Gek word ik van de kinderpostzegels en de grote clubactie!
Gek word ik er van, de druk op mijn kinderen en de druk op mij: moet ik mijn kinderen meer stimuleren of niet?
Mijn twee kinderen zitten op verschillende sporten en beide moeten Grote Clubactieloten verkopen. Een vrij ondoorzichtig systeem waar mensen hun rekeningnummer moeten invullen en waar ze op hun bankafschrift het lotnummer krijgen. Ik weet nog dat ze het met echt geld deden, net als de kinderpostzegels, en dat vind ik nog veel vervelender maar mensen betalen gewoon geen 3 euro meer aan de deur. Die tijd is voorbij.
Van de 3 euro gaat er 2,40 naar de club. Dat zijn enorme bedragen en beide clubs hebben die echt nodig, ik zit er bij eentje in het bestuur maar ik wil gewoon niet dat mijn kinderen langs deuren gaan leuren maar ja, wel weer die druk. Leveren jullie maandag het boekje in? Minstens 3 loten verkopen maar het kan veel meer! Denk aan opa's en oma's en tantes en ooms etc. Alsof die allemaal om de hoek wonen en alsof de ene opa niet zwaar in het rood staat maar ja wat weten zij daarvan?
Kinderpostzegels. Vroeger ging dat nog, drie kleine scholen in een jonge wijk. Nu zijn het drie grote scholen en moeten alle kinderen uit groep 7 en 8 (waarom niet 1 jaar?) die zooi verkopen. Mijn niet verkopende kind zag ACHT kinderen tegelijk in 1 straatje bezig. Mijn zoon was vorig jaar 3 kwartier buiten geweest maar had niets verkocht. Iedereen had het al beloofd aan een buurmeisje, neefje of kleinkind of had al of was niet thuis. Dit jaar had mijn kind een sovatraining vorige week en kon niet eens verkopen maar hij schaamt zich toch als hij daarmee op school moet komen, alleen verkocht aan mij want ja de klas die het meeste verkoopt mag dit of dat.
Ben ik nu de enige die hier helemaal klaar mee is? Ik wil het niet meer. Ik betaal liever per kind 10 euro per jaar extra contributie en dat ze dan niet meer langs de deuren hoeven en die kinderpostzegels: hoe duur is zo'n mapje niet per kind? Waarom vragen ze niet vooraf wie er mee wil doen?
Fiorucci
Volgens mij hadden we het hier over goede doelen.
Daar reken ik Jehova getuigen en energie bedrijven e.d. niet onder.
Hoe noem je dit ook al weer? Afwimpelen?
Tegen energie verkopers zeg ik, ik heb een aantal jaar geleden "bewust" voor groene ernergie gekozen, en ben niet van plan om te veranderen.
Tegen Jehova getuigen zeg ik, ik heb veel respect voor jullie manier van het verkondigen van het geloof, maar ik ben erg blij dat mijn God dit niet van mij verlangt.
Andere vage verkopers vraag ik, heeft u ook een www adres, voordat ik iets koop, wil ik er eerst wat meer van weten.
In alle gevallen vertrekken ze direct.
Jasam
In die buurt waren er inderdaad veel zeer ijverige en enthousiaste kinderen die niet echt goed letten op stickers. Daarnaast kocht ik soms niet omdat ik al had beloofd van een bepaald kind te kopen dus dan had ik nog geen sticker.
Ik vind het zelf overigens helemaal niet zo erg dat er een paar keer kinderen aanbellen en dat ik dan nee moet zeggen. Ik vind het alleen niet zo effectief dat al die kinderen in dezelfde wijk postzegels verkopen. Het lijkt mij veel handiger als de week wordt verdeeld en dat elk groepje kinderen een eigen straatje krijgt. Kan iedereen die wil langs de deuren maar heb je geen probleem met 10x bij dezelfde mensen aanbellen die toch niet kopen.
