Twijfel 3de kindje
Een topic waar vele in zich zullen herkennen denk ik.
Wij hebben 2 dochters (3j en 5j) en twijfelen beide heel erg voor een derde.
We zweven al maanden tussen periodes van ja we gaan ervoor en periodes van nee. Ons gevoel zegt bij beide ja, ons hart heeft echt nog ruimte voor nog een kindje maar ons verstand zegt nee. Onze dochters worden stilaan meer zelfstandig en er komt met met momenten ook wel rust in ons leven. Maar dan is er ons hart… Ikzelf heb de laatste zwangerschap nooit aangevoeld als dit is de laatste keer. Naar mijn gevoel is mijn gezin nog niet compleet. Mijn man zou nog heel graag een zoontje hebben maar dat mag niet de reden zijn en heeft ook wel schrik voor zijn gevoel als blijkt dat een eventuele derde terug een meisje is.
Gingergirl schreef op 30-03-2024 om 16:43:
ik zou het bij twijfel wel doen, om spijt te voorkomen. Hier heel bewust voor een groot gezin gekozen. Als enig kind vond ik het erg eenzaam vroeger ook al had ik veel vriendinnen en clubjes, mijn ouders beweerden altijd dat ik niet eenzaam was maar dat was ik wel. Ik gaf dat niet toe want dat leverde toch alleen maar commentaar op. Eenzaam is een gevoel wat niet afhangt van de hoeveelheid vrienden die je hebt of de frequentie waarin je ze ziet. Nu als volwassene vind ik het ook niet leuk; ouders zijn overleden dus niemand meer om dingen mee te delen uit je jeugd, mijn kinderen hebben geen ooms/ tantes etc. Of mijn 4 kinderen later leuk met elkaar om gaan weten we natuurlijk niet maar ze hebben in ieder geval een keus en mogelijkheid.
Maar de kinderen van TO zijn geen enigkinderen. Ze hebben al een zusje.
Herfstappeltaart schreef op 30-03-2024 om 18:18:
[..]
Maar de kinderen van TO zijn geen enigkinderen. Ze hebben al een zusje.
Klopt maar ik weet uit ervaring nu dat drie ook geweldig is. Dus bij twijfel zou ik er zeker voor gaan als ik to was.
Ik heb 2 broers waarvan 1 heel slecht. Ik ben nu 58 en ben op mijn elfde een aantal jaren seksueel misbruikt door hem. Daarna vergooide hij zijn leven met een alcoholprobleem. Pas toen mijn ouders niet mee leefden vond ik de kracht om met hem te breken.
Gingergirl schreef op 30-03-2024 om 19:04:
[..]
Klopt maar ik weet uit ervaring nu dat drie ook geweldig is. Dus bij twijfel zou ik er zeker voor gaan als ik to was.
Jij vindt 3 geweldig. Dat is iets anders.
Met kinderen moet je niet gokken Bij twijfel.
Mijn moeder heeft 3 zussen. Die hebben weinig met elkaar. Enige voordeel is dat ze de mantelzorg voor hun vader enigszins kunnen delen, maar denk dat als opa wegvalt het contact minimaal zal zijn.
Due-scimmie schreef op 30-03-2024 om 19:58:
[..]
Jij vindt 3 geweldig. Dat is iets anders.
Met kinderen moet je niet gokken Bij twijfel.
Mijn moeder heeft 3 zussen. Die hebben weinig met elkaar. Enige voordeel is dat ze de mantelzorg voor hun vader enigszins kunnen delen, maar denk dat als opa wegvalt het contact minimaal zal zijn.
Ik heb er zelf 4. Het gaat ook niet om gokken. Maar bij veel mensen die ik ken is twijfel uiteindelijk omgeslagen in de rest van je leven spijt hebben. Of broers/ zussen het uiteindelijk leuk hebben met elkaar weet je nooit van te voren. Net zo goed als dat je ook niet weet als je voor 1 kind kiest of dat kind dat zo leuk zal vinden. Voorbeeld van jouw zussen; zij hebben dus de keuze om wel of niet met elkaar om te gaan, als enig kind heb je dat niet.
