Gedoe met moeder jongste kind
Pas op, een lang verhaal... wie het helemaal leest, ben ik sowieso al dankbaar:
Ooit getrouwd geweest, twee kinderen en daarna gescheiden. We zorgen beide 50/50 voor de kinderen.
Anderhalf jaar na de scheiding een andere vrouw leren kennen. Zij heeft ook twee kinderen en zat op dat moment nog in een relatie. Naar haar zeggen was dat allemaal kommer en kwel en een aflopende zaak. Uiteindelijk heeft het een half jaar geduurd voordat ze die relatie heeft beëindigd. In dat half jaar hebben we elkaar regelmatig gezien, waarbij ze steeds allerlei valse alibi's aan het thuisfront gaf. Haar halve familie en vriendenkring wist er ook van. De man in kwestie is er uiteindelijk na een paar maanden achter gekomen, nadat hij in had gelogd in haar mail, social media en telefoonprovider app.
In het begin natuurlijk alles rozengeur en maneschijn. Daarna is ze zwanger geraakt en hebben we besloten om het kindje te houden. Kindje is ook gezond geboren.
Toen begonnen eigenlijk al snel de problemen. Mijn kinderen konden, als ze er waren, niks goeds meer doen. Ze snauwde ze voortdurend af. Ook heeft ze meerdere malen gezegd dat ze wat haar betreft niet meer welkom zijn en is ze tegenover de kinderen ook erg negatief over hun moeder. Mijn kinderen waren toen 6 en 7. Ze vindt ook dat mijn ex stookt en dat zij de kinderen gebruikt om mijn relatie te verzieken.
Ze vroeg van mij meer betrokkenheid bij de opvoeding van haar kinderen, maar ik mocht nergens iets van zeggen uiteindelijk. Ook niet van dingen als een dochter die stiekem met de auto van haar moeder ging rijden, een dochter die met de bankpas van haar moeder allerlei dingen koopt (zonder toestemming), een dochter die het alarmsysteem van de woning saboteert (en daar over liegt), slaapkamers met beschimmelde etensresten, etc. We hebben het over pubers. Ander punt van discussie was dat de kinderen geen zakgeld kregen, maar dat ze elke keer als ze wat vroeger maar geld gaf. De vader van de kinderen is niet in beeld. Volgens haar omdat het hem niet interesseert, maar wat ik tussen neus en lippen door van familie begrijp is dat hij weggetreiterd is door haar. Volgens haar zijn ze gescheiden omdat hij haar sloeg, wat ik begrijp van anderen is dat ze toen al een relatie had met iemand anders.
Uiteindelijk besloten om apart van elkaar te gaan wonen. Ik heb toen een woning voor haar geregeld. De relatie is toen snel bekoeld. Ik kreeg de kleine niet meer te zien als ik niet haar hele huishouden zou bekostigen, etc. Ik betaalde wel € 750 voor mijn kind, maar dat vond ze niet genoeg. En na een week of 3 kwam ik er ook achter dat de man met wie dit verhaal begon daar regelmatig over de vloer kwam. Mijn kinderen waren overigens blij dat ze vertrokken was.
Omdat ik mijn kind niet te zien kreeg en ze geen ouderschapsplan wilde maken, een advocaat ingeschakeld en een procedure opgestart. Zij schakelde ook een advocaat in.
Toen kreeg ik mijn zoontje wel weer te zien. Het contact met haar kwam ook weer op gang. Ook weer samen dingen gaan ondernemen en toen zijn we ook weer gaan kijken of we het toch niet weer konden proberen.
Dat ging aanvankelijk redelijk goed. Daarna begonnen wel de problemen weer. Met die man bleek er toch nog contact te zijn voor wat betreft de contacten met de advocaat. Dat gaf ze pas na veel dralen toe. Haar tijdslijn over het contact met die man klopt ook niet. Ze zegt dat ze contact met hem heeft opgenomen omdat ze in paniek was vanwege de brief van mijn advocaat. Maar uit allerlei uitspraken en andere dingen weet ik dat dat contact er sowieso al was een week nadat ze was vertrokken. Uiteindelijk heeft ze e.e.a. toegegeven, maar dan alleen de dingen waar ze echt niet over door kon blijven liegen en ook was dat dan zeg maar haar zoveelste versie alweer. En wat mij betreft ook niet het volledige verhaal. Als iemand na twee weken al meegaat naar familieverjaardagen e.d. is dat wat mij betreft niet iemand die pas na dik een maand in beeld is gekomen om te helpen met het "advocatengedoe".
