Gek word ik van de kinderpostzegels en de grote clubactie!
Gek word ik er van, de druk op mijn kinderen en de druk op mij: moet ik mijn kinderen meer stimuleren of niet?
Mijn twee kinderen zitten op verschillende sporten en beide moeten Grote Clubactieloten verkopen. Een vrij ondoorzichtig systeem waar mensen hun rekeningnummer moeten invullen en waar ze op hun bankafschrift het lotnummer krijgen. Ik weet nog dat ze het met echt geld deden, net als de kinderpostzegels, en dat vind ik nog veel vervelender maar mensen betalen gewoon geen 3 euro meer aan de deur. Die tijd is voorbij.
Van de 3 euro gaat er 2,40 naar de club. Dat zijn enorme bedragen en beide clubs hebben die echt nodig, ik zit er bij eentje in het bestuur maar ik wil gewoon niet dat mijn kinderen langs deuren gaan leuren maar ja, wel weer die druk. Leveren jullie maandag het boekje in? Minstens 3 loten verkopen maar het kan veel meer! Denk aan opa's en oma's en tantes en ooms etc. Alsof die allemaal om de hoek wonen en alsof de ene opa niet zwaar in het rood staat maar ja wat weten zij daarvan?
Kinderpostzegels. Vroeger ging dat nog, drie kleine scholen in een jonge wijk. Nu zijn het drie grote scholen en moeten alle kinderen uit groep 7 en 8 (waarom niet 1 jaar?) die zooi verkopen. Mijn niet verkopende kind zag ACHT kinderen tegelijk in 1 straatje bezig. Mijn zoon was vorig jaar 3 kwartier buiten geweest maar had niets verkocht. Iedereen had het al beloofd aan een buurmeisje, neefje of kleinkind of had al of was niet thuis. Dit jaar had mijn kind een sovatraining vorige week en kon niet eens verkopen maar hij schaamt zich toch als hij daarmee op school moet komen, alleen verkocht aan mij want ja de klas die het meeste verkoopt mag dit of dat.
Ben ik nu de enige die hier helemaal klaar mee is? Ik wil het niet meer. Ik betaal liever per kind 10 euro per jaar extra contributie en dat ze dan niet meer langs de deuren hoeven en die kinderpostzegels: hoe duur is zo'n mapje niet per kind? Waarom vragen ze niet vooraf wie er mee wil doen?
Maar kaaskopje
Jij denkt dat loten vérkopen ook nog steeds vrijwillig is maar dat is dus niet zo, het komt behoorlijk verplicht over. Net van de week weer een mail: X en Y hebben nog geen boekje ingeleverd en Z en Q hebben een leeg boekje ingeleverd. Kom op, iedereen moet minstens 3 loten verkopen!
Ik vind dat je teveel denkt vanuit de koperskant en van 10 jaar geleden maar ik heb dit draadje geopend omdat ik de verkoperskant niet meer leuk vind. Ik vind het te veel om mijn kind bij familie te laten bedelen om 3 hele euro's. De straat door helemaal, mensen kopen echt maar zelden nog een lot van een onbekend kind.
kaaskopje
Die straatkrantverkoper vergeet jou net zo hard, er komen elke dag zoveel mensen langs. Ik heb echt niet de illusie dat hij gedag zegt uit herkenning, ze willen gewoon die krant verkopen, simpel.
Ik zie overigens niet waarom een vriendelijk : Nee dankje, niet zou mogen bij kinderen. Zelfs niet als het om een kaart gaat, heb ik daar meestal geen behoefte aan. Mijn buurvrouw smijt de deur in hun gezicht dicht, kijk, dat vind ik ook flauw.
ps kaaskopje
Waarom vindt je het niet aardig van jezelf dat je niks geeft? Je kunt toch niet altijd en eeuwig geven? Geven kan ook op een andere manier, met gesloten beurs. Ik geef heel veel aan anderen,kwa hulp en goederen, dus echt, ik voel me geen seconde bezwaard. En fondsenwerving is wellicht nodig, maar mensen kunnen zelf ook nadenken en beslissen te geven, zonder dat straatgedoe.
Fiorucci
` En fondsenwerving is wellicht nodig, maar mensen kunnen zelf ook nadenken en beslissen te geven, zonder dat straatgedoe.`
Nou, daar wil een mens wel eens goed over nadenken. Geven zonder straatgedoe komt neer op overmaken. En daarna word je dus nog jarenlang door het betreffende goede doel gestalkt. Ik heb het een keer gedaan bij het Astmafonds, het duurde jaren voor ik weer van die lui af was.
