Onze kinderen zijn geweldig!
Onze kinderen zijn geweldig!
Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste kinderen ter wereld. De verdiensten hiervoor gaan met volle honderd procent naar de opvoedende ouders. Ouders die dag en nacht voor hun kinderen klaar staan, zijn goede ouders, nee, dat zijn perfecte ouders. Het kind vooral kind laten zijn is het heersende moraal onder de opvoedende ouders. De ritjes van vijf minuten met de auto van huis naar de sportclub of muziekles zijn wekelijks al ontelbaar geworden - en dit is een daad van liefde. Kinderen behoeden voor tegenslagen, zoals slechte leerprestaties, en een gebrek aan comfort is prioriteit anno 2015.
Dat de kosten binnen GGZ-instellingen voor jeugdproblematiek de snelst stijgende is, heeft in ieder geval niks te maken met de inzet van de ouders. Nee, ongemak en verbod is niet meer van deze tijd. Daar kan het dus niet aan liggen.
Mijn man en ik altijd veel tijd gestopt in het onderwijs van onze kinderen. Als onze kinderen de stof niet begrepen, schroomden wij niet om ze hier bij te helpen. Dit kan ik niet van alle ouders zeggen. Het is belangrijk dat kinderen goed presteren op school, om ten minste een hbo-opleiding te kunnen afronden. Je wilt toch niet dat je kind beland in het afvoerputje van onze maatschappij?
Wat je ziet is dat mensen uit een lagere klasse minder tijd besteden aan kinderen en hun schoolwerk. Hierdoor wordt het verschil tussen de slimme en de domme kinderen steeds groter. Dit remt de ontwikkelingspotentie van de goed lerende kinderen in de klas. Ook heeft dit negatieve effecten op ouders die wél willen dat hun kind iets bereikt in het leven. Ik heb me altijd mateloos geïrriteerd aan zowel de ouders als kinderen die er met de pet naar de gooiden.
Wat wil ik hier nu mee zeggen? Een veilige en onbezorgde jeugd begint bij de ondersteunende ouder. Het minste wat je kunt doen is er dag en nacht voor ze te zijn - zolang ze er nog zijn. Onze kinderen ervaren succes door onze goede opvoeding. Mijn zoon en dochter, beiden op het vwo, hadden het nooit zo ver kunnen schoppen zonder de goede zorg van mij. Als je kind geen goede diploma’s haalt of de druk niet aan kan in de maatschappij, kijk dan eerst eens naar jezelf, als opvoedende ouder, voordat je met je vinger begint te wijzen naar alles en iedereen!
Lui AnneJ
Dat kan een kind (én volwassene) echt wel zijn hoor. Ik weet zelf dat ik erg lui was met huiswerk, geen zin. Niet omdat ouders me niet stimuleerde of niet achter de broek aan zaten, niet omdat school slecht en saai was. Nee hoor, ik was gewoon lui en ging liever andere dingen doen. Dus dat bestaat echt wel hoor. Is ook gewoon een karaktereigenschap.
Verder
Er zijn natuurlijk wel kinderen die met meer begeleiding van hun ouders wel een niveau hoger aan zouden kunnen. Echter er kunnen allerlei factoren zijn waarom een kind toch niet hoger kan. Dat ligt echt niet altijd aan de ouders. Meestal niet waarschijnlijk.
Echt Bieb?
Kan best zijn maar de meeste kinderen zijn gewoon nieuwsgierig en ontwikkelbaar en leerzaam.
Ik zou toch eerst kijken waar je kind jou steun en die van de school nodig heeft. En soms, dat zag ik bij mijn kinderen, zijn ze zich ineens sociaal zo sterk aan het ontwikkelen dat school er nauwelijk bij kan, even niet, al ga je op je kop staan.
Het woord 'lui' zou ik niet snel gebruiken. Kan best, en kan ook best handig zijn, maar ik ben er tegen om op voorhand 'lui en dom' in te zetten. Dat was vroeger. Wie niet mee kwam kreeg dat 'etiket' en stroomde af of ging zelfs funcioneel analfabeet van de basisschool af.
Je kijkt eerst wat er nodig is dat het wel lukt.
"Bill Gates once said that he would always "hire a lazy person to do a difficult job" at Microsoft. Why? "Because a lazy person will find an easy way to do it."
I love Bill Gates
Leuke quote, AnneJ!
