Terug naar winnaars/juryrapport

Overige inzendingen Mijn kinderen niet, maar... ingekomen: 1 september 1998 Gelukkig zijn er nog vele kinderen die kunnen spelen. Mijn kinderen, 4 en 6 jaar speelden gisteren een half uur 'kiwi' met een stickertje van dat fruit. Ieder voor zich kunnen zij zich ook goed vermaken, bouwen met lego en poppenhuis zijn favoriet. Het spel is een belangrijke uitlaatklep voor wat zij zoal meemaken. Een aantal factoren die, naast aanleg, bijdragen aan een beperktere ontwikkeling van het speelvermogen bij sommige kinderen zijn mijns insziens: - Het continu aanbieden van activiteiten, door ouders, oppas, en andere verzorgers van kinderen, waarbij geen ruimte is voor eigen inbreng. - Het slecht grenzen stellen, de baby in de box hoeft maar te kikken en hij wordt er weer uitgehaald. - De televisie biedt beelden aan, maar vraagt weinig eigen inbreng. Soms prima, maar niet teveel. - Slaaprust-tekort: kinderen die al snel geen middagslaapje meer hoeven, mogen laat opblijven voor ouders die laat thuiskomen en hun kinderen willen zien. - Ouders hebben minder kinderen dan vroeger en hebben meer de neiging hun kinderen bezig te houden. (regelmatig tijd voor hun vrijmaken blijft natuurlijk wel belangrijk) - De achterbankgeneratie (zoals benoemd in een krantenartikel): kinderen 'moeten' op clubjes, vele dagen in de week. Tot slot: hier in Toronto (Canada) ontstaat een cultuur waarin beide ouders veelvuldig full-time werken, kinderen vermaakt worden door oppas, crèche, lunchprogramma's, naschoolseopvang en wekenlange dagkampen in de zomer. Dan zie je vaak dat deze kinderen zich slecht kunnen vermaken. Gelukkig zijn er ouders die het anders voor hun kinderen regelen. Maar het geeft toch te denken! Gerrie van der Heijdt, Toronto, Canada [email protected] Juist wel alleen spelen! ingekomen: 1 september 1998 Mijn zoontje van 9 maanden, Matthias, kan zich juist heel erg goed alleen vermaken. Hij zit geregeld een uur achtereen in de box of op de grond te spelen. Tijdens zijn spel houdt hij hele verhalen. Naast alleen spelen vindt Matthias het erg leuk wanneer zijn vader of moeder met hem speelt. Hij kan ontzettend zitten schateren van plezier. Wat ik belangrijk vind, is een goede balans in zelf spelen en met anderen spelen. Het is belangrijk dat Matthias zich zelf weet te vermaken, maar het is minstens zo belangrijk dat hij met anderen leert spelen. Een mix dus van samen spelen en alleen spelen! Jeannette Oosterom, Breukelen [email protected] Begeleid ze op afstand ingekomen: 31 augustus 1998 Ik ben het er gedeeltelijk mee eens, Persoonlijk vind ik dat je kinderen kunt begeleiden in het spelen -- alleen of met anderen. En met begeleiden bedoel ik er wel bij aanwezig zijn maar je er zo min mogelijk mee bemoeien. Laat kinderen zelf ontplooien of ontdekken wat ze kunnen doen en grijp in als het ECHT fout gaat, bij ruzie of stukmaken van speelgoed. Help dat te corrigeren en houd daarna weer afstand. J.S. Jens, Maarssenbroek [email protected] En met de fantasie zou het ook al mis zijn... ingekomen: 31 augustus 1998 O ja graag, als het kan is het leuk als mamma wil meespelen. En om er nog maar eens een ongenuanceerde stelling bovenop te gooien: "Kinderen ontwikkelen de fantasie niet voldoende", las ik laatst. Maar... soms blijken ze met een levendige fantasie alleen op de gang te kunnen spelen. Mijn dochter Olga (inmiddels 4 jaar, maar vanaf 4 maanden 3 dagen per week naar de crèche geweest) vertrok op eigen initiatief met haar blokkendoos naar de gang. "Ik ga even op de gang hoor mamma." Vijf minuten later ging de deur open en kwam er een vierkant blok de kamer binnen. "Ja hier is de zandbak, ga hier maar lekker spelen". Deur dicht, even later weer de deur open, rond blok komt de kamer binnen. "Ja hoor je mag gerust meespelen." En zo kwam langzamerhand een hele familie blokken de kamer binnen en ontstonden er boeiende gespekken tussen de blokken bij de imaginaire zandbak. Ik sloeg dit uit mijn ooghoeken gade en dacht. 'ik geloof dat ik me niet zo'n zorgen hoef te maken of de verbeeldingskracht, noch over het alleen kunnen spelen van mijn dochter.' En genoot van het moment dat mijn jongste kinderen in bed lagen, mijn oudste speelde en ik even lekker alleen kon lezen! Nina Kramer, Muiden [email protected] Klopt, maar stimuleer initiatief! ingekomen: 30 augustus 1998 Kinderen willen net als volwassenen bij voorkeur entertained worden. Als er keuze is, zullen de meeste kinderen en volwassenen hiervoor kiezen boven het zichzelf vermaken. Belangrijkste voorbeeld hiervan is volgens mij de TV. Heel veel kinderen (ook die van mijzelf) zie ik dagelijks voor de TV zitten. Dit geldt met name voor kinderen die dag in/dag uit thuis zijn. Ik ben het geheel eens met de stelling. Taak van de ouders is wel dat zij er voor zorgen dat ook het eigen initiatief gestimuleerd wordt. Dit staat geheel los van een kinderopvang. Het hangt van de opvoeders (ook de opvoeders op de kinderopvang) of ze de moeite willen nemen dit initiatief te stimuleren. w.veldkamp, zuidhorn [email protected] Kwestie van opvoeding ingekomen: 28 augustus 1998 Natuurlijk heeft de persoonlijkheid van het kind er ook veel mee te maken, maar ik denk dat je een kind de kans moet geven alleen te spelen. Toen onze zoon nog erg klein was, lag hij al vaak in de box en als hij huilde gingen we meteen naar hem toe en gaven hem iets te spelen of om naar te kijken. Hoe ouder hij werd, hoe langer hij alleen kon spelen en nu (bijna 8 mnd) heeft hij zijn mandje met speeltjes waar hij zelf uit kiest. Zo is hij een uur of anderhalf lief alleen bezig, en komt af en toe even langs om mij de liefste glimlach van de wereld te schenken. Natuurlijk hadden wij de neiging om als hij lag te kirren boven hem te gaan hangen omdat dat zo leuk is, maar we hebben echt moeite gedaan om dat niet te doen en hem zo de ruimte te geven om alleen te spelen. Soms moesten we wel eens zoeken om uit te vinden wat hij leuk vond (mobiel, rammelaar, muziekje, kreukelboekje) maar ik heb ook de ene keer zin om te lezen en dan weer om te kaarten. Nu hij zelf beter uit de voeten kan hoef ik hem bijna nooit meer iets te geven. f. van bleijswijk, Bussum [email protected] Moeder verveelt zich kapot... ingekomen: 28 augustus 1998 ...............en als ze dan alleen spelen, ziet dat er zoooo lief uit dat je ze heel even moet knuffelen. O jee, komt dat mens weer. Annemiek Nienhuis, Eindhoven [email protected] Supervisie op achtergrond is genoeg ingekomen: 26 augustus 1998 Niet mee eens. Volgens mij kunnen kinderen best goed alleen spelen. Je moet er alleen als een soort supervisor (op de achtergrond) bij zijn. Dit om eventuele ongelukken en/of uit de hand lopende ruzies te begeleiden. Ook noodzakelijk is om het spelen aantrekkelijk te maken. Dit kun je doen door het het spel gestructureerd aan te bieden. Dus niet een hoop speelgoed op de grond en het ze zelf uit laten zoeken, maar speelgoed wat bij de ontwikkelingsleeftijd past klaar te leggen. Astrid Bramer, Vriezenveen [email protected] Domeniko kon het al in de wieg ingekomen: 25 augustus 1998 Onze zoon Domeniko (9-9-93) "speelde" al zelf in z'n wieg. Later ging dat ook door in z'n ledikantje en als het een ochtend niet lukte gaven we hem wat boekjes, heerlijk vond hij dat. In de box leerde hij nog beter zelf spelen (pas met 1,5 er uit). We wisselden samen en alleen spelen goed af. En nu...een heerlijk jongetje dat het heerlijk vindt samen te spelen, maar ook alleen. Het is soms net een toneelstuk of poppenspel zo goed