lastige relatie met ouders
Ik heb een lastige relatie met mijn ouders.. ze waren vroeger heel erg van de stempel 'wij zijn ouders dus wij bepalen wat er gebeurt' waardoor er dus makkelijk over mijn mening en gevoel gewalsd werd.
Even paar voorbeelden: als een vriendinnetje bij mij had gelogeerd, en ik even wegliep om bijv naar de wc en als ik dan terugkwam zei het vriendinnetje 'je moeder vroeg of ik nog nachtje mag blijven slapen leuk he!!' terwijl ik dat helemaal niet wilde omdat ik ook echt tijd voor mezelf nodig had/heb, mijn moeder zei dat dan bewust wanneer ik er even een paar tellen niet ben. Ik wilde dan niet aan het vriendinnetje laten merken dat ik dat eigenlijk niet wilde. Als ik dan een moment had met mijn moeder alleen zei ik wel dat ik het niet leuk vond, maar dan reageerde ze met 'maar IK bepaal wie hier blijft slapen en wie niet'. dit is heel vaak voorgekomen. Ook heeft mijn moeder wel eens speelgoed van mij weggegeven aan anderen zonder dat ik het wist, dat een vriendinnetje bij mij kwam 'Ik mocht deze hebben van je moeder zo lief!!' en dan had ze mijn skeelers in haar handen. Of dat ik een keer op school kwam en een vriendin kwam naar me toe dat mijn moeder tegen haar moeder had gezegd dat ze met ons mee mocht op vakantie. En zo kan ik wel tig voorbeelden bedenken.
Toen ik uit huis was, ging het beter maar ook dan waren er dingen die ze bewust achterhielden. Zo hadden ze mijn bed zelf genomen zonder dat ik het wist, waardoor ik na een avondje stappen met mijn toenmalige vriend naar mijn ouderlijk huis ging (wat zij wisten) en wij ineens met onze mond vol tanden stonden dat wij in mijn ouders bed moesten slapen. Als ze dit allemaal van tevoren zouden overleggen is het allemaal geen probleem, dat heb ik ze heel vaak gezegd, maar ze overleggen nooit iets omdat ze bang zijn dat ik er een gedoe van maak of het anders wil. Ik kan wel altijd bij ze terecht, mocht ik bijv financieel hulp nodig hebben dan zouden ze me altijd helpen. Maar dat zorgt er ook voor dat ze vinden dat ik niet mag klagen want 'we helpen je altijd'.
Mijn probleem nu: ik ben zwanger en ik durf straks mijn kind wel bij mijn schoonouders achter te laten, want zij overleggen altijd alles netjes. Maar mijn ouders niet. Ik ben bang dat zij niet aan afspraken gaan houden of geen rekening houden met wat ik of mijn man belangrijk vindt. Tegelijkertijd doen ze wel veel voor ons en wil ik ze niet te kort doen.
Voorop gesteld: dat iemand vader of moeder is geworden geeft hem of haar niet het automatische recht of veto dat ze niets fout kunnen doen.
Moederkareltje vind het slaan en in de schuur opsluiten blijkbaar normaal. Ik kan vertellen dat dit niet normaal is. Verre van normaal. En niet goed te praten.
Wat mij betreft mogen mensen die van mening zijn dat ouders nu eenmaal ouders zijn en je als kind dus alles moet accepteren en respecteren een spreekverbod opgelegd krijgen.
Moederkareltje schreef op 05-04-2024 om 17:21:
[..]
Dan meldt je me even voor trollen Roos. Omdat ik weer andere issues heb mij monddood verklaren vind ik ook niet helemaal redelijk.
Lezen is ook een kunst .i
Euphoria schreef op 05-04-2024 om 17:30:
Voorop gesteld: dat iemand vader of moeder is geworden geeft hem of haar niet het automatische recht of veto dat ze niets fout kunnen doen.
Moederkareltje vind het slaan en in de schuur opsluiten blijkbaar normaal. Ik kan vertellen dat dit niet normaal is. Verre van normaal. En niet goed te praten.
Wat mij betreft mogen mensen die van mening zijn dat ouders nu eenmaal ouders zijn en je als kind dus alles moet accepteren en respecteren een spreekverbod opgelegd krijgen.
Moet ik helaas toch nog een keer reageren.
Heb ik nooit gezegd. Dit in je eigen woorden een ander framen is niet oké. Ik zei dat ik het nu begrijp nu ik zelf ouder ben ookal zou ik het anders doen. Het is zeker niet normaal. Je laatste alinea heb ik ook nooit gezegd. Ik had het over begrip en andere brillen opzetten.