Nur
Waarom kan iemand die op het VMBO zit geen arts worden?? Doe jij nu precies hetzelfde? Denigrerend zijn naar de kinderen die VMBO doen?
Natuurlijk kan dat kind op het VMBO wel arts worden!
Er is alleen wat meer doorzettingsvermogen voor nodig. Want het duurt wat langer voor het kind bij de universiteit is beland!
Bij sommige kinderen komt het er gewoon wat later uit...
En misschien wordt het kind via het VMBO nog wel een veel betere arts want heeft er voor moeten knokken!
Ook een goede moeder
Ja, als je uiteindelijk dus VWO doet. Dan heb je dus gewoon dat VWO diploma en kan je naar de universiteit. Ik bedoelde meer jongeren die na het VMBO naar een vervolg opleiding gaan. Natuurlijk kun je na VMBO-T-Havo-VWO naar de universiteit. Echter voor de meeste VMBO'ers zal die route niet zijn weggelegd. Niet iedereen zal het VWO aankunnen. Ze zitten meestal toch op het VMBO omdat dat hun niveau is. Daarnaast is het VMBO meer dan alleen VMBO-T en vanuit de lagere vormen van VMBO wordt het helemaal een eindeloze weg. Het zal vast theoretisch allemaal wel kunnen maar in de praktijk is die doorstroming helemaal niet zo vanzelfsprekend en zijn de eisen die gesteld worden om door te stromen vrij hoog. Het is een route die niet alleen langer is maar ook een heel stuk moeilijker dan rechtstreeks via het VWO naar de universiteit.
ook voor mij geen lintje
want zoonlief doet havo en is duidelijk liefhebber van de zesjescultuur. Heeft in zijn basisschoolperiode alleen op clubjes gezeten die bij ons in het dorp zijn want ik had/heb niet altijd een auto voor de deur. Stond altijd aan de kant tijdens het oefenuurtje van zwemles toen zoon zijn A diploma nog moest halen want kan zelf amper zwemmen (ipv zelf ook in het water te gaan). Kan zoonlief niet echt begeleiden en overhoren wat huiswerk betreft want heb zelf alleen mavo.
Maar....zoon maakt zeker geen ongelukkige indruk op ons en heeft voldoende vrienden.
Ik snap het wel
Ik begrijp waar het gevoel van Barvaux, en misschien anderen, vandaan komt (denk ik). Waarom zou je een excuus moeten geven voor het feit dat je kind naar het Vmbo gaat? Het is geen schande, zelfs niet als je zelf hebt gestudeerd. En een iq is niet allesbepalend, zeker niet binnen de grenzen van het gemiddelde (of iets daarboven/onder). Het kan toch dat een kind gewoon leuk zijn best doet, goed in zijn vel zit, niet onderpresteert en toch C's haalt op Cito's? Nou ja, een beetje tijgermoeder zet dan misschien zwaardere middelen in om daar een A van te maken.
Ik kom overigens van ver 
En ben aan het wennen aan het idee dat het misschien toch geen havo wordt. Vwo heb ik al laten varen. Ze zou het moeten kunnen (iq en afkomst, geen hersenschade of diagnose), maar het lijkt erop dat dat niet haar weg is.
Nou, Ook Een Goede Moeder
Een kind dat op het VMBO zit, zit daar niet omdat hij heel goed kan leren of bovengemiddeld intelligent is. Dus het ligt niet voor de hand dat een kind dat op het VMBO zit arts wordt.
Maar daarmee is niet gezegd dat dat kind slechter is dan een ander. Dus je hoeft echt niet zo verontwaardigd te doen.
nou marea
Mijn neefje zit op het vmbo en die is hoogbegaafd. Helaas is hij ook dyslectisch en heeft hij ADHD ... De school waar hij naar toe wilde, durfde het niet aan. De enige school die hem wilde hebben, was het vmbo.
Yeti
Dan had ik moeten schrijven "heel goed kan leren EN bovengemiddeld intelligent is".
Toch maar zo (waarom neemt iemand niet gewoon een naam aan)
Het roept zo lastig die namen, noem je gewoon X of Y 
Ik snap niet waarom jouw kind 'het zou moeten kunnen gezien IQ en afkomst'. Gezien mijn oudste zou mijn jongste al helemaal niet op basis moeten zitten en dat zeker niet in combinatie met zijn IQ. Ik vind het andere draadje over kloven ook wel vreemd omdat hier weer wordt gezegd dat het IQ niets zegt. Dan zijn kloven helemaal een vreemd begrip.
