Slaande ruzie met familie
hallo allemaal
Ik zit met een vreselijk groot probleem en verdriet en voelt tevens als verlies.
Wij zijn een familie met een hechte band.
Wij zijn altijd veel op vakantie geweest met elkaar en hebben altijd veel tijd met elkaar doorgebracht.
Sinds we een kleine hebben van 3 veranderde de band ook waardoor me ouders vaak met veel dingen bemoeide.
Voor hun was dat uit voorzorg maar vaak voor mij was het heel lastig om hun te begrijpen omdat ze een andere jeugd en tijd hebben beleefd.
We zijn vorige week op vakantie geweest en daar kregen mijn man en vader een discussie.
Het liep zo hoog op dat ze elkaar vernederde en me moeder erbij kwam zitten en riep als hij jou pakt maakt hij jou dood.mijn vader zei iets wat me man boos maakte omdat me moeder laatste tijd heel veel heeft geklaagd over mijn vader. En juist waar het om ging doet hij zelf.dus moeder klaagt bij kinderen en bij de ruzie komt ze juist voor me vader op.
Dat voelde voor me man als een dreigement.
Vervolgens staan ze beide op en gingen mijn moeder,zusje en ik hun 2 uitelkaar duwen.
Mijn man voelde zich bedreigt en dacht dat mijn vader ging slaan.
Mijn vader is zwaarlijvig en man 90 kilo.
Dus hij was bang dat hij geklapt gingen worden.
Uit reactie heeft hij dus me vader geslagen op zijn oor maar perongeluk zo hard dat hij op de grond is gevallen en even buiten westen is geweest. Wat ik heel erg vind ! Ik ben me kapot geschrokken !
Ik stond erbij en ik heb geschreeuwd waar dit op slaat en hoe dit kan.
Zo ongelooflijk!!
Later is me vader na ziekenhuis gegaan voor hechtingen.Een hele gedoe terwijl de vakantie net is begonnen.
Op het moment zijn me ouders nog op vakantie en zegt me vader dat hij er echt helemaal klaar mee is en nooit meer contact met hem wil.
Mijn man is ook nog boos maar zegt dat hij schuldig is en het in de toekomst goed zou willen maken maar mits er van beide kant word bekend.
Mijn ouders zeggen dat ze dit niet normaal vinden en verwachtten dat ik bij mijn man wegga.
Tuurlijk vind ik heel heel heel erg maar ik was voor deze vechtpartij wel heel gelukkig met hem.
Ik sta nu tussen een 2 strijd.
Ouders verwachtten dat ik bij hem weg ga uit respect omdat ik van ze de hou.
Maar niemand kan mij vertellen wat ik moet doen maar makkelijk is het niet als je een kleine hebt en koophuis.
En dat terwijl van de voren wel alles leuk was.
Heeft iemand dit ook eens meegemaakt ? Of hoe ga ik hiermee om ? Of wat moet ik doen ? Ik ben even helemaal in de war
Liefs
Lisette_R schreef op 03-11-2022 om 18:40:
[..]
Je weet dat je iemand vergeeft voor jezelf? Om er zelf van bevrijd te worden.
Dus wist je dat je daar in principe de ander en zijn/haar excuses niet voor nodig hebt?
Voor mij werkt dat toch anders. Als iemand bepaald voor mij ongewenst/pijnlijk/schadelijk gedrag normaal vindt (om welke reden dan ook) en er geen spijt van heeft, dan is de kans groter dat diegene het opnieuw doet.
Moet er wel bij zeggen dat vergeven verre van mijn beste eigenschap is.
Ja ik voel me niet bepaald bevrijd bij situaties waar ik mensen dus zou vergeven, die ik nu bedenk. Ik voel me bevrijd door het contact te stoppen. Excuses heb ik niet meer nodig. Die waren wel wenselijk geweest. Maar ik denk dat ik dan nog niet kon vergeven. Dus het staat los van elkaar.
En al zou ik het vergeven. Bij hetzelfde gedrag kun je gewoon niet doordringen van wat jij wenst. Dus M a w nee bevrijden doe je door te laten weten wat je niet accepteert. Zonder iemand te slaan of te beledigen.
Dus dan kan alleen als het contact weet van beide kanten komt en er weer vertrouwen komt.
MamaE schreef op 03-11-2022 om 18:52:
[..]
Voor mij werkt dat toch anders. Als iemand bepaald voor mij ongewenst/pijnlijk/schadelijk gedrag normaal vindt (om welke reden dan ook) en er geen spijt van heeft, dan is de kans groter dat diegene het opnieuw doet.
Moet er wel bij zeggen dat vergeven verre van mijn beste eigenschap is.
Realiseer je je dat het feit dat iemand geen sorry zegt, niet betekent dat diegene geen spijt heeft?