beleeft hij z'n spel! susette weenink, soest [email protected] Ongenuanceerde stelling, De Kuyper! ingekomen: 24 augustus 1998 "Kinderen kunnen niet alleen spelen en ook niet alleen met elkaar. Ze willen door een volwassene [...] entertained worden." Eigenlijk is het een ongenuanceerde rotstelling. Over welke kinderen gaat het hier eigenlijk? Welke leeftijd? Welke cultuur? Ik neem aan de Westerse. Als je die stelling poneert, weet je eigenlijk al welke reacties je erop zult krijgen. Veel ouders nemen de tijd in de pen te vliegen om het ongelijk van Eric de Kuyper aan te tonen. (Dit gaat natuurlijk af van de tijd waarin ze hun kinderen hadden kunnen entertainen.) We krijgen natuurlijk aandoenlijke voorbeelden van ouders die vertellen hoe hun Willem-Bartje zich urenlang uitstekend in zijn eentje weet te vermaken met de cellofaan-verpakking van een oude bonbondoos. We krijgen natuurlijk ook reacties van ouders die zich realiseren dat ze hun kinderen wel degelijk moeten entertainen. Tot wiens genoegen blijkt dan niet altijd duidelijk. Kortom we komen geen stap verder, iedereen heeft een beetje gelijk. Ik heb zelf twee leuke dochters en. Niks en. (Nb de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik een aantal reacties heb bekeken.) Aalders, Deventer [email protected] Crèche speelt geen rol ingekomen: 23 augustus 1998 Ik denk dat het per kind verschilt. Dat de manier van spelen in je karakter zit. He heeft volgens mij niet te maken met hoe kinderen opgroeien. Onze dochter is 4 jaar lang op een kinderdagverblijf geweest en heeft daar veel geleerd. Zoals delen en spelen met andere kinderen. Thuis is zij altijd aan het knutselen en heeft geen behoefte om ge-entertained te worden door een volwassene. Het ene moment heeft zij behoefte aan andere kinderen om mee te spelen en het andere moment kiest zij er bewust voor om alleen te zijn. Natuurlijk zijn er ook dagen dat dit alles niet opgaat en dat zij zich de hele dag verveelt, met of zonder entertainment. Het is maar net hoe je je voelt en hoe je bent, kennelijk. (naam en adres bij redactie bekend) Ouders: laat ze met rust! ingekomen: 23 augustus 1998 Kinderen worden op het KDV niet 7 x 24 uur beziggehouden. Het kind gaat ook eens naar huis. Van belang is dat het kind thuis een plek heeft om zichzelf te kunnen vermaken (voor een baby de box, voor een peuter/kleuter een hoekje in de woonkamer en voor het schoolkind in de eigen kamer). Over het algemeen genieten kinderen van het aanrommelen wat ze dan kunen doen. Het probleem ligt mijns inziens meer bij ouders; zij kunnen het kind 'niet met rust laten'. Het kind moet van alles: op schoot zitten, knuffelen, praten, samenspelen met brusjes of het kind van een kennis, enzovoort. Ik denk dat de ouder ervoor zorgt dat het kind entertained wordt, i.p.v. dat het kind hierom vraagt. Margot van der Wart, Amsterdam [email protected] Ja — nou en? ingekomen: 21 augustus 1998 Wat is dit nou, medeouders? Durven we niet meer te reageren? Het zal toch duidelijk zijn dat kinderen tegenwoordig inderdaad meer "entertained" worden, en dat is maar goed ook. Wijzelf willen dat toch ook? We huren videofilms, gaan uit, willen lekker dineren en onze kinderen moeten maar alleen in een hoekje zitten spelen. Terwijl het juist zo fantastisch is om met je kind bezig te zijn. Het is toch heerlijk om lekker met je kind te keuvelen, stoeien en te spelen?. Natuurlijk moet je het niet overdrijven, en je kind ook wel alleen laten spelen. Maar zo af en toe een hut meebouwen of heerlijk met verf kliederen, ik kan het iedereen aanraden. Geniet van je kind! mequik, Driel [email protected] Zus speelt niet meer zo ingekomen: 19 augustus 1998 Voor de geboorte van onze tweede dochter Ellemijn (sept. '97) kon onze oudste (Annelotte juli '95), zich prima alleen vermaken. Uren bracht zij al brabbelend tegen Bert, Ernie en kornuiten door in haar Sesamstraathuis. Alles was toen "speelbaar". Sinds haar kleine zusje echter kruipt en staat, ziet zij haar als een ware vijand tijdens het spelen. Alles is van Annelotje, zelfs al het baby-speelgoed wordt uit de box gehaald, en aan haarzelf toegeëigend. Vreselijke taferelen volgen er dan bij ons thuis: huilende baby, en na mijn "politie-optreden" ook nog een huilende peuter. Inmiddels verkiest Annelotte dan ook een apatisch soort nietsdoen boven het spelen van "voor die indringer". Ze zitten allebei ook op het kinderdagverblijf. Zou het dan toch daaraan liggen? Ik heb geen idee, misschien maken alle kinderen een periode door van niet-spelen, ik probeer ze te vermaken, maar waak er ook voor daar een dagtaak van te maken. Ooit komt het vast wel weer goed ! Caroline Hofland, Heiloo [email protected] Ouders kunnen zich ook niet vermaken ingekomen: 17 augustus 1998 Kinderen die zichzelf niet kunnen vermaken hebben vaak ouders die dat ook niet kunnen. Zij weten hen niet te stimuleren, te attenderen op boeken, spelletjes e.d. omdat zij dat zelf ook niet weten. Dit is denk ik te herleiden op de generatie die in de jaren '60 en '70 opgegroeid is, waaronder ik zelf en die te maken kregen met het feit dat deze en de huidige generatie als groep zijn ontdekt van de media en reclamewereld. Het spreekt vanzelf dat geen kind uit één gezin hetzelfde is (mijn jongere broer is, in tegenstelling tot mijzelf, een spelletjesmens). Dit in het achterhoofd houdend, denk ik dat er een taak ligt voor ouders om kinderen in aanraking te laten komen met zoveel mogelijk soorten van vermaak (toneel, dierentuinen die kampeerweekenden tussen de dieren organiseren), kinderboekenweek etc. erwin van dijke, Rotterdam [email protected] Aandacht van ouders is goed ingekomen: 17 augustus 1998 Kinderen kunnen heel goed alleen of met anderen spelen. Ze hebben echter ook wel behoefte om de aandacht van de ouders te krijgen en het is daarom goed dat de ouders daaraan gehoorgeven. Indien dit gebeurt, ontstaat er een band tussen de ouder en kind. Fred Meijer, Heemskerk [email protected] Teveel speelgoed is het probleem ingekomen: 17 augustus 1998 Absoluut niet waar! De meeste kinderen spelen met niks. Het probleem is dat veel kinderen (ook de onze) teveel speelgoed hebben en daardoor geen keuze meer kunnen maken. Of passief voor de buis gaan hangen. Doseer het tv-kijken en zet kinderen op een speelspoor, (als het spelen even niet lukt) blijf daarna vooral uit de buurt. Soms verzin ik wel iets nieuws voor onze dochters (bijna 6 jr en 4 jr oud) Bijvoorbeeld een stapel oude lapjes, een schaar papier en lijm, genoeg voor een uurtjes speelplezier. Meestal hebben ze zelf prima ideeën en vertrekken ze voor een poosje naar hun kamer. Marjes Elling, Rijswijk [email protected] "Mama is naar Sina!" ingekomen: 17 augustus Als werkende vader (Roderik, 28 jaar), ontkom ik er niet aan dat onze dochter Isali (2,5 jaar) elke avond als ik thuis kom, al spelend samen wil doorbrengen. Samen puzzelen, samen blokken bouwen, kat en muis spelen (pappaaa, pakkuh pakkuhhh!...), plaatjes plakken en ga zo maar door! Meestal zie ik er naar uit, maar soms is het ook lastig. Als werkende vader kun je dan niet zo maar de situatie veranderen... of toch? Mijn vrouw en moeder van Isali (Ilse, 27 jaar) moest een paar maanden geleden voor haar werk een week op reis naar China. Uitzonderlijk, want zij werkt 3 dagen per week in haar eigen bedrijf. De eerste dagen na moeders vertrek was ze nog wat verdrietig, maar al snel kraaide ze vrolijk naar iedereen die het maar wilde weten: "Mama is naar Sina!" Ik moest daarbij de hele week gewoon werken en Isali afzetten