Gingergirl schreef op 30-03-2024 om 20:22:
[..]
Ik heb er zelf 4. Het gaat ook niet om gokken. Maar bij veel mensen die ik ken is twijfel uiteindelijk omgeslagen in de rest van je leven spijt hebben.
Ik ken ook mensen die spijt hebben van het kind dat ze wel hebben gekregen. Terminaal ziek. Gehandicapt. Mentale stoornissen.
Ik vergeet nooit meer een verhaal dat ik in de krant heb gelezen. Een jonger broertje (jaar of 7) dat steeds weer zijn zusje fysiek aanviel. Extreem snel boos en uitte dat met geweld (met voorwerpen slaan, verstikken, van de trap af duwen). Die moeder had al bij alle instanties aangeklopt en kreeg te horen dat ze weinig voor haar konden betekenen omdat het nog niet echt fout was gegaan. Ik begrijp ook wel dat dit de uitzonderingen zijn. Maar het zal je maar gebeuren hè, dat dit het resultaat is van je twijfel… een leven lang spijt is niet alleen mogelijk bij niet-doen.
Gingergirl schreef op 30-03-2024 om 20:22:
[..]
Ik heb er zelf 4. Het gaat ook niet om gokken. Maar bij veel mensen die ik ken is twijfel uiteindelijk omgeslagen in de rest van je leven spijt hebben. Of broers/ zussen het uiteindelijk leuk hebben met elkaar weet je nooit van te voren. Net zo goed als dat je ook niet weet als je voor 1 kind kiest of dat kind dat zo leuk zal vinden. Voorbeeld van jouw zussen; zij hebben dus de keuze om wel of niet met elkaar om te gaan, als enig kind heb je dat niet.
En de kinderen die wle spijt hebben van een derde, uiten dat misschien niet.
Ik ben bij kinderen voor bij twijfel niet doen. En er is al geen sprake meer van enig kind hier want to heeft 2 kinderen.
Trijsje schreef op 26-03-2024 om 09:13:
[..]
Wat fijn voor jullie, Yette. En vooral voor de kinderen. Wij worstelen hier ook wel mee. Onze kinderen zijn nu 19, 17, 13.
Ik vond het leeftijdsverschil toen ze klein waren geen probleem. Maar vanaf dat oudste puber werd en zeker toen tweede ook puber werd, wél. En ik vind de jongste nu echt wat allenig in ons gezin. Ik hoop dat dat bijtrekt zoals bij jullie.
Bij ons zijn de tweede en de derde qua karakters een veel betere match. Altijd veel samen opgetrokken. Maar nu is het verschil te groot.
Dat ligt niet per se aan de leeftijd. Hier zijn de oudste twee 19 en 14, en die kunnen het nog altijd uitstekend met elkaar vinden. Hopelijk blijft het zo. Oudste wil -gelukkig- ook nog steeds mee op vakantie (naast vakantie met eigen vrienden).
Hier is de jongste nog maar een peuter. En wij vinden het gewoon perfect. De twee oudsten hebben natuurlijk een heel andere rol dan ‘leeftijdsgenoot’, maar er is in ieder geval nooit jaloezie of ruzie 
gooi die anticonceptie de deur uit en voel even wat je voelt als je straks weer ongesteld wordt, opluchting of dat je hoopte op een zwangerschap. Als je meteen zwanger bent had het zo moeten zijn. Als je dan ineens denkt nee wat vreselijk is dat ook duidelijk voor eens en altijd.