Verder zoekt haar dochter geen bijbaantje, ondanks dat dat meerdere keren is afgesproken tussen moeder en dochter, maar wil ze wel een rijbewijs halen. En ze zit op internet al te kijken naar allerlei auto's, waarbij een goedkope auto om te beginnen duidelijk niet is wat ze in gedachten heeft. Ook heeft ze allerlei dingen nodig voor haar woning blijkbaar. En haar zoontje wil een scooter. Van alles wordt maar verwacht dat ik bijleg (wat neerkomt op het grootste deel betalen).
Een ander punt dat door blijft etteren is dat zij een ouderschapsplan wil als "zekerheid voor haar". Mijn advocaat vond dat onzinnig, omdat een ouderschapsplan er is voor het kind, dat dat in het belang van het kind moet zijn en niet alleen voor haar als zekerheid.
Mijn advocaat heeft toen haar advocaat gemaild. Met wat punten, simpel opgeschreven, dat we gaan kijken of het weer goed kan komen en dat gedurende die periode ons zoontje met beide ouders regelmatig contact heeft. Daar heeft ze akkoord op gegeven, maar daar kwam ze op terug na telefonisch contact met de man met wie het verhaal begon. Ze zou toen haar advocaat vragen om een ouderschapsplan op te stellen en naar mijn advocaat te sturen. Dat plan is dan voor haar "zekerheid" en gaan we niet gebruiken, aldus mevrouw.
Uiteindelijk het plan van haar advocaat ontvangen. Mijn advocaat adviseert me dit niet te tekenen en ze wil ook geen medewerking verlenen aan zoiets.
In het ouderschapsplan staat dat ik mijn kind een keer per twee weken mag zien van zaterdagochtend tot en met zondagochtend en verder in onderling overleg. Ook moet daar wat haar betreft een bedrag aan alimentatie in komen te staan. Het bedrag dat zij voor ogen heeft is al hoger dan de maximale behoefte van het kind. En dat komt dan in de praktijk bovenop de kleding (die ik voor 95% koop), rekeningen van de kinderopvang (die ze naar mij stuurt).
In haar ouderschapsplan staat dat ik mijn kind een keer per twee weken mag zien van zaterdagochtend tot en met zondagochtend en verder in onderling overleg. Ook moet daar wat haar betreft een bedrag aan alimentatie in komen te staan. Het bedrag dat zij voor ogen heeft is al hoger dan de maximale behoefte van het kind. En dat komt dan bovenop de kleding (die ik voor 95% koop), rekeningen van de kinderopvang (die ze naar mij stuurt). Dat ouderschapsplan zou voor haar zekerheid zijn en zouden we niet gebruiken.
Wat ik van haar begreep is ook dat die ene dag in de twee weken en onderlinge overleg alleen geldt als mijn kinderen niet bij mij zijn, maar dat wilde haar advocaat er niet in zetten, maar ze vindt dat wel onderdeel van het onderling overleg.
Ik vind het onzinnig om zoiets te tekenen. Als je weer bij elkaar bent, is een ouderschapsplan niet nodig. En als je dan toch zoiets gaat tekenen, dan wil ik in elk geval een plan dat feitelijk klopt en waar je het allebei mee eens bent. Wat ook nog is, is dat ze eigenlijk wilde dat mijn zoontje alleen bij mij is als mijn kinderen er niet zijn, En heb het gevoel dat er elk moment lijken uit de kast kunnen vallen en de situatie met die man toch niet zo is zoals zij doet voorkomen en dan weet ik niet of ik de relatie verder wil zetten. Of ja, dat weet ik dan eigenlijk wel, dat wil ik namelijk niet en dan wil ik niet aan een ouderschapsplan vast zitten waar ik het niet mee eens ben en dat niet in het belang is van ons kind.
Ik heb een paar aanpassingen voorgesteld. Dat waren het aanpassen van een paar feitelijke onjuistheden in het plan, wat dingen in het plan en de bijbehorende mail van haar advocaat die elkaar tegenspraken en er "onderling overleg" van maken, maar wel ongeveer 50/50, zodat ons zoontje goed contact kan blijven houden met beide ouders.