en ophalen van het kinderdagverblijf. Ook boodschappen doen, koken, wassen en Isali verzorgen mochten niet blijven liggen, dus ik was er helemaal op gericht om haar zoveel mogelijk zelfstandig te laten spelen. Ik merkte dat het kan, als je maar uitgaat van de behoefte van een kind: zet ze aan een puzzel of iets anders interessants en geef aan dat papa 'even iets moet doen'. Blijf onderwijl constant alert of ze je nodig heeft en doe als het ware alsof je erbij zit. Natuurlijk kun je van een kind niet verwachten dat het een uur zelfstandig speelt. Volgens mij is de vraag of je allebei voldoende krijgt van waar je behoefte aan hebt: aandacht voor de kleine en 'even rust' voor de ouder. fam. R. Kant-Colijn, Batenburg [email protected] 't Ligt aan persoonlijkheid kind ingekomen: 15 augustus 1998 Ik ben het niet eens met de stelling. Ik ben nu zelf 44 jaar en heb mij het grootste gedeelte van mijn jeugd doodverveeld en gewacht op 'entertainment' van mijn ouders. Mijn dochter van 9 jaar daarentegen kan zich bijzonder goed alleen amuseren en zich uitstekend samen met vriendinnetjes vermaken. Ik heb in het geheel niet op de kinderopvang gezeten en mijn dochter is vanaf 2 jaar iedere dag naar de peuterspeelzaal gegaan. Waarom kan zij zich wel zelf en met haar vriendinnen amuseren en ik niet in mijn kindertijd? Omdat zij creatief is en een enorm grote fantasie heeft waardoor zij boekjes samenstelt, toneelstukjes bedenkt met haar vriendinnen en clubjes opricht (zelf een zanggroep). Pas toen ik goed kon lezen kwam er bij mij een einde aan de verveling! Kortom, het ligt dus aan de persoon zelf en niet aan de tijd dan wel kinderopvang. Yvonne Loeb, Amsterdam [email protected] Juist crèche leert alleen spelen ingekomen: 14 augustus 1998 Sommige kinderen kunnen zichzelf beter vermaken dan anderen. Maar elk kind kan zelf spelen. Als kinderen niet zelf of met elkaar kunnen spelen dan is het hoog tijd om hulp te bieden/halen. Juist kinderen die naar de crèche gaan worden gedwongen om met andere kinderen om te gaan onder supervisie van volwassenen die niet alle tijd voor dit ene kind hebben. Wat wel meespeelt is het gemak waarmee kinderen voor de televisie gezet worden. Dit vermindert de creativiteit en inventiviteit. Kinderen worden dan continu vermaakt in plaats van zelf aan de gang te gaan. Sander Wels, Renswoude [email protected] Dacht ik ook, maar nee hoor! ingekomen: 13 augustus 1998 Ik vroeg mij ook af of mijn zoontje van 9 maanden wel alleen zou kunnen spelen. Hij gaat drie dagen per week naar de crèche, maar de link niet alleen spelen versus crèche heb ik overigens nooit gelegd. Al zoekend naar een oplossing vond ik een hele simpele. In de kraamtijd zijn we overstelpt met kleine beertjes, rammelspelletjes etc. Ik heb alles in een grote rode plastic doos (model schatkist) gedaan. Elke keer als ik hem op de grond neer zet, open ik de doos en leg hem op z'n kant. Door het rammelen trekt de doos direct z'n aandacht. De deksel die rond is leg ik onderste boven, zo kan hij er lekker op slaan met de harde en rammelende speeltjes. Gegarandeerd dat hij een flinke poos rustig alleen zit te spelen. Is hij een speeltje zat, dan pakt hij gewoon het volgende speeltje. Bovendien, wat doe je anders met al dat kleine spul? Sabine Dekker, Waalre [email protected] Begeleiden tot zelfstandigheid ingekomen: 13 augustus 1998 Ik heb geen behoefte om mijn kinderen te entertainen. Ik wil ze wel (mede) begeleiden om zelfstandige mensen te worden. Ik zorg er alleen voor dat alles waar ze mee willen spelen er is. Ik zorg voor geslepen potloden, lijm, tekenvellen, kleurplaten, vouwblaadjes, klei, plakband, scharen, duplo, knex, puzzels, poppen, potten en pannetjes, serviesjes, muziekinstrumentjes, video's, computerspelletjes enz, enz. Ze kunnen zelf kiezen waar ze mee spelen en soms wil ik, op verzoek, wel eens helpen of iets voordoen. Verder ben ik wel aanwezig maar heb ik ook mijn eigen bezigheden. Mijn visie op spelen door kinderen is dat ze zelf bepalen wat ze doen, soms draag ik wel eens ideeën aan, als ze iets nodig hebben zorg ik daar voor, ook al zijn ze nog niet jarig of is het nog lang geen sinterklaas. Waar ik voor waak, is dat ze in huis niets kapot maken en zichzelf of elkaar levensgevaarlijk verwonden. Nee, ik wil de kinderen niet entertainen. Waar moet ik de tijd vandaan halen? Wat doe ik op een dag als ik niet naar mijn werk ben: kinderen aankleden, kinderen op de wc aan het zetten, luiers verwisselen, limonade inschenken, limonade opdweilen, snoepjes uitdelen, tafel dekken, broodjes smeren, tafel afruimen, vaatwasser uitruimen en inruimen, eten koken, snotneuzen vegen, kusjes geven op zere plekjes, ruzietjes beslechten, opruimen, wassen, strijken, boodschappen doen, schoenen strikken enz. enz. Soms vergelijk ik het wel eens met 10 witte muizen die samen in een doosje moeten worden gestopt. Als er 9 inzitten en je wilt nummer 10 erin doen, lopen er weer 3 uit. Nee, ik wil de kinderen niet entertainen. Al heb ik soms wel eens het idee dat ze het reuze lollig vinden wat ik voor ze doe. Kitty Arends, moeder van Mathieu (5), Marilou (3) en Christian (1), Zetten [email protected] 'Bemoei je er niet mee, Mam' ingekomen: 10 augustus 1998 Deze vakantie ben ik met mijn zoon en dochter van respectievelijk 7 en 4 gaan logeren bij een bevriend gezin met twee dochters in ongeveer dezelfde leeftijd. De kinderen zijn al bevriend sinds de crèche waar zij samen naar toe gingen, mijn kinderen twee dagen per week, de andere kinderen van het fulltime. Over de stelling dat kinderen als gevolg van crèchebezoek zichzelf niet meer kunnen vermaken wil ik na deze vakantie wel wat opmerken. Gedurende de twee weken dat wij in Zweden waren hebben de kinderen van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat met elkaar gespeeld, in het begin vooral twee aan twee (naar leeftijd), later heel vaak met z'n vieren. Mijn bemoeienis bleef beperkt tot het ingrijpen bij conflicten en natuurlijk het zorgen voor eten, drinken, de afwas etc. De beide andere ouders waren vele dagen in de enorme tuin aan het werk. Na een paar dagen wees mijn zoon van 7 me terecht dat ik me ook niet met de ruzies moest bemoeien, want die konden ze zelf wel oplossen. En inderdaad! De rest van de bemoeienis was vooral op aanvraag van de kinderen: een aantal malen bereidden zij een voorstelling voor, en werden wij uitgenodigd daarnaar te komen kijken. Al met al was er dus geen sprake van entertained willen worden! En dat bij zulke typische crècheprodukten... Volgens mij ligt de oorzaak ergens anders. Vaak zie ik dat ouders juist thuis de godganse dag bezig zijn om (met name) hun eerstgeborene te vermaken, met belletjes in z'n gezichtje te rammelen, met ballen te rollen naar wurmen die nog nauwelijks zelfstandig kunnen zitten en ga zo maar door. Babyschommels, loopkarretjes, er kan niet genoeg worden aangesleept om vooral te voorkomen dat het kostbare nageslacht zich 'verveelt'. In mijn waarneming zijn het die ouders die later klagen dat hun kinderen zich niet zelf kunnen vermaken. Tenslotte, wat de crèche betreft: de directeur van onze crèche sprak geregeld met ouders over het feit dat ze best hun normale werkzaamheden in het huishouden konden blijven doen in aanwezigheid van een baby. Zo zou het kind kunnen leren om zichzelf te vermaken. Maar misschien zijn haar pedagogische opvattingen een uitzondering in de wereld van de kinderopvang? Yola Claasen, Utrecht [email protected] Stimuleer eigen fantasie ingekomen: 9 augustus 1998 Kinderen worden vermaakt op zeer veel manieren. In de meeste gevallen is dat vermaak gebaseerd op akties door volwassenen. Dat begint vanaf de kleinste baby-tijd, op de acties van de ouders (heel normaal), de opppas en crèche, en tevens door de interactieve (PC)-spelletjes en TV. Spelen met behulp van de eigen fantasie wordt hiermee niet gestimuleerd. Eigenlijk zou het kind meer 'aan z'n lot' moeten worden overgelaten. Daarnaast zal deze situatie meer voorkomen bij een enig kind (geen 'concurrentie') en wordt zelfs het meedoen aan allerhande groepsactiviteiten meestal geleid door volwassenen. Zelfstandigheid en fantasie worden het meest gestimuleerd door eigen initiatief, waar de volwassene vooral moet opletten dat de situatie niet resulteert in afzondering of afwijking. Niet als sturende factor. M.C.P. Langeveld, Gouda [email protected] Eigen schuld ingekomen: 7 augustus 1998 Als dat zo is dan hebben de ouders dat volgens mij volledig aan zichzelf te danken. Wij hebben voor onze dochter een redelijk vast patroon ontwikkeld en tot nu toe gaat dat prima. 