Twijfel 3de kindje
Een topic waar vele in zich zullen herkennen denk ik.
Wij hebben 2 dochters (3j en 5j) en twijfelen beide heel erg voor een derde.
We zweven al maanden tussen periodes van ja we gaan ervoor en periodes van nee. Ons gevoel zegt bij beide ja, ons hart heeft echt nog ruimte voor nog een kindje maar ons verstand zegt nee. Onze dochters worden stilaan meer zelfstandig en er komt met met momenten ook wel rust in ons leven. Maar dan is er ons hart… Ikzelf heb de laatste zwangerschap nooit aangevoeld als dit is de laatste keer. Naar mijn gevoel is mijn gezin nog niet compleet. Mijn man zou nog heel graag een zoontje hebben maar dat mag niet de reden zijn en heeft ook wel schrik voor zijn gevoel als blijkt dat een eventuele derde terug een meisje is.
_Audrey schreef op 25-03-2024 om 13:21:
[..]
Ik kende een stel waarbij papa echt perse een jongetje wilde. Uiteindelijk zijn ze tot 6 kinderen gegaan: 5 meisjes en toen eindelijk een jongen
Afkeer had hij (gelukkig !) zeker niet van zijn meiden, maar een jongen krijgen was wel heel erg belangrijk voor hem. Alleen meisjes was niet goed genoeg. Tja, ik zou daar dus geen zin in hebben.
Mijn oma wilde ook per se een jongetje. Na drie meiden wist ze zeker dat het een jongetje moest zijn. Helaas voor haar toch weer een meisje. Twee jaar later wel een jongetje en vijf jaar daarna nog ééntje.
Als je per se een jongetje wil en door wil gaan tot je er een hebt, dan twijfel je na twee meisjes ook niet over een derde lijkt me. Want bij elk kind heb je 50% kans dat het een meisje is. Als je alleen een derde kind wil met zekerheid dat het een jongetje is, tja, die optie is er niet.
Ik zou tevreden zijn .
Nee, ik herken mij er niet in. Voor man en mij stond van meet af aan vast dat we het bij 1 kind zouden houden. Plantechnisch, financieel, praktisch…allemaal zaken die voor ons met 1 kind op prettige wijze haalbaar zijn. Bij een tweede zou daarin al veel wijzigen, met een derde al helemaal. Dan ben je alleen nog maar aan het regelen en zorgen en moederen.
Daarnaast zaken als milieu en wat heb je kinderen heden ten dage te bieden wanneer je stil staat bij alle ontwikkelingen die niet positief zijn in de wereld op dit moment. Oorlog, geweld, natuurrampen etc.
Ik ken grotere gezinnen en ik vind er niets aan. Moet er niet aan denken.
Aan mij heb je niets.
Ik schrijf dit niet om je tegen te houden voor een derde kindje te gaan. Ik schrijf het enkel om te laten zien dat het ook anders voor iemand kan voelen.
Succes met het maken van de keuze. Ik grijp dat het niet gemakkelijk is en ik vind het heel goed dat je er over nadenkt alvorens meteen in het diepe te springen.
deels herkenbaar, al is het wel bijna 20 jaar geleden.
Ik wilde graag een 3e maar de omstandigheden waren niet ideaal (mijn leeftijd en financieel). Uiteindelijk is er geen 3e gekomen en is dat gevoel ook gewoon verdwenen. Dit als reactie op degene die schreef; en dat gevoel gaat ook gewoon niet weg. Bij mij dus wel.
Nu zie ik alleen maar voordelen omdat ons kind nu al een paar jaar als enige thuis woont en dat heeft best veel voordelen
Hier kwam die derde er wel, een jongen, na 2 meisjes. Ik heb er absoluut geen spijt van. Hij valt er ook helemaal niet buiten omdat hij een jongen is of omdat hij de derde is. Hij hoort er helemaal bij en we kunnen ons allemaal niet voorstellen dat hij er niet was geweest. Er zit wel maar 3.5 jaar tussen de oudste en de jongste, misschien speelt dat ook mee. We gingen in een moeite door qua luiers en slaapjes.
Praktisch gezien is 2 kinderen wel optimaal denk ik. Past handig in auto's, huizen, vakantiewoningen, hotelkamers. Maar ja, iets minder handig gaat het ook.
Ik geef nu een antwoord wat ik 30 jaar geleden niet had kunnen bedenken als moeder van maar liefst twee zonen en twee dochters: houd het bij 2 in deze onzekere wereld waarin de jonge generatie ongetwijfeld weer in militaire dienst zal gaan (en wie weet wat verder volgt). Ik weet het, 't leven is altijd onzeker, maar nu is het in mijn beleving echt anders dan het lange tijd is geweest.
Jullie zijn blij met jullie gezin. Dat is een groot goed. Het gevoel 'nog ééntje' kan ik me prima voorstellen. Ondertussen...
Een gezin is veel meer dan de beleving van nog een keer zwanger zijn, bevallen, een kleine baby verzorgen en zien groeien. Kinderen begeleiden naar volwassenheid vraagt anno nu veel meer inzet van ouders dan 20 jaar geleden; je hebt niet alleen te maken met de fysiek aanwezige kinderen maar ook met alle invloeden via de media. Met kinderen van 3 en 5 sta je nog aan het begin van onderwijs en alles wat nodig is. Het is gewoon stukken intensiever.
Maar natuurlijk is het geheel aan jullie. Mijn bijdrage is niet meer dan een van de vele meningen.