Wat dat betreft ben ik dus een liefhebber van collectebussen, waar ik dan graag een paar losse euro's ingooi als het doel mij aanspreekt in de wetenschap dat ik verder niet wordt lastiggevallen (wat dat niet aan papier en porto kost!). Alleen komen er hier in Amsterdam niet zo vaak collectes langs de deur. Op straat zie je ze af en toe, maar meestal die jongelui met clipboards die je meteen als vaste donateur proberen binnen te hengelen.
Groeten,
Temet
Temet
Klopt. Collectes aan de deur krijgen altijd van mij. Ik bedoel meer: als je thuis rustig nadenkt, opzoekt, wikt en weegt kun je een weloverwogen keuze maken. En als je die keuze weloverwogen maakt en erachter staat, heb je ook minder moeite met eens een mailing extra ofzo. Mits het binnen de perken blijft natuurlijk.
Fiorucci
Die man bij de supermarkt ligt niet wakker van mij, dat is zeker. Maar hij is er elke dag zo'n beetje dus ik denk wel dat hij de gezichten kent.
Op zich vind ik het niet erg om eens niet te geven, maar ik moet dan voor mezelf wel een reden hebben. Dus als kind a al met de kinderpostzegels is geweest, piest kind b naast de pot helaas en dat zeg ik dan ook (niet van dat piezen hoor
) En als ik geen geld heb, is dat ook een goede reden, dat zeg ik dan ook. In de stad zet ik standje erlangs kijken aan. Dat heeft effect. En wie daar toch doorheen komt krijgt óf een eerlijk antwoord 'geen geld' of 'heb ik al' óf ik doe een enkele keer alsof en dat is omdat ik het niet leuk vind om echt af te wijzen.
Ik weet niet of ik je gelijk moet geven bij dat mensen zelf ook wel kunnen nadenken over waar ze aan willen geven zonder dat straatgedoe. Ik denk dat veel mensen daar ook een beetje lui in zijn en door er met de neus op gedrukt te worden best bereid zijn een poosje mee te doen. Zo ben ik ook aan een paar dingen begonnen en mijn man was nooit voor de hartstichting gaan collecteren als zijn vriend hem daar niet voor gevraagd had, zo werkt dat soms.
eerlijk
Ik vind zelf dat ik hen geen antwoord verschuldigd ben. Gewoon: Nee, bedankt vind ik voldoende. Het nadeel van jouw redenatie is ook dat mensen dan geven aan de grote gemene deler, terwijl er nog zoveel andere goede doelen zijn, ook buiten dit land, waar minder aan de strijkstok blijft hangen. Want al die opdringerige verkopers moeten ook betaald. Overigens geloof ik niet in de luie mens. Niet in die mate dat we daar al dat straatgedoe voor nodig hebben. Ooit lukte het ook prima zonder.
Dat vind ik een lastig punt
Goede doelen mogen binnen 25 procent van de opbrengst kosten maken. Ik heb alleen wel eens het gevoel dat de goede doelen beter moeten kijken hoe die kosten ontstaan. Door het werven uit te besteden, gaan er andere belangen meespelen. En als het letterlijk opgedrongen wordt middels typische callcenter'technieken' dan vind ik dat ook geen reclame. Als een goed doel wordt behandeld als een commerciële activiteit, gaat er toch een stukje glans van 'een goede daad' verloren. Wat dat betreft is het niet zo vreemd dat mijn ex-werkgever mij liever kwijt dan rijk was. Ik was voor dát werk niet commercieel genoeg. Ik heb ook gemerkt dat de manier van benaderen anders is geworden in de jaren dat ik bij het callcenter werkte. In het begin, mochten we een eigen patroon ontwikkelen. Als het maar het gewenste resultaat had. Dat is meer en meer in een bepaalde mal gegoten, waar je je aan moet houden. Dan heb ik toch de neiging om de straatmethode sympathieker te vinden. Uiteraard is daar ook het enige doel om mensen zover te krijgen, maar het contact is natuurlijker. Ik hoorde van collega's die dat af en toe moesten doen ook dat ze het leuker vonden.
als het letterlijk opgedrongen wordt
Ik lijk met die uitspraak opeens totaal anders te denken over telefonisch werven en dat is niet zo. Ik denk dat het zinvol is om daar toch mee door te gaan. Maar of dat door commerciële callcenters gedaan moet worden vraag ik me wel eens af.
Sticker
Ik heb ook wat stickers op de deur dus geen last van verkoop of geloofsovertuiging waar ik niet op zit te wachten.