's Morgens en 's avonds zit zij nog elke keer 1 uur in de box en tussendoor is zij erg tevreden met de meest simpele dingen. Een emmer met knijpers of wat potten en pannen. Ook heb ik gemerkt dat ze buiten-zijn nog steeds het leukste vindt wat er is. Ik laat haar ook erg vrij in haar spel en ondekkings reis door deze grote wereld. Zodat zij op eigen initiatief haar gang kan gaan Blokker, Hilllegom [email protected] Onzin: 4 maanden oude dochter weet al wat ze wil ingekomen: 6 augustus 1998 Hier ben ik het volledig niet mee eens. Kinderen kunnen juist heel goed alleen of met elkaar spelen, zolang ze hierin gestimuleerd worden door de ouders. Ik heb een dochter van 4 maanden en ze weet precies wat ze wil. Tuurlijk is het leuker bij mama of papa op schoot en dan een spelletje te doen, alleen wij stimuleren haar om zich ook zelf te vermaken. We leggen haar in de box, ze protesteert een minuutje of tien en als ze dan door heeft dat ze er toch niet uitgehaald wordt gaat ze mooi ALLEEN spelen met haar knuffels en ze "teut" er dan flink op los. Ik vind het juist goed dat kinderen alleen of met anderen kunnen spelen. Als ze met elkaar spelen leren ze ook weer dingen. Delen, vrienschap,ruzie enz. Zo komen ze weer een stukje bij de "echte wereld". Wia de Haan, Sappemeer [email protected] Nee hè, wat doet ze nu weer in d'r eentje? ingekomen: 5 augustus 1998 (Tussen haakjes zal ik in dit stukje mijn gedachten neerzetten, verder is het waar gebeurd.) Mijn dochtertje van net 4 zat aan de eethoek met een kleurboek (jakkes, weer zonder placemat) en wilde graag lijm (nee hè, al die troep!) In een tijdschrift had ze eerder gezien hoe een varkentje een auto van een kartonnen doos knutselde, dus ging ze in haar kleurboek het varkentje met lijm insmeren (getver, bladzijden aan elkaar, overal lijm en we moeten nog boodschappen doen ook). Dit gefreubel heb ik dus gestopt vanwege huishoudelijke verplichtingen. In het winkelcentrum gaf ze aan dat ze graag een auto wilde knutselen van een doos waar ze in kon, net als varkentje (en de hele was van de vakantie ligt er nog en de vloer ziet er niet uit...).... Okee, dus een doos gehaald. Ze wilde hem met stift versieren en er tekeningen inplakken (zo ziet een auto er toch niet uit!). Om een lang verhaal kort te maken....kinderen kunnen goed zelf spelen, het zijn de ouders die geen zin hebben in te veel rompslomp (kan ze niet gewoon gaan puzzelen) en als ze toch toegeven (je moet zo'n initiatief toch steunen) moet het zo volgens onze regels en maniertjes dat de lol eraf gaat. Mijn dochtertje voelde mijn bemoeienis, haast en desinteresse goed aan en ging na 10 minuten lekker buiten spelen. Helemaal alleen..... Ga lekker fietsen ofzo riep ik nog. Nee, stoepkrijten wil ik! (Nee he, getsie) ;-) Karin Jochem, Alphen a/d Rijn [email protected] Volwassenen willen entertained worden! ingekomen: 5 augustus 1998 Eigenlijk zou ik de stelling liever omdraaien: "Volwassenen willen entertained worden door kinderen". Vooral ouders, wiens kinderen in de crèche zitten. En dan meestal ook nog meer dan 3 dagen per week. Bewust of onbewust bouwen ze een schuldgevoel op en willen ze een aanhankelijkheidsbetoning van hun kinderen. Door hun kinderen overdreven veel aandacht te geven overcompenseren zij hun schuldgevoel. Het kind krijgt hierdoor het verwachtingspatroon van de entertainende ouder, met alle gevolgen van dien. Het kind kan niet meer alleen spelen en de ouders hebben het idee dat ze niets meer normaal kunnen doen als ze thuis zijn, behalve hun kinderen entertainen. Het feit dat kinderen naar een crèche gaan heeft dus meer invloed op de ouders dan op de kinderen. Mijn twee zoontjes van tweeënhalf en zes maanden gaan twee dagen per week naar een crèche. Ze hebben het daar heerlijk. Ze zitten ook nog bij elkaar, want er zijn verticale groepen van 0-4 jaar, waardoor een echte gezinssituatie ontstaat, met kinderen van verschillende leeftijden. Door de week zorgt mijn man twee dagen voor ze (of soms 1 dag Oma) en ik een dag. De dag dat ik thuis ben, moet ik vaak nog van alles doen en zij hobbelen gezellig mee. De oudste vindt het heerlijk om in de gereedschapkist te wroeten als Mamma weer eens aan het klussen is. Vaak probeert hij zelf ook iets in elkaar te zetten. De jongste volgt alles vanuit zijn box of vanuit zijn stoeltje en geniet van alle geklets en gelach wat er plaatsvindt en hij speelt met zijn speelgoed. Natuurlijk speel ik ook gericht met ze en lees ik vaak voor, maar zelfs als Mamma er wel is, is ze er wel eens even niet, zoals mijn zoontjes er ook wel eens niet voor Mamma zijn, omdat ze even lekker alleen spelen. Anne Marie Hey, Den Haag [email protected] De Kuyper heeft het mis ingekomen: 4 augustus 1998 Voor mijn twee kinderen, die vanaf drie maanden naar de crèche (zijn ge)gaan geldt dit ook niet. Ze spelen zeer goed alleen thuis en bij anderen. Misschien zelfs wel door het contrast met de crèche waar veel kinderen om hen heen zijn, vinden ze het heerlijk om op de andere dagen in hun eentje of met een of twee vriendjes te spelen. Mijn rol daarbij is vooral van aanvoerder van eten/drinken, WC hulp en af en toe wat verbieden aan die kleine ondernemers. Ik herinner mij dat het juist voor de thuisblijvende kids die veel meer een-kind-op-een-ouder situatie gewend zijn geldt, dat zij minder zelfstandig kunnen spelen. Wetenschappelijk onderzoek heeft dit m.i. aangetoond: op latere leeftijd hebben ze minder troost nodig dan niet-crèche kinderen. crèche kinderen zijn op latere leeftijd zelfstandiger en socialer. Kortom de schrijver van de stelling zit ernaast: rijen wetenschappelijk onderzoek staan op hem te wachten. Ellen Hamelink, Hoofddorp [email protected] Bewust naar crèche tegen verlegenheid ingekomen: 2 augustus 1998 Entertainen: op zich al een uitdrukking van nu (kwam een aantal jaren geleden nog nauwelijks in ons "vocabulaire" voor. Er wordt zoveel gesproken over hoe het vroeger was en hoe het nu zou moeten zijn... Wij hebben er bewust voor gekozen om onze zoon (nu bijna twee jaar oud) naar een kinderdagverblijf te laten gaan. Zowel mijn man als ik waren als kind verlegen. Ik speelde veel alleen en las ongelooflijk veel. Buiten spelen wilde ik wel, maar ik was schuchter. De kleuterschool overviel mij behoorlijk. Mijn man had meer contacten als jongetje (voetbalde altijd, groot gezin), maar was altijd wat afwachtend. Wij veronderstellen dat door het kinderdagverblijf onze zoon socialer is als kind, makkelijker contacten