Moederkareltje schreef op 05-04-2024 om 17:36:
[..]
Moet ik helaas toch nog een keer reageren.
Heb ik nooit gezegd. Dit in je eigen woorden een ander framen is niet oké. Ik zei dat ik het nu begrijp nu ik zelf ouder ben ookal zou ik het anders doen. Het is zeker niet normaal. Je laatste alinea heb ik ook nooit gezegd. Ik had het over begrip en andere brillen opzetten.
Als jouw ouders jouw kind ook slaan en in de schuur opsluiten, heb je daar dan ook begrip voor of is het een no go om nog alleen te zijn met het kind?
Ik zelf heb er heel veel moeite mee wanneer er vanuit gegaan wordt dat bloedband en de relatie ouder-kind heilig is.
Ik heb daarvoor zelf te veel meegemaakt dat niet gezond en niet ok is.
Ik vind dat juist framen. Mensen inprenten dat je je ouders maar moet tolereren met al hun nukken en tekortkomingen.
Blij dat jij, Moederkareltje, inziet dat het niet ok was en dat jij anders zou doen. Mijn excuses dat ik dat niet duidelijk benoemde.
Nu graag dan deze TO niet aanpraten dat ze met een andere bril naar haar ouders moet kijken. Dat zou een mooie insteek zijn.
Roos55 schreef op 05-04-2024 om 17:10:
[..]
Ik praat niet mee dat TO is mishandeld. Ze is mishandeld. En dat goed praten vind ik ook niet oke .
Wat ik soms van jou lees o.a een man die aan de drugs zit . Kan ik jou echt niet meer serieus nemen en is weerwoord op jou echt nodig.
Ik ben het niet eens met Moederkareltjes visie, maar dit vind ik niet zo sympathiek Roos. Laat een ander in zijn waarde en haal er geen dingen bij die niets met dit topic te maken hebben.
troelahoep schreef op 05-04-2024 om 18:06:
[..]
Ik ben het niet eens met Moederkareltjes visie, maar dit vind ik niet zo sympathiek Roos. Laat een ander in zijn waarde en haal er geen dingen bij die niets met dit topic te
Het heeft niets met in zijn waarde te laten vind ik
Iemand geeft ongezond advies. Juist zij weet niet goed wat gezond is .
En daar is die drugs ook een voorbeeld van .
Moederkareltje schreef op 05-04-2024 om 16:52:
[..En ja mijn ouders sloegen mij ook wel eens, stopte me in de schuur etc
Nog even hierop terugkomend: ik vind dit heel erg voor je. Geen enkele ouder zou dit zijn kind aan mogen doen, ook die van jou niet. Je verdiende beter en meer dan dat.
BritgetJones007 schreef op 05-04-2024 om 14:05:
De voorbeelden die je opsomt, komt, naarmate je wat meer schrijft over dat je gepest bent op school en vermoedden autisme, wel in een iets ander daglicht te staan....
Dan bedoel ik de voorbeelden waarin zij voor jou gevoel over jou heen waste.
Bijv. Zelf logeerpartij met nog een dag verlengen, terwijl jij dat niet wilde, omdat je moe was en tijd voor jezelf nodig had.
Eerlijk gezegd moest ik gelijk aan Autisme denken. Ook het 'moeilijk' doen en je ouders die vinden dat je 'niet mee kan buigen'.
Juist mensen met autisme, hebben veel behoefte aan eigen tijd om op te laden. Hebben behoefte aan 'zelf bepalen'. En kunnen inderdaad moeilijk 'meeveren'. Grote kans om gepest te worden ivm 'anders zijn'. Ook dat je ouders dit dachten.
Kan het zijn, vanuit hun oogpunt gezien, dat ze je juist (ook met pesten in ogenschouw en minder aansluiting) de kans wilde bieden op wat extra sociaal contact: logeerpartij verlengen en iemand meevragen op vakantie? Dat je misschien in die tijd ook 'lastig' (lees: nietkunnen omgaan met veranderingen, vasthouden aan je eigen structuur en moeilijk voegen in de gezinsstructuur waar je minder over te zeggen had) was.
Dat dat gedrag toen als 'lastig' en "moeilijk' werd bestempeld en nu in deze tijd als Autisme erkend wordt?Dat jij je daardoor niet gehoord en begrepen hebt gevoeld (en over jou mening en wat jij wilde heengewalst werd)?
