Hoe stop je een vechtscheiding?

Annej

Stoppen met overleg is oké, maar wat dan?
Ik vind het heel raar dat diegene die niet wilt overleggen of niet kan overleggen dat die de leiding krijgt en dat die mag bepalen hoe en wat.
Je kan dan zeggen bij jouw is dan bij jou en daar is daar maar schoolkeuze, medische zorg kan niet gesplitst worden

Eddeped

Ik ken eenzelfde situatie maar dan omgekeerd (dus vader die moeder wil bannen). Het is idd heel erg. En ja, het lijkt erop dat meest agressieve ouder het voor het zeggen krijgt, en dat de ander moet slikken of stikken. Heb ook het gevoel dat jeugdzorg hierin zeker niet onpartijdig is en valt voor de framing van de agressieve ouder naar de ander toe. Wat ook nog een grote rol speelt is geld. Een vd ouders is behoorlijk vermogend. Ook daarin een klassenonderscheid blijkbaar...

Ik vind dat ook niet eerlijk. Wij als omstanders maken ons zorgen. Complicerende factor is dat 'rijke' ouder andere omstanders behoorlijk beïnvloed...
Wat enigszins hielp is 1vd kinderen wijzen op villa pinedo. Zodat kind zelf informatie kan inwinnen en met andere kinderen kan communiceren. Daarom vroeg ik ook hoe oud (globaal) jouw kinderen zijn. Kunnen omdtanders in jouw geval wellicht iets met informatie van die website?

Voorzichtig

Ik denk niet dat je vechtscheidingen kan stoppen.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je met dit kind meeleeft en dat je je machteloos voelt. Toch zou ik heel erg oppassen om me te mengen in een conflict. Om twee redenen. De eerste, is dat 1 of beiden in vechtmodus zitten en daarin meer geoefend zijn dan jij. De tweede is dat alles wat je doet, mogelijk heel anders opgevat wordt. gezien als onwenselijk (je houdt mensen een spiegel voor op een moment dat ze er niet florisant uitzien) en de boodschapper met het slechte nieuws wordt of 'neergeschoten' of gebruikt door de andere partij. Vergis je niet, politieagenten krijgen speciaal les in 'ruzie in de familiesfeer'-situaties. Dat zijn gevaarlijke situaties voor agenten. Mijn idee is dat hoe meer je stuurt, hoe hoger de spanning en irritatie oploopt, hoe groter de behoefte aan een ontlading daarvan. Een scheidsrechter helpt naar mijn idee ook niet, laat dat aan de rechter over.

Bemoei je je er wel mee, wordt het conflict groter en heb je kans dat dit kind niet meer bij je mag komen. En dan verliest het kind een fijn speeladres waar het even tot rust kon komen.

Ik denk dat je niet veel kan doen maar wat je kan doen heel waardevol kan zijn voor dit kind. Dan denk ik eerder aan een huis waar ze welkom is en zich op haar gemak voelt, waar ze een andere ervaring op kan doen met conflicten oplossen en ruziemaken (een leven zonder, bestaat natuurlijk niet). Je kan natuurlijk wel sturen maar dan zou ik steunend sturen zonder waardeoordeel of 't bekende vingertje. Bijv, kind was vandaag verdrietig, ik heb haar getroost en daar kwam uit dat ze verdriet was om ... .

Mirreke

Ook mijn x is vermogend of althans haar ouders.
Ook hier wordt langzaam aan heel subtiel het vriendje geweerd

Villa pinedo is bekkend of althans ik heb mijn kinderen er op gewezen net zoals op de kindertelefoon.
Maar ze willen niet. Ze willen net doen alsof alles heel normaal is.
Via Facebook link ik alles door van Vila pinedo, heb moeder op diverse geattendeerd. Ik heb advies bij de jongeren ingewonnen.
En wat betreft de omstanders, je wilt niet weten hoeveel er afhaken, ontvrienden. Ze willen hier gewoon niet mee geconfronteerd worden. Er zijn mensen die aanwezig/getuige waren of aangehoord hebben waar ik tegen aan loop. Mij hebben ze verstoten en bij haar zitten ze aan de koffie en zwijgen erover..

