Onze kinderen zijn geweldig!
Onze kinderen zijn geweldig!
Nederlandse kinderen zijn de gelukkigste kinderen ter wereld. De verdiensten hiervoor gaan met volle honderd procent naar de opvoedende ouders. Ouders die dag en nacht voor hun kinderen klaar staan, zijn goede ouders, nee, dat zijn perfecte ouders. Het kind vooral kind laten zijn is het heersende moraal onder de opvoedende ouders. De ritjes van vijf minuten met de auto van huis naar de sportclub of muziekles zijn wekelijks al ontelbaar geworden - en dit is een daad van liefde. Kinderen behoeden voor tegenslagen, zoals slechte leerprestaties, en een gebrek aan comfort is prioriteit anno 2015.
Dat de kosten binnen GGZ-instellingen voor jeugdproblematiek de snelst stijgende is, heeft in ieder geval niks te maken met de inzet van de ouders. Nee, ongemak en verbod is niet meer van deze tijd. Daar kan het dus niet aan liggen.
Mijn man en ik altijd veel tijd gestopt in het onderwijs van onze kinderen. Als onze kinderen de stof niet begrepen, schroomden wij niet om ze hier bij te helpen. Dit kan ik niet van alle ouders zeggen. Het is belangrijk dat kinderen goed presteren op school, om ten minste een hbo-opleiding te kunnen afronden. Je wilt toch niet dat je kind beland in het afvoerputje van onze maatschappij?
Wat je ziet is dat mensen uit een lagere klasse minder tijd besteden aan kinderen en hun schoolwerk. Hierdoor wordt het verschil tussen de slimme en de domme kinderen steeds groter. Dit remt de ontwikkelingspotentie van de goed lerende kinderen in de klas. Ook heeft dit negatieve effecten op ouders die wél willen dat hun kind iets bereikt in het leven. Ik heb me altijd mateloos geïrriteerd aan zowel de ouders als kinderen die er met de pet naar de gooiden.
Wat wil ik hier nu mee zeggen? Een veilige en onbezorgde jeugd begint bij de ondersteunende ouder. Het minste wat je kunt doen is er dag en nacht voor ze te zijn - zolang ze er nog zijn. Onze kinderen ervaren succes door onze goede opvoeding. Mijn zoon en dochter, beiden op het vwo, hadden het nooit zo ver kunnen schoppen zonder de goede zorg van mij. Als je kind geen goede diploma’s haalt of de druk niet aan kan in de maatschappij, kijk dan eerst eens naar jezelf, als opvoedende ouder, voordat je met je vinger begint te wijzen naar alles en iedereen!
Yes you can
You can lead a horse to water but you cannot make it drink.
tot op zekere hoogte eens met regenboog
Ik snap het betoog van regenboog wel. Als kinderen alleen maar met 200 % hulp, coaching en steun in staat zijn om het vwo te doorlopen, help je ze niet echt. Je dwingt je kinderen dan om altijd op hun tenen te lopen. Want na het vwo volgt een studie die eigenlijk te zwaar is, een baan die tte zwaar is en een leven lang ongelukkig zijn. Als je in 4, 5, 6 vwo de kinderen nog steeds elke avond moet wijzen op hun huiswerk, nog steeds aan de keukentafel Franse woordjes met ze stampt en nog steeds de typefouten uit hun boekverslag moet halen, gaat er iets niet goed.
Yeti
Daar ben ik het niet mee eens als een deel van het VWO prima gaat, dus de betavakken gaan prima en je kind wil natuurkunde gaan studeren. Vervolgens moet je hem door de drie talen slepen om daar te komen.
Verder: geldt dit nu weer alleen voor het VWO? Mag je je kind op VMBO dan wel opeens helpen?
loslaten
Langzaamaan steeds verder loslaten en zeggen doe het maar zelf, zoek maar zelf naar het antwoord. Waar je eerst nog uitlegt hoe je zoekt in een woordenboek, zeg je later als ze de betekenis vragen van een woord: kijk eens in een woordenboek. Nog later stel je een tegenvraag: Zou je dat soms ergens kunnen opzoeken? Pas als ze er echt niet uitkomen ga je met je hulp weer een stapje terug en ga je samen zitten met dat woordenboek.