Over vergeven en dat het vooral heel fijn voor jezelf is:
https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/stappenplan-zo-kun-je-iemand-vergeven/
Echt, jouw leven wordt fijner als je anderen kunt vergeven, ook als ze geen sorry zeggen voor wat ze gedaan hebben. Ik spreek uit ervaring.
Waarbij ik natuurlijk niet zeg dat vergeven voor iedereen in alle situaties makkelijk is.
Ik heb het dus erover gehad met me man om zijn excuses aan te bieden maar hij ziet er toch niks in.En vind het wel prima zo.Ook wilt hij dat me ouders hier niet binnen komen.Dikke ruzie dus , heb gezegd dat het ook mijn huis is.Dan gaat hij maar even weg.Maar dat wilt hij dus niet.Weer een dillema dus pfff .Ben het er niet mee eens
Ariz schreef op 04-11-2022 om 22:22:
Ik heb het dus erover gehad met me man om zijn excuses aan te bieden maar hij ziet er toch niks in.En vind het wel prima zo.Ook wilt hij dat me ouders hier niet binnen komen.Dikke ruzie dus , heb gezegd dat het ook mijn huis is.Dan gaat hij maar even weg.Maar dat wilt hij dus niet.Weer een dillema dus pfff .Ben het er niet mee eens
Je vader wil al niet eens. Je moeder zouik maar een tijdje alleen bij haar bezoeken. Waarom wil je ze per se bij jou dan, als dat problemen geeft?
Ariz schreef op 04-11-2022 om 22:22:
Ik heb het dus erover gehad met me man om zijn excuses aan te bieden maar hij ziet er toch niks in.En vind het wel prima zo.Ook wilt hij dat me ouders hier niet binnen komen.Dikke ruzie dus , heb gezegd dat het ook mijn huis is.Dan gaat hij maar even weg.Maar dat wilt hij dus niet.Weer een dillema dus pfff .Ben het er niet mee eens
Interessant, hij wil jouw ouders (als hij er niet is) niet in jullie huis, jij wel.
En nu?
Is zijn stem meer waard dan jouw stem?
Dat hij je vader even niet wil zien is nog wel te begrijpen, maar dit? Heeft hij al toegelicht wat de reden is dat hij dat niet wil? En jij aan hem waarom je het wel wil?
Ik zeg niet dat je er nu op dit moment een heel gedoe van moet maken, maar de grote vraag is wel wat er in jullie relatie gebeurt (wat wordt er beslist en door wie) als jij het ene wil en hij het andere. Gaat dat in zijn algemeenheid gelijk op (de ene keer krijg jij je zin, de andere keer hij?), of is dat anders? In dat laatste geval is de vraag waarom dat is? En dat is dan ook wel zorgwekkend.
Valeria schreef op 05-11-2022 om 05:53:
[..]
Je vader wil al niet eens. Je moeder zouik maar een tijdje alleen bij haar bezoeken. Waarom wil je ze per se bij jou dan, als dat problemen geeft?
Omdat ik vind dat ze kinderachtig doen.Vooral omdat me man zo fel reageert kan ik niet tegen.Bedoel is ook mijn woning hij kan best wel even weggaan.Op deze manier voel ik mij gevangen
Overigens is wel de vraag of je je man weg moet sturen om je ouders in jouw huis uit te nodigen. Dat voelt mogelijk niet goed voor hem. Dan wordt hij zijn eigen huis uitgejaagd. Maar als hij bijv. een dag werkt en jij niet, of hij gaat een paar uur op pad, zou het een prima oplossing kunnen zijn.
Lisette_R schreef op 05-11-2022 om 08:14:
Overigens is wel de vraag of je je man weg moet sturen om je ouders in jouw huis uit te nodigen. Dat voelt mogelijk niet goed voor hem. Dan wordt hij zijn eigen huis uitgejaagd. Maar als hij bijv. een dag werkt en jij niet, of hij gaat een paar uur op pad, zou het een prima oplossing kunnen zijn.
Ja klopt maar ook dat wilt hij niet want het is ineens zijn huis , terwijl we het samen hebben gekocht 🤷🏼♀️
Ariz schreef op 05-11-2022 om 08:10:
[..]
Omdat ik vind dat ze kinderachtig doen.Vooral omdat me man zo fel reageert kan ik niet tegen.Bedoel is ook mijn woning hij kan best wel even weggaan.Op deze manier voel ik mij gevangen
Ga gewoon naar je ouders ipv andersom.
Blijf niet zo drammen op die excuses naar elkaar, daar is het nu te vers voor. Trouwens, wat hebben excuses voor waarde als je elkaar daarna toch niet kan pruimen.
Blijf liever neutraal in dit alles ipv de boel willen bemiddelen naar jouw ideeën. Je kan de komende maanden met je ouders ook ergens anders koffie gaan drinken; het hoeft niet per se bij jullie thuis.
Sta boven de boosheid van je man als die van je vader.