Wij hadden er twee en wilden er aanvankelijk beiden eigenlijk wel vier. Vanwege praktische overwegingen, besloten we toch maar om nog hooguit voor een derde te gaan. Dat lukte. En drie kinderen binnen vier jaar bleek ook inderdaad helemaal prima.
Nòg eens 4 jaar later ontdekte dat ik ondanks mijn spiraaltje zwanger was. Dat zag ik aanvankelijk helemaal niet zitten. De jongste zou bijna naar school en ik kon eindelijk weer meer gaan werken, waar ik naar uitkeek. Maar toen bij de echo bleek dat er al armpjes en beentjes aanzaten, bedacht ik me. Mijn man bleek daar heel blij mee te zijn. Dus nu hebben we er vier 
En ja, dat is niet praktisch.
Eén van onze zoons is trouwens als dochter geboren. Dus wat die wens van je man betreft, is er ook met twee meiden nog hoop 
je kan ook gewoon blij zijn met t gezin wat je al hebt.
de wereld is al vol genoeg.
kijk als jij niet beslist beslist het leven en de natuur uiteindelijk voor jou. Ik weet natuurlijk niet hoe oud je bent maar zo maakbaar kinderen op bestellingen, laten we er 2 of 3 nemen vind ik toch altijd wat verwend overkomen. Dat omdat het soms niet zo vanzelfsprekend en makkelijk gaat.
Dit gezegd hebbende ben ik een groot voorstander van je gevoel volgen hierin. Liefde voor materie en euro's. Ik heb mijn kinderen liever veel broers en zussen te bieden dan een rijbewijs of studie bekostigen en vakanties naar Zwitserland en Bali en hij is alleen in zijn jeugd en later zonder bloedbanden.
Moederkareltje schreef op 25-03-2024 om 20:00:
Ik heb mijn kinderen liever veel broers en zussen te bieden dan een rijbewijs of studie bekostigen en vakanties naar Zwitserland en Bali en hij is alleen in zijn jeugd en later zonder bloedbanden.
Voor de kinderen hoef je het niet te doen. Misschien zijn die wel veel blijer met vakanties in Bali dan met elke dag drukte in huis en minder aandacht van hun ouders. Ik heb een zus, met wie het nooit heeft geklikt en die heeft gebroken met mijn ouders en mij. En zo ken ik meer mensen.
Dus prima als je als ouders een kind erbij wilt, maar je weet nooit hoe het uitpakt.
Ik kom zelf uit een gezin van 3 meiden en heb juist om die reden bedacht dat ik nooit 3 kinderen wilde. Ik wilde er graag 2 of 4 dan. Zo’n oneven aantal is namelijk altijd onhandig: zoals je al schrijft, is er altijd eentje die een ouder moet ‘delen’. Wellicht is het voor anderen een non-argument, maar als kind heb ik het altijd zo gevoeld (hoe gek ik ook op m’n zusjes ben!)
Peaches schreef op 25-03-2024 om 20:13:
[..]
Voor de kinderen hoef je het niet te doen. Misschien zijn die wel veel blijer met vakanties in Bali dan met elke dag drukte in huis en minder aandacht van hun ouders. Ik heb een zus, met wie het nooit heeft geklikt en die heeft gebroken met mijn ouders en mij. En zo ken ik meer mensen.
Dus prima als je als ouders een kind erbij wilt, maar je weet nooit hoe het uitpakt.
Dat weet je sowieso aan beide kanten niet nee. Ik ga uit van mijn eigen ervaring van vroeger en die vond ik fijn vandaar dat ik mijn kinderen ook veel gezelschap gun. Het blijft altijd een gok. Ik ken dan weer geen vakantie naar het buitenland of veel geld hebben thuis. Dat is misschien wel fijn ik zal het nooit weten.
En wat als het een tweeling blijkt als je voor nummer 3 gaat?
Wij hebben ook twee meiden. Heel soms was er een moment, willen we voor een 3e gaan? Maar eigenlijk voelde het zo wel compleet. Het is goed zo. En hoe ouder ze worden, hoe fijner ik het vind dat we niet voor een nummer 3 zijn gegaan.
Zwemlessen, sporten, hobby’s, twee kunnen we bieden wat ze willen. Bij een nummer 3 zouden er denk ik vaker compromissen gesloten moeten worden.
En ook kosten. Ze kosten flink wat en worden met studeren tzt alleen maar duurder. Een derde, is wel de helft extra qua studiekosten.
Succes met het maken van een besluit waar jullie allebei achter staan.
Wij wilden heel graag een 3e. Nummer 1 en 2 zijn er met veel pijn en moeite gekomen. Toch ook nog 1 poging voor nummer 3 gedaan. Niet gelukt. Ik dacht heel lang dat die kinderwens nooit meer weg zou gaan na ruim 10 jaar met zwanger worden etc bezig te zijn geweest en altijd al die wens voor 3 kinderen. Voelde echt als een rouwproces.
En warempel, uiteindelijk verdween die wens toch naar de achtergrond. Qua leeftijd zou het nog prima kunnen, en eerlijk is eerlijk, soms voel ik nog een kleine *pang* bij een zwangere met 2 kinderen aan de hand. Maar toch, ik ben heel gelukkig en geniet erg van de vrijheden die ik nu weer heb.
Sneeuwklokje schreef op 25-03-2024 om 21:26:
En wat als het een tweeling blijkt als je voor nummer 3 gaat?
Dit ook trouwens. Oma wilde nummer 4 en kreeg 4 en 5.
