Voor het eerst ongesteld. Hoe oud was jij?
Ik was 13, bijna 14. Ik was mee van de laatste in het vriendinnengroepje waarin ik toen zat. Wij wilden ouder zijn dan we waren. Ik was jaloers op de meiden die al wel ongesteld waren. Ik wilde dat ook. Je moest 16 zijn om in een cafe of iets binnen te komen. Met wat make-up lukte dat ons ook vaak. De voorbode van ongesteld worden had ik al jaren zoals buikkampen . Mijn moeder bereidde mij dan voor dat dit te maken had met mijn eerst menstruatie maar die bleef nog lang uit. O, wat was ik blij toen ik de eerste druppels bloed in mijn slipje zag. Hoe was dat bij jou?
Index224 schreef op 24-02-2024 om 13:21:
[..]
Fabel
Nou ja feit of fabel het was wel zo dat wij alledrie altijd min of meer tegelijk buikpijn hadden. Geen van drieën aan de pil. 2 ivm zwangerschapswens ik vanwege medicijn gebruik.
Ik had toen ik op de lerarenopleiding zat een studiegenoot die helemaal niet wist dat vrouwen ongesteld werden. Hij heeft van mij een college menstruatie gehad 
Mijn dochters waren 10 (bijna 11), 13,5 en net 13 toen ze ongesteld werden. De jongste is net 12, heeft al wel maandelijkse migraines maar nog geen menstruatie.
Ik was 13, bijna 14. Vond het toen wel tijd worden, voor mijn gevoel was ik laat. Gelukkig was mijn cyclus meteen tamelijk regelmatig en veel (pijn)klachten had ik niet.
Tot na de zwangerschappen. Poeh, geen pretje, die PMS. En op de eerste/tweede dag moet ik altijd na een uur een nieuwe (maxi)tampon, anders lek ik vreselijk door. Heb soms het idee dat ik last van bloedarmoede heb, maar Floradix helpt wel aardig. Enig voordeel is dat mijn menstruatie niet zo lang is.
Naar mijn kinderen ben ik er open over, dus die weten wat ongesteld zijn inhoudt. Mijn oudste kreeg begin groep 7 op school een korte voorlichting over menstruatie* en toen waren er meisjes die geen idee hadden wat dat inhield. Dat vind ik wel sneu, straks wordt zo’n meisje al vroeg ongesteld en schrikt ze zich een ongeluk. Je zou denken dat de jaren ‘50 wel achter ons liggen.
* hun school zorgt voor maandverband op de toiletten voor groep 7/8, vind ik een super idee.
28 jaar geleden. Ik was net 10. En meteen enorm veel en pijnlijk. In mijn witte broek in de klas. Kreeg een mega buikkramp waarvan ik ineenkromp en toen ik weer rechtop ging zitten liep het langs mijn benen naar beneden. We zaten in de kring. Gelukkig had mijn meester direct door wat er gebeurde, trok zijn vest uit, bond dat om mijn middel en nam me mee naar het toilet. Kreeg kleding van school en mocht naar huis, ze hadden mijn ouders gebeld om me op te halen. Enorm lief. De klas heeft die dag meteen extra les gehad over menstruaties.
De hevigheid was een voorbode. Ik ben altijd 13-16 dagen blijven menstrueren en echt in volle hevigheid. Ging al heel snel van mini naar de grootste tampons met nachtmaandverband, was anders geen doen. Met echt 7 dagen platliggen van de pijn elke maand. Zat voor mijn elfde al aan de pil. Meermaals naar gynaecologen geweest, werd altijd weggewuifd met pijn hoort er nu eenmaal bij, hier heb je ijzerpillen voor te laag hb, naproxen en succes ermee.