Daar was ze het niet mee eens. Uiteindelijk deze discussie wat laten rusten. Na een week of twee, kwam het punt toch weer terug.
Alles was eigenlijk koek en ei, tot ik op een avond daar kwam. Toen reageerde ze al meteen erg geïrriteerd op van alles en nog wat. Uiteindelijk wilde ze dat het document getekend zou worden zonder aanpassingen, omdat ze geen zin had in nog allerlei extra gedoe met advocaten. Ook wilde ze mijn telefoon zien.
Die uiteindelijk gegeven en ze ging meteen naar het Whatsapp gesprek met mijn ex. Die gesprekken gaan over de kinderen, waarbij wij de gewoonte hebben om elkaar te informeren als er iets is met kinderen die ziek zijn, op school en ook praktische dingen, zoals halen/brengen, kleding, etc. Daar was ze boos over. Ze zei toen iets van "Ik ben hier niet blij mee, jullie hebben contact alsof jullie normale ouders zijn" en gooide de telefoon in een stoel. Ook is ze boos dat ik niet graag in haar bijzijn met mijn kinderen bel. Ze denkt dat ik iets te verbergen heb. Dat heb ik niet, maar voel me er ongemakkelijk bij, omdat mijn kinderen weinig zin hebben om te bellen als zij erbij is. En omdat vrijwel alles wat ze zeggen of wat mijn ex zegt, als een rode lap op haar werkt.
Dat ik het document niet wil tekenen ziet ze als een gebrek van vertrouwen in haar. En daar is ze uiteraard erg boos over. Ook liet ze zich weer erg negatief uit over mijn kinderen.
Ik ben toen weggegaan en heb het twee dagen laten rusten. Zolang zij niks van mij hoort, hoor ik ook niks van haar. Daarna het er wel weer over gehad. Dat ik haar niet vertrouw klopt. Dat heeft alles te maken met dat ze een hele tijd heeft gelogen over de situatie met die man en dat ze daar wat mij betreft nu nog steeds niet eerlijk over is.
Zij draait dat steeds om en zegt dan dat ik wat te verbergen heb, omdat ik niet graag met mijn kinderen bel als zij erbij is en dat zij eerlijk over alles is geweest en het contact met die man is gestopt.
Ik heb dan zoiets van, je mag in mijn telefoon kijken, ik wis apps niet (zij heeft alles met die man wel gewist), maar jij hebt wel een aantal keren gelogen. Dus als er iemand reden heeft om de ander niet te vertrouwen... En ik probeer er rustig over te praten als er bij haar wat speelt, zij begint meteen te roepen en te tieren als ik een onderwerp aansnijd dat haar niet aan staat.
Als ik met mijn kinderen ben of met mijn zoontje, dan gaat het allemaal wel. Als ik alleen thuis ben, dan voelt het als een grote leegte. Ik hang dan maar wat op de bank en voel me alleen. En als ik dan bv. door het raam zie dat buurgenoten samen met hun kinderen wandelen, spelen of de buren met het hele gezin aan tafel zitten te eten, dan voel ik me nog beroerder.
Haar kinderen en familie zijn van leven en laten leven wat betreft haar gedrag en sores. Eigenlijk niemand die haar tegenspreekt. En iedereen doet alsof er nooit was is gebeurd, terwijl ze volgens mij allemaal meer weten dan mij.
Aan mijn kant is dat anders. Mijn kinderen kunnen haar niet meer luchten of zien. In tegenstelling tot haar kinderen doen ze niet alsof er niks is gebeurd. Mijn ouders gaan uit fatsoen naar bv. de verjaardag van ons kindje, maar dat is meer met tegenzin dan wat anders. Ze zeggen het niet rechtstreeks, maar uit terloopse opmerkingen, hints en non verbaal gedrag merk ik wel dat ze het allemaal niks vinden.
Waar ik nu mee zit:
- mijn droom was altijd om een gezin te hebben. Dat nu opgeven valt me zwaar.
- mijn kinderen vinden haar niks en omgekeerd. Ik zit daar een beetje tussenin.
- ze wil wel betrokken zijn bij telefonisch contact met mijn kinderen, maar verder wil ze er niks mee te maken hebben.
- weer allerlei ge-strijd over mijn kind te kunnen zien gaat me zwaar vallen en heb er nu niet de puf voor.