legt en zich minder makkelijk de kaas van het brood laat eten. Wij zien dat ook wel in hem terug: het is een vrolijk en lief ventje, maar dol op spelen met volwassenen en kinderen. Hij kan zich echter ook wel vermaken met zijn duplo, maar een van ons is altijd in de buurt en speelt vaak mee. In die zin klopt de stelling dus wel: tegenwoordig vermaken kinderen zich minder snel alleen. In ons geval is daar ook wel naar gestuurd. Conclusie: in deze tijd spelen kinderen minder alleen, maar zijn ook socialer. A. Vellinga, Lelystad [email protected] Zelf opvoeden als ouders ingekomen: 1 augustus 1998 Het is zeker heel belangrijk voor een kind, vooral in zijn eerste levensjaren maar ook daarna, opgevoed te worden door de ouders. Hier moet de basis gelegd worden voor vertrouwen, waarden en normen. Hiervoor is contact nodig dus ouders moeten aandacht hebben voor hun kind. Voor de ontwikkeling van het kind is het contact met andere leeftijd genoten voor zijn ontwikkeling ook onmisbaar. [naam en adres bekend bij de redactie] Gewoon er zijn, dat is alles ingekomen: 31 juli 1998 Wat is het belangrijkste dat ouders van nu voor hun kinderen kunnen doen: ....er zijn. En niet als iets speciaals, niet als iemand die iets wil van ze of kan doen voor ze of ze iets opdringt. Nee,..... er zijn,........ gewoon open en spontaan vol aandacht voor het kind daar voor je. Vol bewustzijn voor die wriemelende handjes , die flitsende oogjes die altijd op zoek zijn om te leren en te ontdekken. Ouders van nu zijn er 's morgens bij het opstaan en kijken naar hun kroost hoe ze de nieuwe dag beginnen vol plannen of misschien angsten. Ouders willen hun kinderen graag iets leren, maar als ze er zijn,....... volledig bewust en gebruikmakend van alle zintuigen misschien kunnen ze dan nog wel iets leren van hun kinderen. De pret die je kunt hebben met hagelslag en pindakaas nog voordat je het in je mond stopt. Of hoe je naar buiten kijkt en daar toch iedere dag weer heel nieuwe dingen ziet, want regen is leuk ook al vind je moeder het maar niets. En die harde wind ja daar kun je iets mee het is een avontuur. Ouders van nu zijn druk, druk, druk. Te druk om te leven. Te druk om de essentie van het bestaan in een regendruppel te zien. Te druk om open het avontuur van het leven in stappen zonder vooraf alles gepland en ingeroosterd te hebben. Ouders van nu leven van doel naar doel en ze hebben zichzelf zoveel doelen gesteld om hun innerlijke doelloosheid voor zichzelf te verbergen. Maar kinderen kun je niet bedriegen. Ze zullen hun ouders keer op keer uitdagen om in het 'nu' te leven, zonder doelen die het bewustzijn beperken, zonder agenda's die het levensritme in onwerkelijke tijdzones opdeelt. Kinderen willen dat hun ouders er zijn,..... zomaar er zijn,...... vol aandacht voor wat is. Marjanne de Vries, Zaandam [email protected] Geen kind aan ingekomen: 30 juli 1998 Ach ja, wat zal ik ervan zeggen. Mijn kinderen (2,5 en 17 maanden) gaan beiden naar de crèche. En als anderen eens zouden kunnen zien hoe goed mijn zoon van 2,5 alleen kan spelen, vallen ze denk ik van hun stoel. Deze jongen houdt van spelen, spelen en nog eens spelen en dan vooral alleen. Met auto's die naast elkaar, achter elkaar, op elkaar, door de garage moeten. Als we uit eten gaan, hoeven we alleen maar een paar auto's mee te nemen en we hebben lange tijd geen kind aan hem. Dus als je naar hem kijkt, dan klopt de stelling van geen kanten. Onze dochter is ietsjes anders. Zij gaat naar dezelfde groepen als onze zoon is geweest op de creche, heeft dus zowel de zelfde ouders als dezelfde leidsters als onze zoon. Zij kan zich iets (niet veel) slechter alleen vermaken. Wel kan ze lang achter elkaar dingetjes in bakjes doen en er weer uit halen, maar ze heeft vaker even de aandacht van papa of mama nodig (niet om entertained te worden). Wat bij beiden niet werkt, is het aanzetten van de video of televisie. Dat is 5 minuten interessant, maar dan moet er weer gespeeld worden. Wat wel aanslaat is muziek en dan vooral kinderliedjes. Beiden gaan ze dan uit hun bol en beginnen te dansen. Samen spelen kunnen ze echt nog niet. Speelgoed afpakken wel, want wat is er leuker dan met die dingen te spelen waar je broer of zus mee speelt? Dit zal later zonder twijfel veranderen, want de dame en heer zijn gek op elkaar en doen elkaar in alles na, vandaar ook de ruzietjes. Het lijkt me dat een en ander verschilt per kind. Ik verveelde me vroeger nooit, mijn zusje altijd. Kreeg zij meer aandacht? Ik weet zeker van niet. Sommige mensen hebben anderen nodig om plezier te hebben, anderen hebben voldoende aan zichzelf om plezier te hebben. Dat geldt voor volwassenen en kinderen en zo is het nu eenmaal. Ellen Klein, Badhoevedorp [email protected] Mams niet altijd 'available' ingekomen: 28 juli 1998 't Is maar wat je ze aanleert... Al lang geleden heb ik me verzoend met het feit dat ik niet zo'n moeder ben die altijd maar energie of zin heeft om met haar kinderen bezig te zijn. Ik heb gewoon ook ruimte voor mezelf nodig en neem dit dus ook. Al van jongs af aan zijn m'n kinderen er aan gewend dat mams niet altijd "available" is en soms andere verplichtingen heeft, maar soms ook gewoon lekker wil lezen of iets voor zichzelf wil doen. Wat mij betreft is er een prima balans, er is nog steeds ruimte genoeg voor de kids om leuke dingen te doen en er is ruimte genoeg voor mijzelf. En mijn kinderen vermaken zich prima! Ze zijn goed in staat om zich zelfstandig bezig te houden met waar ze zin in hebben, maar ook met elkaar kunnen ze het prima vinden (behalve op de dagen dat ze een oorlog op leven en dood lijken te voeren). In mijn geval geldt dus dat ze niet beter weten. Ik ben blij dat de drama's van niet kunnen stofzuigen of wat dan ook omdat kindlief het niet wil, aan mij voorbij zijn gegaan. Hanneke Krabbe, Dordrecht [email protected] Lekker laten vervelen ingekomen: 28 juli 1998 Ons dochtertje van vier verveelt zich regelmatig. Ze heeft dan nergens zin in en is hangerig. Volgens ons is ze op zulke momenten gewoon moe, maar wil ze daar niet aan toe geven. Vaak helpt het om haar een uurtje voor de video te zetten. Daar doet ze dan weer genoeg energie op om zelf bezig te zijn. Ook als haar broertje slaapt en haar overbuurvriendinnetjes weg zijn, weet ze vaak geen raad met zichzelf. Ons inziens is dit een leerproces waar ze doorheen moet en heeft het niet zoveel zin om koste wat kost haar te entertainen. Alsof het een schande is als je je verveelt! We tillen er dan ook niet te zwaar aan, en reiken haar ofwel iets aan waar ze toch wel zin in heeft of we laten haar maar een beetje aanmodderen. Vermoedelijk is het allemaal tijdelijk en wordt het bijvoorbeeld heel anders als onze dochter eenmaal kan lezen, want dan gaat er natuurlijk een hele nieuwe wereld voor haar open, waarin ze -- haar kennende -- wel geïnteresseerd zal zijn. We weten niet of crèches het gevoel van zich vervelen versterken; kinderen verveelden zich vroeger immers ook en toen waren er nog geen crèches. We weten wel dat er ook crèches zijn die kinderen regelmatig laten lanterfanten en ze bewust met rust laten, omdat ze beseffen dat het ook goed is voor kinderen om af en toe op zichzelf teruggeworpen te worden. Nina Kuijpers, Noord, Aruba [email protected] Schuld ligt bij de ouders ingekomen: 28 juli 1998 Dat 'entertainen' is het gevolg van het inlossen van het schuldgevoel dat veel ouders hebben, die hun kinderen niet de hele week zien. Ik betrap mezelf er ook op, overigens. Als je je kinderen hele dagen niet