Ik heb al zo vaak gezegd, je kan beter met een pedofiel te maken hebben dan met dit

Beste Anne. -j

Goed bedoeld advies maar ik wordt daar een beetje moe van.
Het wijzen op de villa is niet om mee in strijd te trekken maar hun er op wijzen dat er plekken zijn waar ze heen kunnen eventueel met vragen, problemen of alleen luisterend oor.

Tuurlijk wil ik meebeslissen. Stel je voor jou kind is ziek en jou ex besluit zonder jou dat er een of andere vage gebedsgenezer uit een of ander Afrikaans land de juiste oplossing is, zou jij dat dan accepteren met de redenatie die je mij geeft? Ik ben mede verantwoordelijk voor m'n dochters, ik wil ook het beste voor ze en ik wil ook m'n bijdrage leveren om een goed mens van ze te maken zodat ze ook straks zelfstandig de wereld in kunnen. Het is niet een kwestie van voer er in stoppen en de stront uit de pot boenen en de rest doen ze zelf wel uitvinden.
Met mijn oudste dochter gaat het niet goed. Ze zit op een school die absoluut niet mijn keuze is, waar ik ook niet in gerekend ben. Haar prestaties waren vorig zo slecht dat ze in niveau is terug gezet en nu zijn de prestaties ook slecht. Ook volgens haar mentor trekt ze naar de verkeerde jongens, jongens met vooral Mohammed oid in de naam. Via social media was te vernemen dat vriendinnen afstand namen van haar omdat ze altijd met die jongens was ( even om een beeld te vormen, een niet onknap meisje van toen 13 nu 14 met navelpiercing in bikini achter in de tuin in een zwembad met 6 "getinte" jongens en moeder is er niet)
Onlangs is ze op een doordeweekse dag betrokken geweest bij een vechtpartij en verder is moeder 4 dagen aan het werk in de week. Ook is in het verleden vastgesteld dat ze gevoelig is voor loverboy relaties.
Het Beeld wat ik voor ogen heb dat er een bericht komt dat mijn dochter is gevonden in een kelderbox op een zompige matras waar ze 8a10 man moet afwerken voor een loverboy. Het beeld wat ik voor ogen heb is dat er over 15 jaar een vrouw voor mij staat die beweert mijn dochter te zijn maar die wildvreemd voor mij is enkel dan dat ze dezelfde achternaam draagt, of waarschijnlijk dan die van haar moeder.
Loslaten! Ik kan dat woord niet meer horen. Het is betekenisloos maar makkelijk te gebruiken. Wat houd het in, wat moet je precies doen dan? Ik heb gerespecteerd dat mijndochter geen contact meer wil, ik heb haar losgelaten. Ik heb losgelaten dat dit kind op te laten groeien samen met haar moeder niet mogelijk is door de manipulaties door de moeder. De enige hoop die ik heb is dat mijn dochter ook eens zal inzien dat de daden van moeder inderdaad niet zuiver waren

En wat is dan de oplossing Eddeped?

Dat jij met moeder de strijd aangaat voor een andere school? Dat jij afwijst dat moeder een Afrikaanse genezer erbij haalt? Zolang dat geen zaak is van mishandeling lijkt het mij dat je gewoon niet weet wat dat kan bijdragen of het gewoon afwijst.
Inderdaad, sta open voor je dochter zodat ze bij jou terecht kan als ze inziet dat ze niet goed bezig is en hulp nodig heeft. Zonder haar moeder af te wijzen. Je dochter is ook degene die naar die door moeder en kind gekozen school toegaat en die meedoet aan de Afrikaanse wijze van 'genezing' van psychische en sociale problemen. Jou afwijzende houding staat in de weg van het contact met je dochter.
Ik denk dat ik goed kan begrijpen dat men adviseert dat je meer respect opbrengt voor de leefwereld van moeder en kinderen.
Vraag je liever af wat jou alternatieve keuzes opleveren aan de situatie van je dochter, jou afwijzing, in plaats van schoolkeuze en Afrikaanse geneeswijze die an sich niets kwaads in de zin hebben en waar je allereerst dus geen invloed op hebt.
Kijk liever waar jij wel invloed op hebt.

Wat je kunt doen

Wat ik zou doen is dochter proberen te volgen als ze het verkeerde pad opgaat en haar daar dan weghalen en bij haar moeder brengen en met haar praten en vragen wat het haar oplevert om met die gasten om te hangen. En moeder en kind steunen in het zoeken naar een positieve levensinvulling. Niet door je wil op te leggen maar door je hulp aan te bieden.