- de enorme leegte als ik alleen thuis ben. Mijn kinderen zijn hier de helft van de tijd, bracht tot de ruzie ook veel tijd door met mijn zoontje (en met haar), heb ook nog een drukke eigen onderneming... sociale contacten zijn grotendeels verwaterd, omdat ik vaak af moest zeggen, bv omdat de kinderen er langer zijn dan was afgesproken met mijn ex, als ze er zijn en ik verder geen oppas of zo heb, ook niet overal naar toe kan...
Om het even welke kant het opgaat... met haar doorgaan voelt aan als een tikkende tijdbom, waar ik moment een lijk uit de kast kan vallen of weer knetterende ruzie kan ontstaan... alleen voelt in de tijd dat ik echt alleen ben ook zinloos en leeg...
Het is eigenlijk toch beter dat hij doordeweeks bij jou is dus. Kun je niet aanbieden dat jij hem brengt, en dan op den duur dat hij bij jou slaapt als hij de volgende keer naar de opvang moet. Zo hoef je geen principiële discussies te voeren, alleen hulp aan te bieden. En hopelijk slaat de balans dan op een gegeven moment vanzelf door naar jouw kant? Voor moeder wordt het kennelijk een hele kluif om een (school-)ritme aan te houden. Tegen de tijd dat dat moet, gooit ze misschien de handdoek wel zelf in de ring?
AnnaPollewop schreef op 06-02-2024 om 17:21:
Ik ben een leek hoor, maar als jullie omstebeurt voor het kind zorgen, dan bepaalt toch ieder zelf hoe hij of zij dat invult? Jullie trekken voortdurend aan elkaars stuur maar dat leidt tot niks.
Laat het gewoon los. Ja, dan is hij moe, of hij wordt vroeg wakker. Nou dat is dan jammer. jullie worden het toch niet eens, maar jullie blijven maar bezig zonder elkaar los te kunnen laten en dat lijkt me eerlijk gezegd veel schadelijker voor het kind.
Ja, in principe bepaalt iedereen dat zelf. Ze bracht het als een grof schandaal dat hij om half 9 's avonds moe was, terwijl dat voor een 2-jarige volgens mij geen heel rare tijd is om moe te zijn.
Kinderopvang vind ik wel dat hij daar naar toe moet gaan. Vooral ook omdat ze dat bij de GGD aan hebben geraden. Daar overigens geen hele harde discussie van gemaakt. Heb mijn uitleg gegeven over waarom ik vind dat hij zou moeten gaan en ik hem breng. Daarmee is het voor mij wel klaar. Kan haar toch niet dwingen om hem naar de kinderopvang te brengen. En als hij daar erg moe is honger heeft, heeft het ook totaal geen nut.
Mija schreef op 06-02-2024 om 17:24:
Het is eigenlijk toch beter dat hij doordeweeks bij jou is dus. Kun je niet aanbieden dat jij hem brengt, en dan op den duur dat hij bij jou slaapt als hij de volgende keer naar de opvang moet. Zo hoef je geen principiële discussies te voeren, alleen hulp aan te bieden. En hopelijk slaat de balans dan op een gegeven moment vanzelf door naar jouw kant? Voor moeder wordt het kennelijk een hele kluif om een (school-)ritme aan te houden. Tegen de tijd dat dat moet, gooit ze misschien de handdoek wel zelf in de ring?
Ja, dat denk ik ook. Heb hem twee keer gebracht (terwijl hij bij haar was). De ene keer lag hij in de auto al te slapen, de andere keer belde de opvang binnen het uur al dat hij daar in slaap was gevallen. Dus toen maar de conclusie getrokken dat dat geen zin heeft. Balletje opgegooid over een abonnement voor de indoor-speeltuin zonder aan te dringen dat ze hem daar naar toe moet brengen. Dat doet ze nu wel.
Ze heeft wel gezegd dat als ze gaat werken dat ze dan het liefst heeft dat hij van zondagavond tot vrijdagavond bij mij is. Alleen dat werd weer gevolgd door een hele monoloog over dat hij dan veel contact heeft met mijn kinderen en dat dat niet haar bedoeling is. Als mijn kinderen er dan de hele zomervakantie zijn, dan wil ze mijn deel van de zomervakantie vrij nemen, zodat hij dan de hele vakantie bij haar is, etc.