Zo hoefmik me er ook niet aan te ergeren.
En mijn kinderen wil ik ook niet langs de deuren hebben, ze zullen maar ergens naar binnen worden getrokken, hebben jullie daar wel eens aan gedact?
Mummums
Ja, ik heb daar wel eens over nagedacht, maar ik weiger in die angst voor het ergste mee te gaan. Dan zul je je kind ook overal naar toe moeten brengen, want stel je voor dat zij/hij aangereden wordt.
Tja
Zo kan je natuurlijk ook niet leven maar dingen die niet perse nodig zijn laat ik mijn kinderen niet doen.
maar... (ot)
Als je alles wat niet perse nodig is maar laat, omdat er een minimale kans is dat je een gek treft, wat blijft er dan nog over? Zo zou ik niet kunnen leven hoor.
Zit de lol van het leven nou niet juist vaak in die dingen die niet perse hoeven?? (niet specifiek in loten verkopen natuurlijk...)
Mummums
En hoeveel gevallen ken jij precies van kinderen die bij het verkopen van loten/kinderpostzegels naar binnen zijn getrokken door kwaadwillenden?
Gezien de enorme aantallen kinderen die het jaarlijks betreft zouden de eerste gruwelverhalen toch zolangzamerhand wel uitgebreid in de media moeten zijn geweest. Zelf ken ik er niet éen.
Groeten,
Temet
Wat ik wel gedaan heb
is mijn kinderen daarvoor waarschuwen: nooit binnen wachten, maar vóór de deur. Behalve bij mensen waar ze normaal ook binnen komen natuurlijk.
kwaad
Pff, wat een gezeur om die loten!
Ik werd dus echt op het matje geroepen bij de sportclub. Waarom mijn kinderen de boekjes weer hadden ingeleverd, want zij profiteerden ook van de spullen die er gekocht werden.
Volgend jaar koop ik zelf wel een paar loten van mijn kinderen, wat een toestand!
Juline
Dat lijkt mij
ook niet de bedoeling. Op zich hebben ze wel gelijk, maar ik vind niet dat ze zo dwingend moeten doen.
Verkoop
Ik weet dat dit een oude topic is, maar ik wil er ook iets over kwijt.
Ik ben een meisje van 16 (sorry ouders, maar ik kon geen ander forum over dit onderwerp vinden) en mijn moeder verplicht mij elk jaar weer om alle loten te verkopen. Elk jaar heb ik nog alle 25 loten verkocht, maar dat ging niet altijd van harte. Nu moet ik dit jaar weer alles verkopen van haar, maar ik ben het gewoon zat op elk jaar weer bij dezelfde mensen aan te kloppen. Ik wil niet meer langs de deuren en dat iedereen denkt van 'heb je haar weer'.
Elke keer als ik zeg dat ik het niet wil noemt ze me verwend, ook als ik de helft al verkocht heb, omdat zij ook wel soms voor bepaalde stichtingen etc. langs de deuren moet.Ook zegt ze dat anders de contributie weeer omhoog gaat en dat ik best iets voor de club kan doen enzovoort. Help, hoe laat ik haar inzien dat ik dit echt niet meer wil?
doe ander vrijwilligerswerk
voor de club of voor een andere instelling/persoon, mits dat haalbaar is voor je. Zorg dat je een inhoudelijk antwoord hebt en laat je niet dwingen. Je bent 16, wat zij doet hoef jij niet te doen. En als ze dreigt met contributie niet meer betalen, geef dan aan dat jij de verhoging zult betalen als die komend jaar onverhoopt komt!
gr Angela
Ik ben er niet voor om je tegen je moeder op te zetten
maar ik vind het wel vervelend dat je moeder je zo onder druk zet en eigenlijk een beetje chanteert met die extra contributie. Zo, vergeet nu maar weer dat ik me zo onaardig heb uitgedrukt. Wat kun je eraan doen? Wat gebeurt er als je écht zou weigeren? Dat mag je namelijk, hoewel ik snap dat je geen ruzie wilt. Ik weet niet wat de financiële situatie van jullie gezin is. Als je moeder de contributie amper op kan hoesten, dan is iedere euro extra best bezwaarlijk. Je zou door zelf bij te verdienen mee kunnen helpen sportcontributies betaalbaar te houden. Als je moeder alleen maar uit 'fatsoensgedrag' wil dat je die loten verkoopt, moet je denk ik toch maar even doorzetten tegen je moeder en niet meer gaan.