Fiorucci
Ik weet niet hoe dramatisch de overlast in jouw stad is, maar ik ervaar totaal niet dezelfde overlast als jij. In de stad stel ik me niet bepaald op alsof ze mij allemaal mogen aanklampen en dat werkt blijkbaar. Gewoon langs ze heen kijken en doorlopen. En als ik toch gevraagd wordt is een simpel 'nee, geen interesse' of 'heb ik al' genoeg. Als dat eenmaal op een rondje stadten gebeurt is het al heel wat. Zoveel staan er gemiddeld genomen niet in de stad. Voor de telefoon is het bmr. Dat werkt.
Wat de deur betreft, worden wij ondergemiddeld benaderd, dus dat is prettig, maar ook als ze hier vaker zouden aanbellen zou ik het voor lief nemen. Een beetje onaardig gezegd (probeer een vriendelijk hoofd van mij erbij te denken
) vind ik het ook een vorm van 'interessant doen' als mensen aangeven het te druk te hebben of zich geïrriteerd te voelen. Een gesprekje duurt hooguit een paar minuten. Zelfs als dat iedere week een keer voor zou komen... is dat zó erg? Ik ben blij voor de betaalde mensen dat ze een baan hebben en voor de vrijwilligers respect omdat ze het toch maar doen.
Kaaskopje
Ik tref er soms vijf op 100 meter stad, en dat is echt niet overdreven. Een stadscentrum van een groeigemeente is kennelijk erg aantrekkelijk. Greenpeace, Telegraaf, Warchild, Hartstichting en AD staan er meestal. Ook op stations en in de binnenstad van Den Haag en Leiden bijvoorbeeld. En ik heb het zeker niet te druk voor een gesprek aan de deur, maar ik heb geen interesse. Dus ik bespaar ze het verhaal. Vriendelijk hoor, maar ik koop niet aan de deur uit principe.
En niet om interessant te doen.
voor kaaskopje
Het probleem zit hem bij mij toch echt in het verkopen, niet in het aanbellen. Mijn kinderen doen alles voor een ander en weten veel over de wereld maar ik zie niet in waarom ze daarvoor met 8 kinderen in 1 straat bezig moeten zijn. Hier boven staat nog een verhaal van een kind wat bedreigt werd in een straat.
Verder zie ik niet in waarom we dit leuren moeten doen om geld op te halen voor een club omdat wellicht kinderen lid van zijn die het niet kunnen betalen. Welke club moet ik dan kiezen om loten van te kopen? Hier kunnen kinderen geld krijgen van de gemeente om te sporten. Prima plan, zo betalen we namelijk ook allemaal een stukje mee. Waarom dat met die onzinnige loten moet gebeuren is mij een raadsel. Gooi jij zomaar 3 euro in elke collectebus? Ik vind het erg veel geld.
Onze club doet ook mee aan Jantje Beton, is veel overzichtelijker, kinderen gaan twee aan twee met een bus een avond een straat doen. Elke club die mee wil doen krijgt een eigen wijk.
Grote clubactie wordt door heel veel clubs tegelijkertijd gedaan en daar gaat het mis.
Ik vind het ook teveel
Zoon hier heeft 2 boekjes van de grote clubactie (van twee clubs) en dochter nog een van het zangkoor waar ze volgende maand mee stopt. Dochter hoeft van mij niet te verkopen. Zoon durft zelf niet langs de deuren en wil ook eigenlijk niet maar kreeg de boekjes gewoon in zijn handen geduwd, teruggeven durfde hij ook niet.
Hij heeft dan ook nog 2 verschillende soorten boekjes. 1 waarbij je wel echte loten verkoopt en dus later nog terug moet om de loten te brengen en het geld te ontvangen (dus met geld over straat) en de ander met de machtiging. Dat laatste kan hij w.s. niet eens uitleggen aan andere mensen want zo taalvaardig is zoon niet. Het lotnummer verschijnt op het bankafschrift, veel te ingewikkeld, ik vraag me al af hoeveel mensen daar uiteindelijk nog naar kijken.