Ik ben daar verder maar niet op ingegaan. Ik denk ook dat dat vooral bedoeld is om een reactie uit te lokken en in een vervelende discussie verzeild te raken. Ik wil ook gewoon een regeling zonder allerlei mits-en en maar-en. Daar komt toch alleen maar gedoe van.
Ik zie hem nu in elk geval, ik hoef niet steeds meer bij haar thuis te zijn om hem te zien, als ik alleen thuis zit, dan vermaak ik me ook wel en het lukt me nu heel goed om me niet mee te laten trekken in allerlei discussies die alleen maar als doel hebben om ruzie te schoppen.
Wat fijn dat je nu wat beter je weg kan vinden in je eentje, dat lijkt me wel een opluchting. Knap hoor!
Verstandig om niet op haar uitlokkingen over je kinderen in te gaan. Als mensen graag ruzie zoeken kun je dat beter weg tai-chi-en.
Jouw kinderen zijn toch de half-brusjes van de jongste? Lijkt me dus vrij normaal dat die kinderen een band met elkaar op mogen bouwen. Maar dat gaat haar niks aan.
AnnaPollewop schreef op 06-02-2024 om 19:43:
Verstandig om daar niet op in te gaan. Als mensen graag ruzie zoeken kun je dat beter weg tai-chi-en.
Jouw kinderen zijn toch de half-brusjes van de jongste?
Klopt, halfzusjes van de jongste.
Ik vind dat je het goed doet door haar zoektocht naar ruzie en discussie niet te voeden en je eigen plan te trekken. Jouw ritme lijkt me ook op de lange termijn handiger ivm school. Ook voor haar, mocht ze gaan werken.
Het lijkt mij ook een goed idee dat kind af en toe naar de opvang gaat, maar dan wel uitgeslapen, want als hij daar alleen maar slaapt, valt de meerwaarde, namelijk contact met leeftijdsgenootjes, weg. Wat zij doet, moet zij weten. Maar dat ze kind haar ritme laat aanhouden, is vooral voor haar handig, nu. En niet zo zeer in het belang van het kind. Ik ben ook een avondmens, maar ik heb het nooit nodig gevonden dat mijn kind als peuter tot 23 uur wakker bleef. Want als wij moesten werken, moest dochter naar de opvang en later naar school. Ik heb als volwassene nu eenmaal minder slaap nodig dan een jong kind.
Klinkt goed Panama. Je zou nog kunnen proberen hem een een of twee nachten bij jou te laten slapen doordeweeks, zodat hij wel naar de opvang kan, zoals geadviseerd door derden. Daar kun je jezelf dan buiten houden.
Hoe praktischer de redenen zijn en hoe afhankelijker ze uiteindelijk van jou wordt voor de zorg voor jullie zoon, hoe minder irrationele eisen ze aan je kan stellen. Goed dat je eerst vanzelfsprekendheden laat ontstaan. Discussie heeft toch geen zin.
Over het slaapritme ga ik de discussie maar niet meer aan. Ze brengt hem toch niet naar de opvang, dus dan kan hij daar ook niet moe zijn. Ik ben het er niet mee eens dat hij helemaal niet meer naar de opvang gaat, maar het is nu toch "stemmen staken".
Hij slaapt nu ook bij mij, maar er zit geen enkele regelmaat of structuur in. Dus dat is ook lastig met de opvang. Ze wil niks concreets afspreken, anders dan voorstellen die alleen maar bedoeld lijken te zijn om ruzie uit te lokken.
Het is nog steeds van dag tot dag bekijken. En dan komt hij tot bijvoorbeeld 's avonds, waarna ze er dan in de loop van de avond achter komt dat ze de dag erop 's ochtends bijvoorbeeld haar nagels moet laten doen en dan kan hij toch blijven slapen.
Ik ben in elk geval blij dat ik hem nu redelijk vaak kan zien bij mij thuis. De hoop dat ik er met haar uit ga komen, heb ik opgegeven. Ik wacht wel wat de rechter zegt. Haar advocaat had mijn advocaat verzocht om gezamenlijk een bericht te sturen naar de rechtbank dat het afgeblazen kan worden, omdat het nu wel goed gaat zoals het nu gaat. Tsja... dat ga ik dus niet doen.
