Beugel weigeren

Wat voor soort beugel krijgt hij? En weet je waarom hij weigert?
Een vriendin van mij met een zoon met ASS moest ook een beugel en weigerde dit in eerste instantie ook. Hij kreeg om mee te beginnen een uitneembare beugel. Met hem is toen afgesproken deze alleen 's nachts te dragen (zodat anderen het niet zagen, dat was bij hem de reden van weigering). Het traject duurt dan wel langer, maar met 's nachts dragen ging hij wel akkoord.
Ik weet niet of dit bij jouw zoon ook een optie is?

Ik wist dat mijn kind ook niet stond te springen dus ik heb vooraf met de ortho besproken dat hij de medische noodzaak zou benadrukken. Verder was voor mij geen discussie mogelijk zodat ik daar ook geen ruimte liet. Kind zoekt normaal ieder signaal naar een uitweg, maar deze hadden we dus goed dichtgetimmerd.

Index224 schreef op 28-03-2024 om 11:32:

In hoeverre is het medisch noodzakelijk? Misschien is hij er nu nog niet aan toe maar over paar jaar wel?

Een overbeet kan alleen bij kinderen die nog in de groei zijn met een beugel gecorrigeerd worden. 

https://nl.dental-tribune.com/news/clear-aligners-werken-heel-goed-bij-kinderen-met-autisme/
Voor informatie of behandeling, mocht het echt niet lukken. Begrijp dat dit de verzekering dit vergoed, zou wel extra navraag doen.
https://www.erasmusmc.nl/nl-nl/sophia/patientenzorg/zorgverleners/carvajal-monroy-paola

Helaas  had mijn kind om medische  redenen  niks te weigeren. Maar wat een strijd en tranen elke keer. 10 jaar heeft ze hem gehad. Begon al op 7 jaar  dus toen konden we nog " dwingen " Ook meedere operaties gehad.
Geen tips verder. Uitleggen  waarom en inspelen op het feit dat hij het zelf ook lelijk vindt is het enige wat je kunt proberen. Ik zag de laatste jaren bij de ortho ook heel veel volwassenen  voor een beugel. Dus ook op latere leeftijd  zijn er nog mogelijkheden.  Misschien  ziet hij over  een paar jaar  wel de noodzaak  van in?

Geen idee of het kan op deze leeftijd en in deze situatie maar zou invisalign misschien wel oke zijn voor hem? 

Dat zijn van die bitjes, waardoor je in stappen gebit recht zet.

Due-scimmie schreef op 28-03-2024 om 13:00:

Geen idee of het kan op deze leeftijd en in deze situatie maar zou invisalign misschien wel oke zijn voor hem?

Dat zijn van die bitjes, waardoor je in stappen gebit recht zet.

Die vereisen wel veel discipline, wees je daarvan bewust. Heeft hij dat?

Je mag er niet mee eten. Je moet ze uit doen en dan poetsen. Dan eten. Dan tanden poetsen en flossen (zo niet, krijg je heel snel aanslag, tandsteen en gaatjes omdat het speeksel de voedselresten niet kan wegspoelen). En dan bitjes weer in. En dat zomaar 4 tot 8 × per dag. Gaat dat hem lukken?

Prachtwacht schreef op 28-03-2024 om 13:52:

[..]

Misschien klink ik nu een beetje dom maar wanneer is het echt een medische noodzaak bij een beugel?

tanden staan echt schots en scheef en schuin gegroeid door verdrukking. Het is daarom echt ook wel nodig.

Vroeger deden ze het ook zonder beugel en daar gingen ze echt niet dood aan. Wellicht hadden ze wel eerder een kunstgebit nodig (niet goed schoon kunnen houden) of ging hun kaak een beetje raar groeien. Mijn dochter had ook echt een schots en scheef gebit, hoektanden die hoog in haar tandvlees stonden, overbeet, echt een rommeltje. Een direct medische noodzaak was er waarschijnlijk niet, maar zo wil je niet groot groeien. De ortho heeft dus een beetje met mij meegepraat. Mijn andere kind had ook geen 100% recht uitgelijnd gebit en wilde ook geen beugel. Achteraf bezien had ik misschien meer druk moeten uitoefenen, maar ze vindt het nu zelf ook nog prima (staat recht, alleen twee middelste tanden staan iets uit het rijtje).

Ik heb zelf vroeger ook een beugel geweigerd. Was niet per se noodzakelijk en mijn tanden staan best heel netjes op een rijtje. Niet helemaal 100% recht, maar echt niks mis mee. Heb er geen spijt van.
Als het echt nodig was geweest, had ik die keuze niet gekregen denk ik.
Overigens was ik toen 10 en had ik een kleine overbeet, terwijl ik dat nu niet meer heb. 

Mijn dochter had en heeft niks te weigeren. Haar gebit is sowieso een drama dat ik niemand toewens. Er is veel prematuur getrokken (helaas) en daardoor moest ze toen ze net zes was al een soort beugels om te stabiliseren, maar mettertijd zijn er toch best wat dingen bijgekomen omdat er nieuwe problemen ontstonden. Ze is nu bijna negen en het traject gaat nog wel een hele tijd duren. Niet leuk en niet fijn, maar ook zeker geen keuze.
En dat snapt ze, maar het neemt de weerstand niet weg. Veranderingen in haar mondje zijn altijd even wennen en dat gaat vaak gepaard met veel boosheid, weerstand en tranen. De omslag naar acceptatie gaat bij haar vaak nogal radicaal. En dan nog kan ze soms opeens even héél erg boos worden om alle gedoe met haar tanden.

Wat voor dochter wel heel belangrijk is, is inspraak in het hoe (niet het wat). Die autonomie heeft ze nodig en ze dwingt het ook op de meest vreemde en radicale manieren af. 

dan maar niet, misschien over een aantal jaren en anders maar niet