Bijbaantje

http://www.nationalevacaturebank.nl/informatie/kandidaten/bijbanen/bijbaantje-14-jaar?policy=accepted&utm_referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F

Misschien kun je haar helpen een bijbaantje te vinden. Kinderen hebben op die leeftijd ook de bevestiging nodig dat ze iets kunnen. Naast het feit dat ze het altijd nodig hebben dat je van ze houdt en ze onvoorwaardelijk accepteert als jou gewenste kind.

Bezig zijn met opbouwende zaken helpt beter dan vechten tegen zaken waar je geen invloed op hebt en de zaak juist erger maakt door er een strijd van te maken. Dan is het middel erger dan de kwaal.

Zucht

Moeder en dochter steunen, Anne? Denk je nou echt dat ze daar op zitten te wachten? Een moeder die er alles asn doet om mij slecht neer te zetten?
Dochter volgen? Waar zit ze dan?
Je weet denk k echt niet wat het inhoud als er een ouderverstotingsproces is ingezet. Ik denk dat je geen knel benul heb hoe subtiel kind en omgeving bespeeld worden

En een bijbaantje, met alle respect hoor, maar zoals ik al schreef ik heb geen contact meer met deze dochter. Ze had een folderwijkje by he way maar werd ze moe van, krijgt nu het teleabonnemenT van moeder.
Nogmaals, goedbedoelde adviezen maar je weet denk k niet hoe het werkt.

Ik vraag je of je het klakkeloos zou toestaan als jou ex zonder overleg van alles zou doen met je kind ook al ben je het er niet mee eens.

Stoppen met deze discussie

En verder wil ik eigenlijk stoppen met deze discussie over mij. Ik ben weer aan het doen wat ik niet meer wilde, namelijk uitleggen en verdedigen.
Ik denk dat er mensen zijn en ik denk dat het voornamelijk mannen zijn die wel begrijpen wat ik bedoel omdat ze in een zelfde situatie zitten. Het probleem is dat moeders menen het alleenrecht te hebben op kinderen, dat ze menen het alleenrecht te hebben op het juiste. Het probleem is dat deze moeders meer vriendin dan moeder zijn van het kind. Kinderen in dit soort situaties worden shoppers, krijg ik het niet bij de een dan wel bij de ander. Er komen steeds meer kinderen uit zo'n situatie, ik hou m'n hart vast voor deze kinderen later in het echte leven. Wat betreft m'n oudste dochter, of het gaat goed met haar of niet, op beide situaties heb ik geen invloed maar dat het een verknipt mens wordt daar ben ik zeker van en zeker geen mens waar ik trots op zal kunnen zijn.

Eddeped

Ik kan me je duivelse situatie helemaal voorstellen. Moeten overleggen met iemand, die dan vervolgens niet fatsoenlijk kán of wil overleggen, waarna de zwarte piet bij jou komt te liggen.

Ik begrijp dat er wel voorlopige voorzieningen zijn getroffen, maar dat de scheiding nog niet definitief is uitgesproken en dat jullie nu in het moeras van 'samen overleggen' terecht zijn gekomen, waar mensen die niet goed weten wat de uiteindelijke uitkomst moet zijn je van de wal in de sloot helpen. Want het overleggen gaat steeds langer duren en dat ligt uiteraard aan de partners, liefst aan een van de twee, dan kan iemand de schuld krijgen en kunnen knopen doorgehakt worden.

Wat AnneJ al zegt: mensen die gescheiden zijn, daarvoor zou het uitgangspunt moeten zijn dat zij een regeling treffen, waarbij ze niet meer hóeven te overleggen. Dus wat betreft de vakanties: het gaat nu nog om de kleine vakanties, daar moeten eenvoudige afspraken over worden gemaakt. Doe een voorstel, leg dat op tafel, laat de ander een tegenvoorstel doen en maak dan afspraken, of geef aan dat je de verschillen aan de rechter gaat voorleggen. Agree to disagree. Werk zo alle punten af en ga dan naar de rechter, met een overzicht van de afspraken die gemaakt zijn en de punten waar je niet uit bent gekomen. Heb je wel een advocaat?

