Koken (van woede)

Bailey26 schreef op 07-11-2023 om 15:02:

[..]

Dit dus. Ik kan ook niet koken. Een recept volgen of lezen hoelang de pasta moet koken kan ik wel.

Ook bij stappen volgen kom ik maar tot 'eetbaar', terwijl mijn man tot 'lekker' komt. Ik krijg de pasta de ene keer wel goed en de andere keer niet, terwijl ik volgens mij iedere keer hetzelfde doe.

Mijn vriend kan niet koken en wil het ook niet leren. Wat hij wel heel goed kan is de wc  en de badkamer schoonmaken en de kamer opruimen. En dat 'wil' ik dan weer niet. Als hij alleen is, eet hij een kant en klaar maaltijd. En als ik alleen ben, ruim ik niet op

Jij hebt mijn ex? Die wilde of kon niet koken, hij had er zelfs een trauma van beweerde hij. Die ene dag in de week dat hij verantwoordelijk was voor het avondeten voor hemzelf en onze kinderen, was het patatdag  . Hij vond serieus dat ik hem moest leren koken voordat we gingen scheiden. 🤣 ik heb ‘m uitgelachen maar hij was beledigd en bloedserieus. Later is het wonder toch geschied, want mijn kinderen hadden een foto waarop hij…. Jawel…. Tromgeroffel… pannenkoeken bakte!! En daarna heeft zijn moeder hem alsnog leren koken. Dat had ze immers eerder verzuimd. En ik ben de beroerdste niet, ik houd van koken, dus ik kookte meestal. Het probleem was niet het koken, maar de overige ongelijke taakverdeling. 

Daddy_gijs schreef op 07-11-2023 om 14:39:

[..]

Noem het 'willen gewoon niet leren koken' of 'het boeit hen niet'... ik noem het 'ze kunnen het niet'.😆

Dat vind ik een mooie, want dat geldt voor vele dingen in het leven natuurlijk. 

Zusterclivia schreef op 07-11-2023 om 14:46:

[..]

Als je geen gevoel hebt voor hoeveelheden, niet kunt inschatten of iets nog vers is of iets er wel of niet bij pas, niet kunt inschatten of iets gaar is, dan moet je niet 'creatief' willen zijn. Dan moet je gewoon een stappenplan/de instructies volgen. Mijn ervaring is dat dit soort mensen gewoon vreselijk eigenwijs zijn en hun eigen kunnen overschatten... of het expres doen.

Meestal wordt dit soort logica gebezigd bij zaken die jij toevallig wel kan en als je iets niet kan, dan is het opeens iets heel anders  

‘Gewoon een stappenplan volgen’. Weet je hoeveel mensen daar moeite mee hebben? 
Je kunt ook gewoon de taakverdeling in huis veranderen bv. 

Ik kook man kan een eenvoudige maaltijd klaar maken en dat doet hij als ik ziek ben. Ik houd te veel van koken en lekker eten om op andere momenten te willen genieten van zijn kookkunsten. Saus uit een pot worden we beide niet gelukkig van. Ik heb wel altijd zelfgemaakte gerechten op voorraad in de vriezer dus die eten we als het mij een keer niet uitkomt om te koken. Als ik deze voorraad kook helpt mijn man wel met snijden als het veel werk is. Hij doet zeker nu hij niet meer werkt wel genoeg andere klussen in huis en tuin zonder morren en uit zich zelf.

Toen onze kinderen nog klein waren was ik ook altijd als eerste thuis. Mijn kinderen heb ik beide leren koken momenteel woont onze dochter weer even thuis en kookt regelmatig lekker voor ons.

MamaE schreef op 07-11-2023 om 15:23:

Mijn kind entertain ik niet tijdens het koken. Ze kan meehelpen of iets voor zichzelf gaan doen, maar ik ben dan gewoon bezig. Kinderen hebben niet 24/7 recht op aandacht. Noodsituaties uitgezonderd.

Wat ik het lastigste vind aan koken is heel veel dingen tegelijk doen en het zo timen dat alles tegelijk klaar is. Dat is ook een kwestie van oefenen. Als je het nooit doet, leer je het ook niet en word je er ook niet beter in. En het is ook een kwestie van willen leren en dingen aannemen van een ander of een instructie. Creatief zijn doe je maar in een latere fase, eerst de basis.

Ik vind het trouwens heel onaantrekkelijk als een volwassen persoon afhankelijk is van een ander om voor zichzelf te zorgen. Als je iets lastig vindt, kun je dat bespreken en samen zoeken naar oplossingen, maar doodleuk zeggen 'kan ik niet', vind ik te makkelijk en onvolwassen.