Het kind heeft behoefte aan regelmaat en structuur. Helemaal als hij er straks iets meer van meer krijgt. Ik wil verder niet meer chantabel zijn, vandaar een vast programma en een door de rechter vastgestelde kinderalimentatie.
En ik heb natuurlijk ook behoefte aan een planning. Nu is het echt van dag tot dag. Een keer met vrienden, bekenden, familie iets afspreken is er niet bij op deze manier.
Voor een opvang is het vaak wel handig om te weten welk kind welke dagen wel en niet komt. Er is ook lang niet altijd plek voor alle dagen. En als je voor alle dagen moet betalen, kost jou dat klauwen met geld. Dat is wel iets waar zij rekening mee mag houden.
Lekker makkelijk om dat per dag te bekijken en dat iedereen zich dan maar weer moet aanpassen aan wat zij te doen heeft.
Het klinkt nog steeds alsof ze jou als een soort ad hoc oppas gebruikt. En daar is zoals je zelf al zegt, de rest van je leven niet omheen te plannen. Daarom is het goed dat je vraagt om een duidelijke omgangsregeling.
MamaE schreef op 08-02-2024 om 20:30:
Voor een opvang is het vaak wel handig om te weten welk kind welke dagen wel en niet komt. Er is ook lang niet altijd plek voor alle dagen. En als je voor alle dagen moet betalen, kost jou dat klauwen met geld. Dat is wel iets waar zij rekening mee mag houden.
Lekker makkelijk om dat per dag te bekijken en dat iedereen zich dan maar weer moet aanpassen aan wat zij te doen heeft.
Het klinkt nog steeds alsof ze jou als een soort ad hoc oppas gebruikt. En daar is zoals je zelf al zegt, de rest van je leven niet omheen te plannen. Daarom is het goed dat je vraagt om een duidelijke omgangsregeling.
Ja, bij de opvang worden ze er ook niet goed van. Ze vinden het zonde dat hij zo weinig naar de opvang gaat, want hij heeft dat echt wel nodig en ze vinden het irritant dat zij daar bij het wegbrengen altijd bleef zitten tot ze er iets van zeiden.
Zij zegt van schrijf hem maar uit, dan hoef je ook niet meer te betalen. Maar dan kan hij dus helemaal niet meer gaan. En doe ik dat niet, dan heeft ze zoiets van "Ach, het is jouw geld, wat maakt mij dat uit".
Ja, dat doet ze ook wel. Het is nu niet alleen maar als zij iets te doen heeft, maar het is wel vaak van "Doe morgen maar, want dan heb ik dit te doen", "Tot 's avonds en dan 's avonds van ik heb dit nog of morgen dat nog, hij kan bij jou blijven slapen" of "Geef jij 'm maar te eten want dit of dat".
Verder wil ik graag dat hij bij mij ingeschreven wordt, omdat ik dan de post van alles krijg en niet van haar afhankelijk ben. Maar als dat nu niet doorgaat, dan kan het ook maar duidelijk zijn wie wat moet betalen.
Voor de opvang moeten nu alle dagen betaald worden. Omdat hij bij haar staat ingeschreven en er verder niks is geregeld, krijgt ze ook niks terug, omdat ze niet werkt.
Tussenvonnis is binnen.
In het kort:
- zoontje is doordeweeks bij mij, weekend bij de moeder, op één weekend per vier weken na, dan is hij bij mij.
- er moet gebracht worden naar de andere ouder, dus zij zal op zondag mijn zoontje naar mij moeten brengen.
- de kinderalimentatie is bepaald op 0 euro. Ik hoef niks te betalen en krijg niks. Wel moet ik de verblijfsoverstijgende kosten betalen. Dat deed ik toch al.
- zoontje wordt bij mij ingeschreven.
- dwangsom voor wie regeling niet nakomt
- er komt een raadsonderzoek.
UHA werd door de moeder tijdens de zitting al van tafel geveegd. Had toen ook al de indruk dat de rechter haar erg onredelijk vond. Argumenten waren vooral dat het met 3 kinderen voor mij te druk is (terwijl zij ook 3 kinderen heeft), dat zij zonder kinderalimentatie en de toeslagenwinkel niet kan leven, dat haar zoontje een band heeft met haar kinderen en niet met mijn kinderen, dat veel op en af verwarrend is voor het kind en vooral heel veel over de alimentatie.
Oef, klinkt volgens mij als best wel een rechtvaardige uitspraak! Ben je opgelucht?