Je kunt ook de andere kant uit gaan en meegaan met de dames. Dan is elk gesprek heel erg fijn geweest, ook al leverde het niets op, heb je elke keer weer iets nieuws geleerd, gemerkt dat het toch wel heel moeilijk is om te communiceren en ben je blij dat er een vervolgafspraak is. Dat kan zo jaren doorgaan. Misschien dat een van hen wakker wordt, of dat er ergens een keer een baas wakker wordt die zich afvraagt waar al die tijd in gaat zitten. Blijf dan vooral volhouden dat je het heel erg fijn hebt gevonden.

Tsjor

Toch wel even

Geen haar op mijn hoofd dat ik me bij zo'n situatie zou neerleggen.

Ik denk niet dat Moeder en dochter zitten te wachten op jouw steun. Ik denk dat dochter de steun van een vader nodig heeft. De situatie van je ex en kind is een gegeven. Als je er tegen aan schopt, raak je verder van huis. Als je je kind kan steunen, door er voor haar te zijn zonder dat je de moeder (of school etc) afkraakt of neerhaalt, kan jouw dochter jou als steun voor haar zien. Je hoeft niet achter de keuze van school te staan maar ja, deze school is nu eenmaal gekozen, zonder jou weliswaar, maar je kan niets voor mijn dochter doen als ik school af blijf kraken. Dan gaan gesprekken alleen over wat voor een slechte school het is of niet. Gesprekken kunnen dan niet gaan over hoe zij zich wel (of niet) kan handhaven op school, wat een jongen bedoelt met een bepaalde opmerking. Daarin kan een kind een ouder heel hard nodig hebben.

Ik ben niet gescheiden, gelukkig. Dat wil niet zeggen dat alles wat mijn man met de kinderen doet ook precies is waar ik achter sta. Ik sta niet overal achter maar ik sta wel achter mijn kinderen. Die vecht/verdedigingsport waar ze op zitten, vind ik vreselijk. Dat was nooit mijn keuze geweest. Maar goed, ik ga mee, ik help mee, denk mee, werk mee. Niet voor de sport, wel voor mijn kind. Dat werkt twee kanten op: ik leer wat meer over de sport en kan nu bepaalde delen enigszins waarderen en mijn kinderen leren ook wat van mij, ik sta voor een andere kant van 'verdedigen'. Dat wil niet zeggen dat mijn manier DE manier is (die werkt ook lang niet altijd goed). Die andere manier van verdedigen is het ook niet: elke situatie heeft zijn eigen oplossing(en). Ik sta open voor hun, zij voor mij. De liefde tussen ons kan over en weer.

Mijn ouders zijn gescheiden. Dat was ook een vechtscheiding. Door de houding van mijn vader zijn we volledig uit elkaar gegroeid. Ik heb hem vreselijk gemist. Ik had graag gehad dat hij had gezegd, zeg die school van jou, dat was mijn keuze nooit geweest, maar je zit er nu eenmaal op, laten we roeien met de riemen die er zijn: dan help ik je met je huiswerk. Hij had daarmee mijn school niet geholpen maar wel mij. Boodschap: die school is niet waardevol maar jij bent dat voor mij wel. Dat had oa gevolg over het voorstellen van vriendjes (dat gebeurde dus ook niet). Hij wees mijn school af en in 1 adem mij af. Jij lijkt ook zoiets te doen.

Dat jouw dochter zich zo naar jongens verhoudt is, zegt iets over de relatie die zij heeft met jou. Bij een warme vader-dochter relatie, talen meisjes niet naar dat soort aandacht van jongens. Dan weten zij dat het belangrijkste mannelijke voorbeeld in hun leven van ze houdt en ze waardevol vindt, gewoon omdat zij vaders dochter is. Dan valt ze niet voor een willekeurig charmant woord of blik uit hunkering naar liefde en aandacht. Zij wil niet nog meer afgewezen worden door een man.
Mijn vader wijst mij af, ik ben niets waard, dus ik mag blij zijn voor elk aardig bedoeld woord dat langskomt.

Uiteindelijk komt het neer op een besluit: wil ik gelijk hebben en dat gelijk komen HALEN of kies ik voor contact met mijn kind.