Wat wij dus doen is zelf een aantal loten kopen en oma wilde ook nog wel voor 1 club kopen dus dat is dan toch weer wat.
Kinderpostzegels hebben we dit jaar niet. Dochter is er te oud voor, zoon mag volgend jaar maar dit hoeft bij ons op school niet als je niet wilt. Ik overleg dat t.z.t. wel met hem. Kinderpostzegels vond dochter wel altijd erg leuk omdat je ook duidelijk kan laten zien wat je verkoopt en het doel ook duidelijk is.
Zoon is tot nu toe alleen maar enthousiast geweest toen hij bij de Bevers van Scouting voor Jantje Beton mocht collecteren. Ik ging toen wel mee maar hij vroeg het aan de mensen. Hij had toen wel veel opgehaald.
Over scouting
Scouting lost het aardig op overigens, als zij loten verkopen voor jantje Beton, gaat de leiding zelf met de kinderen op pad. Dus de kinderen hoeven niet alleen. Verder was het hier bij scouting een extra dag, op vrijwillige basis. Kinderen die niet wilden bleven gewoon lekker thuis.
Maar
Bij Jantje Beton zijn het toch geen loten?
We doen niet mee aan geld geven
Helemaal niet. Niet aan de deur, telefonisch of op straat. En als ik zo'n fijn stukje over een dik verdienende organisator lees, weet ik weer waarom.
moeder
Dat weet ik niet meer, kan, maar dat maakt weinig uit, het is vragen om geld, hoe dan ook.
Jasam
Ja, ik zou inderdaad denken Pfffft... daar heb je haar ook weer met iets. En altijd iets geven? Dacht toch echt niet dat ik dat ga doen. Sommige doelen sta ik niet achter, daar ga ik echt niets aan geven.
Ik heb een sticker op de deur dat ik collectes mogen aanbellen en dat verkopers en geloofsovertuigers niet welkom zijn. Mensen die ondanks die sticker (die niet KAN missen, hij zit vlak onder de bel) toch aanbellen krijgen de wind van voren. Vind het tamelijk respectloos.
Clubloten, moeder
Het gaat niet zozeer om arme clubleden die min of meer vanuit de opbrengst gesubsidieerd worden, het gaat om de kosten van de club in het algemeen. Met de opbrengst kan weer eens een fris nieuw toestel aangeschaft worden. Omdat de contributie zo laag mogelijk wordt gehouden bij de gemiddelde club, blijft er vaak niet veel over voor nieuwe apparaten of andere benodigdheden. Ik vind dit op zich een prettige regeling. Zelfs als je niks met judo of basketbal of turnen hebt, kun je niet veel tegen sporten hebben, dus zie ik een bijdrage altijd als iets nuttigs. Als dat systeem er niet was, zou de contributie omhoog moeten voor het spaarpotje voor nieuwe sportmiddelen. En dat is dan weer wel voelbaar voor juist die mensen die het wat minder kunnen missen.
Fiorucci
Ik zeg eerlijk dat ik er ook niet dol op ben om steeds aangeklampt te worden. Bij ons valt het echt wel mee, dus stoort het mij niet. Het valt me in dit soort draadjes op dat ik vergeleken met anderen nogal tolerant lijk te zijn tegenover inzamelingsacties of fondsenwerving. Het is er nu eenmaal en het is ook nodig dat het er is. Ik realiseer me gewoon altijd dat het voor die mensen wel zo leuk werken is als ze niet afgesnauwd worden. Dat willen we zelf ook niet tenslotte.
