Grootouders recht op kleinkind?
Een korte vraag want ik ben echt zo moe.
Vinden jullie dat grootouders recht op hun kleinkinderen hebben? Wat zouden redenen kunnen zijn om contact gewoon niet toe te staan zonder enig schuldgevoel?
RoodVruchtje schreef op 18-08-2023 om 19:31:
Ik heb vele topics en verhalen van jou gelezen Nick, ook onder al die andere nicknames die je hier hebt gehad (en overigens ook op dat andere forum).
Ga nu niet doen alsof je hier de moraalridder bent binnen jullie relatie, want ook jij hebt heel wat steken laten vallen als het gaat om deze zoon en je huidige vrouw. Ik zal het hier allemaal niet gaan opsommen, lijkt mij vrij offtopic, tenzij je deze zaken gemakshalve maar even bent vergeten??
Laat je vrouw haar eigen issues oplossen met haar moeder, bemoei je er niet mee. Ze zal heus niet opeens wilsonbekwaam zijn lijkt mij, gezien jullie bewust voor een 2e kind hebben gekozen.
Jij hebt je eigen issues met jouw moeder en prima als jij vindt dat zij geen plaats heeft in jouw/jullie gezin, maar dit maakt jou niet automatisch de beste partij om te beslissen voor jouw vrouw/kinderen en haar moeder. Je komt hier op het forum vaak met hele stellige en (vaak) afwijkende beweringen, inzichten en reacties……wellicht jouw waarheid en ervaring, maar absoluut niet de normale gang van zaken of hetgeen professionals zouden adviseren.
Prima voor op een forum natuurlijk, maar maak van jouw waarheid/waarheden geen feit/feiten, want de enigen die hier later last van kunnen krijgen zijn jullie kinderen!
Ja is goed joh, ze zoekt het maar uit ook
Nick90 schreef op 18-08-2023 om 19:32:
[..]
Ja is goed joh, ze zoekt het maar uit ook
Wat een ontzettend onvolwassen reactie zeg! Misschien beter om je eigen tekortkomingen eens onder ogen te komen en, nog beter, te erkennen! Beter voor het hele gezin lijkt mij.
Nick90 schreef op 18-08-2023 om 19:22:
[..]
Nee dat is ook niet mijn bedoeling, maar ze is mijn vrouw en ik wil haar behoeden voor ongelukkig voelen. Ze heeft er een hele familie bij (bij m’n pa zijn ze met 13 kinderen) en iedereen heeft haar direct geaccepteerd als een van ons. Maar toch blijft ze trekken aan iemand die haar steeds heeft laten vallen.
Dan nog is het helaas niet aan jou. Al waren jullie met z’n veertigen en werd ze officieel geadopteerd.
Je hoeft haar niet te laten stikken, een luisterde oor en begrip tonen is, in dit geval, meer dan voldoende
Ze vraagt niet of je haar wilt helpen met breken, ze vraagt je om te helpen om een gulden middenweg te zoeken waarbij haar moeder een band met haar kleinkind kan opbouwen. Daar kan je als partner bij helpen
Voor haar bepalen met wie ze wel of niet moet breken zal jullie allemaal in de toekomst geen goed doen.
Zodra ze haar moeder gaat missen of er gebeurt iets, dan ben jij de schuldige waarom het contact gestopt is
“En dat had je niet zo bedoeld, echt niet!”
Jawel, want jij wilt dat het contact stopt omdat jij last ondervindt. Als zij in hoedanigheid die lasten ondervindt, dan zal ze heus vragen of je wilt helpen met het stoppen van contact.
Tot die tijd, luister, toon begrip en wees er voor haar
Meer hoef je niet te doen
RoodVruchtje schreef op 18-08-2023 om 19:37:
[..]
Wat een ontzettend onvolwassen reactie zeg! Misschien beter om je eigen tekortkomingen eens onder ogen te komen en, nog beter, te erkennen! Beter voor het hele gezin lijkt mij.
Ja net zo helpend als jouw reactie.
Beertjelief schreef op 18-08-2023 om 19:50:
[..]
Dan nog is het helaas niet aan jou. Al waren jullie met z’n veertigen en werd ze officieel geadopteerd.
