Camping in Calviac

Naomi Middelkoop runt samen met haar man een camping in het Franse departement Lot. Voor Ouders Online schrijft zij deze zomer elke week een column over haar belevenissen met ouders en kinderen op de camping.

Kinderen en dieren

Naast mijn man houd ik het meest van kinderen en op de derde plaats komen dieren. Kinderen hebben we helaas nog niet, maar wel drie katten en een hond, Pepsi.

De meeste kinderen zijn gek op ons viertal en ze worden dan ook schandalig verwend. De katten zijn moddervet en de hond is een onverbeterlijke bedelaar geworden. Als we een rondje over de camping maken moeten we om de vijf meter blijven staan omdat de campingkinderen de hond willen aaien. Hartstikke leuk, maar zo wordt een wandelingetje van 5 minuten een complete dagtocht en dat is niet echt de bedoeling.

Pepsi blijft thuis
Daarom laten we tegenwoordig Pepsi thuis. Daar sluiten we hem op in de tuin, zodat hij zich door het hek heen kan laten aaien door alle gasten. Omdat ik zelf zo gek ben van dieren kan ik me niet voorstellen dat iemand zo'n onschuldig beestje kwaad zou doen. Datzelfde heb ik met kinderen; als er iets over kindermishandeling op TV is, doe ik het liefst mijn ogen dicht. Zo'n idee van "als ik het niet zie, bestaat het niet"

Je kop in het zand steken noemen ze dat, en ik weet heus wel dat de wereld geen paradijs is, maar sommige dingen zijn zo gruwelijk, die wil ik gewoon niet weten! Omdat ik zo "naief" ben laat ik die kinderen ook gewoon bij het hek komen. Niet achter het hek, want een hond blijft een hond en die kun je nooit voor 100% met een kind vertrouwen.

Hartverscheurend gejank
Gisteren was Pepsi dus weer in de tuin en ik zat in het huis te werken. Plotseling hoorde ik gejoel en gelach. Ik vermoed dat de hond iets geks uithaalt, dus ik loop rustig naar de tuin. Net als ik de deur open wil doen hoor ik Pepsi hartverscheurend janken. Ik schrik en ren naar buiten.

De kinderen zien me niet aankomen en ze gaan gewoon door met hun "spelletje" Met zo'n 7 jongens en meisjes gooien ze stenen naar de hond. Iedere keer dat Pepsi jankt schateren ze het uit.

Ik ben zo verbaasd dat ik stokstijf blijf staan.
Een van de oudere jongens; een jaar of 14 denk ik, zegt dat ze op moeten houden. De kinderen stoppen en de jongen roept Pepsi bij zich. Even aarzelt mijn hondje en dan wint zijn nieuwsgierigheid het van zijn angst.

Gezond verstand
Ik ben behoorlijk opgelucht en blij dat er tenminste een van die kinderen een beetje gezond verstand heeft. Als Pepsi vlak voor de jongen staat steekt hij zijn hand uit en voor ik door heb wat er gebeurt drukt hij zijn brandende sigaret uit op Pepsi's neus. De hond gilt en rent naar de uiterste hoek van de tuin. Dit is kennelijk het startsein om opnieuw met stenen te gaan gooien.

Ik loop zo snel als ik kan naar het hek en vraag het stelletje met tranen in mijn ogen waar ze in godsnaam mee bezig zijn. "Ach mevrouw," zegt de oudste , "het was maar een spelletje" De jongere kinderen giechelen een beetje en durven me niet aan te kijken.

Brandplek
Ik draai me om en kijk naar de snoet van de hond. Een lelijke brandplek begint zich te vormen. Snel verzorg ik zijn wond en ga op zoek naar de ouders van de kinderen.

Ik verwacht dat ze geschokt zullen zijn en woedend, maar niets is minder waar. Sommigen ontkennen dat hun schatje zoiets zou doen, anderen vinden het zelfs wel grappig. Niemand die even vraagt hoe het met de hond is, niemand die zijn excuses aanbiedt. Niemand die belooft even een hartig woordje met zijn kind te wisselen.

Weer een illusie armer.

Naomi Middelkoop, Camping Les Trois Sources (Calviac, Frankrijk)
[email protected]
Naar de Camping-column van 19 juli 2000: "Nieuwe gasten
Naar de Camping-column van 2 augustus 2000: "Bos-safari"
Naar de Camping-column van 9 augustus 2000: "Mini-playbackshow"
Naar de Camping-column van 30 augustus 2000: "Afscheid"

Adres: Rte Departementale 25, 46190 Calviac
Tel. 0033 565 330301
Fax. 0033 565 330645
www.les-trois-sources.com