Ik ben overigens blij dat mijn jongste het goed doet op school maar daar waar ik altijd heb gezegd dat een kind wel de cijfers kan halen om op te stromen kom ik daar nu van terug. Gemiddeld zijn alle cijfers nét onder dat wat hij moet halen voor kader maar het is gewoon lastig om altijd maar hoog te scoren. Soms moet je samenwerken, soms haal je een 1 op spelling als je dyslexie hebt en het stond niet op magister en weg is je kans.
We gaan het volgend jaar nog een keer proberen al gaat het mij niet eens om kader, het gaat mij over de kloof tussen MBO2 en MBO3. Ik heb weinig zicht daarop en ik schrik heel erg van zo'n draadje waar beschreven wordt hoe slecht alles geregeld is op een MBO. We laten dus onze afvoerputjes (lees: kwetsbaarste kinderen) aanmodderen op het MBO daar waar we HBO en universiteit dus vele malen beter regelen. Boos word ik daar over!
Als men mij kan garanderen dat zoon zo van MBO2 naar MBO3 kan laat ik het los maar ja wie zegt mij dat? MBO2 is een startkwalificatie en met zijn extreme dyslexie kan het best zijn dat ze zeggen dat hij niet wordt toegelaten op een MBO3?
Barvaux
Ik heet zo vanwege mijn eerste bericht, en privacy van de kinderen. X had ook gekund, klopt.
Het klopt ook dat mijn jongste bij toeval (misschien) naar het vmbo gaat, net als jouw jongste. Zou je niet verwachten, gezien de genen en eerder behaalde resultaten van oudere kinderen, maar het zijn nu eenmaal individuen en die volgen niet altijd de statistieken.
Over het MBO maak ik me niet zoveel zorgen. Ik ken kinderen die daar op school zitten en daar gaat het prima mee. Bovendien zijn de kansen op werk, met name voor de technische richtingen, heel goed.
IQ en afkomst
Met IQ en afkomst wordt waarschijnlijk bedoeld dat het kind een hoog genoeg IQ heeft en dat de ouders een hoge opleiding hebben. De nummer 1 factor die de opleiding van het kind bepaald is de opleiding van de ouders. Je ziet vaak dat de kinderen dezelfde soort opleiding doen als hun ouders. In mijn familie heeft bijna iedereen een universitaire opleiding gehaald. Middelbare school is allemaal VWO of Havo (en dat laatste door luiheid) dus dan verwacht je dat eigenlijk ook van je eigen kinderen. Maar er zijn soms factoren waardoor het tegenzit. Mijn zoon heeft ADHD en dat zit hem gewoon in de weg. Ik ken zijn IQ helemaal niet maar ik denk dat hij zonder ADHD beter zou scoren. Dus inderdaad VMBO gedaan. Je kan het ook allemaal niet zo voorspellen. Echter hij heeft nu eenmaal ADHD dus daar kunnen we ook niks aan veranderen. Dat is gewoon een deel van hem. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom een kind minder scoort. Is soms wel lastig zeker omdat je hierdoor als ouder soms ook minder aansluiting kan hebben bij je kind.
Doorstromen is inderdaad een probleem. Daarom denk ik dat van VMBO kader tot arts ook niet zo'n realistische weg is. Dan moet je nog veel meer in huis hebben dan de persoon die gelijk naar het VWO gaat en daarna geneeskunde gaat studeren.
Sorry
Mijn kinderen doen VMBO-TL en sprak ook alleen vanuit VMBO-TL.
Van mij een beetje dom dus. Van VMBO-kader naar arts is inderdaad te hoog gegrepen denk ik.
Maar mijn dochter ( nu in de derde) is zeker van plan om HBO te gaan doen en wie weet wat er daarna nog komt...
Uh AnneJ
"Ik zou toch eerst kijken waar je kind jou steun en die van de school nodig heeft."
Ik had het over mezelf vroeger.... niet over mijn kind....
Maar los daarvan: ik was niet dom, ik was lui (en dat is natuurlijk weer een beetje dom....). Maar lui was ik echt!
Luie bieb
Maar was/ben je in alles lui? Ik wissel periodes van lethargie (waarin ik bijv. op forums rondhang) af met periodes waarin ik vele malen productiever ben dan anderen.