Ik entertain mijn kind ook niet, maar ik vind álles dat afleidt van de taak storend en niet helpend. Dus de Mamaaa, ik heb honger-lokroepen, de ‘ik heb al 3 liedjes gespeeld, mag ik nu op de iPad’, of ‘waar ligt het plakband?!’ jammerklanken vallen voor mijn helaas ook onder ‘entertainment’ en dus onder de afleiding ergo slechter koken. 

Daarnaast zijn mensen best afhankelijk van een ander. Een ander snoeit de bomen, doet het buitenschilderwerk, legt de electriciteit aan of repareert het, er komen massaal poetshulpen over de vloeren, zelfs de inrichting van de huisnetwerken en de laptops worden mensen voor ingehuurd. En zo kan het ook in een huishouden gaan: de een stofzuigt, vervangt de lampen en zorgt ervoor dat er geen onkruidje in de voor- en achtertuin komt, de ander kookt. Het moet alleen allemaal wel een beetje in balans zijn. 

ToetieToover schreef op 07-11-2023 om 16:07:

Jij hebt mijn ex? Die wilde of kon niet koken, hij had er zelfs een trauma van beweerde hij. Die ene dag in de week dat hij verantwoordelijk was voor het avondeten voor hemzelf en onze kinderen, was het patatdag . Hij vond serieus dat ik hem moest leren koken voordat we gingen scheiden. 🤣 ik heb ‘m uitgelachen maar hij was beledigd en bloedserieus. Later is het wonder toch geschied, want mijn kinderen hadden een foto waarop hij…. Jawel…. Tromgeroffel… pannenkoeken bakte!! En daarna heeft zijn moeder hem alsnog leren koken. Dat had ze immers eerder verzuimd. En ik ben de beroerdste niet, ik houd van koken, dus ik kookte meestal. Het probleem was niet het koken, maar de overige ongelijke taakverdeling.

Nou ja, hij wilde het dus wel leren. 

Als het even kan koken wij gezellig samen want dat bestaat natuurlijk ook 😇  Maar serieus, ik kijk niet om naar de planten en de kat, dat doet hij. En ik ben meer van de was. Zo heb je toch allemaal je (on) mogelijkheden en (eigen) aardigheden? Zolang het maar niet oneerlijk voelt. 

Mijn man kan ook echt niet koken. Het is bij hem geen onwil want hij probeert het echt wel ( al jaren) maar zelfs de meest simpele dingen mislukken ook nog altijd. Zelfs iets opwarmen lukt niet. Ik vind daar niks van want ik weet dat hij er altijd erg zijn best op doet en echt wel wil maar het lukt hem gewoon niet. Youtubefilmpjes, simpel recept of verspakket met instructie werkt niet voor iedereen. Hij is weer goed in andere dingen wat mij niet lukt, iedere gek zijn gebrek zullen we maar zeggen. En gelukkig vind ik koken leuk.

De taken verdelen naar wat ieder goed kan en/of liever doet is prima. Iemand inhuren daarvoor ook. Maar de heg snoeien of de ramen wassen zijn geen dingen die je elke dag doet. Maar voor bepaalde dagelijkse dingen kun je niet echt iemand inhuren. Bijvoorbeeld koken. Ik vind het erg onvolwassen als iemand zegt 'ik kan niet koken en ik wil het ook niet leren'. Stel ik verongeluk morgen. Dan heeft mijn man wel voor zichzelf en voor ons kind te zorgen. 
Zie het voorbeeld dat iemand van Tootietoover haar ex die eiste dat hij haar leerde koken. 

Tuurlijk zijn dingen lastig als je ze niet kunt. Maar dan kun je het wel leren. Dat kost de een meer moeite dan de ander, maar ik geloof niet dat het niet te leren is. Tenzij iemand heel zwaar spastisch of volledig blind is is of zo.

Mijn vader kon ook echt niet koken, een eitje lukte nog net. Maar toen werd mijn moeder ziek. En zij vertelde hem wat te doen. Inmiddels gaat hij Googlen, want mijn moeder weet het zelf niet meer.  En nee, hij kookt echt niet elke dag, dat hoeft ook niet als je 85 bent. Maar het valt echt wel te leren 

madee schreef op 07-11-2023 om 15:11:

Macaroni maken is het makkelijkste: met een zak voorgesneden groente en een pot saus is het alleen een kwestie van de boel in de pannen doen en wat roeren.

Zoals diegene die de zak nasi-groenten door de macaroni deed, met een pot saus?
Het was eetbaar, daar niet van... maar echt smakelijk vond ik het niet...