Na mijn twee zwangerschappen werd mijn cyclus nog heviger. Soms 1 dag heen bloedverlies, overige dagen maximaal 45 minuten met zwaarste tampons en kraamverbanden. Maar weer eens naar gynaecoloog. Deze arts nam me serieus, constateerde endometriose in een vergevorderd stadium en adviseerde novasure of hysterectomie. Ik koos voor het laatste, want ook bij novasure was er geen garantie dat het bloedverlies en pijn zou verminderen. En toen besloot de maatschap dat hysterectomie niet mocht, ze vonden me te jong (31). Toen heeft de gyn me geadviseerd een second opinion aan te vragen in een specifiek ziekenhuis en een begeleidende brief voor me opgesteld. Eindelijk iemand die mij en mijn klachten serieus nam. Dus naar dat andere ziekenhuis. Daar constateerde de gyn hevige endometriose en adrnomyose en was zij heel bastberaden: novasure zou mijn dood geworden zijn, dan was de bloeding niet meer te stelpen geweest: conclusie; verwijderen baarmoeder en wel per direct. Hoppakee ok in en daarna was dus alle ellende over. Ik heb nog een eierstok nu, de rest was te zeer aangetast.
Mijn dochter is nu 10, maar nog niet ongesteld. Ze weet wel wat het is en ik heb maandverband, minitampons met en zonder inbrenghuls en menstrutieondergoed. Ze heeft ook van alledrie wat in haar schooltas zitten. Haar leerkracht weet hoe het bij mij begon en houdt haar in de gaten.
Ik was 13, mocht thuis blijven en mijn moeder had taartjes gehaald 
...
Poison schreef op 25-02-2024 om 07:27:
28 jaar geleden. Ik was net 10. En meteen enorm veel en pijnlijk. In mijn witte broek in de klas. Kreeg een mega buikkramp waarvan ik ineenkromp en toen ik weer rechtop ging zitten liep het langs mijn benen naar beneden. We zaten in de kring. Gelukkig had mijn meester direct door wat er gebeurde, trok zijn vest uit, bond dat om mijn middel en nam me mee naar het toilet. Kreeg kleding van school en mocht naar huis, ze hadden mijn ouders gebeld om me op te halen. Enorm lief. De klas heeft die dag meteen extra les gehad over menstruaties.
De hevigheid was een voorbode. Ik ben altijd 13-16 dagen blijven menstrueren en echt in volle hevigheid. Ging al heel snel van mini naar de grootste tampons met nachtmaandverband, was anders geen doen. Met echt 7 dagen platliggen van de pijn elke maand. Zat voor mijn elfde al aan de pil. Meermaals naar gynaecologen geweest, werd altijd weggewuifd met pijn hoort er nu eenmaal bij, hier heb je ijzerpillen voor te laag hb, naproxen en succes ermee.
Na mijn twee zwangerschappen werd mijn cyclus nog heviger. Soms 1 dag heen bloedverlies, overige dagen maximaal 45 minuten met zwaarste tampons en kraamverbanden. Maar weer eens naar gynaecoloog. Deze arts nam me serieus, constateerde endometriose in een vergevorderd stadium en adviseerde novasure of hysterectomie. Ik koos voor het laatste, want ook bij novasure was er geen garantie dat het bloedverlies en pijn zou verminderen. En toen besloot de maatschap dat hysterectomie niet mocht, ze vonden me te jong (31). Toen heeft de gyn me geadviseerd een second opinion aan te vragen in een specifiek ziekenhuis en een begeleidende brief voor me opgesteld. Eindelijk iemand die mij en mijn klachten serieus nam. Dus naar dat andere ziekenhuis. Daar constateerde de gyn hevige endometriose en adrnomyose en was zij heel bastberaden: novasure zou mijn dood geworden zijn, dan was de bloeding niet meer te stelpen geweest: conclusie; verwijderen baarmoeder en wel per direct. Hoppakee ok in en daarna was dus alle ellende over. Ik heb nog een eierstok nu, de rest was te zeer aangetast.
Mijn dochter is nu 10, maar nog niet ongesteld. Ze weet wel wat het is en ik heb maandverband, minitampons met en zonder inbrenghuls en menstrutieondergoed. Ze heeft ook van alledrie wat in haar schooltas zitten. Haar leerkracht weet hoe het bij mij begon en houdt haar in de gaten.