Ava

In het bijzijn van m'n dochter ben ik nooit negatief over de school geweest, integendeel bij de open dag was ik en vond alles leuk. Aan moeder (en toen waren we nog samen en getrouwd) heb ik gezegd dat ik het niet eens was met hoe de keuze is gemaakt en waarom die keuze is gemaakt. Ook alleen aan haar heb ik gezegd dat ik de school niet goed voor dochter vind. Het probleem is dat wij 3 eerdere basisscholen hebben gehad met dochter waarbij de eerste 2 door ex waren gekozen, ik volgde gewoon want ik ging er van uit dat zij het wel wist omdat zij in onderwijs werkt. Tot twee maal toe ging het dus mis, bij de derde ging ik me er mee bemoeien en je zag m'n dochter groeien, de goede kant op. Mijn ex houd er alleen niet van dat ik mij er mee bemoei, nu niet, vroeger niet.

En de foute jongens, dat heeft ze al vanaf kleins af. We hebben een tijdje op Bali gewoond en als we haar op het strand zochten hoefden we alleen maar te kijken waar de stoere, getaoueerde jongens met lang haar aant voetballen waren, daar was ze dan. Heeft niks met verstoorde vader-dochter relatie te maken.

Ik wijs m'n dochter niet af, ik heb de afstand genomen die ze wenst maar hier is ze altijd welkom. Ik heb een kamer voor d'r gecreëerd en ze weet m'n nieuwe adres. Ik ga echter niet meer aan d'r lopen trekken.

Ook zoiets Eddeped

Als er een kind tussenzit dat niet zo makkelijk meekomt thuis of elders dan heb je grote kans dat er spanningen in de relatie ontstaan. Alsof het de schuld van een van beiden is. Je bent beiden zo bezorgd en vastbesloten dat het goed moet komen met je kind. En als het dan niet zo eenvoudig is aan te wijzen hoe dat goed zou kunnen komen krijg je juist dat mensen zich gaan vastbijten in hun eigen 'oplossing'. En dat verbeterd de zaak uiteindelijk juist niet.
Je kunt beter vaststellen dat het niet meevalt met dit kind en dat je wat meeveert met elkaar. En als de ander niet met jou meeveert heb je een probleem. Maar door je hakken in het zand te zetten gaat iemand heus niet beter naar je luisteren of accepteren dat jij mogelijk ook een goed idee hebt.
Een kind dat 3 basisscholen heeft gehad daar is een probleem. Vaak kan dat liggen aan de individuele karaktertrekken van een kind dat niet goed matcht bij wat de school, en zelfs thuis, kan bieden.
Groot risico op relatieproblemen. En het maakt het voor het kind niet makkelijker.

anne

ik zet mn hakken niet in het zand anne, ik heb het juist losgelaten omdat het geen zin heeft om met moeder hierover door te blijven gaan. moeder is het vriendinnetje van dochter, geeft dure iPhone, zorgt voor 2 zorgpony"s enz enz en zegt dat dit het beste voor het kind is. Daar kan ik niet tegenop. het kind wordt gekocht en vind moeder nu de leukste en de liefste, want die zeurt niet.
zodra ze zeurt zal dochter waarschijnlijk weglopen naar mij, ze heeft al eens aan haar zusje gevraagd of ik thuis was bij een ruzie met moeder. dus moeder zorgt er gewoon voor geen ruzie te krijgen. en het kind kan doen wat ze wilt.
het wrange is dat ik wederom straks kan zeggen: "zie je wel, ik had weer gelijk!" maar ja dan is het leven van dochter alweer een paar jaar verder

Eddeped

Ik snap jouw situatie volkomen. Mijn vriend zit in een soortgelijke situatie met zijn ex en hun kinderen.
Bij hun is de scheiding dan wel rond, maar zijn ex doet er alles aan om de kinderen zo min mogelijk contact te laten hebben met mijn vriend. Gelukkig is de relatie tussen mijn vriend en zijn kinderen wel goed en komen ze graag.

In jouw situatie zou ik juist niet dochter loslaten. Probeer te investeren in haar. Stuur haar berichtjes waarin je aangeeft dat jij er altijd voor haar zult zijn en of jullie misschien iets leuks kunnen gaan doen samen. Indien zij daar open voorstaat, ga dan ook echt iets leuks doen. Probeer dan niet te praten over moeilijke zaken, maar geniet gewoon van het moment.