Moeder, 3 euro
daar wilde ik nog op reageren
Ik geef naar wat ik in huis heb. Als we zelf een beetje krap zitten, moeten ze het soms met 80 cent doen of zo, net wat we aan muntgeld hebben liggen. Een andere keer kan het zomaar 3 euro zijn. Ik vind 3 euro per collecte op zich niet veel. Zelfs niet als je het bij elkaar optelt. Stel dat je over een heel jaar 10 collectes langs de deur krijgt, dan is dat dus 30 euro. Gemiddeld genomen voel je dat amper, zeker ook omdat collectes altijd in verschillende weken worden georganiseerd. Tenzij je het zelf met 30 euro in de week moet doen natuurlijk. Helpen is leuk, zolang je er zelf niet aan ten onder gaat.
Wat die 8 kinderen per straat betreft, ja dat is een beetje jammer, maar ik weet niet beter dan dat zo is. Ook toen ik nog langs de deur ging met mijn unicefkaarten. Nou, dan ging ik een straatje verderop. Wat contact geld betreft, vind ik het intriest dat daar tegenwoordig een onveilig gevoel bij is komen kijken. Zo sneu dat collecterende kinderen bescherming nodig hebben. Wat dat betreft vind ik de Kinderpostzegels goed bezig. En de rest inderdaad niet alleen op pad sturen.
kaaskopje
Jij geeft er gelijk een negatieve lading aan, alsof je, als je er geen zin hebt, iemand afsnauwt. Het zou overigens schelen als deze verkopers niet doordrammen. Want dan word ik wel bot. En op je schuldgevoel spelen is helemaal erg. Ik citeer: Maar mevrouw, die arme kindertjes.....
Die verkoper gaat daarmee zwaar de mist in, want hij weet helemaal niet wat ik steun.
Weet je, ik ken iemand die op een bepaald moment gestopt is met alle steun in welke vorm dan ook. Het geld gebruikt hij nu om twee thaise jongens die hij goed kent te laten studeren.
Niet zo snel oordelen over mensen die niet geven, ze maken vaak hooguit andere keuzes.
Negatief
Misschien komt dat ook door wat ik wel eens aan de telefoon heb gehad. Mijn motto is dat vriendelijkheid niets kost. Uiteraard heb ik daarin ook mijn grenzen. Dus als ik iemand écht af moet kappen gaat het ook wat resoluter. Maar nog steeds beschaafd. Ik weet dat ze niet zomaar 'drammen', het is hun werkplicht. Ze moeten dat van hun baas. Dus ik speel het spelletje mee. Een keer nee, uiterlijk twee keer nee... en dan is het ook echt klaar. En als dat moet door een beetje aan te dikken dat je het zelf ook niet kunt betalen, dan zij dat zo. Daar hebben de meesten wel begrip voor in deze tijd Laatst werden we door een Greenpeace-dame aangesproken bij een station. Prima, ik ging er zelfs voor staan. Maar zodra ze met de vraag kwam was het meteen duidelijk: ik heb net opgezegd, dus ik begin niet opnieuw. En dat was niet gelogen. Zo zijn er nog een paar instanties waar ik dat zonder liegen kan zeggen. Dat dat inmiddels een jaar geleden is bij een paar, dat gaat ze niks aan
Het maakt mij werkelijk niet uit waarom iemand wel of niet wil of kan steunen, dat staat iedereen vrij. Ik verbaas me wel over wat mensen erover zeggen. "Het kan me niet schelen of iemand in de gevangenis wegrot." "Nou jammer dan, niet mijn probleem." Het is wel eerlijk, maar waarom zo hard?
kaaskopje
Nee, ik vind niet dat ik me moet verantwoorden naar de verkoper toe. Als ik een keer netjes : "Nee, bedankt" zeg, moet dat genoeg zijn.
Dat je het dan nog eens vraagt omdat dat van je baas moet, ok, maar dat zorgt ervoor dat ik dan zeker niks zal afnemen, juist vanwege het drammen.
Ik ben echt niet te porren voor hardsale.