Nu geef ik mijn brugger nog veel hulp bij Engels, haar slechtste vak, maar het is wel de bedoeling dat dat minder wordt. Wijs haar soms op tikfouten in een verslag wat ze even laat zien als ik op haar kamer de was kom brengen.
Wat hier ook al werd gezegd als je in de bovenbouw van het vwo nog steeds moet stimuleren om huiswerk te gaan maken en samen woordjes moet stampen gaat er iets niet goed en worden de kinderen niet echt zelfstandig.
oeps Floortje
http://www.famme.nl/15-redenen-waarom-jouw-kind-een-van-de-gelukkigste-ter-wereld-zijn/
Een VWO-diploma als gevolg van ouders die je pushen staat helemaal niet in het rijtje van redenen dat onze kinderen zo gelukkig zijn ...
Wel het feit dat Nederlanders zo gezellig zijn, dat papa's zich met de verzorging bemoeien, omdat we met Koningsdag op een kleedje gaan zitten (en de opbrengst vervolgens investeren in ijsjes en snoepjes, denk ik), omdat kinderen in Nederland ontbijten met vlokken en hagelslag (!) of omdat wij Sinterklaas en Kerst vieren (met kadootjes).
Floortje
Om er nog maar even op terug te komen: Ik begrijp nog steeds niet waarom je kinderen zo gelukkig worden of jij zelf je zo goed vindt als ouder, als je je kinderen met de auto ritjes van 5 minuten laat maken. Waarom in godsnaam met de auto??? Waarom meld je dat als een 'daad van liefde'.
En verder vraag ik mij af: jij haalt de mensen die je nodig hebt om bijv. je huis te laten bouwen of je auto te laten repareren, je boodschappen te scannen, en je riool te laten ontstoppen, dus allemaal uit het afvoerputje? Of doet die hoogopgeleide, o zo gelukkige, WO'er dat???
Gestudeerde zoons
"Klaagde" mijn schoonmoeder wel over: als zwager en schoonzus wat in huis moesten laten gebeuren traden hun zoons, loodgieter en timmerman meteen aan. Konden zij op wachten met hun zoons die wel hoogopgeleid waren, maar niets op gebied van huisrenovatie konden betekenen.
Wat ondersteuning van de kinderen betreft, mijn kinderen geven zelf de grens aan en willen (meestal) niet geholpen worden. Daar tegeningaan levert vooral ruzie en geen hogere cijfers op. Willen ze wel geholpen worden, sta ik wel klaar. Overigens stel ik dan meestal domme vragen zodat ze het gaan uitleggen en opeens snappen ze waar de (denk)fout zit. Soms moet je je van de domme houden om iets te bereiken.
leef en laat leven
En geniet van het feit dat andere ouders het zo slecht doen, Floortje! Dat heeft tot effect dat jouw kinderen nog beter afsteken tegen de rest en dat jou als moeder toch een hoop glorie toekomt. Wees gelukkig, dat doen wij ook met onze dommertjes.
Barvaux
De hersenen van kinderen/jomgeren rijpen tot na hun 20e jaar nog door. Zeg dat ze rond hun 20e toe zijn aan echt zelfstandig leven, de een wat eerder dan de ander. Dan heb je bij een VMBO kind tot zijn eindexamen meer geholpen dan bij een VWO kind dat eindexamen gaat doen. Die VWO-er is tegen zijn eindexamen 2 jaar langer op weg naar zelfstandigheid.
Als ze je hulp nodig hebben help je, maar bij de een wat meer dan bij de ander, bij de een op een andere manier dan bij de ander.
regenboog
Sorry maar ik begrijp niet veel van je betoog. Ga eens uit van startkwalificaties ipv examen vmbo of vwo. Na het VMBO ben je niet klaar hoor 
Ik probeer te begrijpen wat er net gebeurd is
Tussen Nancy en Barvaux.