ziet, wil je ze daarna alles geven en vooral dus je eigen aandacht. Hopeloos bang dat je kinderen later zullen zeggen dat ze aandacht tekort zijn gekomen. Als ik thuis werk voel ik me helemaal schuldig dat ik tijd voor mijn werk moet vrij maken. Maar als ik bedenk dat mijn moeder, die vroeger thuis was wel wat meer te doen had dan haar drie kinderen te vermaken, realiseer ik me dat zij ook gewoon thuis werkte en ook geen tijd had voor vermaken. Mijn zoon van 10 maanden speelt graag alleen, met regelmatig een knuffel tussendoor of even voorlezen. Na de gezamenlijke activiteit kruipt hij gewoon weer weg. Soms vind ik dat heel ongezellig, maar dat went wel. Het ligt dus aan de ouders. Geef je kinderen de ruimte om zichzelf te vermaken en zeg niet bij alles dat het niet mag of dat ze eraf moeten blijven. Verder niet overal mee bemoeien. Dan krijg je vanzelf kinderen die zichzelf uitermate goed kunnen vermaken. Gerdien Looman, Spijkenisse [email protected] Herformulering stelling ingekomen: 28 juli 1998 Dichter bij de realiteit zou zijn "Kinderen willen soms niet alleen spelen en ook niet met elkaar. Ze willen dan aandacht van een volwassene." In huis hebben we (man, vrouw en zoon 3jr) ieder onze 'terugtrekplek' en gezamenlijke plaatsen. Dat komt er eenvoudigweg op neer dat we een boek lezen en dus niet bereikbaar zijn (jawel dat geldt ook voor junior) of met zijn allen eten maken in de keuken. Voor een kind is het wassen van sla, snijden van champignos, etc. ook spelen. Is positieve aandacht entertainen? Is je kind iets leren entertainen? Kom nou... Voor echte entertainment gaan we wel naar het circus. Ellen Mudde-van Bodegom, Maassluis [email protected] Stelling klopt bij full-time werken ingekomen: 26 juli 1998 Ik heb tien jaar als nanny gewerkt in de VS en heb gezien dat die stelling klopt bij de meeste kinderen van wie de ouders full-time werken! Zij komen thuis en vinden dat ze er 100% moeten zijn voor de kinderen. Eten koken, afwassen, boodschappen doen; al die dingen worden bijzaak. Het wordt vaak 's avonds nadat de kinderen slapen gedaan. (Om tien uur naar de supermarkt!) Wat zien de kinderen dus; overdag een oppas die niets uitvoert in huis en die de hele dag leuke dingen bedenkt om te doen, zowel binnens als buitenshuis. 's Avonds en in het weekend ouders die zich schuldig voelen t.o.v. de kinderen en die dus met dat zelfde patroon doorgaan. Ik heb altijd aangeboden de was te doen, eten te koken, boodschappen te doen enz., want anders werd ik zelf gek. Ook las ik 's morgens de krant met een kopje koffie, deed ik de afwas (niet in de machine) en had ik vriendinnen op bezoek met andere kindjes. Al met al; nu ben ik zelf moeder en mijn zoontje van bijna twee vermaakt zich prima. Hoe minder speelgoed over de vloer hoe beter. Ik heb bijna alles in een kast achter slot en hij moet gericht vragen als hij wat wil hebben. Werkt uitstekend. Kan zich uren vermaken met Duplo of dieren bv. Mijn huisje is netjes en schoon en ik geniet van de vrijheid. Dorien Morin, Wynnewood (USA) [email protected] Soms meedoen ingekomen: 25 juli 1998 Mijn zoontjes (3 en 1) kunnen uitstekend zelf spelen en met elkaar. Als ik ze hun gang laat gaan, hebben ze samen veel plezier. Ook hebben ze wel eens een klein ruzietje. Af en toe speel ik gezellig met ze mee, dit vinden ze dan reuze leuk, maar als ik me constant met hun speel zou bemoeien, is de pret er snel van af. Door soms mee te doen, merk je dat ze dingen van je na gaan doen. De oudste 'leest' bijvoorbeeld boekjes voor aan de jongste of aan zijn knuffels. Soms lukt het hem om de tekst bijna letterlijk uit het boek op te zetten. En om stukjes met grapjes heeft hij de grootste lol. Kinderen vinden het leuk als ze aandacht van een volwassene krijgen en ge-entertained worden, maar met mate, zodat ze zich daarna vrij in hun spel kunnen uitleven. Sandra Reumer, Benthuizen [email protected] Wel alleen, niet met elkaar ingekomen: 23 juli 1998 Ik denk dat de kinderen van tegenwoordig redelijk alleen kunnen spelen, maar met elkaar spelen gaat niet echt soepel. Ik werk nu als stagiaire in een kinderdagverblijf (i.v.m. een opleiding) en merk dat net name de kinderen bij de buitenschoolse opvang moeite hebben met samen spelen. Gewoon spelen gaat aardig, maar competitie-spel, groep tegen groep, is vrijwel onmogelijk. Het lijkt wel alsof ze niet als een groep kunnen samenwerken, ze doen er ook niet echt de moeite voor. Het enige wat ze belangrijk vinden is 'de winnaar' worden. [...] Ik ben van mening dat ouders van kinderen die moeilijk (alleen) kunnen spelen, daar ook een aandeel in hebben. De t.v./video en vooral de P.C. niet te vergeten is een makkelijke oppas. Ik denk dat ouders dat niet bewust doen. Ook al probeer je je kinderen van de t.v te houden, ze komen ergens anders er wel mee in aanraking (vriendjes, oppas e.d). Na verloop van tijd zijn de kinderen daar zo aan gewend dat hun creativiteit afneemt en niet zelf meer op een activiteit kunnen komen. [...] Dat kinderen op een (crèche) k.d.v. ge-entertained worden wil ik bestrijden, ik denk dat de meeste k.d.v. van mening zijn dat kinderen zichzelf moeten vermaken. We sturen ze wel als dat nodig is, en spelen vaak mee, we organiseren ook activiteiten maar niet iedere dag. N.a.v een vragenlijst die ik had gemaakt voor de ouders die de kinderen naar ons k.d.v. brengen, blijken ze bijna allemaal van mening te zijn dat wij er zijn om de kinderen 'leuk bezig te houden'. Tja... en wat moet je dan met je mooie theorieën. Lara Verhoeven, Breda [email protected] Nooit problemen ingekomen: 21 juli 1998 Wat een onzin! De ouders die deze ervaringen hebben, zijn m.i. zelf schuldig aan de onkunde van hun kinderen. Mijn kinderen (11 en 8 jaar) hebben er nooit problemen mee om zich zelf te vermaken, zowel binnen als buitenshuis. Natuurlijk hebben zij ook wel eens een baaldag, maar wie niet. Als zij zeggen zich te vervelen, ga ik hier niet op in en laat ze zich vervelen. Dit duurt nooit lang, want als ze daarmee geen resultaat boeken vinden ze wel weer iets om mee te spelen of een oud en dierbaar boek wordt uit de kast gepakt. Natuurlijk doe ik op gezette tijden spelletjes of iets wat zij leuk vinden met ze, maar wel wanneer ik daar zelf ook zin in heb.Dat kan dan variëren van een spelletje voetbal tot een dierentuin of een bioscoopje. Dat waarderen ze dan veel meer dan wanneer alles zo toegeschoven wordt. Marian van Gameren, Ridderkerk [email protected] Af en toe "geen tijd" ingekomen: 21 juli 1998 In mijn werk met kinderen met een ontwikkelingsstoornis merk ik inderdaad dat kinderen zichzelf moeilijk kunnen vermaken. Opeens hoor je jezelf dan opmerkingen maken waarvvan je dacht ze nooit te zullen maken; namelijk: "Je moet vriendjes van je eigen leeftijd zoeken". Toch hebben de kinderen het snel door en zoeken dan eigen vriendjes of vermaken zichzelf. Ik denk ook dat je af en toe "geen tijd" moet hebben, zodat kinderen noodgedwongen zichzelf moeten vermaken. Wel blijft het heel belangrijk dat ouders/verzorgers in de buurt zijn om het spel, wanneer nodig, te begeleiden. Tenslotte heb je geen kinderen om ze te verwaarlozen. I.M. Vos, Den Haag [email protected] Samen tuttelen ingekomen: 21 juli 1998 Mijn dochter (20 maanden) hoeft niet door een volwassene "entertained" te worden. Mijn dochter is heel makkelijk in de omgang. Zowel voor volwassenen als voor kinderen. Is er geen speelgoed in de buurt? Geef haar een emmer met een pollepel. Herrie maken! Heerlijk vindt ze dat. Daar kan ze zich uren mee vermaken. Waarom