Meestal twijfel je pas als je al aanvoelt dat het misschien geen goeie keuze is. Als je wist dat het goed uit zou komen, soepel kan verlopen had je geen advies nodig en was je zeker van je zaak. Gokjes kun je nemen in het leven als je twijfelt maar gokken om een 3 e kind te maken terwijl je al twijfelt en je verstand nee zegt zou ik eeeeécht niet doen. 3 kinderen heb je voor je hele leven, je 2 kids zijn nu nog klein maar ook zij worden groter en hebben meer tijd en aandacht nodig. Je zegt dat je kindjes zelfstandiger worden maar dat is vergeleken met baby zijn. Huiswerk, zwemles, sport etc. hebben ze je nog steeds jaren lang bij nodig. Een kind van 3 en een kind van 10 met huiswerk en al zijn grote verschillen. Als ze klein zijn heb je nog niet echt een idee hoe het zal zijn als je straks 3 grote tieners/pubers hebt waar je je tijd en energie aan moet verdelen. Misschien kan je dit gevoel van twijfel een jaartje op pauze zetten? En over een jaar een definitieve keuze maken?
Als puntje bij paaltje komt sta je als ouders er ‘alleen’ voor en moet je op je zelf kunnen bouwen dat je 3 kinderen aan kunt, je kan die 3e niet meer terug doen als het toch te veel word.
Moederkareltje schreef op 31-03-2024 om 00:10:
gooi die anticonceptie de deur uit en voel even wat je voelt als je straks weer ongesteld wordt, opluchting of dat je hoopte op een zwangerschap. Als je meteen zwanger bent had het zo moeten zijn. Als je dan ineens denkt nee wat vreselijk is dat ook duidelijk voor eens en altijd.
Oeh ja, Russische roulette met bevruchting, wat een goed idee.
Lieveheersbeest schreef op 30-03-2024 om 20:37:
[..]
Ik ken ook mensen die spijt hebben van het kind dat ze wel hebben gekregen. Terminaal ziek. Gehandicapt. Mentale stoornissen.
Ik vergeet nooit meer een verhaal dat ik in de krant heb gelezen. Een jonger broertje (jaar of 7) dat steeds weer zijn zusje fysiek aanviel. Extreem snel boos en uitte dat met geweld (met voorwerpen slaan, verstikken, van de trap af duwen). Die moeder had al bij alle instanties aangeklopt en kreeg te horen dat ze weinig voor haar konden betekenen omdat het nog niet echt fout was gegaan. Ik begrijp ook wel dat dit de uitzonderingen zijn. Maar het zal je maar gebeuren hè, dat dit het resultaat is van je twijfel… een leven lang spijt is niet alleen mogelijk bij niet-doen.
Als je kinderen krijgt, en of dat er nou 1, 2, 4 of 10 zijn, je weet van te voren nooit of de kinderen; gedragsproblemen, handicaps, ziekten zullen krijgen en of ze leuk met elkaar omgaan. Als daar de twijfel zit dan kun je beter niet aan kinderen beginnen want je weet nooit hoe het leven loopt. En inderdaad zoals jezelf ook zegt, dat zijn ( gelukkig) de uitzonderingen. Bij TO zegt hun gevoel al dat ze het heel graag willen en zijn het vooral praktische zaken die doen twijfelen. Dan is het goed om na te denken of die praktische bezwaren nou echt doorslaggevend zijn om het niet te doen. Ik vind twijfelen uit angst dat een kind wellicht ernstig gehandicapt zou kunnen zijn ( misschien omdat er erfelijke kwesties zijn) of omdat een eerdere zwangerschap dramatisch verlopen is toch van andere orde dan twijfelen of de auto wel groot genoeg is en of het wel lukt met opletten bij een dagje uit.
Lieveheersbeest schreef op 31-03-2024 om 06:22:
[..]
Oeh ja, Russische roulette met bevruchting, wat een goed idee.
😳. Echt he ..
En TO hoe is het nu?
Lieveheersbeest schreef op 31-03-2024 om 06:22:
[..]
Oeh ja, Russische roulette met bevruchting, wat een goed idee.
Zoiets heet luisteren naar de natuur. Zijn veel mensen verleerd blijkt wel weer.