En dat jou ouders, door ontwetendheid en geen pedagogische ondersteuning, eigenlijk 'handelingsverlegen' waren en deden wat hun goed leek?
En voor alle duidelijkheid: slaan vind ik nooit oke.
Dit gezegd hebbende doet geen afbreuk aan het feit dat jullie ouders worden, dus jullie beslissen.
Ik merk dat mijn reactie schijnbaar wat onrust veroorzaakt op dit topic.
Als TO zich door mijn reactie niet gehoord voelt in haar zienswijze en haar gevoelens hierover, dan wil ik daar mijn excuses voor maken. Dat was namelijk absoluut niet mijn bedoeling.
Ik zat eigenlijk meer op een afstandje mee te denken wat achter de acties van jou ouders zat. En dat je getest bent geweest op autisme, dat is niet 'zomaar' besloten. Dan zijn er toch wat signalen geweest die zouden kunnen wijzen op... ook vaak als school ook wat 'signalen' heeft gezien.
Ik zou bijvoorbeeld ook niemand meevragen op vakantie, zonder dat met mijn kinderen te bespreken/ overleggen.
En dat jou ouders jou geslagen hebben, dat is ook verschrikkelijk. En ik begrijp ook herhaaldelijke basis, dat is niet goed te praten.
Maar mijn reactie meer ingegeven op bepaalde dingen die ik las in jou verhaal. En ik mij voor kon stellen, dat bijvoorbeeld dat voorbeeld van vakantie wel goed bedoeld was, omdat je gepest werd en ze misschien zorgen hadden over sociale ontwikkeling van jou en dat op die manier wilde stimuleren of een situatie forceren om jou gelegenheid te bieden voor sociaal contact. Vooral in die tijd was er gewoon nog niet zoveel bekendheid over dit soort zaken.
Maar het was niet bedoeld om jou zienswijze weg te wuiven.
Ja en zelfs al heeft een kind wel autisme. Is dat dan een reden om het kind te mishandelen, kleineren, over grenzen te gaan en spullen weg te geven?
Een kind met autisme heeft een iets andere en uitgebreidere handleiding, maar het is nog steeds een mens met waardigheid.
Moederkareltje schreef op 05-04-2024 om 14:52:
ik begrijp bridgetjones haar zienswijze. Je kunt alles wel gemeen verklaren wat je ouders deden maar kijk ook eens waarom ze het deden vanuit een ouderperspectief en juist de goede intentie erachter. Ik ben iemand die er vanuit gaat dat ouders, de meeste ouders van hun kind houden en hun best doen in wat ze kunnen. Het is een hele verdrietige zaak als je dat vertrouwen in je eigen ouders kwijt bent geraakt en ze ook niet vertrouwt met je eigen kind maar dan weer wel de oppas, de opvang en de juf. Als je die keuze maakt prima maar ga dan ook nooit meer andere gunsten aannemen want een grotere belediging dan je kind niet bij je ouders zetten omdat je ze niet vertrouwt kun je ze niet geven.
Praat eens met een therapeut en je moeder. Misschien kun je dan een andere bril opzetten en je moeder ook begrijpen, los van of het de beste keuzes waren.
Ik vind dit een zeer kwalijke post.
Moederkareltje schreef op 05-04-2024 om 17:28:
als mensen de visie van anderen gewoon respecteren ipv degene voor gek of monddood te verklaren. Ik zal het hierbij laten. Ik heb mijn tip aan to gedeeld. De rest en hun mening laat ik bij hun.
Nee, er zijn visies die zó schadelijk zijn voor individuen dat we godzijdank als samenleving kiezen voor een algemeen weerwoord. Ben jij nou helemaal mal.
TO, jouw verhaal komt overeen met dat van mijn partner. Hij is stelselmatig niet gezien, niet gehoord en heeft door toedoen van zijn ouders een ongelukkige en onveilige jeugd gehad. Zijn kwaliteiten werden door hen als zwaktes gezien, het heeft hem een behoorlijke knauw gegeven.
Ons kind heeft een warme band met mijn ouders (as we speak zijn ze een weekendje weg met z'n drietjes) en een matige band met de andere opa en oma. Dat is vanaf het begin duidelijk gemaakt, door het niet initiëren van oppasmiddagjes en slaappartijtjes. Wij wilden het gewoon niet hebben.