Want zoals ik het lees, is Nancy niet zozeer gekwetst door TO maar door de reactie van Barvaux.
Barvaux: je zegt dat je niet verbitterd bent, maar je geeft ook effe aan dat je jongste met een IQ van meer dan 100 op basis zit. Dat is toch minstens net zo onlogisch als een kind met een IQ van 78 dat op Mavo zit?
Ik begrijp jouw aangebrande reactie richting Nancy echt niet. Blijkbaar is IQ dus inderdaad niet allesbepalend.
En aan de andere kant: ja, ik denk dat je het los moet laten. Jouw kind is slim, die komt er toch wel ondanks zijn barriere.
jammer (ot voor Nancy)
Misschien lees je dit nog Nancy. Ik ken je nog uit de tijd van "onze" meerlingenrubriek. Ik weet hoe hard je geknokt hebt vanaf hun geboorte voor je 2 meiden. Ik ben blij te lezen dat ze hun plekje op school hebben gevonden en dat het daar lekker gaat. Succes verder!
Ginny
Je slaat de plank toch behoorlijk mis maar ik kan het niet uitleggen ivm privacy, het wordt gewoon te herkenbaar. Ik heb nooit gezegd dat het logisch is dat mijn zoon met zijn IQ op zijn niveau zit maar als je het verhaal kent ben je er, net als ik, blij mee. Roepen dat hij er wel komt omdat hij slim is is juist weer iets waarmee je de plank mis slaat.
Verder: lees wat de twee mensen zeiden die het met mij eens waren en niet alleen wat ik heb getypt. Reken maar dat ik het al meerdere keren moeilijk heb gehad met de reacties van Nancy en ook hier vond ik dat ze te emotioneel reageerde op TS met een reactie die geen rekening hield met anderen door het noemen van allerlei redenen en woorden als 'schaamte'.
Ik ga er verder niet meer op in.
jeetje
Iedereen op dit forum mocht altijd zijn verhaal hier kwijt en zijn mening. En het ene verhaal was niet erger dan het andere maar anders. En soms ging je met elkaar in discussie, ja in discussie, je weet wel, praten met elkaar. En dat zou nog steeds zo moeten zijn. Zonder dat verhalen uit het verleden onderhuids blijven broeien en dan ineens opleven en tot een uitbarsting komen. Wat voor een buitenstaander niet te begrijpen is en al helemaal niet relevant.
Een ander kan ook een jarenlang moeizaam proces zijn doorgegaan met haar/zijn kinderen, gaat er misschien anders mee om en misschien pakt het bij die persoon anders uit dan bij jou maar dat betekent nog niet dat je je zo ergert aan die persoon dat je die de maat moet nemen en dat die ander zich daardoor niet meer prettig voelt hier en daarom vertrekt? Dat kan toch niet de bedoeling zijn van dit forum? Ieder verhaal is anders.
tja
Waar is de discussie dan?
Inderdaad als je een discussie forum hebt dan lees je tegengestelde meningen. Ik begrijp ook niet zo veel van de uitwisseling tussen Nancy en Barvaux. Zo fel vond ik dat niet van beide kanten. Bovendien hebben beide ongetwijfeld een valide punt. Bovendien hoort dat nu eenmaal bij een discussie forum.
Ik vind het dan ook wel flauw om gelijk af te haken bij wat tegenwind en zelfs het hele forum te verlaten om een reactie van een persoon waar je het niet mee eens bent. Daarmee kap je de hele discussie af dus nader tot elkaar komen en begrip krijgen voor elkaars standpunten kan dan niet meer.