Ga dus niet 'zeuren' tegen haar. Dat heeft geen zin, zeker niet als je de kinderen maar zo weinig ziet. Laat het opvoeden aan je ex over en maak het zelf juist gezellig. Wat voor kinderen nog altijd het belangrijkste is, is dat ze zich gewenst voelen, dat je tijd in ze steekt. Een gezellige middag samen wat lekker maken, een spelletje doen of lekker een wandeling maken, is waardevoller dan allerlei materiële zaken. Wij ondernemen veel met de kinderen als ze bij ons zijn en dat varieert. Ondanks alles is het 'samen eten' voor vooral de kinderen van mijn vriend heel waardevol, daar ze dat bij hun moeder niet doen.

Vooral bij dochters is het van enorm groot belang dat jij als vader ze laat merken dat ze waardevol zijn en dat ze hun gevoel van waarde daarom niet bij een vriendje hoeven te halen.

Paddington

Die fase heb ik ook al gehad, dochter kwam toen ook weer en sindsdien ging moeder weer onrust stoken waardoor m'n dochter in de knel kwam. Dan kwam m'n dochter en had z weer een wedstrijd ingepland voor m'n dochter zonder datvik wist. Al goed gevonden dat zwemt haar 13 jaar uit mocht, komt m'n dochter ik ga zaterdag uit! Ik spreek met m'n dochter af dat ze contact opneemt dan met andere ouder van een meisje of we samen kunnen halen/brengen, komt ze met dat mama brengt. En meer van dat gedoe. Tja dan wordt ik op gegeven moment pissig, voor de zoveelste keer zeg ik dan m'n dochter dat het mij niet uitmaakt direct als ze iets wilt doen maar overleg het eerst even met mij dan kan ik ook (zelf) wat regelen. Kind werd gezeur zat, voelde zich waarschijnlijk ook schuldig aan het geheel en bleef toen maar weer weg. Ik heb nadien weer berichtjes gestuurd enaangegeven dat als ze er weer aan toe was ik het wel zou horen.

Ik snap je frustratie

maar dat zou fijn zijn als je die los kunt laten.

Je dochter wordt er tussen gezet door je ex-vrouw, dat is duidelijk. Aan jou de schone maar hele moeilijke taak om je daarvan te distantiëren. Mijn ex heeft ook een hele tijd de neiging gehad om overal een strijd van de willen maken. Hij probeerde mij ook te provoceren door expres te laat te verschijnen voor afspraken.
Op het moment dat mijn dochter binnenkwam was ik er voor haar. Het geziek en gezeik van mijn ex heb ik nooit aan mijn kind laten merken.
Ik hing dan wel weer aan de bel bij mijn ex, op een hele simpele manier. Zo van: "wij hadden de afspraak dat ... Jij hebt je hier niet aan gehouden. Van jou verwacht ik dat jij je de volgende keer wel aan onze afspraken houdt.

Belangrijk voor jou en voor je kinderen is dat jij juist je best doet om het 'gezeur' bij haar weg te houden. Waarom heb je niet gewoon gezegd tegen je dochter: "Wat fijn dat je moeder je brengt, heb je er zin in?"
Het enige resultaat dat je nu hebt geboekt is dat je dochter heeft gekozen om er niet meer tussen te staan, door jou niet meer te willen zien. Jouw dochter kan jouw ex niet veranderen. Je kunt het haar toch niet kwalijk nemen dat zij gebruik maakt van haar makkelijke moeder?
Nogmaals, haal de band aan met je dochter, als ik jou zo lees dan gaat ze jouw hulp en liefde nog heel hard nodig hebben.
Probeer dus jouw frustratie los te laten. Neem een boksbal, plak er een foto van je ex op en leef je lekker uit. Zorg wel dat die gehavende foto weg is voordat je dochter komt. Wees blij als ze er is. Je ex is niet voor niets je ex. Laat die lekker en haar eigen sop gaar koken.

Tja

Waarom heb je niet gewoon gezegd.......
Tja, je zit in een bepaald proces en je maakt fouten. Ik kan slecht tegen onrecht en onredelijkheid en dat botst dan zo nu en dan en moeder maakt daar gebruik van.
Daarom was het zo handig geweest als er in het begin iemand bij was geweest

Leven is leren

Het is nooit te laat om te leren, Eddeped. We zijn allemaal verantwoordelijk voor onze eigen daden. Doe het juiste. Wees de good guy.

onrecht en onredelijkheid

Eddeped, onrecht en onredelijkheid tov jou zeker?
Het belang van je kinderen moet voorop staan.