Ik deed net boodschappen in mijn buurtwinkelcentrum, een daklozenkrant verkoper bij de ingang, een daklozenkrantverkoper bij AH, een accordeonspeler, en nog twee olijke jongens die meenden mij aan te moeten spreken met een handpop in de vorm van een hond. Ik wil gewoon alleen even brood halen.....en jouw motto ken ik , maar nogmaals: ik ben niet onvriendelijk. Maar ik heb er ook helemaal geen zin in, ik wil graag gewoon met rust gelaten worden. Als ik iets wil kopen of steunen kan ik dat zelf regelen, op een ander moment, thuis.
Fiorucci - de orgeldraaiersblik
Ik werk in Amsterdam-centrum en ga soms tussen de bedrijven door een boodschap doen. In de Kalverstraat is het dan altijd zaak om de verschillende goede-doelenlui te omzeilen (nou ja, niet die met de collectebus, maar wel die met een clipboard, wat mij betreft). Trouwens, verkopers van abonnementen etc lopen er ook nogal eens rond.
De truc is volgens mij de blik die ik oorspronkelijk ontwikkelde voor het ontwijken van orgeldraaiers: vooral op geen enkel moment oogcontact maken, maar langs die lui heenkijken en met straffe pas doorlopen naar het doel. Ik besefte trouwens pas veel later dat ik dat deed.
Mensen die door deze negeerstand willen heenbreken poeier ik af met "nee dank u" zonder mijn pas ook maar een seconde te vertragen .
Je moet wel, anders heb je iedere week een nieuw abonnement of donateurschap aan je broek. Of ben je telkens een kwartier kwijt met het afpoeieren van die lui.
Groeten,
Temet
Temet
Precies, zo doe ik het nu ook. Maar het blijft toch bizar dat je zo door die straat moet lopen....
ach, ik ben slap
Ik koop bijna alles en geef aan bijna alles, gewoon een kleinigheidje. Nou ja, niet op straat, maar wel als er kinderen aan de deur komen. Al is het maar om bij te dragen op een vriendelijke kijk op de samenleving.
Ik weet nog hoe irritant het vroeger was toen onze kinderen met van alles en nog wat (hierboven is genoeg opgesomd) op pad werden gestuurd door school en /of vereniging. Wij hadden geen familie in de buurt dus onze buren en vrienden (zelf ook ouders van kinderen in dezelfde leeftijd) waren de klos Maar er waren altijd kinderen van wie de ouders op het werk de collega's bestookten. Dat vind ik nou weer apart.
Het goede doel op straat
Ik ben wel eens heel onvriendelijk de mantel uitgeveegd nadat ik naar waarheid zei: "Aan dat goede doel geef ik al met een vaste donatie." Riep die knul over straat me achterna: "Ja dat doorzichige smoesje moet ik geloven zeker als jij niks voor een ander overhebt!" Die had al zeker te vaak "nee" te horen gekregen. Duidelijk ongeschikt voor het vak. Ik was van plan een klacht in te dienen maar ben nogal lui met zulke voornemens dus daar is het nooit van gekomen.
Verde koop ik de Grote Clubactieloten van mijn dochter allemaal zelf. Kunnen ze misschien weer een stukje paard erbij kopen bij de manege...
Moedermop
Maar zou je dan niet gewoon liever de contributie iets verhoogd zien, dan ben je toch ook van dat hele gedoe af?
Tonny
Ik vind niet dat netjes en vriendelijk tegen een kind zeggen dat je geen belangstelling hebt, een onvriendelijke kijk op de samenleving geeft.
Tonny
Ik vind 3 euro echt geen kleinigheidje hoor als lot voor de grote clubactie. Er doen heel veel meer mensen mee aan Jantje Beton gewoon omdat je dan ook een klein muntje in de bus kan doen. Ik vind die 3 euro echt te veel om te vragen, ook aan familie.