zou ik haar moeten entertainen terwijl zij dat juist bij mij doet? Ik kan rustig een half uur op de bank zitten en naar haar kijken waar ze zoal mee bezig is, zonder dat ze dat in de gaten heeft. [...] Tuurlijk! Ik speel ook met haar. Lekker gek doen, stoeien, met een bal gooien, naar de speeltuin, naar de dierentuin, bouwen met Duplo, etc. Soms is het ook heerlijk als ze gewoon lekker bij je op schoot wil zitten knuffelen. [...] Kies je voor een baan, tja, dan word je entertainer van je kind. Want wat je overdag niet kan doen met je kind, probeer je toch 's avonds of in het weekend goed te maken. [...] Afijn, ik ga ervoor om full-time moeder te zijn. Niet voor de vrijheid, want het werk op kantoor mis ik af en toe wel, maar om er helemaal te zijn voor mijn dochter. Ze leert, ze doet en ze probeert. Mijn dochter entertainen?? Nee hoor, dat doet ze bij mij. Zij leert van mij en ik leer van haar en samen komen we eruit. Zij heeft haar eigen bezigheden en ik de mijne en soms kruisen deze elkaar zodat we lekker met elkaar aan het "tuttellen" zijn. Karina Rusch, Delft [email protected] Ga maar weg, mama... ingekomen: 21 juli 1998 Oneens. Mijn zoon was negen maanden kroop vervolgens naar zijn kamer en kon daar uren zitten spelen. Gisteren ook hij is nu 2 ½ en ik ben samen met een vriendin en dochter naar het strand geweest ze hebben drie uur lang zitten spelen zonder te zeuren om wat dan ook. Ze vonden het prachtig om lekker te kunnen ravotten. Tuurlijk vind een kind de aandacht van papa of mama leuk en die vragen ze door met ze te gaan spelen. Hun wereld van verkennen bestaat immers uit spelen, maar ze kunnen wel degelijk alleen of samen met andere kinderen spelen. Kinderen hebben gezag nodig en kinderen willen dat hun ouders grenzen voor hun trekken. Maar ik hoor mijn zoon ook zeggen als die in zijn kamer zit te spelen: ga maar weg, mama, ander keertje met jou spelen. Bovendien heeft hij wel op een kinderdagverblijf gezeten en gaat nu naar de peuterspeelzaal. Debbie Heijerman, Rotterdam [email protected] Willem houdt van rust ingekomen: 21 juli 1998 Moeder van Willem is het hier niet mee eens. Willem is 2,5 en kan zich uitstekend zelf vermaken, vooral auto's vindt hij geweldig om mee te spelen. Ondanks dat Willem naar de crèche gaat, en ook een oppasmoeder heeft die gezellige dingen met hem doet. Willem is ook een kind dat van rust houdt dus hij vindt het heerlijk om alleen bezig te zijn met allerlei speelgoed. Hij snapt ook heel goed wanneer ik even zit te lezen dat hij ook lekker even alleen kan spelen. Dus hij is gewoon een heel lief en gezellig kind! Nancy Kanters, Gilze [email protected] John van de snackbar ingekomen: 20 juli 1998 Soms krijg ik wel eens het gevoel dat mijn kinderen (Niek van 3,5 en Daan van 2) constant mijn aandacht vragen en dat ze het liefst zouden willen dat ik ze de hele dag bezig houd. Dan maken ze ruzie over wie met welk speelgoed mag spelen en voor hoe lang. Op zulke momenten krijg ik het weleens benauwd en denk ik was het nou echt zo leuk om twee kinderen kort op elkaar te krijgen, zodat ze "leuk met elkaar kunnen spelen"? Als ik alleen ben met een van de twee heb ik deze 'aandachts'-problemen veel en veel minder. Dan ontstaat er geen strijd en kunnen ze rustig in hun eigen wereldje spelen. Zoals Niek die de hele vorige zomer 'Johan van de snackbar' speelde, compleet met deur openzetten en het uitdelen van ijsjes. Toch zijn er bij ons in huis steeds meer momenten waarop ik merk dat mijn aanwezigheid absoluut niet vereist is. Zo wilde ik vorige week bijvoorbeeld op een schreeuwerig moment even rustig gaan kleuren met mijn oproerkraaiers. Na tien minuten kwam ik erachter dat ik wel een mooie koekemonster had ingekleurd, maar dat mijn zonen allang weer op loopauto's door het huis reden om 'boodschappen' te gaan doen. Soms is een aanzet tot vrede voldoende. En als je dan over een dag genomen kijkt zijn er eigenlijk een heleboel momenten dat (onze) kinderen gewoon zelf spelen. 's Morgens vroeg als ze zichzelf in de eigen slaapkamer nog een tijdje bezighouden. Als ik ze overdag kwijt ben en ze achter de bank boekjes lezen om vervolgens te gaan 'slapen'. Zoals Daan gisteren op het strand zo geconcentreerd aan het scheppen was dat er zelfs geen lachje af kon voor de foto (waar hij anders zo dol op is). Ik denk dat het voornamelijk vervelend is dat kinderen altijd beziggehouden willen worden wanneer jij daar nou net even geen tijd of zin in hebt. Daar zal ik maar mee moeten leren leven! Diana van Bennekom, Rotterdam [email protected] Af en toe een gezelschapsspelletje ingekomen: 20 juli 1998 Mijn (enige) zoon van 9 kan gelukkig goed alleen spelen. Maar gelukkig voor mij (zijn moeder) wil hij ook graag af en toe een gezelschapsspelletje doen. Want zijn vader is niet zo'n spelletjes-mens en ik kan niet goed alleen (een gezelschapsspel) spelen. Astrid Dello, Maastricht [email protected] Rollebollen ingekomen: 20 juli 1998 Uren kan ik genieten als mijn beide zoontjes met elkaar spelen. Ze rollebollen letterlijk over elkaar heen en gieren daarbij van het lachen en de jongste maakt gekke harde geluiden. Maak ook alleen kunnen kinderen zich prima vermaken, aan een lage tafel, kleuren of vader of moeder spelen met de pop, maar ook in de box heeft mijn jongste volop plezier. Ja zeker kunnen ze alleen spelen en ook met elkaar, observeer kinderen eens, en als volwassene zul je zien dat we er nog heel veel van kunnen leren. Kleine ruzies en conflicten lossen zich vanzelf op en de kinderen genieten er zelf het meeste van. Laat een kind zich lekker ontplooien en een eigen ik creeëren, dat is toch het allermooiste! Marjolein Ancher, Rijswijk [email protected] Je moet kinderen niet storen ingekomen: 19 juli 1998 Kinderen kunnen niet alleen spelen en ook niet alleen met elkaar. Ze willen door een volwassene (....)enterainded worden" Kinderen kunnen alleen spelen zonder dat ze entertained worden. Mijn tweeling van 14 maanden kunnen urenlang met z'n tweeën spelen, vooral met een bal of blokjes van Lego. Als ik ermee bemoei door ze bijvoorbeeld iets te drinken te geven, zijn ze uit hun doen. Je moet kinderen niet storen in hun spel, het is goed voor hun concentratievermogen, ze leren ook creatief te zijn, dan door een ouder ieder keer gestoord te worden. Ik laat ze zelf ontdekken wat ze leuk vinden en wat niet. Zelf wil je niet gestoord als je met iets leuks bezig bent. Ria Fokke, Zoetermeer [email protected] Soms bemoeien de mamma's zich ermee ingekomen: 19 juli 1998 Soms wil ik met mijn moeder of vader spelen, lekker stoeien en gekke grapjes verzinnen, of samen knutselen als het regent. Maar meestal speel ik met mijn vriendjes. Nu ik wat ouder ben ( bijna 4) kan ik goed mijn fantasie gebruiken, en mijn wat oudere vriendjes uit de buurt leren mij ook heel veel. Vandaag was ik met mijn vriendje Sven op het strand. Mijn moeder moet wel mee om op te letten en voor het lekkers, maar wij hebben ons eigen huis achter een bamboescherm en maken ons eten van modder en vormpjes. Problemen lossen we samen wel op. Soms bemoeien de mamma's zich ermee, hebben ze weer een stom plan bedacht...laat ons maar lekker spelen , we komen er wel uit. Ik kan mezelf ook goed vermaken hoor, dan gaan de poppen op vakantie of maak ik lekkere drankjes klaar die mamma dan mag drinken. Tuurlijk heb je je ouders wel nodig wanneer je het zelf even niet weet, maar mijn koppie kan het ook vaak genoeg "zelf wel bedache". Namens Ilja (22-10-94): Mariska Botman, Zandvoort [email protected] Toneelstukje