Wow wat heftig! Traumatisch ook, op tienjarige leeftijd. En ik kan me plaatsvervangend boos maken dat het afhankelijk is van de gynaecoloog welke hulp je krijgt. We zijn nog steeds niet baas in eigen buik.
watertoren schreef op 23-02-2024 om 14:49:
O, mijn eerste BH. Tietjes had ik nog niet echt dus het was niet nodig maar O wat was ik er blij mee. Lichtblauw met een strikje in het midden. Ik wilde altijd ouder zijn dan ik was. Ik ben nu 58 en dat is dus wel over gegaan
Bij mij zei er iemand tijdens omkleden bij de gym toen ik trots was op mijn 70aa snoopy bh. Die heb jij toch nog niet nodig. Weg trots.
Mijn jongens zijn 5 en 7 en weten al dat een vrouw maandelijks ongesteld wordt. Want ongestoord naar toilet kunnen was hier echt voorbij toen ze geboren werden. Weten ook dat het betekend dat er geen baby in de buik zit en het 'huisje' wordt afgebroken. Die over de pijnlijke menstruatie is wel een goede Want ik heb er zelf nooit mega veel last van gehad. Eerste dag ibruprofen en soms tweede dag was genoeg.
Oudste van man heb ik toen ze 10 was toilettas gegeven met allerlei menstruatiedingen in kleinere maatjes. Beter te vroeg dan te laat. Bij onze toilet boven en beneden staat ook maandverband en tampons ondanks dar ik zelf menstruariecups gebruikt. Bij mijn vader thuis was niks in huis vroeger.
Ik was zelf 12, bijna 13. Ik zat in de brugklas en had niks mee, gelukkig kon ik wat lenen van een vriendin. Toen ik aan het einde van de dag thuis kwam en het aan m'n moeder vertelde, was ze niet onder de indruk. Ze zei iets van 'je weet waar het maandverband ligt' en daarmee was het klaar. Ik was op zich blij dat er niet teveel heisa van werd gemaakt, maar ik vond het zelf wel een spannende gebeurtenis en ze had er wel iets meer aandacht aan kunnen geven. Daarna kreeg ik er al snel heel veel last van, uiteindelijk wist de administratie op school altijd als ik ongesteld was, want dan was ik minstens 1 dag ziek thuis. Ik heb twee dochters, die zijn allebei nog niet ongesteld. Mijn oudste is nu bijna 12, mijn jongste ruim 10. Ze weten allebei allang wat het allemaal inhoud. Ik heb ook tampons, inlegkruisjes en maandverband klaarliggen, al gebruik ik zelf alleen een cup. Naar aanleiding van dit topic heb ik zojuist ook wat menstruatieondergoed in kleine maatjes besteld. Mijn oudste heb ik ook al uitgelegd hoe tampons en dergelijke werken, mijn jongste liep walgend weg toen ik daarover begon, dus dat moeten we op een wat latere leeftijd nog maar eens herhalen 
Ik was negen. Vond t niet tof, gelijk ook enorm pijnlijk en heftig en op mijn 10e aan de pil. Vreselijk. Heb mijn dochter al wel voorbereid, ze is nu 12. Maar nog geen tekenen gelukkig.
Ik was twaalf, zat in groep 8. Was in de avond, terwijl mijn moeder aan het bellen was met een jarige kennis. Het was al opgedroogd, dus bruin. Mijn moeder zei 'oh, je bent ongesteld, hier ligt het maandverband'. Ze wilde ook een briefje schrijven dat ik de dag er na niet hoefde te gymmen maar dat wilde ik niet, want ik wilde niet dat iedereen het wist. Ik heb er de eerste jaren ook nooit over gepraat buitenshuis want dat vond ik ongemakkelijk en achteraf denk ik 'waarom niet? het hoort gewoon bij het leven en het is heel normaal'.
Tampons lukte mij niet, dat lukte pas een keer toen ik 21 was of zo. En dan de kleinste variant. Ik gebruik nog steeds liever maandverband. En nog steeds de kleinste of één na kleinste variant tampons. Kind is geboren met een keizersnede, dus die heeft de boel niet opgerekt daar beneden.