Tuurlijk weet je man dat het ook jouw huis is; maar je stookt zelf dat vuur op door die ruzie op te rakelen. Wanneer stop jij daar eens mee?
Excuses moeten niet te lang duren. En uiteindelijk gaat het om een goed gesprek. Als je verder wilt met elkaar.
Daar lijkt hier momenteel geen sprake van. van beide kanten niet.
Ik zou toch echt ook minstens teleurgesteld zijn als man zou zeggen dat het zijn huis is. Het is jullie huis. Zou dus echt aanleiding kunnen zijn dat ik zou vertrekken en scheiden. Gewoon je eigen woning en daar kun je bepalen hoe jij het wil.
Ik heb het gevoel, dan kan niet kloppen, dat je je teveel aanpast en niet jezelf kunt zijn met deze man. Het is dan wel de vader van je kind maar de hele relatie voelt als dat hij zich onttrekt van gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Zou me echt serieus afvragen wat je nog voor hem voelt en of samen blijven jou gelukkig maakt.
Voor je ouders geldt hetzelfde. Of je daar contact mee wil zolang de koppigheid boventoon voert. Het doet iets met jou. Daar houdt niemand rekening mee.
Een en al herkenning in dat je ouders niet wilt afwijzen en zij vragen rekening te houden met hun. Zowel dus je vader. Maar ook je partner. Die vraagt ook voor hem te kiezen. Niet letterlijk maar wel door af te dwingen wie er niet welkom is.
Dus hoe lang wil je nog tussen die vuren zitten. Jij bent ook iemand.
kleinejongen schreef op 05-11-2022 om 11:13:
Excuses moeten niet te lang duren. En uiteindelijk gaat het om een goed gesprek. Als je verder wilt met elkaar.
Daar lijkt hier momenteel geen sprake van. van beide kanten niet.
Ik zou toch echt ook minstens teleurgesteld zijn als man zou zeggen dat het zijn huis is. Het is jullie huis. Zou dus echt aanleiding kunnen zijn dat ik zou vertrekken en scheiden. Gewoon je eigen woning en daar kun je bepalen hoe jij het wil.
Ik heb het gevoel, dan kan niet kloppen, dat je je teveel aanpast en niet jezelf kunt zijn met deze man. Het is dan wel de vader van je kind maar de hele relatie voelt als dat hij zich onttrekt van gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Zou me echt serieus afvragen wat je nog voor hem voelt en of samen blijven jou gelukkig maakt.
Voor je ouders geldt hetzelfde. Of je daar contact mee wil zolang de koppigheid boventoon voert. Het doet iets met jou. Daar houdt niemand rekening mee.
Een en al herkenning in dat je ouders niet wilt afwijzen en zij vragen rekening te houden met hun. Zowel dus je vader. Maar ook je partner. Die vraagt ook voor hem te kiezen. Niet letterlijk maar wel door af te dwingen wie er niet welkom is.
Dus hoe lang wil je nog tussen die vuren zitten. Jij bent ook iemand.
Ja precies hoe je het zegt.Ben iedereen maar tevreden aan het houden.En als me man echt met mij verder wilde had ik wel verwacht dat hij enig berouw toonde door ook zijn excuses aan te bieden bij me ouders.Maae ook dat wilt hij nu nog niet.En daarbij wilt hij alleen excuses aanbieden als me vader ook zijn excuses gaat aanbieden.Maar iemand die is geslagen worden gaat toch niet sorry tegen de vrijhandel zeggen ?!Kan hier niet met me gezonde verstand bij hoe iemand zo kan denken.Je gaat toch niet je schoonvader slaan en dan afdwingen dat het zijn eigen schuld is.Ik vind dit keihard voor mij en me kind.Dat hij nu moet opgroeien met een zinloos gevecht tussen die 2.
Ariz schreef op 05-11-2022 om 12:14:
[..]
Ja precies hoe je het zegt.Ben iedereen maar tevreden aan het houden.En als me man echt met mij verder wilde had ik wel verwacht dat hij enig berouw toonde door ook zijn excuses aan te bieden bij me ouders.Maae ook dat wilt hij nu nog niet.En daarbij wilt hij alleen excuses aanbieden als me vader ook zijn excuses gaat aanbieden.Maar iemand die is geslagen worden gaat toch niet sorry tegen de vrijhandel zeggen ?!Kan hier niet met me gezonde verstand bij hoe iemand zo kan denken.Je gaat toch niet je schoonvader slaan en dan afdwingen dat het zijn eigen schuld is.Ik vind dit keihard voor mij en me kind.Dat hij nu moet opgroeien met een zinloos gevecht tussen die 2.
En ik hou zeker nog van hem maar er is wel een grote breuk.Het voelt niet meer zoals toen.Echt gelukkig ben ik niet.Ik voel afstand vanuit mijn kant tegenover hem.