ingekomen: 18 juli 1998 Ik ben geen kind, maar zie menig ouder toneelspelen. Door de knieën gezakt en met hoger stemgeluid spelen zij mee. De kinderen kijken verbaasd naar dit lange gebogen speelkameraadje. Hij stoort in het spel en begrijpt de regels niet. Ze zijn vader en moedertje aan het spelen. Hij wil wel voor baby spelen, maar dat is hun bedoeling niet. Hij mag wel voor moeder spelen. Even later gaat klinkt de mobiele telefoon. Het lange speelkameraadje speelt opeens niet meer mee en regelt zijn zaken op enige afstand. Als hij vertrokken is verandert het spel. De kinderen raken geboeid door hun eigen fantasiewereld. Je kan alleen zien dat hij langs geweest is. Even later staat de jongste met een tak tegen zijn oor "Met de firma speel eens mee". Natasja Hoegee, Nieuwegein [email protected] Ik ben van mening dat... ingekomen: 17 juli 1998 Onzin, Kinderen moeten zich alleen leren vermaken. Dit is goed voor hun eigen ontwikkeling om zelf dingen te leren ontdekken i.p.v. alles voorgeschoteld te krijgen. In de werkelijke maatschappij word je ook niet alles voorgedaan. Ook is het belangrijk dat kinderen van dezelfde leeftijd elkaar bezighouden i.p.v. dat alleen de ouders dit doen. Kinderen moeten in hun eigen tempo ontwikkelen, niet op het tempo van hun ouders. Merian van Munster, Heesch [email protected] Op het gestoorde af ingekomen: 18 juli 1998 Eens en oneens, of mag dat niet? In mijn naaste omgeving ken ik niet zozeer "crèche-slachtoffers", maar wel hopeloos irritante moeders die hun (enig) kind geen moment rust gunnen. Tot huilens toe worden ze van hot naar her gesleept: films, voorstellingen en clubs, ze moeten meteen de nieuwste snufjes (en daar ook mee spelen graag, met een blij gezicht, want het was DUUR!) En liever geen boomhut maken buiten, want we hebben alleen nog maar goeie kleren en geen tijd voor builen en blessures. Bovendien is er hondenpoep en kans op hele enge teken. Dan maar liever binnen smijten met je Lego. Na een paar jaar kan zo'n kind zich ook niet meer zelf vermaken! Daarnaast ken ik nog kinderen die wel zelf kunnen spelen, ook op het gestoorde af. Ik heb een dochter van 7 die uren lang nutteloze dingen kan plastificeren met onvoorstelbare hoeveelheden plakband. Ze heeft vriendinnen met soortgelijke hobby's, soms plastificeren ze groepsgewijs, en ik ken kinderen die zich gewoon hopeloos vervelen, ook zonder bemoeienis van ouders. Maar die zijn, dat moet ik toegeven, weer wat ouder; lekker chagarijnig op de bank hangen. Begrijp me goed, ik heb niks tegen een spelletje monopolie of triominossen met de kids, maar wel wanneer het mij uitkomt. Je bent er m.i. zelf bij als ouder of je de rol van entertainer op je neemt of niet. Tip voor ouders die iets "moeten" van hun kind: ga internetten en zeg dat het heel belangrijk en voor je werk is...... M. Keur, Den Haag [email protected] Pleidooi voor Vrije school ingekomen: 17 juli 1998 De hedendaagse opvoeding, en de scholen van tegenwoordig zijn hier voor een groot deel schuldig aan. De kinderen kunnen zichzelf niet vermaken omdat ze nooit geleerd hebben om de middelen die ter beschikking staan te gebruiken. De ouders stoppen als het maar even kan een videootje in de recorder, of de TV gaat aan (lekker makelijk). De ouders hebben het allemaal druk of te druk om gezellig een spelletje te gaan doen met de kinderen. Het mooiste zou zijn om de kinderen de eerste jaren, tot op de leeftijd van +/- 8-9 jaar, op een vrije school te laten leren. Hier leren ze de waarden van het spelen alleen en met elkaar goed kennen, want kinderen van deze leeftijd moeten spelen, en spelenderwijs leren. De drang die vele scholen achter de jonge kinderen zetten is niet goed, zij raken het spelen verleerd. Onze kinderen hebben de eerste jaren op een vrije school mogen leren, een onwijze tijd voor de kinderen waar zij zeer veel geleerd hebben op het sociale vlak en creatieve vlak. Nu zitten zij op een ander type school waar ze op de andere kinderen op veel vlakken ver voor zijn, met name het spelen met elkaar en alleen kunnen zijn zich prima vermaken. Hans Molendijk, Heerhugowaard [email protected] One-man rollenspel ingekomen: 17 juli 1998 Joyce, (3,5), vindt het zalig om met een boekje op schoot te kruipen en voorgelezen te worden, maar even later kan ze helemaal opgaan in een zelfbedacht, one-man, rollenspel. Ze zit dan bovenaan de trap te tekenen, zogenaamd op school, en op de rest van de treden zitten dan alle andere kinderen. Anita Bouwman, Brielle [email protected] Aangeleerd gedrag ingekomen: 17 juli 1998 Een kind wil alleen entertained worden als het gewend is entertained te worden. Oftewel...het is aangeleerd gedrag. Bied een kind speelgoed en spullen aan die de fantasie stimuleren, en waarbij ze zelf moeten doen alsof. Neem nou de ik-kan-eten-drinken-plassen pop. Waar blijf je dan met je fantasie. Laat de kinderen zichzelf en elkaar maar entertainen. Erika de Bruijn, Sassenheim [email protected] Duplo en boekjes doen wonderen ingekomen: 17 juli 1998 Onze zoon van bijna 2 jaar vermaakt zich uitstekend. Het is geen kind wat opgevangen word door oppas of kinderdagverblijf. Als moeder heb ik er voor gekozen om 2 avonden en op zaterdag in een supermarkt te gaan werken als mijn man thuis is. Dit gaat uitstekend. Ondanks dat hij geen broertjes of zusjes heeft, kan hij prima met andere kinderen overweg. Hij is sociaal en toegevend. Hij deelt alles. Ik kan gerust thuis van alles doen, want de lieverd helpt in alles mee. (Al moet ik het dan wel over doen). Hij is niet bedolven onder het speelgoed. Wat Duplo-blokjes en boekjes doen bij hem al wonderen. Het is echt een schat. Misschien omdat wij zelf ook makkelijk in de omgang zijn. Ik vind het jammer dat ik om financiële redenen moet werken, want in een supermarkt valt het echt niet mee. Ik ben dus full-time moeder en vind het heerlijk. Dit werpt bij ons zijn vruchten af. Margareth, Almere [email protected] (als het werkt) Gaat bij ons niet op ingekomen: 17 juli 1998 Onze dochter is 4;8 jr. Het is nu zomervakantie en zij is nagenoeg de hele tijd met haar vriendinnetje(s) in de weer. Af en toe komt ze vragen of ze haar fiets of stoepkrijt of iets dergelijke mag hebben. Verder heb ik geen kind aan haar. Onze zoon is 1;7 jr. Twee dagen per week gaat hij naar de crèche. Hij vermaakt zich daar prima, alleen en met de andere kinderen. En thuis? Hij stevent gelijk op de schuifpui af kruipt naar buiten, gooit het deksel van de zandbak af en gaat heerlijk zitten spelen. Kinderen kunnen zich niet alleen vermaken? Nou, bij ons gaat dat duidelijk niet op.... Elvira Waij, Rijswijk [email protected] Gedroomd? ingekomen: 16 juli 1998 Nimmer heb ik zulke onzin gelezen. Heeft de heer de Kuyper eigenlijk wel kinderen geobserveerd voor deze uitspraak te doen of heeft hij er soms over gedroomd? Mijn twee kinderen gaan twee dagen per week naar de crèche. Zij zouden een goed beeld geven van het speelgedrag van dreumesjes en peuters. De vijf dagen dat zij thuis zijn, spelen zij het grootste deel van de dag alleen of met elkaar. Af en toe doe ik op eigen initiatief iets met hen, af en toe komt mijn oudste erom vragen! Juist door de crèche leren zij sociaal met elkaar en volwassenen om te gaan. Als zij thuis zijn kunnen ze juist de drukte van de crèche achter zich laten en weer lekker rustig met alles spelen wat ze willen. Eric de Kuyper, mijn kinderen bewijzen het tegendeel! Erika Meijer, 1823 BN [email protected]

Copyright © 1996-1998 Ouders Online
Pagina voor het laatst bijgewerkt op: 15 maart 2006