Egel. schreef op 21-04-2024 om 10:24:
Oef, klinkt volgens mij als best wel een rechtvaardige uitspraak! Ben je opgelucht?
Ja, ik ben er blij mee. UHA had ik ook graag gedaan (had me daar vooraf al over ingelezen op aanraden van mijn advocate).
Ik ben een beetje opgelucht dat er nu duidelijkheid is. In elk geval tot het hoger beroep dat er ongetwijfeld gaat komen.
Wat me ook goed doet is dat er nu een onafhankelijk oordeel is dat ik eigenlijk helemaal niet onredelijk ben geweest.
Na de zitting was ik wel over de flos, want de dingen die ik had gedaan om escalatie te voorkomen werden snoeihard tegen mij gebruikt. Als ik geen ruzie maakte over wanneer ik mijn zoontje mocht zien, was ik het er blijkbaar mee eens. Als ik een factuur betaalde om escalatie te voorkomen, dan vond ik dat blijkbaar prima. Als ik soms eens een paar dagen het helemaal liet rusten na een bijna escalatie, dan vond ik het blijkbaar wel prima. Psychologe en advocate zeiden wel dat altijd alles tegen je wordt gebruikt. Als je wel stampij maakt, dan wordt er gezegd dat je onredelijk bent, agressief en weet ik wat.
Maar ik besef me wel dat er nog een raadsonderzoek komt, een hoger beroep, dat het de vraag is of ze de regeling nakomt.
Kortom: het gedoe is zeker nog niet afgelopen.
Sociale contacten wel weer wat opgepakt. Mensen proberen me wat op te beuren, zien dat ik totaal niet meer ben wie ik was. Maar ben in elk geval bij sociale contacten niet de hele tijd bezig over dit verhaal.
Alhoewel het ‘gevecht’ vanuit haar kant zeker nog niet is afgelopen, ben ik voorzichtig wel blij met het resultaat tot op heden Panama, gefeliciteerd daarmee!
Kan me ook wel voorstellen dat jij op den duur aan jezelf ging twijfelen of je het allemaal wel goed deed, maar voor omstanders die er zonder emotie inzaten was het best wel duidelijk dat zij zeer onredelijk (understatement) was en dat zag de rechter gelukkig ook.
Hoop dat het allemaal geen al te lange nasleep krijgt, want je zoontje is sowieso meer gebaad bij rust en regelmaat. Kan ze ook zelf weer (meer?) gaan werken voor d’r geld ipv haar handje ophouden en jou als pinautomaat te gebruiken.
RoodVruchtje schreef op 21-04-2024 om 11:49:
Alhoewel het ‘gevecht’ vanuit haar kant zeker nog niet is afgelopen, ben ik voorzichtig wel blij met het resultaat tot op heden Panama, gefeliciteerd daarmee!
Kan me ook wel voorstellen dat jij op den duur aan jezelf ging twijfelen of je het allemaal wel goed deed, maar voor omstanders die er zonder emotie inzaten was het best wel duidelijk dat zij zeer onredelijk (understatement) was en dat zag de rechter gelukkig ook.
Hoop dat het allemaal geen al te lange nasleep krijgt, want je zoontje is sowieso meer gebaad bij rust en regelmaat. Kan ze ook zelf weer (meer?) gaan werken voor d’r geld ipv haar handje ophouden en jou als pinautomaat te gebruiken.
Dank je wel.
Dat denk ik ook dat dat nog niet is afgelopen. Maar ze zal als de wiederweerga inkomen moeten zien te verdienen, anders krijgt ze het gewoonweg niet gedraaid. Door deze uitspraak is ze bijna al haar inkomen kwijt. Ze leefde van de alimentatie, kgb, toeslagen, kinderbijslag en wat ik allemaal betaalde.
Ze heeft dan in elk geval niet meer de hele dag de tijd om lastig te doen.
Dat klopt. Vaak gepiekerd van had ik niet wel discussie aan moeten gaan over als ik hem weer moest brengen of niet te zien kreeg (wat dan uitgelopen zou zijn op ruzie). Ze speelde het ook erg op van je wilt me financieel klem zetten en dat soort dingen. Terwijl het me daar niet om gaat.
Natuurlijk ben ik ook flink gegaslight en in verwarring gebracht de afgelopen tijd. Dat hakt er ook wel in.