De weg naar het ideale vaderschapHenk Boekeseptember 2000
Bespreking van:
Ik zet de televisie aan, en val middenin een onduidelijk programma. "Ploats de wiele' diametroal tegenauver mekoar", zegt de ene jongen in plat Amsterdams tegen de ander. Ingespannen turen ze naar een opengeslagen boekje, dat naast een onaf karretje ligt. "Diametroal..." herhaalt hij nog eens, en kijkt wanhopig in de camera. "Wat betekent-tát nou weer...?"
Volgende scene. Een oude man die sterke gelijkenis vertoont met Yassar Arafat, zit in zijn studeerkamer. Henk Hofland, de éminence grise van de Nederlandse journalistiek, dat kan niet missen. Aha, nu komt het, denk ik. Nu gaat mijn favoriete commentator het geklungel met dat karretje vergelijken met half-analfabete Russische soldaten die hun wapentuig niet meer kunnen onderhouden, of zo. Maar nee. Het blijkt over iets heel anders te gaan. "Oh. Kenden ze dat woord niet?", vraagt Hofland brommerig. "Nou, dan zoeken ze dat maar op in het woordenboek". Het vederlichte Mijn hebzucht was gewekt; dat boek moest en zou ik hebben. Waarom wilde ik dat boek zo graag hebben? Ten eerste omdat ik nu eindelijk wel eens wilde weten wat ik vroeger allemaal fout heb gedaan. Waarom mijn bootjes alsmaar omsloegen, waarom ze steevast de verkeerde kant opvoeren, en waarom mijn karretjes niet vooruit te branden waren. Ten tweede omdat ik mij voorstelde hoe dat boek mij de weg naar het ideale vaderschap zou tonen. Ik zag het al helemaal voor me: samen de stad afspeuren naar bruikbare materialen, eendrachtig mooie dingen maken, in onderling overleg constructies verbeteren..., en dit boek zou me vertellen hoe ik dat aan moest pakken. Tenslotte was ik natuurlijk reuze benieuwd hoe Hofland, met zijn enorme ervaring als journalist, essayist en romancier, het eraf zou brengen als gebruiksaanwijzing-schrijver. Want dat is zoals bekend een vak apart. Geen gebruiksaanwijzing Verder draagt ook de leesboek-vormgeving niet echt bij tot de typografische helderheid die nodig is voor een goede gebruiksaanwijzing. Achtereenvolgende handelingen worden bijvoorbeeld achter elkaar (in lopende tekst) in plaats van onder elkaar (als opsomming) gepresenteerd, waardoor je subiet de draad kwijtraakt als je de instructies probeert op te volgen. En tot slot: al geef ik Hofland volkomen gelijk dat de beoogde lezers (kinderen vanaf een jaar of tien) gewoon maar een woordenboek erbij moeten nemen als ze een begrip niet kennen, en al heeft hij opvallend zijn best gedaan om korte zinnetjes te schrijven, het is soms echt heel moeilijk te volgen. Bijvoorbeeld:
Of:
Bron van inspiratie Ik las het boek op mijn vakantie in Frankrijk, en toen ik het uit had na een uurtje, anderhalf voelde ik mij een ander mens. Ik had werkelijk het gevoel dat ik het licht had gezien. Dat bleek bijvoorbeeld toen mijn zoon (5) kwam vragen of ik samen met hem een hengel wilde maken. Voorheen zou ik beslist in paniek zijn geraakt (ik heb hier toch geen vishaakje?! wat moet ik zonder bamboe?!) maar nu niet meer. Gesteund door het uitgangspunt van Rederij Hofland dat alles in je omgeving bruikbaar is, kon ik met allerlei toevallig aanwezige materialen en gereedschappen opeens een prachtige hengel maken. Mijn kleine Midas was dik tevreden, en kwam aan het eind van de middag thuis met een emmer vol zoetwater-garnalen. Henk Boeke, redactie Ouders Online
|
Copyright © 1996-2001 Ouders Online BV
Uitsluiting aansprakelijkheid
Pagina voor het laatst bijgewerkt op: 11 september 2000