Voel je daar alsjeblieft dan ook niet schuldig over, jouw kind is van jou afhankelijk voor de emotionele en lichamelijke veiligheid en jouw ouders hebben bewezen te kunnen schaden, daar in staat toe te kunnen zijn.
Dat mag jouw kind nooit gebeuren.
Verder wil ik een dikke knuffel geven aan het kind in jou dat zoveel meer nodig had dan ze kreeg ❤️
MamaE schreef op 05-04-2024 om 22:11:
Ja en zelfs al heeft een kind wel autisme. Is dat dan een reden om het kind te mishandelen, kleineren, over grenzen te gaan en spullen weg te geven?
Een kind met autisme heeft een iets andere en uitgebreidere handleiding, maar het is nog steeds een mens met waardigheid.
Nee, dan begrijp je mijn post verkeerd.
Ik weet dat kinderen met autisme juist veel oplaad en alleen tijd nodig hebben om te kunnen ontprikkelen, structuur en voorspelbaarheid nodig hebben, gezien worden wb hun sociale kwetsbaarheid en ondersteuning hierin. Elk kind heeft een veilige en liefdevolle thuisbasis nodig. De wie, wat, waar, waarom en wanneer. En de handleiding respecteren en hanteren.
Laat ik mezelf anders proberen te verwoorden: er komen op dit forum vaker Topics voorbij, waarin ouders zich zorgen maken over de sociale ontwikkeling van hun kind, toch? Bijv. Een kind wat veel op de kamer zit en weinig sociaal contact heeft, maar daar ook geen behoefte aan lijkt te hebben. In deze tijd van nu, is men zich meer bewust van de sociale behoefte en dat dat per individu verschilt, dus waar doe je goed aan? Er wordt meer over nagedacht vanuit verschillende invalshoeken. In deze tijd...
Maar vroeger was dat anders. En ik kan mij voorstellen dat bij zorgen over sociale ontwikkeling, ouders alles kunnen aangrijpen( in hun wanhoop en onbegrip) om daar sociale interacties te initiëren om zo de ontwikkeling te kunnen bevorderen.
Het was vroeger anders, maar volgens mij praat ik nergens goed, wat er krom was. Ik probeer alleen een andere blik te creëren.
Hoe jij het verwoord schrijf ik niet en bedoel ik al helemaal niet, dat dat oke is.
BritgetJones007 schreef op 05-04-2024 om 14:05:
De voorbeelden die je opsomt, komt, naarmate je wat meer schrijft over dat je gepest bent op school en vermoedden autisme, wel in een iets ander daglicht te staan....
Dan bedoel ik de voorbeelden waarin zij voor jou gevoel over jou heen waste.
Bijv. Zelf logeerpartij met nog een dag verlengen, terwijl jij dat niet wilde, omdat je moe was en tijd voor jezelf nodig had.
Eerlijk gezegd moest ik gelijk aan Autisme denken. Ook het 'moeilijk' doen en je ouders die vinden dat je 'niet mee kan buigen'.
Juist mensen met autisme, hebben veel behoefte aan eigen tijd om op te laden. Hebben behoefte aan 'zelf bepalen'. En kunnen inderdaad moeilijk 'meeveren'. Grote kans om gepest te worden ivm 'anders zijn'. Ook dat je ouders dit dachten.
Kan het zijn, vanuit hun oogpunt gezien, dat ze je juist (ook met pesten in ogenschouw en minder aansluiting) de kans wilde bieden op wat extra sociaal contact: logeerpartij verlengen en iemand meevragen op vakantie? Dat je misschien in die tijd ook 'lastig' (lees: nietkunnen omgaan met veranderingen, vasthouden aan je eigen structuur en moeilijk voegen in de gezinsstructuur waar je minder over te zeggen had) was.
Dat dat gedrag toen als 'lastig' en "moeilijk' werd bestempeld en nu in deze tijd als Autisme erkend wordt?Dat jij je daardoor niet gehoord en begrepen hebt gevoeld (en over jou mening en wat jij wilde heengewalst werd)?
En dat jou ouders, door ontwetendheid en geen pedagogische ondersteuning, eigenlijk 'handelingsverlegen' waren en deden wat hun goed leek?
En voor alle duidelijkheid: slaan vind ik nooit oke.
Dit gezegd hebbende doet geen afbreuk aan het feit dat jullie ouders worden, dus jullie beslissen.
Dat autisme bleek dus na onderzoek niet het geval, dus waarom wil je dat terug aanpraten?