Luiheid kan ook een soort egodefensie zijn. Als je dan geen hoge cijfers haalt is het niet omdat je het niet kunt maar omdat je niks gedaan hebt. Iedereen kent ze wel die irritante figuren die zeggen dat ze niks gedaan hebben en dan toch nog een hoger cijfer halen dan jij...
Uiteindelijk is wat je doet toch belangrijker dan hoeveel je doet, toch?
Luiheid
Ik was helemaal niet lui, maar juist enorm actief. Alleen uitte dat zich vooral in het verlangen om eindelijk naar buiten te mogen en in een boom te klimmen of hard schreeuwend rond te rennen. En nee, ik heb geen ADHD. Maar veel schoolwerk deed ik dus niet, ik zat gewoon op de bel te wachten. Zulke types zitten er dus ook nog tussen.
Há
En de types die hoger getest zijn en onder niveau naar school gaan omdat ze een te onzeker karakter hebben. En....en....en....
Ach, Floddertje komt zichzelf nog wel tegen in het leven denk ik.
Het enige waar ik niet zo goed tegen kan is het ophemelen over de ruggen van anderen.
Hoog/laag, dik/dun, het bevat allemaal een oordeel waarbij de TS er in het algemeen altijd goed vanaf zal komen en nooit bij de verkeerde groep zit.
En als je jezelf een compliment moet geven omdat je dat blijkbaar nodig hebt (dankzij onze goede opvoeding), dan vind ik dat eigenlijk heel sneu.
Het leven is geen wedstrijd. Het is een serieuze zaak waarbij veel factoren van invloed zijn op waar je eindigen zal in het leven.
Dat heb ik, dat hebben mijn kinderen aan levende lijve ondervonden.
En ondanks alles ben ik toch best goed gelukt.
cynisch bedoeld
'Dat de kosten binnen GGZ-instellingen voor jeugdproblematiek de snelst stijgende is, heeft in ieder geval niks te maken met de inzet van de ouders. Nee, ongemak en verbod is niet meer van deze tijd. Daar kan het dus niet aan liggen.'
Als ik dit stukje nog eens lees, kan ik alleen maar concluderen dat TS het cynisch bedoelde.
Onze kinderen zijn nog steeds geweldig
Gezien de discussie en woede die ik losmaak met mijn bericht wil ik graag even reageren.
Bijna iedereen reageert boos en verontwaardigd over de dingen die ik schrijf. Blijkbaar zit er dus wel iets in wat deze reactie bij jullie losmaakt. Opvoeden is geen makkelijke taak en er is niemand die dit perfect kan doen. Zoals ik al beschreven heb in mijn bericht, is tijd en energie in je kind steken het minste wat je kunt doen als ouder.
Veel van jullie zie ik ook zeggen: ‘mijn kind zit op het VMBO en ik laat hem lekker zijn gang gaan’. Dit is precies het feit waarvoor ik jullie wil waarschuwen! Het is helemaal niet erg om als ouder je kind aan te sporen, ondersteunen en stimuleren, sterker nog, het werkt uitstekend. Als je je kind vrij laat in zijn schoolwerk zal er weinig van komen. Als ouder heb je de verantwoordelijkheid om je kind een kans te geven in onze maatschappij. Het is nou eenmaal zo dat veel ouders dit wel doen. Als je dit dus niet doet vergroot je de kans op sociale achterstand. Ik denk niet dat jullie later terug willen kijken op een opvoeding die gefaald heeft en een kind dat zich op de bodem van onze maatschappij bevind? Dit wil je toch niet voor je eigen kind?
nogmaals
don't feed the trolls.
Bedenkt voor je reageert even of de mening van een persoon als deze floortje iets voor je zou moeten betekenen. Het lijkt mij van niet. Dus: negeren!
wat een lol floortje
en wat lees jij goed. Juist heel veel hier hebben gezegd dat ze juist hun kinderen op het vmbo extra begeleiden. Ik ben al vanaf groep 2 bezig met het begeleiden van mijn kind en nog steeds is hij niet verder gekomen dan vmbo-basis. Wil jij even wat tips geven zodat hij volgend jaar toch naar het VWO kan?
jippox
Ik heb niets tegen het voeden van trollen als ze maar regelmatig reageren en niet pas na 80 reacties
barvaux
Ik op zich ook niet, maar ik heb er wel wat op tegen als mensen zich gekwetst voelen door trollen en het idee krijgen dat ze zich moeten verdedigen. Vandaar dat ik zeg: voel je dat zo, denk dan even na tegen wie je je hier denkt te moeten verdedigen. Tegen de mening van Floortje. Nee toch zeker?
dat klopt
Ik word nooit gekwetst door trollen en vind het ook treurig dat er mensen in dit draadje dat wel hebben gevoeld.