Ik snap de veren richting Eddeped niet goed. Je weet al dat je dochter verknipt raakt??? Je weet al dat je niet trots gaat zijn??? Sorry, geen wonder dat ze geen contact wil.

viola

ne viola, je leest het zoals je het wilt lezen.
onrecht voor mn kinderen. er is een ouder die er alles aan doet om contact met de andere ouder te frustreren.
ben jij trots op je kind als die uiteindelijk is wat je niet zou willen?
"het belang van het kind" dat zinnetje wordt vaak door mn ex en schijnbaar door meerdere moeders gebruikt. een heel mooi muurtje is dat om achter te verschuilen. heb onlangs een rechter op tv gezien die vooraf afsprak dat zinnetje niet te gebruiken. jeuk krijg ik van dat zinnetje. weet je wat ook zo'n mooie is? "het kind is nu 12, die beslist zelf!" een betweterig gezicht erbij en het merendeel gelooft je.

en dan je conclusie, geen wonder dat ze geen contact wilt, ik gun je een kwart van wat ik meemaak en ik wed dat je zal janken als een krolse kat, n.a.v. wat deze betweterigheid?
alsof mijn dochter nu al weet dat ik niet trots op haar zal zijn als ze afgewerkt op een zompige matras in een kelderbox ligt! bah!

Ressentiment

Je weet zelf niet half hoe vol ressentiment je overkomt Eddeped.
En ja, dat is lelijk voor omstanders.
En ja, soms gaat het helemaal foutlopen met kinderen. Het helpt niet dat je dan schuldigen aan gaat wijzen en 'zie je wel' gaat roepen.
Je maakt je veel zorgen over je kinderen maar je snapt niet dat je in deze situatie niet ver komt met dwingen en beschuldigen. Dat brengt je niets.
Blijkbaar moet je dat eerst ondervinden voor ik weet niet hoe lang.
Kinderen die 12 jaar oud zijn hebben eigen benen en kunnen zich aan je onttrekken. Wat de rechter ook zegt en wat er ook beweert wordt in omgangsregelingen. Dat valt niet af te dwingen terwijl je van mening bent dat dat wel zou moeten kunnen?
Een kind van 12 beslist uiteindelijk zelf en als je voor haar beslist kan ze zich eraan onttrekken en heb jij het nakijken.
Het is beter om wat mee te bewegen en belangstelling te tonen voor de eigen leefsfeer en de eigen keuzes hoe het je ook tegen de borst stuit, het kind gaat haar eigen weg. Tenzij er criminele strafbare zaken aan de gang zijn heb je daar niets aan. Het is beter om ze op jou hand te krijgen door ze wel ruimte te geven en belangstelling te tonen en niet alles af te wijzen waar ze mee komen of wie ze zijn.

Wachter de feiten

Is heel mooi gezegd Anne, maar ik loop telkens achter de feiten aan.

Ja Eddeped

Het is echt wel wennen om te leven met die onzekerheid. En steeds weer te bedenken hoe je je nu weer opstelt zodat je de relatie niet verspeelt maar er aan bijdraagt. Accepteren hoe het feitelijk is en je kansen zien, zonodig via de rechter, is echt wel een uitdaging.
Lees de mail van Tsjor nog eens hoe je eerst kunt zorgen dat de scheiding goed afgewikkeld wordt met concrete afspraken, met name wat betreft het vaststellen van de tijden waarop jij voor de kinderen zorgt.
Gezien de intrusies van je exvrouw zou ik er in elk geval in genoemd willen hebben dat zorgtijd bij jou ook betekent dat jij beslist over wat er dan omgaat in het leven van je kind en dat het niet meer kan dat zij dan je kinderen komt halen in die tijd of afspraken maakt over clubjes of uitjes.
Dat kan even niet. Zou mooi zijn als dat door kon lopen maar dat kan niet. Tijd bij jou is tijd bij jou. Zonder overleg of intrusies.
En maak in godsnaam geen afspraken van 'elkaar op de hoogte houden'. Hoeveel behoefte jij daar ook aan hebt, dat kan in dit geval alleen maar leiden tot grensincidenten en gedoe.

En...

Als je dochter dan niet komt of alleen maar af en toe komt, 12 jaar is ze al, laat het dan gewoon gaan zonder commentaar. Dwing het niet af. Zorg dat je kwaliteitstijd met haar doorbrengt als ze er wel is.