Fiorucci
We lijken het niet helemaal eens te worden Ik voel mijn opmerking over dat ik het budget er even niet voor heb niet als 'verantwoorden'. Ik misbruik die opmerking om mijn doel te bereiken. En het soms nog waar ook. En 'heb ik al', is dan ook echt zo. Als onze krant gepromoot wordt, heb ik 'm al tenslotte. Straks hebben we hem niet meer en dan zeg ik 'net opgezegd, dus nee jammer'. En dit gebeurt al lopende voort.
Ik zeg niet dat ik alles wat op straat aangeboden wordt plezierig vind, maar het is er nu eenmaal en dus moet ik ermee leven. Ik pas zoveel mogelijk de negeerblik toe, die ik al eerder noemde en dat helpt. Alleen bij onze supermarkt doe ik dat niet. Daar zit elke dag dezelfde man en regelmatig ook zijn vrouw. We krijgen langzaam maar zeker de indruk dat deze mensen echt bij ons in de buurt wonen, want hij gaat op zijn fiets weer naar huis (of waar hij ook heen gaat). Niet aardig van mij, maar ik geef nooit wat. Maar ik beantwoord zijn groet wel netjes. Om eerlijk te zijn vind ik zijn constante aanwezigheid veel lastiger dan de verkopers in de stad. Omdat ik daardoor dagelijks wordt geconfronteerd met dat ik hem negeer wat het krantje betreft. Die verkopers in de stad zijn mij een meter verderop al weer vergeten.
Tonny
Ik koop niet van kinderen, om ze een fijne kijk op de samenleving te bezorgen, maar ik sta er wel bij stil dat ik het vroeger niet leuk vond om onaardig bejegend te worden. Ik ging met mijn unicefkaarten uiteraard ook bij de moeders van mijn vriendinnen langs en een moeder gaf nooit wat. "Nee hoor, daar begin ik niet aan." Je mocht toen per kaart kopen, dus het ging echt niet om een hele doos kaarten in een keer. Ik vond het zo apart dat ze zelfs een zo'n kaart niet wilde kopen. Ik snap nu heus wel dat je niet mag verwachten dat iedereen maar mee wil doen, maar ik probeer dat onaangename gevoel bij kinderen toch zoveel mogelijk te vermijden. Dus 'daar begin ik niet aan', zul je van mij nooit horen.
Moeder
Je vraagt het aan Moedermop, maar ik zou het dus wel bezwaarlijk vinden als de contributie omhoog gegooid wordt als de reden is dat de grote clubactie daarmee afgeschaft kan worden. Leuk als je die verhoging kunt betalen, maar dwing iemand die dat niet kan daar niet toe. Loten kopen is vrijwillig. Dus als Moedermop zich geroepen voelt het hele zooitje op te kopen, dan is dat haar keus.
die grote club
Het lastige daarvan vind ik vooral, dat vrijwel iedereen in mijn vriendenkring het heeft. Ik ken hier in mijn buurt vooral mensen met kinderen. Zij en/of hun kinderen zitten ook op sport/muziek/creaclub/ietsanders. Nu kun je theoretisch zoiets doen als: "koop jij wat van mij, koop ik wat van jou, iedereen blij. " Maar dat loopt ook nogal in de papieren, want als ik op die manier zes mensen een lot kan aansmeren, moet ik er dus zelf ook zes kopen. In de praktijk komt het erop neer dat iedereen de eigen club sponsort met een paar loten, er nog eentje aan (schoon)ouders verkoopt (die ook voor alle kleinkinderen moeten meedoen) en verder nauwelijks iets kwijtraakt. Het hele idee van de clubactie vind ik best sympathiek, maar de praktijk is weerbarstig.
Contributieverhoging
Een contributieverhoging geldt voor iedereen van de club, dat wil ik niet aan iedereen opleggen. Maar of ik nu geld doneer aan actie "Beter Paard" of Grote Club-loten koop doet er bij mij niet toe.
