Camping in Calviac

Naomi Middelkoop runt samen met haar man een camping in het Franse departement Lot. Voor Ouders Online schrijft zij deze zomer elke week een column over haar belevenissen met ouders en kinderen op de camping.

Bos-safari

Afgelopen donderdag hebben we een bos-safari gelopen. Het was lekker warm, maar niet te heet, dus ideaal weer voor een stevige wandeling. Onze bos-safari is een soort survival door het bos, een activiteit waar gasten het jaren later nog over hebben.

In het hoogseizoen gaan er meestal veel kinderen mee, nu slechts drie: Annabel van 7, Loes van 9 en Rob van 11. Ze hadden hun ouders ook overgehaald om mee te doen en zo gingen we dus met een hele familie en 12 andere gasten op pad.

Ma wil pauze
Het eerste half uur was vooral klimmen, en dus behoorlijk vermoeiend. De kinderen renden ons soms vooruit en liepen ongeveer de dubbele route door heen en weer te hollen, maar pa en ma hadden het duidelijk moeilijker. Na 5 minuutjes begon ma al ; "Wanneer hebben we pauze?"

Eenmaal boven aangekomen stopten we om iets te drinken. Annabel, Loes en Rob vonden een klein beekje en gingen hierin pootjebaden. Mama's mascara zat op haar kin en papa zweette verschrikkelijk. Terwijl de meeste gasten genoten van de stilte en de schoonheid van het bos klaagden zij dat ze gestoken waren, dat hun handen vies waren en dat het zo'n zware klim was.

We lopen verder en beginnen aan de afdaling. Met touwen en met behulp van bomen als houvast klauteren we langs de helling. Annabel klimt als een berggeit naar beneden, maar Loes en Rob vinden het toch wel eng. Stapje voor stapje komen ze uiteindelijk toch beneden en na een slokje water en een Mars voelen ze zich weer prima.

Snelle Annabel
Mama is moe en boos en steekt met trillende vingers een sigaret op. Na een paar trekjes gooit ze de brandende peuk in het droge gras. Ik spring overeind om de sigaret uit te maken, maar Annabel is me voor. Met haar sportschoenen trapt ze de smeulende peuk uit, pakt hem op en stopt de filter in het zijvakje van haar rugzak. Verbaasd kijk ik toe, is dit meisje echt pas 7?

Dan draait ze zich om, zet haar handen in haar zij en zegt op verwijtende toon tegen haar moeder : "Mam, weet je wel hoe gevaarlijk dat is?!" Ze kijkt haar moeder nog eens aan, schudt haar hoofd en slaakt een dramatische zucht. "Je leert het ook nooit hè!"

Even is iedereen stil, dan begin ik zachtjes te giechelen. Ik draai me om en probeer me in te houden, maar in plaats van te stoppen met lachen begin ik steeds harder te lachen. De een na de ander schaterd het nu uit, tot zelfs ma zuur begint te glimlachen.

Einde klaagzang
Het ijs is gebroken, ma en pa krijgen steeds meer oog voor de omgeving en klagen niet meer. Als we eenmaal bij de natuurlijke glijbaan aankomen, is pa zelfs de eerste die zich in het ijskoude water laat glijden. De kids volgens snel en uiteindelijk ligt iedereen in het water. Iedereen behalve ik, ach, niet iedereen kan een held zijn�..

Aan het eind van de dag komen we moe, maar voldaan terug op de camping. De gasten strijken neer op het terras en praten na over de gaslaagde excursie. Pa en ma bedanken ons voor de leuke dag en de kinderen vragen of ze morgen weer mee mogen. Ik voel de spierpijn langzaam opkomen en ben verschrikkelijk jaloers op de energie van Annabel, Loes en Rob.

Maandag is er weer een bos-safari, met weer nieuwe gasten en nieuwe omstandigheden.En zo vliegen we door ons seizoen, voor je het weet is het weer oktober.

Naomi Middelkoop, Camping Les Trois Sources (Calviac, Frankrijk)
[email protected]
Naar de Camping-column van 19 juli 2000: "Nieuwe gasten

Naar de Camping-column van 26 juli 2000: "Kinderen en dieren"
Naar de Camping-column van 9 augustus 2000: "Mini-playbackshow"
Naar de Camping-column van 30 augustus 2000: "Afscheid"

Adres: Rte Departementale 25, 46190 Calviac
Tel. 0033 565 330301
Fax. 0033 565 330645
www.les-trois-sources.com