Acceptatie
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk te accepteren is als je kind moeilijkheden ervaart terwijl dat niet zo had hoeven zijn als het anders was geweest. Vaak kunnen kinderen (mensen in het algemeen) beter met hun beperkingen omgaan dan hun ouders. Mijn oudste is heel slim maar heeft eigenschappen (ASS) waardoor het in de uitvoering net even lastiger gaat dan bij 'normale' mensen. Ik vind dat ook lastig, want ik vraag me regelmatig af waarom ze het niet gewoon doet. Het ziet ernaar uit dat ze met vlag en wimpel door het vwo huppelt. Daar heb je dan later ook weer niet zoveel aan als je niet in een reguliere werkomgeving kunt meedoen. Grote zorgen dus, maar die zijn voor later.
Als je een kind hebt dat door een (externe) oorzaak een lager iq heeft, heb je die zorgen nu al. Het had allemaal zo anders kunnen zijn, als alles gewoon goed was gegaan.
De mening van ts.
Wat ik daarin triest vind is dat je het leven en de toekomst van je kind bouwt op schoolse prestaties.
Gelukkig bestaat het leven van een kind meer dan uit "schoolniveau". We stoppen als ouders onze kinderen in vakjes, puur gericht op het hier en nu. Zit je op het Vmbo? Dan ben je hopeloos verloren, afvoerputje, laag sociaal milieu. Doe je Vwo dan komt het prima in orde. Uitstekende baan, hoog inkomen, hoge sociale ladder.
Hebben onze ouders dat ook gedaan? De mijne gelukkig niet. School is belangrijk, zeker, maar niet het belangrijkste.
Mijn kind? Ik hoop dat hij op een eerlijke manier zijn geld gaat verdienen, hoeveel en waarmee? De tijd zal het leren. Als het mee zit doet hij iets waar hij zijn ei in kwijt kan, wat dat zal zijn zal mij worst zijn.
Barvaux
Voor wat betreft het eerste, dat laat ik graag bij jou. Al vind ik het jammer dat je je zo opstelt.
En voor wat betreft het tweede: ik werk tussen mensen die er toch wel gekomen zijn, ondanks hun lagere opleiding, en mogelijk toch dankzij hun hoge IQ. Je moet het natuurlijk niet loslaten. Moet je helemaal zelf weten.
Onze ouders
Hebben onze ouders dat ook gedaan? De mijne gelukkig niet. School is belangrijk, zeker, maar niet het belangrijkste.===
Mijn ouders vonden onderwijs natuurlijk ook belangrijk. Ik denk dat mijn ouders mij voor hedendaagse begrippen helemaal niet zo hebben gepusht tot betere resultaten en toch heb ik ervan opgestoken, dat ik liever een kind heb die eigenlijk een niveau hoger had kunnen doen, maar wel plezier in het leven heeft, dan een kind wat altijd bang is voor de reactie van vader en moeder als het niet goed genoeg was.
Ik heb gestimuleerd en geholpen tot de grens die de kinderen zélf aangaven. Achteráf kan ik zeggen dat ik mijn oudste dochter op een hoger niveau had moeten praten toen ze naar het vmbo ging. Maar wist ik veel? Met latere kennis had ik in ieder geval moeten proberen haar op kader te krijgen. Op het mbo scheelt dat heel veel. Maar het is nu eenmaal niet zo gegaan. Nu doet ze een opleiding waar ze het heel erg naar haar zin heeft. Niet de baan die ze als scholier voor ogen had, maar een goed uitgevallen verandering in de mogelijkheden en plannen.
Mijn jongste dochter is via vwo/havo naar mbo-4 gegaan. Met het mbo diploma had ze dan eindelijk haar eerste diploma. Ze zit nu op hbo en lijkt het daar te redden.
Beide dochters zijn heel beperkt geholpen door mij of mijn man, het is in hun eigen tempo en ik vind dat prima.
Dat gehamer van TS op het stimuleren naar vwo snap ik ook niet helemaal. Het is natuurlijk mooi als een kind vrij soepel hoger onderwijs en studie kan doorlopen, maar waarom moeten al die kinderen die daar van nature meer moeite mee hebben persé dat hoge niveau? Ik zou willen dat de maatschappij eens van die hoge wolk af zou komen en wat realistischer kijkt naar welk niveau bij welke baan hoort.