Je hoeft haar niet te laten stikken, een luisterde oor en begrip tonen is, in dit geval, meer dan voldoende
Ze vraagt niet of je haar wilt helpen met breken, ze vraagt je om te helpen om een gulden middenweg te zoeken waarbij haar moeder een band met haar kleinkind kan opbouwen. Daar kan je als partner bij helpen
Voor haar bepalen met wie ze wel of niet moet breken zal jullie allemaal in de toekomst geen goed doen.
Zodra ze haar moeder gaat missen of er gebeurt iets, dan ben jij de schuldige waarom het contact gestopt is
“En dat had je niet zo bedoeld, echt niet!”Jawel, want jij wilt dat het contact stopt omdat jij last ondervindt. Als zij in hoedanigheid die lasten ondervindt, dan zal ze heus vragen of je wilt helpen met het stoppen van contact.
Tot die tijd, luister, toon begrip en wees er voor haar
Meer hoef je niet te doen
Ja is goed, ik ben er klaar mee.
Nick90 schreef op 18-08-2023 om 19:52:
[..]
Ja net zo helpend als jouw reactie.
En dat is dus incasseren in de vorm van zelfreflectie! Of wil je alleen maar ja-knikkers op je hulpvraag?
Nick90 schreef op 18-08-2023 om 19:55:
[..]
Ja is goed, ik ben er klaar mee.
Waarom raak je zo boos van de antwoorden? Jij en je zoon hoeven niet bij de korte bezoekjes aanwezig te zijn
Je boze reactie beangstigd mij ook een beetje, komt de boosheid voort uit het controle verlies?
Je doet (wederom) alsof het hele forum zich tegen je keert, terwijl we enkel willen helpen met jouw vragen
Zelfs als de antwoorden niet bevallen
Je wordt niet gepest
Waarom je echter zulke reacties krijgt?
Google anders zelf even op “partner isoleren van familie” of “partner losweken van familie” of iets in die trant qua zoekwoorden
Welke woorden en zinnen vallen je het meeste op na die zoektocht?
Waar ben je dan eigenlijk mee bezig in plaats van beschermen en liefhebben?
Misschien maar goed dat je er klaar mee bent en het verder laat rusten
RoodVruchtje schreef op 18-08-2023 om 19:58:
[..]
En dat is dus incasseren in de vorm van zelfreflectie! Of wil je alleen maar ja-knikkers op je hulpvraag?
Jij mag voor jezelf bepalen wat jij wil incasseren en dat beslis ik ook voor mezelf hoeveel ik wil incasseren en jij gaat ver over mijn grenzen heen. En van jou hoef ik verder 0 adviezen want aan jouw vijandige toon heb ik niks.
Nick90 schreef op 18-08-2023 om 20:01:
[..]
Jij mag voor jezelf bepalen wat jij wil incasseren en dat beslis ik ook voor mezelf hoeveel ik wil incasseren en jij gaat ver over mijn grenzen heen. En van jou hoef ik verder 0 adviezen want aan jouw vijandige toon heb ik niks.
Dat mag jij vinden, je kunt mij ook gewoon blokkeren en hoef je niets meer van mijn ‘vijandige’ toon te lezen, welke verre van vijandig is trouwens (wél een goeie spiegel denk ik gezien je reactie)!
Dan toch even een advies: denk dan ook voortaan eens 10(0)tellen na voordat je op andere gevoelige hulpvragen op een forum reageert en je je weinig empathische reacties geeft. Enkel empathieloze reacties spuien, maar niet zelf kunnen incasseren zegt ook heel veel namelijk.
Ook best jammer dat je zo negatief reageert op sommige reacties, want ik denk dat daar juist de angel zit voor het grotere onderliggende probleem binnen jullie gezin.
Ik wil op de valreep nog een voorbeeld noemen en dan niet voor jou als ‘trap na’ ofzo, maar oprecht als inzicht.
Er liep hier een lang topic van een moeder met baby en omgangsregeling met een verslaafde ex. Deze omgang kon alleen plaatsvinden met begeleiding voor de vader, want hij bleef drugs gebruiken. Daardoor was er vaker geen dan wel een bezoekmoment en daar klaagde (verslaafde) vader over, want hij vond dat hij gewoon recht had om zijn kind te zien ongeacht of daar wel of geen begeleiding bij aanwezig was.