Maar goed, sommige mensen hebben gewoon de mening van Floortje en dat maakt ze nog geen trol.
ook op andere fora
http://www.mamaenzo.nl/mamaenzoforum/topic/3763-onze-kinderen-zijn-geweldig/
Nou, Floortje, je bent lekker wel aan het rondpoepen.
Floortje
Ik ben het helemaal met je eens dat je kinderen moet begeleiden. Echter sommige kinderen komen dan nog steeds niet verder dan VMBO. Ik denk eigenlijk dat juist kinderen die een lagere opleiding volgen vaak meer begeleiding krijgen. En soms is VMBO gewoon alles wat mogelijk is. Het is ook niet weer zo dat het kind daarom gedoemd is. Met een MBO opleiding kan je ook heus wel een baan krijgen.
Blije werkgever
Ik citeer Floortje78:
Het is helemaal niet erg om als ouder je kind aan te sporen, ondersteunen en stimuleren, sterker nog, het werkt uitstekend. Als je je kind vrij laat in zijn schoolwerk zal er weinig van komen. Als ouder heb je de verantwoordelijkheid om je kind een kans te geven in onze maatschappij.
Dus de komende twaalf jaar ga ik door met coachen, stimuleren en ondersteunen, dochter haalt het VWO zoon zijn HAVO. Dochter gaat naar de universiteit en zoon naar het HBO.
IK blijf zoals een goede moeder dat doet, ondersteunen, stimuleren, werkstukken redigeren, teksten nalopen op spelfouten en kinderen halen allebei hun diploma's. Sterker nog werkgevers staan voor ze in de rij, zo goed zijn ze geworden door mijn werk, ik heb binnen mijn netwerk hier en daar al laten vallen dat mijn geweldige kinderen beschikbaar komen voor de arbeidsmarkt dus iedereen wil ze hebben, het zijn namelijk geniale kinderen geworden.
Zo starten ze in hun eerste baan en, omdat ik, zoals een goede moeder betaamt, vanaf de zijlijn blijf coachen, stimuleren, en plannen halen ze hun deadlines op tijd en krijgen een vast contract.
Maar dan slaat het noodlot toe, ik kan het allemaal niet meer trekken, ik help 2 kinderen omhoog op de maatschappelijke ladder en door alle stress die dat met zich meebrengt krijg ik een hartaanval.
Nog 4 dagen lig ik op de intensive-care met de kinderen aan mijn bed, het gaat zo goed met ze, ze kunnen wel een paar dagen gemist worden. Dan kom ik toch te overlijden, heel triest.
Na een aantal dagen/weken moeten de kinderen toch weer naar hun werk. Maar ik ben er niet meer om te zorgen dat ze op tijd zijn. Ik help niet meer mee met het lezen van de stukken, ze moeten ineens alles zelf doen.
Deadline na deadline wordt gemist en de perfect gespelde rapporten die ze altijd inleverden staan ineens vol taalfouten, want ja ik kan niet meer corrigeren.
Eerst de een, die de meeste coaching kreeg van mij, raakt zijn baan kwijt. En na verloop van tijd de ander ook.
Kinderen boos, werkgever ook. Kinderen omdat die rot vent niet snapt dat ze die baan nodig hebben. Werkgever omdat hij niet heeft ingezien dat die geweldige kinderen eigenlijk niks konden.
Dan laat ik het ze toch liever steeds meer zelf uitzoeken en eens onderuit gaan, een onvoldoende scoren. Ze kunnen mijn hulp altijd krijgen als ze het vragen maar moeten ook leren zelfstandig iets te doen.
Als je je er als ouder alsmaar mee blijft bemoeien wordt je kind toch nooit een zelfstandig onderdeel van onze maatschappij?
Regenboog
Oh en tot waar mag je je kind nu wel helpen dan volgens jou? Waar trek je de grens?
