan alleen een losgeslagen man. Maar die kant van het verhaal zullen we niet gaan horen denk ik. 

De keer dat hij boos weg reed en jij met je zus mee reed, was tijdens vakantie met familie. Zit daar de knelpunt niet? Te veel met jouw familie optrekken? Met mensen die hem toch niet moeten?
Zoektocht naar systeem wat bij jullie werkt vanwege toxische familierelatie. Mogelijk ook geval cultuur waardoor jouw familie beroep doen op jouw loyaliteit?

ik.lees nu niks meer over her ordinaire gedrag van je ouders???
Er komt nu steeds meer over de man naar boven, maar je eigen familie klonk in eerste instantie net zo volks en simpel. Ook geen goed voorbeeld voor je kind.

" me man wil geen hulp zoeken en vind nog steeds dat hij maar een beetje schuld is"

Hou er rekening mee dat als jij stappen zet om te gaan scheiden, hij ineens alsnog wel in relatietherapie wil. Dat gebeurt nog wel eens. Bedenk dan of je dat inderdaad wil proberen, of dat het van jou niet meer hoeft. 

En je kan het dan natuurlijk best proberen, wie weet helpt het. Vaak is het geen succes, want zodra de druk eraf is vervalt de ander in zijn oude gedrag, maar er zullen ook heus wel gevallen zijn waarin het wel werkt, dus je kan het altijd proberen als je dat zelf wilt. 

Je man heeft op dit moment geen motivatie om zijn gedrag te veranderen: hij gaat zijn goddelijke gang, ontploft wanneer dingen hem niet zinnen en als je er wat van zegt heb jij het gedaan. Als er niet druk van buitenaf komt die hem dwingt om zijn gedrag bij te stellen, verandert hij niet. Dus je moet niet bij hem blijven zonder iets te veranderen en dan hopen dat het vanzelf wel beter wordt, want dat gaat niet gebeuren. 

Met je ouders trouwens precies hetzelfde verhaal: als jij geen grenzen trekt, gaan de explosies gewoon door. 

Overigens: je kan twisten over de vraag of je man een alcoholprobleem heeft. Kennelijk drinkt hij niet per se veel of vaak, maar heeft hij een kwade dronk, zoals dat dan heet. Hij is een volwassen vent, hij zou moeten snappen dat als hij rare dingen doet als hij gedronken heeft, hij niet (of heel veel minder) zou moeten drinken. Maar dat doet hij niet. Hij is dan misschien niet verslaafd, maar ik zou toch geneigd zijn dit wel een alcoholprobleem te noemen. 

Ik zie vooral het volkomen gebrek aan zelfinzicht en de schuld bij anderen neerleggen als probleem. Die klap naar de vader van TS was niet in een opwelling. Het was een 'pro-actieve zelfverdediging', een ik mep maar vast voordat hij mij mept. Wegrijden van vakantie uit woede kan, maar tussen vertrek en thuis zijn zitten nog heel veel momenten waarop hij had kunnen bedenken dat zijn vrouw en kind daar nog stonden. En hij is blijkbaar niet omgekeerd. En vervolgens is het ook nog de eigen schuld van TS.

Echt, iedereen gedraagt zich wel eens onmogelijk of onhebbelijk. Maar de sleutel zit in erkennen dat je fout zat, berouw tonen, excuses aanbieden en je leven beteren.
Overigens vind ik het taalgebruik en de houding van de ouders van TS ook niet gezond klinken.

Het voordeel van relatietherapie kan zijn dat je dan misschien op een wat volwassener manier uit elkaar gaat en je jezelf misschien ontwikkelt. 

Want sorry TO, maar alles wat je schrijft maakt dat je de indruk wekt niet zo zelfstandig te zijn, of in elk geval naïef. Dat je van je ouders geleerd hebt dat je fouten maar snel moet vergeven, en je niet echt hebt geleerd om voor je eigen gezondheid/belang/veiligheid op te komen. 
Dat heeft pa je niet geleerd (want zo driftig als je vader deed, dat was wellicht niet de eerste keer) en ma ook niet (want zij stookte de ruzie alleen maar op met haar ‘hij maakt hem dood’).

Je man heeft daar van geprofiteerd. Die is niet aangesproken op gedrag, voelt zich daardoor onaantastbaar. Tot hij net iets te ver ging en jij daar wel wat van móest vinden. Misschien niet omdat je dat zelf wilde, maar omdat de hele familie van je eist dat je dat doet. Vandaar dat Temet best gelijk kan hebben, dat hij nu wel wil bewegen. 
Maar los van relatietherapie, denk ik dat je ook met jezelf aan de slag kunt. Hoe komt het dat jij zo snel dingen vergeeft die behoorlijk onvergeeflijk zijn. Wat maakt dat je zo je oren laat hangen naar je ouders en je man, en wie ben je zélf. Wat wil jíj in je leven. Zonder dat je dat antwoord baseert op wat pa, ma, zus, broer, zwager, man, schoonma, schoonpa enz willen. 

Valeria schreef op 26-09-2022 om 02:15:

ik.lees nu niks meer over her ordinaire gedrag van je ouders???
Er komt nu steeds meer over de man naar boven, maar je eigen familie klonk in eerste instantie net zo volks en simpel. Ook geen goed voorbeeld voor je kind.

Ook "volkse en simpele" mensen kunnen uitstekend voor hun kinderen zorgen. Dit vind ik een nogal respectloze opmerking richting een complete bevolkingsgroep.

rutiel schreef op 26-09-2022 om 12:37:

[..]

Ook "volkse en simpele" mensen kunnen uitstekend voor hun kinderen zorgen. Dit vind ik een nogal respectloze opmerking richting een complete bevolkingsgroep.

Dat klopt, al vind ik de houding van zowel de vader (als moeder iets zegt wat me niet zint dan vertrek ik zonder vrouw en kind en is het haar eigen schuld, iemand bewusteloos meppen als je boos op hem bent) als de ouders (hij slaat je dood, je bent niks waard, etc.) nu niet bepaald een toonbeeld van beschaving en allerminst een voorbeeld voor het kind. Ik zou dat echter niet als volks of simpel bestempelen, maar eerder als onbeschoft en agressief.