Dus zag hij zijn kind minder vaak en geheel terecht vonden velen. Jij snapte hem wel, want waarom stoppen of minderen met drugs als je je kind toch maar zo weinig en kort mocht zien? Omgekeerde wereld!
Door jouw (onverwerkte) verleden lijk jij vaak meer begrip voor de ‘verkeerde’ kant te hebben dan voor de andere kant. Dát is volgens mij hetgeen velen en ikzelf jou proberen duidelijk te maken, maar jij ziet dat als vijandig en aanvallend. Dan is een gezonde discussie toch nooit mogelijk?
Of het een onverwerkt verleden is, weet ik niet (het zou kunnen). Wat mij opvalt is dat de emotionele kant van zaken iets is wat ondersneeuwd lijkt te raken, bij TS. Er is nog enigszins ruimte om de emoties van ts te bespreken maar de erkenning van emoties bij anderen werkt al snel als een rode lap op ts. De uitwerking als mensen zich niet erkend voelen in zo’n omgeving is dat het je relaties in de omgeving verslijt en uiteindelijk uitput.
Mwoa, ik kan me juist heel goed voorstellen dat dit gewoon enorm veel bij je oproept.
Het zijn jouw emoties waar je nu slecht mee kunt dealen en ik begrijp dat heel goed.
Toch denk ik idd dat je niet anders kunt dan loslaten en zelf proberen te dealen ermee. Je doet je partner tekort, al is het nog zo goed bedoeld. Je doet ook je relatie tekort want dit is niet goed voor je relatie.
Blijf wel praten en heb niet alleen oog voor haar emoties maar vertel ook wat het met jou allemaal doet. Zonder dat ze daar verder iets mee hoeft natuurlijk, net zo min als dat jij iets hoeft met de hare.
Geef je grenzen aan voor zover ze redelijk zijn, je kunt best eisen dat oma niet alleen met ze is bijv. Je kunt niet eisen dat je partner geen contact met haar heeft. Probeer daar wel buiten te blijven, ga niet mee met bezoekjes etc, zoek het niet op.
RoodVruchtje schreef op 18-08-2023 om 20:55:
Ik wil op de valreep nog een voorbeeld noemen en dan niet voor jou als ‘trap na’ ofzo, maar oprecht als inzicht.
Er liep hier een lang topic van een moeder met baby en omgangsregeling met een verslaafde ex. Deze omgang kon alleen plaatsvinden met begeleiding voor de vader, want hij bleef drugs gebruiken. Daardoor was er vaker geen dan wel een bezoekmoment en daar klaagde (verslaafde) vader over, want hij vond dat hij gewoon recht had om zijn kind te zien ongeacht of daar wel of geen begeleiding bij aanwezig was.
Dus zag hij zijn kind minder vaak en geheel terecht vonden velen. Jij snapte hem wel, want waarom stoppen of minderen met drugs als je je kind toch maar zo weinig en kort mocht zien? Omgekeerde wereld!Door jouw (onverwerkte) verleden lijk jij vaak meer begrip voor de ‘verkeerde’ kant te hebben dan voor de andere kant. Dát is volgens mij hetgeen velen en ikzelf jou proberen duidelijk te maken, maar jij ziet dat als vijandig en aanvallend. Dan is een gezonde discussie toch nooit mogelijk?
Ach, kom op. Een onverwerkt verleden? Dat is zo inconsequent als maar kan en gewoon lekker troll gedrag van TO. Volgens mij nemen we het allemaal veel te serieus.
Ongeacht andere topics, hoe kun je het als ouder oké vinden als je moeder (of welk ander familielid ook) enkel geïnteresseerd is in één kind en het andere compleet negeert?
Je hebt twee kinderen maar oma vindt dat de ene 'niet telt' en niet bestaat en daarom doet ze net alsof hij er niet is. Dat is heel erg onveilig voor een kind. Dat het gebeurt al, dat je moeder dat accepteert helemaal.