Ik heb er nauwelijks klachten van, ook nooit gehad. Hooguit een kwartier buikpijn en ik bloed 2-3 dagen waarvan één opstartdag en één uitbloeddag die niet zo gek veel voorstellen. De 'normale' dag in vergelijking met sommigen waarschijnlijk ook niet.
Ik ben wel onregelmatig ongesteld, altijd al geweest. Sla soms ook een cyclus over, dan zit er 7-8 weken tussen en dan duurt het wel een dag of 5, alsof er dan ook twee keer zoveel afgevoerd moet worden.
Ik schrik er wel een beetje van de reacties van veel vrouwen hoeveel last en pijn dat ze elke maand hebben. Ik was heel onregelmatig ongesteld. Ik moest echt altijd tampons bij me hebben. Toen ik stopte met de pil omdat wij een kind wilden was het gelijk raak. Toen onze zoon 1,5 was wilden wij wel voor een tweede kind gaan. Dat is nooit gelukt. Ik heb 5 keer een miskraam gehad. Mijn cyclus was schijnbaar te kort om zwanger te worden en daar heb ik hormonen voor geslikt die niet hielpen. Ik werd er wel depressief van. Mijn arts heeft mijn man en mij gewaarschuwd van de kans is groot dat je met deze pillen te slikken een meerling krijgt en dan heb ik het niet over een tweeling. Nou, nee ik werd niet zwanger. Mijn arts wist het ook niet meer en wilde een kijkoperatie bij mij doen. Dat is gebeurd en hij zei van het enige wat ik bij jou heb gezien is endometriose en dat baarmoederslijmvlies heb ik ook weg gehaald maar het was zo weinig dat dit geen reden is dat jij niet zwanger word. Ik hou het maar op dikke pech. Sorrie, moest even van me afschrijven.
Ik was 13 en mocht die avond chips hebben. Ik wist dat ik zou gaan bloeden, maar waarom was er niet bij verteld. Altijd al flink ongesteld geweest en nu, overgangsklachten, is het helemaal erg. Ben in afwachting van de uitslag van een extra uitstrijkje, de huisarts vond het er onrustig uit zien (wat ik dus allemaal best spannend vind op het moment)
Tuinfluiter schreef op 24-02-2024 om 09:38:
Mannen hebben vaak geen idee over hoe een menstruatie echt is en het effect van een cyclus op het vrouwen lichaam. Ze denken dat je met de pil en een pijnstiller wel alles kunt regelen.
Gisteren was er bij Sophie en Jeroen een item over de voetbalsters en dat zij veel meer kruisband blessures hebben dan voetballers. De hoeveelheid wedstrijden die zij moeten spelen is in enkele jaren verdubbeld en is nu ongeveer even veel als de mannen. Men denkt nu dat dat komt door de invloed van de cyclus hier zou veel meer aandacht voor moeten zijn. Het zou normaal moeten zijn dat vrouwen bepalen wat haalbaar en verantwoord is voor het vrouwen lichaam en niet mannen met dollar tekens in de ogen.
Er werd ook gezegd (of ik heb dat ergens gelezen) dat ook de training van invloed kan zijn. Talentvolle jongens krijgen op jongere leeftijd al bepaalde trainingen, talentvolle meisjes vaak pas als ze bijna volwassen zijn. Dus kan een combinatie van factored zijn.
Leontien van Moorsel (baanwielrenster) timede haar werelduurrecordpogingen op de gunstigste periode in haar cyclus.
Mugske schreef op 28-02-2024 om 09:42:
[..]
Er werd ook gezegd (of ik heb dat ergens gelezen) dat ook de training van invloed kan zijn. Talentvolle jongens krijgen op jongere leeftijd al bepaalde trainingen, talentvolle meisjes vaak pas als ze bijna volwassen zijn. Dus kan een combinatie van factored zijn.
Leontien van Moorsel (baanwielrenster) timede haar werelduurrecordpogingen op de gunstigste periode in haar cyclus.
Klopt en de voetbalschoenen werden ook nog genoemd. Die zijn voor mannen ontworpen en minder geschikt voor vrouwen. Het zal zeker een combinatie van factoren zijn en het wordt tijd dat daar eens goed naar gekeken wordt.
